Ο γενναίος πεθαίνει μια φορά, ο δειλός πεθαίνει κάθε μέρα
Καλός ή κακός προπονητής; Τρελός ή γενναίος; Ο Μπέντο πορεύεται ανεπηρέαστος και μετά από κάμποσα χρόνια ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να κλείσει τη σεζόν έχοντας κερδίσει κάτι απείρως πιο πολύτιμο από ένα ή δύο τρόπαια παραπάνω.
Ήρθε εν μέσω... κόλασης. Να αναλάβει στις 11 Αυγούστου μια ομάδα που ουδείς μπορούσε να είναι βέβαιος τι θα της ξημερώσει. Με παίκτες να βρίσκονται με τις βαλίτσες στο χέρι. Στο πήγαινε και το έλα.
Ο αποκλεισμός από την Χάποελ Μπερ Σεβά ισοδυναμούσε ήδη με το απόλυτο σοκ για τον σύλλογο σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο. Το όποιο σχέδιο υπήρχε για εκείνο το καλοκαίρι, είχε πάει περίπατο. Πανηγυρικά.
Με τον Βίκτορ Σάντσεθ να αποτελεί τον διάδοχο του Μάρκο Σίλβα (η αποχώρηση του οποίου αποτέλεσε την πρώτη βόμβα που έσκασε στο "ερυθρόλευκο" στρατόπεδο το περασμένο καλοκαίρι) και με τη σειρά του... παρελθόν, γινόταν κατανοητό ότι ο επόμενος που θα συμφωνούσε να κάτσει στον ηλεκτρικό πάγκο του Ολυμπιακού ήταν διατεθειμένος να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια αποστολή αυτοκτονίας.
Αυτός που δέχθηκε ήταν ο Πάουλο Μπέντο. Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης ο οργανισμός Ολυμπιακός έχοντας χάσει τους ομίλους του Champions League, ουδείς ήθελε να σκεφτεί τι θα επακολουθούσε αν έμεναν οι Πειραιώτες και εκτός Europa League.
Την ίδια στιγμή οι εκτιμήσεις ήθελαν τον Ολυμπιακό να είναι πίσω σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές στην υπόθεση - τίτλος, άποψη που εμφάνιζαν και κάμποσοι φίλοι των "ερυθρολεύκων", με την υποσημείωση ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει παρατήσει την ομάδα - έστω κι αν είχε ανακοινώσει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ύψους 20 εκατ. ευρώ που θα κάλυπτε ο ίδιος.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΗΡΘΑΝ...
Προσπαθώντας να κάνει restart ο Ολυμπιακός δεν είχε το παραμικρό περιθώριο λάθους. Άμεσοι στόχοι ήταν η πρόκριση στους ομίλους του Europa League και ένα δυνατό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, που θα επέτρεπε στους Πειραιώτες να σταθούν ξανά στα πόδια τους. Έστω κι αν μέχρι τις 31 Αυγούστου το ρόστερ βρισκόταν υπό... κατασκευή.
Φτάνοντας στις αρχές Φλεβάρη, ο Ολυμπιακός διατηρεί σταθερά διψήφια διαφορά στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, συνεχίζει στο Κύπελλο και ετοιμάζεται για τις μάχες με την Οσμάνλισπορ στους "32" Εuropa League. Εδώ υπάρχει ένα πρώτο ξεκάθαρο στοιχείο που αφορά τον Πάουλο Μπέντο: αποτελέσματα ήθελε ο σύλλογος όταν τον προσέλαβε, αποτελέσματα έφερε ο Πορτογάλος τεχνικός.
...ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ
Παρ' όλα αυτά, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τον Πάουλο Μπέντο μόνο θετική αύρα δεν αποπνέει. Και αυτό γιατί του καταλογίζουν ότι ο Ολυμπιακός δεν... παίζει μπάλα. Το πόσο ρεαλιστική προσέγγιση είναι αυτή, μπορεί εύκολα να το αντιληφθεί κανείς έχοντας διαβάσει τα παραπάνω.
Προφανώς και ο 48χρονος τεχνικός έχει κάνει λάθη στην πορεία. Έχει τα δικά του "κολλήματα", τη δική του οπτική γωνία των πραγμάτων. Κάτι δηλαδή που ισχύει για... όλους τους προπονητές στον πλανήτη Γη. Το χειρότερο ίσως κουσούρι του δεν αφορά πάντως πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά το γεγονός ότι έχει διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα. Την σωστή, αλλά αυτή που δεν ταιριάζει στην πραγματικότητα της Ελλάδας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα την αναμέτρηση με την Ξάνθη. Ο Ανδρούτσος κάνει λάθος και ο Βασιλακάκης αστοχεί σε τετ-α-τετ. Υπάρχουν ακόμη και αποδοκιμασίες (!) από μερίδα του κόσμου για τον 19χρονο μέσο, που από εκείνο το σημείο και μετά χάνεται από το γήπεδο. Εύκολη αντίδραση; Να τον αποσύρει ο Μπέντο στο ημίχρονο.
Δεν το έκανε ο Πορτογάλος τεχνικός, αλλά τον πήρε αγκαλιά, του μίλησε, τον κράτησε στο ματς και κέρδισε την Ξάνθη με 2-0. Έχοντας πρωταγωνιστή έναν ακόμη πιτσιρικά, τον Μανθάτη. Και στην ενδεκάδα από την αρχή τον Ρέτσο.
"Στο φετινό πρωτάθλημα η διαφορά σε σχέση με άλλες χρονιές είναι ότι οι νέοι από τις ακαδημίες συμμετέχουν σε ματς πρωταθλήματος ή π.χ. στην Αστάνα που έπαιξαν ο Μανθάτης και ο Ρέτσος. Αυτό είναι κάτι που θέλουμε να κάνουμε από την αρχή και θέλουμε να δώσουμε ευκαιρίες σε αυτά τα παιδιά.
Όταν κάποιο παιδί είναι στην αρχή της καριέρας του, υπάρχουν οι συνθήκες να κάνει λάθη σε σχέση με πιο έμπειρους παίκτες. Αυτό είναι κάτι που δεχόμαστε και θέλουμε να τους ενθαρρύνουμε για να τους βοηθάμε να έχουν αυτοπεποίθηση να συνεχίσουν.
Αυτή τη συζήτηση είχα με τον Ανδρούτσο. Ο Ανδρούτσος δεν ήταν στα καλύτερά του στα τελευταία λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, δεν ένιωθε όπως άλλες φορές, δεν ήταν στην καλύτερη στιγμή του και αυτό το μήνυμα θέλαμε να του περάσουμε", είπε ο Μπέντο μετά το ματς όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Αυτό που δεν γνωρίζει ο 48χρονος προπονητής είναι ότι όχι, αυτό είναι κάτι που δεν γίνεται αποδεκτό στην Ελλάδα. Δεν είναι αποδεκτό ότι ένα παιδί που έρχεται από την Ακαδημία για να παίξει στην πρώτη ομάδα έχει το δικαίωμα στο λάθος.
Ότι αν δεν κάνει λάθος δεν θα μάθει, δεν θα αναπτυχθεί, δεν θα γίνει καλύτερος, δεν θα ωριμάσει, δεν θα αποκτήσει εμπειρίες. Ότι πρέπει να τα κάνει όλα αυτά, χωρίς όμως να υποπίπτει σε λάθη... Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα στην Ελλάδα.
Πρώτα ο Ελευθερόπουλος, μετά ο Καπίνο, στη συνέχεια ο Μιλιβόγεβιτς έδωσαν ένα ποδοσφαιρικό στίγμα, ενώ οι Στολτίδης, Πουρσανίδης... ρεσιτάλ μιλώντας στον Sport24 Radio 103,3. Ίσως πάντως το να πεις την αλήθεια σε κάποιον που δεν την καταλαβαίνει είναι μερικές φορές χειρότερο από το να του λες ψέματα...
Ο ΔΕΙΛΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ
Στο τέλος της ημέρας αν ο Μπέντο είναι καλός ή κακός προπονητής, αποτελεί προϊόν υποκειμενικότητας. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για κάποιον λιγόψυχο. Έχει ένα συγκεκριμένο σκεπτικό όταν αποφασίζει για το καλό της ομάδας και το τηρεί απέναντι σε όλους. Είτε αυτός είναι ο Μαρίν με τον Ντομίνγκες, είτε ο Μανθάτης με τον Ρέτσο.
Θα ήταν ότι πιο εύκολο για τον προπονητή να ακολουθήσει τις προσταγές του Τύπου και της κερκίδας. Να βάζει πάντα τα πιο βαριά ονόματα ή συμβόλαια και να πορεύεται με αυτούς. Αντίθετα, μένει πιστός στα ποδοσφαιρικά του πιστεύω. Προτιμά να μοχθεί για το μέλλον επιλέγοντας τον Ανδρούτσο, από το να λειτουργεί εφήμερα βάζοντας τον Ντομίνγκες.
Δεν διστάζει να αφήνει στον πάγκο τον Μαρίν, δείχνοντας εμπιστοσύνη στον Μανθάτη. Δεν ενεργεί εκ του ασφαλούς, όταν στο ματς με τον Παναιτωλικό βγάζει τον Φορτούνη στο ημίχρονο και δεν βάζει τον Ντομίνγκες (αλλαγή στην οποία κανείς δεν θα του έλεγε κουβέντα) αλλά τον Ανδρούτσο. Δεν φοβάται να πει την αλήθεια στην περίπτωση του Ανσαριφάρντ. Όπως δεν φοβήθηκε να πει ότι η αποχώρηση του Μιλιβόγεβιτς την τελευταία ημέρα των μεταγραφών αφήνει ένα τεράστιο κενό.
Ο Μπέντο πράττει έτσι όλο αυτό το διάστημα όχι από ευνοϊκή θέση, αλλά όντας στριμωγμένος στα σχοινιά. Παίρνει τις αποφάσεις του, αδιαφορώντας για το "ρεύμα", δεν κάνει πολιτική ούτε δημόσιες σχέσεις. Λένε ότι ο δειλός απειλεί μόνο όταν είναι ασφαλής. Ο Πορτογάλος τεχνικός στέλνει τα μηνύματα του τη στιγμή που βάλλεται από παντού. Και αν πέσει, θα πέσει ακέραιος, μένοντας πιστός στις αρχές του. Ο γενναίος πεθαίνει μια φορά, ο δειλός πεθαίνει κάθε μέρα.
ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ... ΚΑΝΕΝΑΣ
Είναι εκπληκτικό ότι τα τελευταία χρόνια έχουν περάσει από τον Ολυμπιακό προπονητές όπως οι Βαλβέρδε, Ζαρντίμ, Μίτσελ, Περέιρα, Σίλβα, Μπέντο και για ενάμισι μήνα ο Βίκτορ Σάντσεθ, αλλά ουδείς έγινε αποδεκτός. Στο σύνολο τους δεν μιλάμε για τυχαίους προπονητές, είτε αυτό αφορά την καριέρα τους είτε την προσωπικότητα τους.
Μεταξύ τους παρουσίασαν διαφορές, σε μικρό (οι Πορτογάλοι) ή μεγάλο βαθμό. Κανενός η δουλειά δεν έτυχε αναγνώρισης. Ο Βαλβέρδε είχε να αντιμετωπίσει την γκρίνια για Μήτρογλου, Μαρκάνο, Ορμπάιθ, Ουρτάδο, Φουστέρ, Φετφατζίδη, Λέτο, γιατί έβαζε αριστερά τον Μιραλάς και όχι φορ, γιατί πίεζε τόσο πολύ ο Ολυμπιακός και κουραζόταν μετά το 60', χαρακτηρίστηκε... μιζαδόρος κτλ.
Ο Ζαρντίμ έφυγε αήττητος στο πρωτάθλημα και με πρόκριση στους "32" του Europa League, γιατί ο Ολυμπιακός δεν απέδιδε το ποδόσφαιρο που έπρεπε. Τώρα ο Πορτογάλος τεχνικός είναι στον πάγκο της Μονακό, παρουσιάζοντας την καλύτερη επίθεση της Ευρώπης...!
Ο Μίτσελ χάρισε σπουδαίες ευρωπαϊκές βραδιές, έβαζε όμως πολύ ζελέ στο μαλλί και ήταν πάντα... ηλιοκαμένος. Έφυγε και αυτός με αφορμή τον Αφελάι. Ο Περέιρα ήταν δύστροπος, απόμακρος και στενόμυαλος.
Ο Σίλβα έπαιζε ακόμη και στο Φάληρο με τους δύο του μέσους καρφωμένους στην κουλούρα, δεν άνοιγε το ροτέισον, δεν έδινε ευκαιρίες σε νεαρούς πλην τους Τσιμίκα και Ζντιέλαρ, για τον Σέρβο τα άκουγε κιόλας, ενώ του χρεώθηκε σε μεγάλο βαθμό η ήττα στο "Καραϊσκάκης" από την Άρσεναλ, ο αποκλεισμός με την Άντερλεχτ και ο χαμένος τελικός του Κυπέλλου με την ΑΕΚ, οι επιλογές Ντα Κόστα, Πάρντο, Ερνάνι που δεν απέδωσαν σύμφωνα με όσα στοίχισαν. Επίσης και ο Πορτογάλος τεχνικός δεν ήταν διατεθειμένος να βάλει νερό στο κρασί του σε θέματα ρόστερ.
Μαζί με τον Μπέντο φτάνουμε τους 6 προπονητές, που αργά ή γρήγορα μπήκαν στο στόχαστρο και κρίθηκαν ως ακατάλληλοι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Με διαφορετικά κριτήρια (;) κάθε φορά. Το θέμα είναι πώς ότι κι αν επιχείρησε να κάνει καθένας από αυτούς τους 6 προπονητές έτυχε αμφισβήτησης, γεγονός που δημιουργεί εύλογα απορίες σχετικά με τα εναντίον τους "επιχειρήματα" κάθε φορά.
Για παράδειγμα, πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ως επιχείρημα εναντίον του Μπέντο ότι ο Ολυμπιακός δεν πήρε στόπερ γιατί δεν ήθελε ο Πορτογάλος τεχνικός; Ούτε τρίτο φορ ήθελε, αλλά η διοίκηση τον πήρε.
Δεν εξετάζουμε αν έπραξε καλώς ή κακώς, όμως είναι ο απόλυτος παραλογισμός να δικαιολογείται η μη απόκτηση στόπερ εις βάρος του προπονητή τη στιγμή που στο θέμα του Ανσαριφάρντ συνέβη το αντίθετο. Χώρια που το θέμα στόπερ κρατά στον Ολυμπιακό από τότε που έφυγε ο Μανωλάς.
Ή μήπως δεν αποτελεί τον απόλυτο ποδοσφαιρικό παραλογισμό το να κατηγορείται ο προπονητής για το θέμα διαχείρισης της "πιτσιρικαρίας"; Δηλαδή είναι προτιμότερο να παίξει 10 - 15 ματς παραπάνω ο 36άρης Ντομίνγκες από τον 19χρονο Ανδρούτσο; Σε ένα πρωτάθλημα μάλιστα που σου δίνει αυτή τη δυνατότητα; Ή για να το δούμε αλλιώς, τι λιγότερο από τους Ντα Κόστα - Μαρίν έχουν κάνει οι Ρέτσος - Μανθάτης; Και ήρθε φορτσάτος και ο Νικολάου.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ... ΑΓΝΟΕΙΤΑΙ
Θέλοντας να εξετάσει τις διαφορές ανάμεσα στην γνήσια και την ψεύτικη νόηση, φτάνοντας έως την καταστολή - απουσία της κριτικής σκέψης των ανθρώπων σήμερα, ο Έριχ Φρομ χρησιμοποιεί κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα. Όπου το πρόβλημα είναι το κατά πόσο η γνώμη που διαμορφώνεται είναι απόρροια της σκέψης τού ατόμου, δηλαδή της δικής του δραστηριότητας.
Κάλλιστα μέσα σε αυτό το πεδίο θα μπορούσε να συναντήσει κάποιος παραδείγματα από τον αθλητικό κόσμο και τον Ολυμπιακό. Ας δούμε δύο γρήγορα - γρήγορα: πρώτη σεζόν για τον Φουστέρ στο Λιμάνι, πρώτη και για τον Μιραλάς.
Ο Ισπανός πετυχαίνει 13 γκολ (συν 5 ασίστ), ο Βέλγος 14 γκολ (συν 3 ασίστ), όμως στη συνείδηση του κόσμου έχουν καταχωρηθεί ως εξής: παλτό ο Φουστέρ, παιχταράς ο Μιραλάς.
Ακόμη πιο χαρακτηριστική η περίπτωση Ελαμπντελαουί - Φιγκέιρας. Ο Νορβηγός έπαιξε στον Ολυμπιακό 66 παιχνίδια, με απολογισμό 4 γκολ και 5 ασίστ. Ο Πορτογάλος σε 27 ματς έχει 2 γκολ και 6 ασίστ. Αν τους συγκρίνουμε ακόμη πιο ειδικά, σε επίπεδο καριέρας, διαπιστώνουμε ότι αμφότεροι έχουν αγωνιστεί σε 152 επίσημα παιχνίδια (επίπεδο συλλόγων), με τον Ελαμπντελαουί να μετρά 7 γκολ και 12 ασίστ και τον Φιγκέιρας 6 γκολ και 16 ασίστ.
Και εδώ όμως, στη συνείδηση του κόσμου οι δύο παίκτες έχουν καταγραφεί με απόκλιση άκρων. Παλτό ο Φιγκέιρας, παιχταράς ο Ελαμπντελαουί! Όπως και στο παράδειγμα με τους Φουστέρ - Μιραλάς, το θέμα δεν είναι ποιος είναι καλύτερος αλλά ο τρόπος που τους αντιμετώπισε ο κόσμος.
Γιατί με τόσο ίδια αποτελεσματικότητα (το Νο1 ζητούμενο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο) το μόνο σίγουρο είναι ότι Φουστέρ και Φιγκέιρας ΔΕΝ αποτελούν "παλτά". Και στις δύο περιπτώσεις, η μάζα πήγε με το ρεύμα. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να διαμορφώσει τη γνώμη του ως απόρροια της δικής του σκέψης.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την περίπτωση του Πάουλο Μπέντο και τον τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα στον Ολυμπιακό.
Θα μπορούσε πανεύκολα ο Πορτογάλος τεχνικός να πάει με το ρεύμα, να χρησιμοποιεί τους έμπειρους, να μην παίρνει κανένα ρίσκο, να κατακτήσει το πρωτάθλημα με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά, να διεκδικήσει το Κύπελλο με ακόμη μεγαλύτερες πιθανότητες και να βρει εύκολα την επόμενη δουλειά του ως επιτυχημένος, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός θα έκλεινε μια ακόμη σεζόν έχοντας ένα ή δύο παραπάνω τρόπαια στην πλούσια ιστορία του αλλά χωρίς να έχει κερδίσει τίποτα παραπάνω ως σύλλογος.
"Αν δεν μπορέσουν τα παιδιά της Ακαδημίας να πάρουν ευκαιρίες και χρόνο συμμετοχής, ποτέ δεν θα μάθεις την αξία τους. Είμαι αποφασισμένος να δίνω ευκαιρίες στα παιδιά αυτά γιατί μόνο έτσι μπορούν να δείξουν τι μπορούν να κάνουν...
Είναι δύσκολο να γίνει αυτό σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και γενικότερα σ’ ένα πρωτάθλημα τέτοιο, γιατί αυτό που σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι το αποτέλεσμα. Σημασία όμως έχει και πώς θα έρθει αυτό το αποτέλεσμα", είπε ο Μπέντο μετά το ματς με τη Βέροια.
Ο Πορτογάλος τεχνικός είναι ή... τρελός ή γενναίος. Το δεύτερο μοιάζει πιο λογικό. Και μετά από κάμποσα χρόνια ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να κλείσει τη σεζόν έχοντας κερδίσει κάτι απείρως πιο πολύτιμο από ένα πρωτάθλημα ή ένα νταμπλ ακόμη.
Photo credits: EUROKINISSI
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
