Πριν καν προχωρήσει σε αλλαγή προπονητή, με τον Βίκτορ Σάντσεθ να αντικαθιστά τον Μάρκο Σίλβα, ο Ολυμπιακός είχε αποφασίσει τον τρόπο που θα αντιμετώπιζε τα παιχνίδια του 3ου προκριματικού γύρου στο Champions League.

Με βασικό όπλο την ομοιογένεια και ποντάροντας στο γεγονός ότι η αντίπαλος του σε αυτή τη φάση θα ήταν -θεωρητικά τουλάχιστον και μέχρι να αποδειχθεί στο γήπεδο- ασθενέστερη. Όπως κάθε απόφαση, έτσι και αυτή εμπεριείχε το δικό της ρίσκο.

Στην ουσία, οποιαδήποτε απόφαση στον χώρο του ποδοσφαίρου έχει το δικό της ρίσκο. Αυτή του προπονητή στο πλάνο τακτικής, στην επιλογή της ενδεκάδας ή μιας αλλαγής κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ενός παίκτη που θα επιλέξει να ντριμπλάρει, να πασάρει ή να σουτάρει. Μιας μεταγραφής όσον αφορά το πρόσωπο, ή το τάιμινγκ που θα πραγματοποιηθεί.

Σε κάθε μια από αυτές τις αποφάσεις μπορεί να κριθεί ένας αγώνας, ένας τίτλος ή μια πρόκριση. Ο Ολυμπιακός λοιπόν διάλεξε τον τρόπο που θα πάει σε αυτά τα ματς, συμπεριλαμβανομένου του αντίστοιχου ρίσκου.

Αν του βγει έχει καλώς, αν όχι θα πρέπει σαν σύλλογος να είναι έτοιμος να απορροφήσει τους όποιους κλυδωνισμούς, να δείξει αντοχές και να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Η εικόνα της ομάδας στην αναμέτρηση με την Χαπόελ Μπερ Σεβά σήμανε καμπανάκια. Δεν χρειάζεται ανάλυση, καθώς πέραν από την ξεκάθαρη απογοήτευση του κόσμου -που την εξέφρασε δικαιολογημένα με τη λήξη του αγώνα- ενδεικτική της κατάστασης ήταν και η αντίδραση του Βαγγέλη Μαρινάκη, που επισκέφθηκε τα αποδυτήρια της ομάδας του.

Εδώ υπάρχουν δύο αλήθειες: η μια λέει ότι πράγματι το ρόστερ του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή, με όλες τις ελλείψεις που μπορεί να εντοπίσει κανείς, έχει συνολικά μεγαλύτερη ποιότητα και εμπειρία από το αντίστοιχο των Ισραηλινών. Ένα ρόστερ, που με εξαίρεση δύο νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα (Ντε λα Μπέγια, Φιγκέιρας) και τον Καπίνο (που ήταν και πέρσι στο ρόστερ) αντί του Ρομπέρτο, πέρσι κέρδισε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη στην Ευρώπη, όπως οι Άρσεναλ και Ντίναμο Ζάγκρεμπ.

Επομένως δεν αποτελεί παραλογισμό να θεωρεί ο οποιοσδήποτε ότι, αν μη τι άλλο, αυτοί οι ποδοσφαιριστές είναι σε θέση να αποκλείσουν την "x" Χαπόελ Μπερ Σεβά και να περάσουν στον επόμενο γύρο.

Αυτή είναι η μια αλήθεια. Η άλλη θέλει κάμποσους από τους παίκτες αυτούς να μην έχουν την ικανότητα να πάνε τον Ολυμπιακό ένα βήμα παραπέρα. Εδώ όμως πρέπει να πούμε ότι κανείς από αυτούς τους ποδοσφαιριστές δεν είδε... φως και μπήκε. Κανείς δεν άνοιξε μόνος του τις πύλες του Αθλητικού Κέντρου Ρέντη και είπε "γεια σας, ήρθα". Επιλέχθηκαν.

Αυτό που δεν μπορούμε πολλές φορές να καταλάβουμε, είναι ότι σε ένα ομαδικό σπορ ουδείς φέρει μόνος του το λάβαρο της επιτυχίας ή της αποτυχίας. Ποτέ δεν μπορεί να φταίει ή να επιβραβεύεται ένας. Οι ευθύνες στα καλά και στα άσχημα είναι πάντα μοιρασμένες. Άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Αλλά ποτέ ένας. Είτε αυτός είναι ο πρόεδρος, είτε ο προπονητής, είτε ένας παίκτης.

Τώρα τι κάνουμε;

Επαναλαμβάνω, ότι αυτό δεν ήταν εικόνα που αρμόζει στον Ολυμπιακό. Συμφωνούμε και προχωράμε. Και σίγουρα θα ήταν ονειρικό το σενάριο να είχε προχωρήσει από τον Ιούνιο κιόλας η ομάδα σε μεταγραφές επιπέδου που θα έδιναν έξτρα ποιότητα στο ρόστερ και λύσεις στα χέρια του προπονητή. Δεν έγινε και πίσω δεν γυρίζει.

Στο υποτιθέμενο ερώτημα "και τώρα τι κάνουμε;" οι λύσεις λοιπόν είναι δύο: αποδέχεσαι την πραγματικότητα και τα δεδομένα που ισχύουν, ψάχνοντας σε αυτό το ρόστερ τις λύσεις που θα σε οδηγήσουν στην πρόκριση ή αφήνεις την απογοήτευση και τον εκνευρισμό να σε λυγίσουν, μπαίνοντας πλέον σε επικίνδυνους δρόμους.

Στην πρώτη περίπτωση και από τη στιγμή που θα έχει επιτευχθεί η πρόκριση, η διοίκηση οφείλει να δράσει ακαριαία και να καλύψει τα κενά. Δεν θα υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο, ούτε και δικαιολογίες. Και θα επιμείνω σε αυτό που έγραψα προ ημερών, το οποίο πολλοί διάβασαν και λίγοι κατάλαβαν...

Τον ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ρόλο θα παίξουν τα χρήματα που θα δοθούν για την απόκτηση παικτών. Αυτό που μετράει πάντα είναι η ΣΩΣΤΗ μεταγραφή, εκεί που πονάς και με τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά που έχεις ανάγκη. Αν η μεταγραφή είναι ΑΚΡΙΒΗ αλλά βασισμένη σε ΛΑΘΟΣ κριτήρια, τότε χρησιμεύει μόνο για συνάξεις στα αεροδρόμια.

Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό δεν ήταν, ούτε είναι, οι αγορές πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Είναι οι σωστές αγορές. Γιατί είναι απείρως πιο εύκολο να ξοδέψεις αλόγιστα παρά να ξοδέψεις έξυπνα, στοχευμένα, εκεί που πρέπει και όταν πρέπει.

Στην δεύτερη περίπτωση; Οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες.

Η πρόκριση αποτελεί μονόδρομο

Ο Ολυμπιακός λοιπόν μπήκε σε ζόρια. Απόρροια μιας σειράς επιλογών -ή ρίσκων αν προτιμάτε- που δεν βγήκαν, όπου έχουν άπαντες μερίδιο. Διοίκηση, προπονητής και παίκτες. Πιο ανησυχητικό από το 0-0 στο Φάληρο είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ποδοσφαιριστές έδειξαν να μην έχουν συναίσθηση της κατάστασης. Και ενδεχομένως να πρέπει να υπάρξουν "αποχαιρετισμοί", ανεξαρτήτως αποτελέσματος στη ρεβάνς του Ισραήλ.

Τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτό που απαιτείται είναι η μέγιστη σοβαρότητα, συγκέντρωση και προπάντων θέληση, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου για να έρθει η πρόκριση. Αποτελεί προσωπική άποψη ότι άπαντες οφείλουν να καταλάβουν ότι ο αποκλεισμός από την Χαπόελ Μπερ Σεβά, ΔΕΝ είναι επιλογή. Ο Ολυμπιακός πρέπει να επιστρέψει αλώβητος από το Ισραήλ, έστω και αν για κάποιους είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνουν φορώντας τα ερυθρόλευκα.

Photo Credits: Action Images