Δυστυχώς τα νέα για την απώλεια του Θανάση Γιαννακόπουλου τα περιμέναμε εδώ και μερικές εβδομάδες. Από την στιγμή που έγινε γνωστή η σοβαρή περιπέτεια της υγείας του και η διαρκής παραμονή του στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Ακόμη κι έτσι όμως, ουδείς ήθελε να δεχθεί την Τρίτη 19 Μαρτίου 2019 αυτό που άκουσε .

Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος δεν αφήνει φτωχότερη μόνο την οικογένεια του Παναθηναϊκού, αλλά συνολικά εκείνη του ελληνικού αθλητισμού. Μέχρι τώρα θα έχετε διαβάσει πολλά κι ενδιαφέροντα , ιδιαίτερα από ανθρώπους που ζούσαν από κοντά την κάθε του κίνηση -εντός κι εκτός γηπέδου- την ενέργεια και το πάθος του, πριν και μετά από τα παιχνίδια των “πράσινων”.

Το σημαντικό στοιχείο κι αυτό που τον έκανε αγαπητό σε όλους, ήταν η φιλική διάθεση που είχε ακόμα και προς τους νεότερους, τόσο τους δημοσιογράφους όσο και τους φιλάθλους που τον πλησίαζαν μέχρι και στις τελευταίες αναμετρήσεις του Παναθηναϊκού για να μιλήσουν μαζί του.

Αγνός, χαμογελαστός, περιχαρής σε κάθε ευκαιρία. Δεν ήταν παράγοντας με την τυποποιημένη έννοια του όρου, για την ακρίβεια ήταν το εντελώς αντίθετο. Ίσως ο τελευταίος παραδοσιακός παράγοντας στον ελληνικό αθλητισμό που πλέον έχει περάσει σε μία άλλη κατάσταση, με πολλές εντάσεις και αντιπαραθέσεις που ξεφεύγουν από τα όρια. Ένας απλός άνθρωπος, ένας καθημερινός άνθρωπος, που είχε στα χέρια του (μαζί με τον Παύλο) τις τύχες ενός μεγάλου και ιστορικού συλλόγου όπου τα έδινε όλα.

ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΟΑΚΑ

Συνήθως οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις αλλοιώνουν τους ανθρώπους, τους προσθέτουν βάρος και άγχος που δεν είναι εύκολο να διαχειριστούν. Κι από εκεί ξεκινάει να ποτίζεται το "μέσα" τους με αντιπαλότητα και κόντρα για τον αντίπαλο. Ο Θανάσης δεν ήταν έτσι όμως. Παρέμενε αφοσιωμένος μόνο στα του (Παναθηναϊκού) οίκου του, ενδιαφερόταν για το πώς θα μεγαλώσει κι άλλο το οικοδόμημά του (πάντα μαζί με τον Παύλο).

Γι' αυτό κιόλας "μάτωσε" οικονομικά όλα αυτά τα χρόνια. Δίχως όμως να τον νοιάζουν τα μηδενικά σε κάθε συμβόλαιο που υπέγραφε για χάρη του "τριφυλλιού" που ήταν η τρέλα του. Αυτή η αγάπη για τον σύλλογο και η ανιδιοτελής προσφορά τον έκαναν αγαπητό σε όλη τη φίλαθλη κοινότητα, άπαντες τον σεβάστηκαν και τον εκτίμησαν. Είτε ήταν στη δική του πλευρά, είτε απέναντι. Πολύ απλά γιατί για όλους φύλαγε το ίδιο -παιδικό- χαμόγελό του και μια αγκαλιά. Δύο στοιχεία που τον χαρακτήρισαν και τον συνόδευσαν επί σειράς ετών.

Μόνο όταν άρχισε να χάνει τα στηρίγματά του (τα αδέλφια του) συννέφιασε το πρόσωπό του. Ακόμη και τότε όμως, έβρισκε παρηγοριά στο ΟΑΚΑ, και όπου αλλού χτυπούσε η καρδιά του Παναθηναϊκού. Μέχρι και λίγες ημέρες πριν εισαχθεί στην μονάδα εντατικής θεραπείας, ήταν στο ΟΑΚΑ, προκειμένου να δει την αγαπημένη του ομάδα. Με το ίδιο πάντα πρόγραμμα. Από νωρίς στην καφετέρια του κλειστού των ολυμπιακών εγκαταστάσεων όπου συναντούσε τους φίλους του και δημοσιογράφους παλιούς και νεότερους. Όλους τους αντιμετώπιζε με τον ίδιο φιλικό τρόπο και πάντα είχε μια ιστορία να διηγηθεί, όχι μόνο από τις καλές στιγμές που έζησε με τον Παναθηναϊκό αλλά και από τις άσχημες που έδωσαν ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο, προκειμένου η οικογένεια να δίνει τα πάντα για να είναι οι “πράσινοι” στην κορυφή.

Φυσικά και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος θα μείνει αξέχαστος όπως παραδέχτηκε ο Δημήτρης Ιτούδης στο Sport24.gr , όχι μόνο για τα τεράστια επιτεύγματα του αλλά πολύ περισσότερο για την ανθρωπιά του. Η απώλεια του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και μακάρι ν' αποτελέσει παράδειγμα για τους νέους παράγοντες του ελληνικού αθλητισμού.

ΥΓ. Ο τελευταίος χρόνος είναι πολύ δύσκολος για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που έχει να διαχειριστεί τις απώλειες των ανθρώπων που τον έκαναν κορυφαίο club. Υπάρχει επόμενη μέρα και πρέπει να συγκεντρωθεί στο δύσκολο έργο που έχει μπροστά του, ξεκινώντας από απόψε (20/3, 21:00) κόντρα στη Μπασκόνια για να μείνει σε τροχιά playoffs.