Κατά κοινή ομολογία, τα αποτελέσματα του Σεπτέμβρη γρήγορα επισκίασαν την αισιοδοξία που επικρατούσε στο Λιμάνι μετά την πρόκριση στους ομίλους του Champions League και τις κινήσεις που είχαν κάνει οι Πειραιώτες στο μεταγραφικό παζάρι.

"Άσε μωρέ με τον μπιπ και τον άλλον τον μπιπ, αφού μπιπ και μπιπ, αλλά μπιπ και ξέρεις γιατί; Γιατί μπιπ, με τον άλλον τον μπιπ, πλάκα κάνουμε τώρα;", θα ήταν η απάντηση πολλών φίλων του Ολυμπιακού στην ερώτηση "πως βλέπεις την ομάδα φέτος";

Τα σερί άσχημα αποτελέσματα έχουν φέρει ένα κύμα απαισιοδοξίας για την έκβαση της φετινής σεζόν, σίγουρα οι ελπίδες που είχαν γεννηθεί Ιούλιο - Αύγουστο μετατράπηκαν γρήγορα σε έντονο προβληματισμό, η ομάδα άρχισε να μην τσουλάει στο γήπεδο με τα γνωστά επακόλουθα και η κατάσταση δεν είναι τόσο απλό να διορθωθεί, στον βαθμό που απαιτείται, μέσα σε μια διακοπή δύο εβδομάδων.

Σε τέτοιες καταστάσεις απαιτείται ψυχραιμία, που διαπιστωμένα δεν υπάρχει στα ελληνικής αντίληψης ποδοσφαιρικά δεδομένα, αλλά και γενναίες αποφάσεις για το καλύτερο αύριο, που όταν -σπανίως- λαμβάνονται δεν τυγχάνουν αποδοχής και πολύ περισσότερο υπομονής. Ο μικρόκοσμος επικρατεί της μεγαλύτερης εικόνας. Κοινώς θριαμβεύει η ανάγκη άμεσης ικανοποίησης του εγωισμού, ακόμη κι αν η θυσία απαιτεί την εγκατάλειψη μιας προοπτικής με πολλά περισσότερα οφέλη μελλοντικά.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το χειρότερο φετινό σενάριο για τον Ολυμπιακό: μένει χωρίς τίτλο. Φαντάζομαι όλοι συμφωνούμε ότι η καταστροφολογία θα υπερισχύσει, μαζί με την απαίτηση για "δρόμο ρε" όλου του ρόστερ - άντε με ελάχιστες εξαιρέσεις ανάλογα τα γούστα.

Αλήθεια, ακόμη και σε αυτό το κακό σενάριο για τον Ολυμπιακό, είναι τόσο τραγική η κατάσταση; Ή μήπως το πρώτο πράγμα που θα χρειαστεί είναι μια διαφορετική προσέγγιση στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας και κατ' επέκταση αξιοποίησης του ρόστερ;

Το ελληνικό στοιχείο, το ταλέντο, η προοπτική, οι μεταγραφές value for money, η εμπειρία, η προώθηση ταλέντων, η έννοια της επένδυσης ενός σεβαστού ποσού σε παίκτες με μεταπωλητική αξία, ηγετικές προσωπικότητες. Είναι ίσως ένα μείγμα ζητούμενων που θα συμπλήρωνε ιδανικά το έμψυχο δυναμικό μιας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός.

Κι αν κάποιος υποστήριζε ότι το έχουν ήδη στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη; Θα ήταν ψέμα; Για να δούμε:

• Σκαφίδας 18 ετών, Χουτεσιώτης 23 ετών, Ανδρούτσος 20 ετών, Νικολάου 19 ετών. Η τετράδα που προέρχεται από την Ακαδημία, με τον 19χρονο Ρέτσο να έχει αφήσει ήδη μια παρακαταθήκη 22 εκατ. ευρώ φεύγοντας για τη Λεβερκούζεν. Τους δύο γκολκίπερ σε θέση να καλύψουν υποστηρικτούς ρόλους και τον Νικολάου να έχει "μιλήσει" με την εμφάνιση του στο Τορίνο. Ο Ανδρούτσος πάλι έχει αφήσει άριστες εντυπώσεις σε 3-4 θέσεις μέσα στο γήπεδο.
• Καπίνο 23 ετών, Τζούρτζεβιτς 23 ετών. Δύο μεταγραφές που κόστισαν 2 - 2,5 εκατ. ευρώ (έκαστος) και που βάσει ταλέντου η απόκτηση τους συνδυάζει το value for money με την μεταπωλητική αξία, το ταλέντο και την προοπτική.
• Σισέ 22 ετών, Ομάρ 26 ετών, Κούτρης 22 ετών, Ζντιέλαρ 22 ετών, Φορτούνης 25 ετών, Ταχτσίδης 26 ετών. Σε εξαιρετική ηλικία, με προοπτική, ταλαντούχοι, τρεις ξένοι και τρεις Έλληνες που στοίχισαν στον Ολυμπιακό από... μηδέν μέχρι 700.000 ευρώ μάξιμουμ.
• Ένχελς, 23 ετών. Η έννοια της επένδυσης ενός σεβαστού ποσού σε παίκτες με μεταπωλητική αξία, βρίσκει εφαρμογή στον Βέλγο στόπερ. Κόστισε 7 εκατ. ευρώ με το όποιο ρίσκο εμπεριέχει μια τέτοια κίνηση, αν και μιλάμε για παίκτη που έχασε μεταγραφή 15 εκατ. ευρώ στην Μπόρνμουθ εξαιτίας ενός τραυματισμού στον ώμο.
• Ρομαό 33 ετών, Οτζίτζα Οφόε 28 ετών. Έμπειροι και οι δύο, ηγετικές προσωπικότητες, με επαγγελματική συμπεριφορά εντός κι εκτός γηπέδου, παίκτες που είναι απαραίτητοι σε μια ομάδα πέρα από την όποια αγωνιστική τους αξία/συνεισφορά.

Στο σύνολο 15 παίκτες με μέσο όρο ηλικίας 23,5 ετών (!), που συνδυάζουν μια σειρά από προϋποθέσεις αναγκαίες σε μια ομάδα όχι μόνο να πρωταγωνιστήσει αλλά κυρίως για να βάλει τις βάσεις και για την επόμενη μέρα. Στο ποδόσφαιρο δεν γίνεται να είσαι πάντα πρώτος, δεν γίνεται να αποφύγεις χρονιές που τα πράγματα θα πάνε στραβά.

Γίνεται όμως να έχεις φροντίσει ώστε να σηκωθείς όσο πιο εύκολα και γρήγορα γίνεται. Και είτε με αυτό το σκεπτικό, είτε γιατί απλά... του βγήκε στην πορεία, ο Ολυμπιακός έχει ένα τέτοιο μείγμα ακόμη αν φέτος αποτύχει εντός συνόρων. Με την απαραίτητη υποσημείωση ότι χρειάζεται στήριξη και πίστη από τη διοίκηση και τον κόσμο.

Πηγαίνοντας ένα (ακόμη) βήμα παραπέρα, εξετάζοντας και τις περιπτώσεις δανεικών, συναντάμε μια 11άδα παικτών με 10 Έλληνες και μέσο όρο ηλικίας 20,1 ετών!

Γιαννιώτας 23 ετών, Τσιμίκας 21 ετών, Λαΐφης 24 ετών, Μανθάτης 20 ετών, Γούτας 23 ετών, Σιώπης 23 ετών, Ρισβάνης 23 ετών, Βιάνα 22 ετών, Βέργος 21 ετών, Σάλιακας 21 ετών, Λάτσι 21 ετών.

Πλάγια μπακ, στόπερ, κεντρικοί μέσοι, εξτρέμ, επιθετικός, δίνει πολλές λύσεις η συγκεκριμένη λίστα. Και χωρίς να υπολογίζεται ο 30άρης Νίκολας Μαρτίνες ή ο 29χρονος Ελιουνούσι, ακόμη και ο 27χρονος Καραμάνος.

Προφανώς και δεν θα μπορούσαν όλοι αυτοί οι παίκτες να βρουν χώρο στο ρόστερ. Ούτε πολύ περισσότερο να γίνουν πρωταγωνιστές. Θα μπορούσε όμως να προκύψει μια 17άδα - 18άδα με μοιρασμένους πρώτους και δεύτερους ρόλους, που με 3-4 πινελιές ποιότητας θα έδινε στον Ολυμπιακό ένα πλήρες ρόστερ, τουλάχιστον ικανό να κυριαρχήσει εντός συνόρων.

Στο τέλος της ημέρας δεν έχει σημασία τι θα κάνει ο Λεμονής στη διακοπή. Δεν έχει σημασία ποιους και πόσους παίκτες ζητά στις μεταγραφές ένας προπονητής. Το "παίξτε μπάλα" δεν είναι θέμα προσώπων, ούτε αντανακλάται στην τιμή απόκτησης των παικτών.

Είναι πρωτίστως θέμα χημείας, ομοιογένειας, σταθερότητας στον πάγκο, θέμα χρόνου, επιμονής και υπομονής σε βασικές ποδοσφαιρικές αρχές. Θέμα συνολικής λειτουργίας της ομάδας ως ένας οργανισμός. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι η γραμμή μεταξύ επιτυχίας ή αποτυχίας της φετινής σεζόν ήταν ικανή να οριοθετηθεί από την απόκτηση ή μη π.χ. του Ζιλέ, του Βούκοβιτς ή του Καρσελά. Χωρίς η κουβέντα αυτή να γίνεται για την όποια αξία των συγκεκριμένων παικτών.

Σε κάθε περίπτωση και σε οποιοδήποτε καλό ή κακό σενάριο επικρατήσει φέτος στο Λιμάνι, οι Πειραιώτες διαθέτουν ήδη σε ποσοστό 80% το έμψυχο δυναμικό που μπορεί να αποτελέσει μια στιβαρή βάση για το άμεσο μέλλον. Το αύριο για τον Ολυμπιακό είναι ήδη εδώ και περιμένει. Αν θα έχει την ευκαιρία να ξημερώσει ή θα μείνει στο περίμενε, εξαρτάται από τις ορέξεις όσων αποφασίζουν για τις εξελίξεις στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη.