Η "άγρια ομορφιά του ποδοσφαίρου", είναι μια πολυφορεμένη ατάκα αλλά βρίσκει πάντα τον τρόπο να γίνεται επίκαιρη. Το βράδυ της Κυριακής το "θύμα" της ήταν ο Ολυμπιακός, γνωρίζοντας την ήττα στο Φάληρο από τον ΠΑΟΚ.

Σε ένα ματς που στην ανάγνωση του, νομίζεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα. Γιατί δεν είναι μόνο η στατιστική που "παίζει ξύλο" με το αποτέλεσμα, αλλά και αυτή καθεαυτή η εικόνα της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός υποχρέωσε σε "ομηρία" τον ΠΑΟΚ, τον έβαλε στο τέρμα, αλλά αυτό που... ξέχασε ήταν ότι πρέπει να βάλει και την μπάλα εκεί.

Μια μπάλα που "σφύριζε" δίπλα από τα δοκάρια, σταμάτησε πάνω σε αυτά και όσες φορές πήρε τροχιά προς τα δίχτυα, ο Πασχαλάκης δεν την άφησε να μπει. Κάπως έτσι οι 23(7) τελικές του Ολυμπιακού αποδείχτηκαν ανεπαρκείς μπροστά στις 4(3) του ΠΑΟΚ, με τους Πειραιώτες ανώτερους σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού αλλά όχι στην αποτελεσματικότητα.

Μια συγκυρία που συμβαίνει κάθε... 16 χρόνια, αφού το κοντινότερο ίσως σενάριο σε αυτό της Κυριακής, είναι εκείνο το αλήστου μνήμης ματς στο ΟΑΚΑ με τον Άρη, στις 27 Γενάρη του 2002. Οι ομοιότητες πασιφανείς. Τότε ήταν ο Κατεργιαννάκης που είχε κατεβάσει ρολά, ο Άρης που είχε μπει στο τέρμα και η μπάλα αρνούνταν πεισματικά να αποδεχτεί τη μοίρα της, "σφυρίζοντας" γύρω από τα δοκάρια. Αλλά συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο.

ΜΙΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Όχι, δεν ευθύνεται για όλα η τύχη, ο Πασχαλάκης ή απλά η αστοχία των Πειραιωτών στο ματς. Ο Ολυμπιακός σαφώς και έχει θέματα να λύσει στο παιχνίδι του. Αυτό έλειπε, μια ομάδα ούτε τριών μηνών, με 20 νέους παίκτες και προπονητή να έχει καταφέρει όσα γυρεύουν άλλοι να χτίσουν σε ένα, δύο ή και τρία χρόνια προσπάθειας.

Προβλήματα αγωνιστικά σαφώς και προκύπτουν. Ωστόσο οποιαδήποτε κριτική είναι εντελώς άστοχη, αν δεν έχει μια αδιαπραγμάτευτη αφετηρία: Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως μια έτοιμη ομάδα. Το έγραψα μετά την Μπέτις, το λέω και τώρα. Στο Λιμάνι ήταν, είναι και θα εξακολούθησουν για κάμποσο καιρό ακόμη να βρίσκονται στο στάδιο της ανοικοδόμησης.

Το περσινό σύνολο γκρεμίστηκε από τα θεμέλια, το φετινό ακόμη χτίζεται και μετά βίας για την ώρα έχουν μπει οι βάσεις. Πόσους ορόφους σηκώνει το σχέδιο, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Η απάντηση θα αποκαλυφθεί σε βάθος χρόνου. Αρκεί αυτός να δοθεί στον αρχιτέκτονα και τους μηχανικούς του...

Πέντε είναι οι διαπιστώσεις που προκύπτουν από το ματς με τον ΠΑΟΚ:

• Στο αυτογκόλ του Βούκοβιτς, έχουν γίνει τέσσερα λάθη στην ίδια φάση: ο Λάζαρος δίνει άσκοπη βοήθεια στον Ομάρ, που έχει τον Μπίσεσβαρ με πλάτη στο γήπεδο να κοιτάει τις εξέδρες. Εκεί χρειάζεται έλεγχος του χώρου και όχι ντουμπλάρισμα, αφού ο αντίπαλος δεν απειλεί με πρόσωπο στον ασβέστη. Ο Καμαρά δεν έχει άμεση αντίληψη της κατάστασης, "κολλάει" και αφήνει τον Βιεϊρίνια πιο μόνο και από καλαμιά στον κάμπο να πάρει τη μπάλα και να πατήσει περιοχή. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία, Γιαννιώτης και Βούκοβιτς συμπληρώνουν το καρέ λαθών.
• Ο Χάσαν ήταν ο άνθρωπος που αποδείχθηκε μοιραίος και γκαντέμης μαζί. Στο σκαστό σουτ του πρώτου μέρους, η μπάλα βρίσκει στον Βαρέλα και πηγαίνει στη γωνία που ο Πασχαλάκης θέλει λιγότερο χρόνο να αντιδράσει, σε μια ούτως ή άλλως εξαιρετική επέμβαση. Που δύσκολα όμως θα πετύχαινε στην αντίθετη κατεύθυνση. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Αιγύπτιος φορ αφού έκοψε άθελα του τον... Λάζαρο στον αέρα, έκανε το ίδιο και στο πλασέ του Φορτούνη από το ύψος του πέναλτι! Δεν νίκησε τον αντίπαλο γκολκίπερ από τα έξι μέτρα, σημάδεψε εξ επαφής το αριστερό δοκάρι και αστόχησε για χιλιοστά στις καθυστερήσεις.
• Ο Ποντένσε ανάγκασε τον Βιεϊρίνια σε ένα από τα πιο δύσκολα βράδια της καριέρας του, εκθέτοντας τον συμπατριώτη του σε κάμποσες φάσεις, με τον Λουτσέσκου να αλλάζει τρεις φορές τακτική και δύο πρόσωπα για να περιορίσει τον εξτρέμ του Ολυμπιακού. Το κακό μαντάτο είναι ότι καμία δημιουργία (με αποκορύφωμα την ευκαιρία του Φορτούνη) του Ποντένσε δεν έφερε αποτέλεσμα. Και σε συνδυασμό με την απουσία της συνέπειας του Πορτογάλου στο σκοράρισμα, πήγε στράφι η προσπάθεια του.
• Μπόλικη κουβέντα έχει συγκεντρώσει και φέτος το κέντρο άμυνας του Ολυμπιακού. Κόντρα σε μια ομάδα με την ποιότητα του ΠΑΟΚ, οι ''ερυθρόλευκοι" δεν απειλήθηκαν ποτέ επί της ουσίας, ενώ ο Μεριά είναι ίσως ο πρώτος στόπερ στην Ελλάδα που αφήνει τον Πρίγιοβιτς απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα. Αν ήταν σύμπτωση ή όχι αυτή η εμφάνιση του Τυνήσιου κόντρα σε ένα εξαιρετικό φορ όπως ο Σέρβος θα φανεί στη συνέχεια. Στο Φάληρο πάντως κέρδισε κατά κράτος έναν ικανότατο αντίπαλο.
• Καμαρά και Μπουχαλάκης κέρδισαν συνολικά τη μάχη με Κάνιας και Μαουρίσιο, περιορίζοντας σε παθητικό ρόλο τους χαφ του ΠΑΟΚ. Αυτό όμως που δεν κατάφεραν, είναι αυτό που έκανε ο Γκιλιέρμε μόλις πάτησε στο γήπεδο. Με μια κάθετη άνοιξε σαν τριαντάφυλλο την άμυνα του "Δικεφάλου", στη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Χάσαν. Ίδια πάσα ο Βραζιλιάνος είχε βγάλει τρεις μέρες πριν, στον Κούτρη, στο ματς Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό. Και ίσως αυτή η ικανότητα του Γκιλιέρμε να μπορεί να δώσει λύσεις στη δημιουργία του Ολυμπιακού. Και μάλιστα άμεσα.

ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΛΟΥΤΣΕΣΚΟΥ

Ο Μαρτίνς στη συνέντευξη Τύπου είχε πολλά που θα μπορούσε να ρίξει στο τραπέζι και να "καμουφλάρει" την ήττα της ομάδας του. Δεν το έκανε. Δεν στάθηκε στην στατιστική, ούτε στην εικόνα του αγώνα. Δεν επικαλέστηκε την θεά τύχη και υποστήριξε πως όταν κάνεις τόσες τελικές και δεν σκοράρεις, είναι και θέμα (αν)ικανότητας.

Ο Λουτσέσκου από την πλευρά του μετά από πολύ πολύ καιρό, αποφάσισε να μιλήσει ως κανονικός προπονητής. Και σωστά παραδέχθηκε ότι ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε και την τύχη για να πάρει το αποτέλεσμα, υποστηρίζοντας ότι ο Ολυμπιακός έκανε πολύ καλό παιχνίδι. Και η τοποθέτηση αυτή του Ρουμάνου τεχνικού έχει σημασία, αφού δεν συνηθίζει να παραδέχεται την πραγματικότητα. Όπως έχει δεχτεί αρνητική κριτική -ορθώς- για πολλές από τις δηλώσεις του, εδώ παίρνει έναν πόντο.

ΡΕΣΙΤΑΛ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΕΛ

Κάτι που απαγορεύεται να περάσει στα "ψιλά", είναι η γηπεδική ατμόσφαιρα μέσα στην οποία διεξήχθη το ντέρμπι του Φαλήρου. Η αποστολή του ΠΑΟΚ έφτασε και αποχώρησε από το Φαληρικό γήπεδο χωρίς κανένα πρόβλημα. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ πανηγύρισαν τη νίκη τους στη λήξη του αγώνα και έφυγαν από τη φυσούνα, δίχως να πέσει ούτε ένα... αθώο ρολό χαρτί.

Στη διάρκεια της αναμέτρησης δεν σημειώθηκε το παραμικρό επεισόδιο, παρά μόνο ένα "φάουλ" του κόσμου και αυτό κατά της ομάδας του: Όταν πολιορκείς τον αντίπαλο για την ισοφάριση, δεν ανάβεις πυρσούς με αποτέλεσμα να σταματήσει το ματς για 6-7 λεπτά λόγω περιορισμένης ορατότητας. Ο αντίπαλος παίρνει ανάσες και η ομάδα σου χάνει τον ρυθμό της.

Με τη λήξη της αναμέτρησης ο κόσμος χειροκρότησε τους παίκτες του Ολυμπιακού, στο πέταλο των οργανωμένων υπήρχαν συνθήματα μόνο υπέρ των Πειραιωτών και ουδείς ασχολήθηκε με τους φιλοξενούμενους.

Οι οπαδοί των "ερυθρολεύκων" αναγνώρισαν την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών της ομάδας τους και σεβάστηκαν το γεγονός ότι αυτή δεν συνοδεύτηκε με το ανάλογο αποτέλεσμα.

Εκείνος που δεν σεβάστηκε ούτε τη φιλοξενία, ούτε την άψογη συμπεριφορά του κόσμου ήταν ο Λιούμπος Μίχελ. Από την σουίτα που είχε παραχωρήσει ο Ολυμπιακός στους επισήμους του ΠΑΟΚ, ο Μίχελ ύψωσε το μεσαίο δάκτυλο στους φίλους των Πειραιωτών, έστελνε φιλάκια και χειροκροτούσε ειρωνικά.

Το θετικό είναι ότι ο κόσμος δεν "τσίμπησε" στις προκλήσεις του αθλητικού διευθυντή του "Δικεφάλου", που αποπειράθηκε να βάλει μπουρλότο στο "Καραϊσκάκης". Το ερώτημα είναι αν θα κληθεί σε απολογία για υποκίνηση βίας... Σε μια συμπεριφορά αν μη τι άλλο περίεργη, που δεν προέκυπτε από πουθενά, όταν ακόμη και οι ποδοσφαιριστές των ομάδων είχαν θερμή χειραψία και εναγκαλισμούς στο τέλος του αγώνα.

Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ À LA CARTE

Ήττα με ήττα διαφέρει. Όχι στην ουσία, αλλά στον τρόπο. Είναι διαφορετικό να χάνεις ένα παιχνίδι σαν παιδική χαρά και διαφορετικό έχοντας ποδοπατήσει τον αντίπαλο.

Ο Ολυμπιακός μπήκε στη σεζόν με πάρα πολλούς αστερίσκους. Ξεφορτώθηκε γρήγορα τους περισσότερους από αυτούς, όχι όλους. Δεν θα μπορούσε, θα ήταν παράλογο. Από πέρσι ωστόσο τίποτα δεν είναι ίδιο.

Γεγονός που έχουν διαπιστώσει οι φίλοι του (τουλάχιστον σε μεγάλο ποσοστό) και γι' αυτό αντέδρασαν με τέτοιον τρόπο παρά την ήττα.

Η στήριξη εξάλλου δεν μπορεί να είναι κατ' επιλογή και ανάλογα το αποτέλεσμα. Από τον περσινό ωχαδερφισμό, ο Ολυμπιακός έχει περάσει στο στάδιο της ομάδας που προσπαθεί να δημιουργηθεί από την αρχή πάνω σε στέρεες βάσεις.

Και παρά τα όποια προβλήματα προκύπτουν, ήττες σαν αυτή με τον ΠΑΟΚ δεν είναι για να ανθίζουν ο πανικός και η φθηνή κριτική. Αλλά το πείσμα. Η σεζόν είναι τεράστια, ακολουθούν οι εκτός έδρας αναμετρήσεις με τη Μίλαν και την ΑΕΚ, χώρος για εσωστρέφεια δεν υπάρχει.

Για να φτάσει ο Ολυμπιακός σε ένα νέο σερί τίτλων, το πρότζεκτ που ξεκίνησε το καλοκαίρι πρέπει να στηριχτεί μέχρις εσχάτων. Με οποιοδήποτε κόστος για τη φετινή σεζόν.

Photo credits: Eurokinissi