Γιατί ο Μιραλάς δεν κάνει τον Πελέ

Είναι πραγματικά να σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά με τον τρόπο που κρίνουμε ποδοσφαιρικές καταστάσεις στην Ελλάδα. Το νέο παιχνιδάκι που βρήκαμε τώρα είναι ο Κέβιν Μιραλάς. Εύκολος στόχος για μια σειρά από λόγους. Μα κυρίως γιατί πουλάει.

Από τη στιγμή που φοράρει και τα ερυθρόλευκα; Ακόμη καλύτερα. Πανηγύρι. Γκρίνια και απογοήτευση είναι το σκηνικό στο Λιμάνι εδώ και κάνα μήνα, ευκαιρία για κλικ και περισσότερα φύλλα. Βάζεις και μια αφ' υψηλού κριτική για τον Μιραλάς και εκτοξεύεσαι...

Αν μας εξηγούσε και κάποιος γιατί "σημαδεύεται" ο Βέλγος καλά θα ήταν, αλλά για να γίνεις πειστικός στο κεφάλι ενός σκεπτόμενου θα πρέπει πρώτα να βάλεις το δικό σου να δουλέψει. Κι εκεί αρχίζουν τα ζόρια.

ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΠΕΛΕ!

Όποιος περίμενε ότι ο Κέβιν θα έρθει στον Ολυμπιακό και θα κάνει τον Πελέ, μπορεί να σταματήσει κάπου εδώ να διαβάζει. Αυτά σήμερα δεν γίνονται. Αν κάποιος θέλοντας να οπλίσει με θάρρος τον εαυτό του για τη συνέχεια της σεζόν, πείστηκε ότι ο Μιραλάς θα φτάσει στην Ελλάδα και θα περνάει πέντε αντιπάλους πριν μπει με τη μπάλα στα δίχτυα, δεν φταίει ο Βέλγος. Φταίει η απουσία της λογικής.

Αν κάποιος είχε στο μυαλό του τον 23χρονο Μιραλάς που χαλούσε κόσμο με την εκρηκτικότητα και την ενέργεια του, δεν φταίει ο Βέλγος, φταίει ο χρόνος. Ο 30χρονος σήμερα κυνηγός ήρθε από την Έβερτον τον Γενάρη όντας ουσιαστικά παροπλισμένος στο πρώτο μισό της σεζόν. Με 13 συνολικά συμμετοχές, ένα 90λεπτο και τελευταίο του παιχνίδι στις 7 Δεκέμβρη.

Χωρίς ρυθμό, δίχως την απαιτούμενη φυσική κατάσταση και με ψυχολογία στα τάρταρα, η μεταγραφή του Μιραλάς αντιμετωπίστηκε με εντελώς λανθασμένο πρίσμα σχεδόν από όλους: ήταν πρώτα ο παίκτης που είχε ανάγκη τον Ολυμπιακό, πριν συμβεί το αντίστροφο!

Πώς όμως να τον βοηθήσει πρώτος ο Ολυμπιακός; Μόνο με την απόκτηση του; Ο Βέλγος είχε ανάγκη ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον που δεν μπορούσαν να του προσφέρουν οι Πειραιώτες.

Είχε ανάγκη να μπει σε μια ομάδα που είχε ηρεμία, συνοχή, ταχύτητα, αγωνιστική ταυτότητα, αυτοματισμούς, σταθερές. Μια ομάδα που θα είχε την πολυτέλεια να του δώσει χρόνο να βρει τα πατήματα του, ρυθμό και αυτοπεποίθηση, να "κουμπώσει" στο σύνολο και να πάρει μπροστά.

Ο Μιραλάς συνάντησε λοιπόν μια κατάσταση που όχι μόνο δεν του πρόσφερε τίποτα από τα παραπάνω, αλλά αντιθέτως "απαιτούσε" από αυτόν να μπει άμεσα, να την πάρει από το χέρι και να αρχίσει τα "μαγικά"!

Αναρωτηθείτε λοιπόν, γίνονται αυτά; Έχει καμία ποδοσφαιρική λογική να περιμένει κάποιος από τον Βέλγο κάτω από αυτά τα δεδομένα να κάνει τον Πελέ, που λέει κι ο Καίσαρης κάθε φορά που κάποιος παίκτης πάει να βάλει το γκολ της χρονιάς; Εύκολη η απάντηση και αρνητική. Αλλά είπαμε, τώρα πουλάει και η γκρίνια και οι κορώνες απογοήτευσης και τα σενάρια... τρόμου.

ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΥΦΟΣ

Την ίδια στιγμή φυσικά ουδείς μπαίνει στον κόπο να σχολιάσει θετικά πέντε πραγματάκια που δείχνει ήδη ο Μιραλάς. Τα οποία είναι εξίσου σημαντικά αλλά όχι αρκετά πιασάρικα ή λαμπερά για να ασχοληθεί κάποιος.

Ο Βέλγος έπιασε ξανά Λιμάνι δίχως το παραμικρό δείγμα βεντετισμού, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει, εκμεταλλεύομενος το γεγονός ότι η επιστροφή του χαιρετίστηκε με λατρεία από τον κόσμο. Ως... Μεσσίας ήρθε από την Έβερτον, ως ο παίκτης που επιτέλους θα έδινε ποιότητα στην γραμμή κρούσης, αυτός που θα ανέβαζε όλη την ομάδα. Ο "καλύτερος για εμάς", ο Νο1.

Είχε όλο το πακέτο για να εμφανιστεί με ύφος. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά στο γήπεδο λειτουργεί πολλές φορές ως ένας απλός στρατιώτης της ομάδας. Ούτε στην πρώτη του θητεία δεν είχε τέτοια προσήλωση και συνεισφορά στο κομμάτι της τακτικής και των αλληλοκαλύψεων.

Αποδεικνύει πως έχει έρθει αποφασισμένος για να παλέψει προκειμένου να βοηθήσει την ομάδα και τον εαυτό του και όχι να επαναπαυτεί στις δάφνες του παρελθόντος.

Δεν εκβιάζει προσπάθειες, ξέρει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει αυτή την περίοδο, κοιτάζει πρώτος αυτός να στηρίξει τους συμπαίκτες του, πριν κάνουν και αυτοί το ίδιο. Δεν τα περιμένει έτοιμα στον αγωνιστικό χώρο, ούτε λειτουργεί σαν να είναι αυτός κάτι ξεχωριστό σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Δεν παίζει σαν "λιγούρης", κι ας ξέρει ότι αν δεν βρει σύντομα γκολ και ασίστ, δεν θα ταξιδέψει στα γήπεδα της Ρωσίας το καλοκαίρι.

Είναι αυτός που στο 89' κάνει κούρσα 40 μέτρων (!) για να σταματήσει την επέλαση του δεξιού μπακ Βλάχου. Δείγμα της άψογης νοοτροπίας του, αλλά και της θέλησης του να μείνει στον Πειραιά και να βοηθήσει τα επόμενα χρόνια τον Ολυμπιακό.

ΚΥΒΙΣΤΗΣΕΙΣ ΣΤΑ "ΠΡΟΣΕΧΩΣ"

Παίκτη που έχει τέτοια συμπεριφορά, μην τον φοβάσαι. Πάντα βρίσκει ένα τρόπο να προσφέρει και αργά ή γρήγορα φτάνει εκεί που θέλει/πρέπει/χρειάζεται.

Γι' αυτό ας κρατήσουμε μια πισινή στην εξυπνατζίδικη κριτική του κλικ και του φύλλου, γιατί η αγαπημένη ελληνική συνήθεια της κυβίστησης, κοινώς της κωλοτούμπας, μπορεί να αρχίσει λίαν συντόμως. Μην γίνει της... Τούμπας.

Photo credits: eurokinissi