Ο τρόπος του Χάσι
Το εντυπωσιακό για τον Ολυμπιακό δεν ήταν το σκορ απέναντι στη Μέχελεν, αλλά ο τρόπος που έφτασε σε αυτό το 6-0. Με έναν προπονητή που τουλάχιστον θέλει να βάλει βάσεις για μια ομάδα "ό,τι πρέπει" και όχι... ό,τι να 'ναι. Γράφει ο Γιώργος Περπερίδης.
Αν μη τι άλλο, ακόμη και όταν μιλάμε για φιλικό, ένα σκορ όπως το 6-0 του Ολυμπιακού επί της Μέχελεν δεν μπορεί παρά να προκαλεί ενθουσιασμό. Τόσο στους φίλους των Πειραιωτών, όσο και στα ενδότερα του "ερυθρόλευκου" στρατοπέδου.
Κι όμως το σκορ δεν είναι αυτό στο οποίο αξίζει να σταθεί κανείς τόσο πολύ. Άλλωστε το ποδόσφαιρο έχει αυτή την... διαστροφή. Άλλες μέρες σου πιάνουν όλα, άλλες τίποτα. Μπορεί να τα κάνεις όλα σωστά και να χάσεις, μπορεί να μην βλέπεσαι και να πάρεις τα τρία ποντάκια. Υπάρχουν ματς που η μπάλα μπαίνει μέσα... μόνη της και σε άλλα δικαιώνει την ιδιαιτερότητα της θηλυκής της φύσης, κάνοντας μόνο νάζια και κανένα απολύτως χατήρι.
Ο αριθμός 6 λοιπόν - όσα και τα γκολ που πέτυχε ο Ολυμπιακός απέναντι στη Μέχελεν - λέει πράγματα. Πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία. Τα σημαντικότερα όμως τα λέει ο τρόπος: αυτός είναι που μετράει περισσότερο. Ο τρόπος που κερδίζεις, που επιβάλλεσαι στον αντίπαλο κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, σου επιτρέπει να καταλάβεις με βάση ποια φιλοσοφία χτίζεται μια ομάδα. Εν προκειμένω ο Ολυμπιακός.
Και εφόσον αποδειχθεί πράγματι ότι οι "ερυθρόλευκοι" σκοπεύουν να αγωνίζονται -και πολύ περισσότερο είναι σε θέση να υποστηρίζουν- με τον τρόπο που το έκαναν απέναντι στη Μέχελεν, αυτός είναι ένας οιωνός που προϊδεάζει για ωραίες καταστάσεις τη νέα σεζόν. Και σίγουρα παραπέμπουν σε έναν Ολυμπιακό σημαντικά αλλαγμένο με αυτόν που εμφανίστηκε στο χορτάρι στο μεγαλύτερο μέρος της περσινής αγωνιστικής περιόδου.
ΒΑΖΕΙ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ
Τι έκαναν οι Πειραιώτες απέναντι στη Μέχελεν; Αυτά που ζητάει ο Μπέσνικ Χάσι από την πρώτη μέρα που πάτησε το πόδι του στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη. Σύμφωνοι, είναι εξαιρετικά πρώιμο το να αφιερώσει κανείς οποιοδήποτε διθυραμβικό σχόλιο σε έναν προπονητή, ορμώμενος από ένα φιλικό ματς στις αρχές Ιουλίου. Από την άλλη είναι και άδικο να μην του αναγνωρίσει τα προφανή: ο 46χρονος τεχνικός έχει βαλθεί να δώσει κάποιες βασικές αρχές στην ομάδα του. Να της προσδώσει μια συγκεκριμένη φιλοσοφία παιχνιδιού.
Επιμένει συνέχεια στις γρήγορες εναλλαγές με την μπάλα. Ακόμη και με μια επαφή. Θέλει το τόπι να σηκώνεται από το έδαφος μόνο ως έσχατη λύση. Και για να γίνει αυτό απαιτεί διαρκή κίνηση στο χώρο και σωστές τοποθετήσεις. Το ακόμη πιο ευχάριστο είναι πως το υλικό που διαθέτει δείχνει να ανταποκρίνεται. Δεν είναι πανάκεια όσα ζητά ένας προπονητής, πρέπει και το ρόστερ να μπορεί να τα ακολουθήσει. Και χωρίς ακόμη να έχει ενσωματωθεί ο Εμενίκε με τον Καρσελά, με τον στόπερ να βρίσκεται... καθ' οδόν, όπως και η ενίσχυση στον άξονα της μεσαίας γραμμής.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν 8 Ιουλίου έδειξε να μπορεί κυκλοφορήσει με συνέπεια τη μπάλα, βγάζοντας φάσεις από τα άκρα ή τον άξονα. Την ίδια στιγμή έδειξε ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί χώρους στην κόντρα επίθεση. Ό,τι μπορεί να βγάλει συνεργασίες ή να στηριχθεί στην ατομική ποιότητα 2-3 παικτών. Είναι φανερό ότι επιχειρεί να βάλει βάσεις στο παιχνίδι του. Αν μη τι άλλο από εκεί έπρεπε να ξεκινήσει ο νέος προπονητής και αυτό κάνει.
Ξέχωρα από τα έξι γκολ, είναι το... σέξι ποδόσφαιρο που έπαιξε ο Ολυμπιακός, αυτό που κυριαρχεί στο dna του και αποτελεί απαίτηση του κόσμου. Ουδείς μπορεί να προβλέψει που θα βγάλει η φετινή διαδρομή τον Χάσι με τους παίκτες του, όμως τα δείγματα είναι ενθαρρυντικά γιατί στηρίζονται στην ποδοσφαιρική λογική. Τουλάχιστον σε αυτή που απαιτεί το άθλημα αυτή την εποχή.
ΚΑΘΕ ΓΚΟΛ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ
Σε κάθε πάντως γκολ υπάρχει κάτι άξιο αναφοράς - πέραν των έξι διαφορετικών σκόρερ. Στο πρώτο είναι η προσπάθεια του Πάρντο και η σεντερφορίσια παρουσία του Ομάρ, σε κίνηση και εκτέλεση. Το δεύτερο είναι συνδυασμός μιας απλής κομπίνας σε κόρνερ που φέρνει τρεις παίκτες του Ολυμπιακού να πηδάνε για κεφαλιά στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής. Στο τρίτο υπάρχει η σφραγίδα της ατομικής ποιότητας - έμπνευσης του Φορτούνη. Το τέταρτο συνδυάζει ατομική ποιότητα (Μαρίν) και ομαδικότητα (Φορτούνης - Πάρντο).
Το πέμπτο έρχεται από την ικανότητα σκέψης ενός παιδιού που πρέπει να προσέξει πολύ ο Ολυμπιακός: ο Ανδρούτσος ως δεξιός μπακ (!) πάτησε περιοχή και ενώ μπορούσε να τελειώσει μόνος του τη φάση, είχε την ωριμότητα/οξυδέρκεια να γυρίσει την μπάλα στον Ελιουνούσι που διέθετε καλύτερη γωνία εκτέλεσης.
Το έκτο έδειξε ότι οι "ερυθρόλευκοι" μπορούν να χτυπήσουν στο ανοιχτό γήπεδο με την ικανότητα του Σεμπά στο παιχνίδι μιας επαφής. Με τη μπάλα στα πόδια δεν έχει ρεπερτόριο ο Βραζιλιάνος, στον χώρο όμως... παίζει το "catch me if u can". Με μια επαφή έφυγε από τον προσωπικό του αντίπαλο, με άλλη μια έδωσε έτοιμο γκολ στον Ανσαριφάρντ.
Σε ένα ματς που έληξε 6-0 μπορεί να είναι εκ των κορυφαίων ο τερματοφύλακας; Μπορεί. Τρεις φορές απείλησαν ευθέως με γκολ οι Βέλγοι, τρεις φορές τους άφησε με τη γλύκα ο Καπίνο. Για τον τερματοφύλακα είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιδρά έτσι σε ματς που είναι χαλαρός, παρά σε παιχνίδι που νιώθει συνεχώς πίεση και μοιραία βρίσκει ρυθμό.
Αν μη τι άλλο, ο Ολυμπιακός αρχίζει να δημιουργεί μια ευχάριστη αίσθηση αναμονής για το επόμενο ματς. Να δούμε αν μπορεί να δώσει συνέχεια και να βελτιώσει περαιτέρω την εικόνα του στο χορτάρι. Στο πώς θα ταιριάξουν στην ομάδα οι νεοαποκτηθέντες. Και το κατά πόσο είναι μια αδιαπραγμάτευτη αλήθεια ότι ο προπονητής στην άκρη του πάγκου χτίζει μια ομάδα "ό,τι πρέπει" και όχι... ό,τι να 'ναι. Η συνέχεια επί του χόρτου.
Υ.Γ. Τι θα... γινόταν σε ελληνική ομάδα αν έχανε εντός έδρας σε φιλικό ματς 0-6, από την... πρωταθλήτρια Βελγίου Αντερλεχτ επί παραδείγματι; Ας πούμε... Ατρόμητος - Αντερλεχτ 0-6, και το ελληνικό πρωτάθλημα να άρχιζε στις 28 Ιουλίου, όπως το βελγικό. Ας το σκεφτούμε λιγάκι...
Photo credits: EUROKINISSI
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
