"Και για να μην κουράζω άλλο, κάτι τελευταίο. Η σκληρή πραγματικότητα του ομίλου "λέει" το εξής: ότι ο Ολυμπιακός αν θέλει να περάσει στον επόμενο γύρο οφείλει να εξαργυρώσει αυτό το τρίποντο με ένα ακόμη στην Σουηδία κόντρα στην πονηρή Μάλμε. Μετά θα μπορεί να πανηγυρίσει έξαλλα την νίκη του κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης".

Ακριβώς έτσι ολοκλήρωνα το κείμενο μετά την αναμέτρηση του Ολυμπιακού επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, εξηγώντας ότι οι "ερυθρόλευκοι" με τη νίκη τους αψηφούσαν την λογική στο ποδόσφαιρο - αν υπάρχει τέτοια. Δυστυχώς εκείνη η σπουδαία βραδιά στο Φάληρο για τον Μίτσελ και τους παίκτες του, ουσιαστικά πετάχθηκε στον κάλαθο των αχρήστων.

Σίγουρα παραμένει πολύ ψηλά σε επίπεδο πρεστίζ αλλά όχι και όσον αφορά την βαθμολογία ή τις πιθανότητες πρόκρισης του Ολυμπιακού στην επόμενη φάση του Champions League, που κατά την άποψη μου ψαλιδίστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Όπως θα διαπιστώσατε οι περισσότεροι, η Μάλμε δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο σαν ομάδα.

Δεν έκανε τίποτα σπέσιαλ στον αγωνιστικό χώρο, αλλά δεν χρειάστηκε κιόλας. Τα έκανε όλα ο Ολυμπιακός. Στα δικά μου μάτια, Ατλέτικο Μαδρίτης και Γιουβέντους θα περάσουν "αέρα" από το "Swedbank Stadion", οπότε οι Πειραιώτες από καβάλα στ' άλογο την 1η αγωνιστική βρίσκονται σε εξαιρετικά μειονεκτική θέση την 2η, πάντα όσον αφορά τις πιθανότητες πρόκρισης τους στην επόμενη φάση. Γιατί ακόμη πλέον και αν κερδίσουν τα δύο εντός έδρας ματς στο "Γεώργιος Καραϊσκάκης" (με Γιουβέντους και Μάλμε), οι 9 βαθμοί μάλλον δεν θα φτάσουν.

Για τον λόγο αυτό επέμενα -κι ας μην άρεσε σε πολλούς- πως ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πανηγυρίσει τη νίκη επί της Ατλέτικο, κερδίζοντας και στο Μάλμε. Μόνο τότε. Ε, νομίζω πως μετά τα χθεσινά αποτελέσματα όλοι καταλαβαίνουν το γιατί. Και το "γαμώτο" είναι πως ο Ολυμπιακός τα έκανε μόνος του δύσκολα. Το να χάνεις από μια ομάδα ανώτερη, καταπίνεται. Η ήττα στο Μάλμε είναι δέκα φορές πιο βαριά , αφού οι Σουηδοί λες και περίμεναν απλά πότε θα τους κάνει τα δώρα ο Ολυμπιακός για να σκοράρουν... Είναι τρομερό μα έτσι έγινε.

Μα φανέρωσε για τα καλά και τα αγωνιστικά θέματα των "ερυθρολεύκων" που δεν είναι αμελητέα και χρήζουν διόρθωσης άμεσα, αφού οι υποχρεώσεις τρέχουν. Σαν σύνολο, τα προβλήματα του Ολυμπιακού σε άμυνα και επίθεση έχουν κοινό παρονομαστή και είναι τα άκρα.

Ο Μίτσελ έχει αλλάξει την διάταξη στο γήπεδο και περιμένει πολλά επιθετικά από τους Ελαμπντελαουί και Μαζουακού. Και οι δύο προσπαθούν αλλά από την στιγμή που δεν στηρίζονται σωστά από τους μέσους και τον φορ δεν γίνεται δουλειά. Πόσες φορές θα ανεβοκατέβουν την πλευρά; 5; 10; 15; Τέλος, παραπάνω δεν γίνεται. Πλαγιοκοπήσεις λοιπόν δεν υπάρχουν για να "ανοίξει" η αντίπαλη άμυνα. Και από την στιγμή που δεν σου βγαίνει το κάθετο παιχνίδι επιθετικά, έχεις θέμα.

Πρόβλημα όμως υφίσταται και αμυντικά, που πάλι ξεκινά από τα άκρα. Πολλές φορές οι μέσοι δεν ντουμπλάρουν σωστά (το είδαμε και στο Περιστέρι) τους Ελαμπντελαουί και Μαζουακού με αποτέλεσμα να βρίσκονται αντιμέτωποι με δύο και τρεις αντιπάλους...

Εκεί λοιπόν σπεύδουν σε βοήθεια πότε ο Μποτία και πότε ο Αμπιντάλ, με το πρόβλημα να κορυφώνεται. Γιατί τόσο ο Ισπανός, όσο και ο Γάλλος έχουν ένα βασικό μειονέκτημα: την ταχύτητα. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ τέτοιου τύπου στόπερ να βγαίνουν στο πλάι ή πολύ μακριά από την περιοχή για να μαρκάρουν. Πέρσι υπήρχε ο Μανωλάς που "καθάριζε" τέτοιες καταστάσεις. Φέτος είναι στην Ρώμη και ο Μίτσελ έχει εξαιρετικά δύσκολο έργο να δέσει την άμυνα του, αφού Μποτία και Αμπιντάλ δεν μπορούν ποτέ να γίνουν πιο γρήγοροι.

Και από τα άκρα, η δυσκολία μεταφέρεται στο κέντρο της άμυνας. Αυτό βέβαια αφορά την συνολική λειτουργία γιατί κόντρα στη Μάλμε ο Ολυμπιακός δέχθηκε δύο γκολ από... βολέ του τερματοφύλακα (!), οπότε δεν υπάρχει κάτι να συζητήσουμε.

Επειδή κάθε αποτέλεσμα πρέπει να αντιμετωπίζεται στις σωστές του διαστάσεις, έτσι όπως ο Ολυμπιακός δεν έγινε ξαφνικά υπερομάδα μετά τη νίκη επί της Ατλέτικο, έτσι και τώρα δεν είναι για πέταμα επειδή έχασε από την Μάλμε. Το μόνο σίγουρο είναι πως απώλεσε πανηγυρικά το προβάδισμα που είχε αποκτήσει την 1η αγωνιστική αλλά και το γεγονός πως πρέπει τουλάχιστον να πάρει την 3η θέση στον όμιλο (ο ρεαλιστικός στόχος από την αρχή) και το εισιτήριο για το Europa League.

ΥΓ: Όταν παίρνεις έναν παίκτη, το κάνεις πρώτα για να βοηθήσει αυτός την ομάδα και μετά το ανάποδο. Στον κανόνα αυτόν δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αυτό ισχύει και για τον Μήτρογλου. Ο Ολυμπιακός του έδωσε την ευκαιρία να ξαναβάλει την καριέρα του σε ράγες. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει σε βάρος του συνόλου, σε καμία περίπτωση. Σε Περιστέρι και Μάλμε, ο Έλληνας διεθνής στράικερ ήταν απογοητευτικός. Όχι γιατί δεν σκόραρε, αλλά γιατί δεν πρόσφερε τίποτε απολύτως στο γήπεδο. Μπορεί να βρίσκεται σε κακό φεγγάρι, σεβαστό και κατανοητό. Την ίδια στιγμή όμως υπάρχουν Διαμαντάκος και Μπενίτες (7-10 μέρες έξω εξαιτίας τραυματισμού), δύο νεαροί φορ που υποτίθεται πως επένδυσε ο Ολυμπιακός επάνω τους το καλοκαίρι. Μήτρογλου σε εκτελεστική δεινότητα δεν είναι κανείς τους (για την ώρα τουλάχιστον), αλλά ο Κώστας το καλοκαίρι θα ξαναφύγει... Ποιο το κέρδος του Ολυμπιακού λοιπόν; Μήπως βρίσκεται στους Διαμαντάκο και Μπενίτες;