Το 37πρωτάθλημα δεν γινόταν να χαθεί. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού το όφειλαν στον εαυτό τους αλλά πάνω απ’ όλα στον Παύλο Γιαννακόπουλο τιμώντας όπως αρμόζει την μνήμη του ιστορικού ηγέτη του «τριφυλλιού» . Τα παιδιά του, το αφιέρωσαν κι έκλεισαν τη σεζόν όπως έπρεπε, συνεχίζοντας το σερί από το 1995-96 , κάνοντας ακόμα πιο πλούσια την τροπαιοθήκη του «τριφυλλιού». Πολλά μπορούμε να βάλουμε στην κουβέντα για όσα πρέπει να διορθωθούν για την επόμενη χρονιά αλλά τη δεδομένη στιγμή οι «πράσινοι» δικαιούνται ν' απολαύσουν την κατάκτηση του τίτλου.

Πολύ περισσότερο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και ο θείος του, Θανάσης Γιαννακόπουλος, μετά τις δύσκολες στιγμές που έζησαν το τελευταίο διάστημα. Ενός τίτλου βέβαια, που έτσι όπως εξελίχθηκε ήρθε με επιβλητικό τρόπο καθώς στον πέμπτο τελικό, η ομάδα του «τριφυλλιού» έκανε ότι χρειαζόταν ακόμα και όταν το παιχνίδι δεν πήγαινε όπως θα ήθελαν. Πέρα από τ’ όποια κομμάτια στην τακτική, οι τελικοί κερδίζονται από τους παίκτες που ξέρουν καλά την ψυχολογία τους.

Κι εκεί ο Τσάβι Πασκουάλ, είχε τον Νίκο Παππά, που μπορεί να ήταν από τους τελευταίους στο ροτέισον στη σειρά των τελικών αλλά ήταν εκείνος που άλλαξε την εικόνα του ματς, όταν Παναθηναϊκός έμοιαζε εγκλωβισμένος. Με τον Ματ Λοτζέσκι να δείχνει τον πραγματικό του εαυτό και τον Μάικ Τζέιμς να βάζει την υπογραφή του, στο δεύτερο μέρος όλα έγιναν πιο απλά, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος.

Όπως επίσης, δεν γίνεται να μην σταθούμε στον Κρις Σίνγκλετον που ίσως ήταν ο πολυτιμότερος σε αυτή τη σειρά. Άκουσε πολλά, όχι άδικα αλλά στο κρίσιμο ματς έκανε τον... Σούπερμαν με 17 ριμπάουντ

Έψαχνε την δημιουργία, βρήκε τον Παππά!

Με τον Θανάση Αντετοκούνμπο στην πρώτη πεντάδα και με στόχευση η μπάλα να πάει κοντά στο καλάθι ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός την αναμέτρηση με προτεραιότητα πάντα την άμυνα του. Η άμυνα των «ερυθρόλευκων» γι’ ακόμα ένα ματς ήταν προσαρμοσμένη πάνω στον Νικ Καλάθη κι έτσι οι «πράσινοι», προσπαθήσουν να «χτυπήσoυν» τα «missmatch», είτε για εκτέλεση, είτε για δημιουργία. Από κει και έπειτα, οι «πράσινοι» μπορεί να είχαν ενέργεια, ωστόσο έβγαλαν νευρικότητα στην επίθεση κι έδειχναν μία εικόνα που πλησίαζε τον πρώτο τελικό.

Η βοήθεια του Ματ Λοτζέσκι, ήταν πολύτιμη στη διάρκεια που βρισκόταν στο παρκέ, παρότι δεν έδινε λύσεις από τα 6.75 καθώς είχε εξαιρετικές συνεργασίες, δημιουργώντας προϋποθέσεις για εύκολους πόντους. Η είσοδος του Μάικ Τζέιμς δεν βοήθησε όσο περίμενε ο Πασκουάλ κυρίως αμυντικά και ο Καταλανός τεχνικός έριξε στην μάχη τον Νίκο Παππά, με συνέπεια ν’ αποκτήσει ενέργεια ο Παναθηναϊκός και να βρει πόντους στο ένας εναντίον ενός. Με συνεργασίες πικ εν ρολ, ο Ολυμπιακός «χτυπούσε» στις αλλαγές του Λεκαβίτσιους με τον Μήτογλου, οπότε αυτόματα αποκτούσε προβάδισμα με τον Σπανούλη να το εκμεταλλεύεται.

Το προβάδισμα των φιλοξενούμενων με τέσσερις πόντους διαφορά (31-35), ήταν το μικρότερο κακό για τον Παναθηναϊκό, με δεδομένο πώς οι «πράσινοι» είχαν μόλις τέσσερις ασιστ. Ακόμα και τα σουτ που επιχειρούσαν από τα 6.75, ήταν αποτέλεσμα βιαστικών επιλογών. Στο τρίτο δεκάλεπτο όμως, όλα τελείωσαν. Τα τέσσερα φάουλ δεν αποτέλεσαν πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό καθώς ο Τζέιμς και ο Παππάς, έβαλαν το πόδι στο γκάζι, ξεσηκώνοντας την εξέδρα. Παράλληλα έδωσαν ώθηση στην υπόλοιπη ομάδα που βρήκε πόντους στοtransition, εκτέλεσε από τα 6.75 και έφτασε το επιμέρους σκορ στο 29-15. Με τέτοια επίδοση σε δεκάλεπτο τελικού, οι γηπεδούχοι έπρεπε απλά να το συντηρήσουν, κάτι το οποίο έγινε πράξη με δεδομένο πώς πλέον είχαν φέρει το ματς στα μέτρα τους. Είναι αλήθεια πώς οι «πράσινοι» δεν έδειξαν το καλό τους πρόσωπο συνολικά στη σειρά των τελικών τηςStoiximan.grBasketLeague, βάζοντας δύσκολα πάνω απ’ όλα στον εαυτό τους.

Στο κρίσιμο σημείο όμως έκαναν ότι χρειαζόταν προκειμένου να φτάσουν στην κατάκτηση του τίτλου. Η σεζόν σαφώς και δεν είναι απόλυτα επιτυχημένη, ωστόσο ολοκληρώνεται με θετικό πρόσημο αφού ο Παναθηναϊκός διατήρησε τα σκήπτρα εντός των συνόρων και γνωρίζει τον τρόπο για διορθώσεις τις όποιες ατέλειες στο ρόστερ. Επίσης, το σημαντικό είναι πως η ομάδα του «τριφυλλιού» στέκεται όρθιο σ' ένα σημείο με δυσκολίες για διάφορους λόγους όμως γι’ ακόμα μία χρονιά δείχνει πώς δεν χάνει την καρδιά του πρωταθλητή.