Η αλήθεια είναι πως οι Ελληνες είμαστε ένας λαός της υπερβολής. Μας αρέσει να σκεφτόμαστε ακραία ακόμη και σε πράγματα τα οποία δεν μας επηρεάζουν. Βλέπουμε τον Καρέτσα και μας πιάνει αμόκ ενθουσιασμού. Δεν ανεβαίνει βάθρο ο Τεντόγλου μετά από… μια ζωή και μας πιάνει αμόκ αποδόμησης.
Πάμε και στο μπάσκετ του Ολυμπιακού. Οι “ερυθρόλευκοι” παρατάχτηκαν κόντρα στον Πανιώνιο με εφτά κανονικούς παίκτες, τον Σπάρταλη και δύο μικρούς. Η ομάδα αντιμετωπίζει αρκετά θέματα υγείας, αλλά τα περισσότερα από αυτά είναι πολύ μικρά.
Ο Μπαρτζώκας πολύ σωστά έχει μπει σε μία διαδικασία διαχείρισης του υλικού του. Και για να το κάνει αυτό, του το έχει επιτρέψει η πορεία της ομάδας το τελευταίο εξάμηνο. Για να απλοποιήσω κάπως τη σκέψη μου θα αναφέρω το εξής.
Αν ο Ολυμπιακός τη “διαβολοβδομάδα” που ακολουθεί έπρεπε να κάνει νίκες για να κερδίσει πλεονέκτημα έδρας ή να αποφύγει τη διαδικασία του play in, θα είχε σχεδόν όλους τους παίκτες στη διάθεσή του.
Ο Μιλουτίνοφ έχει οστικό οίδημα, αλλά θα μπορούσε να αγωνιστεί. Η θλάση του Βιλντόζα δεν είναι παρά ελάχιστα χιλιοστά. Φουρνιέ, Γουίλιαμς-Γκος αισθάνονται μια χαρά. Ο Λαρεντζάκης είχε γαστρεντερίτιδα, σύμπτωμα δηλαδή το οποίο μπορεί να προκύψει. Ο Ράιτ έτοιμος να μπει. Ο Γουόκαπ πολύ σύντομα θα είναι σε θέση να παίξει.
Ο Μπαρτζώκας όμως επέλεξε να τους “παρκάρει” γιατί ο Ολυμπιακός τον επόμενο μήνα δεν έχει να δώσει ούτε ένα κρίσιμο παιχνίδι. Και αυτό Απρίλη μήνα, αποτελεί τεράστια κατάκτηση των «ερυθρόλευκων» γιατί προφανώς και ανταμείβονται για την μέχρι τώρα παρουσία τους.
Στην Ελλάδα θα παίξουν ξανά με Πανιώνιο ή Άρη σε 15 μέρες. Στη Euroleague έχουν μπροστά τους 4 αδιάφορους βαθμολογικά (το τονίζω το βαθμολογικά) αγώνες οι οποίοι το μόνο που θα του χαρίσουν είναι το πρεστίζ της πρωτιάς στο φινάλε των 34 αγωνιστικών. Κατά 90% θα είναι πρώτος και ένα 10% δεύτερος.
Ποιος ο λόγος ο Μπαρτζώκας να πιέσει τους παίκτες που αντιμετωπίζουν το παραμικρό πρόβλημα υγείας; Ακόμη και βήχα να είχε κάποιος, έξω έπρεπε να μείνει. Το θέμα είναι να έχουν ξεπεράσει κάθε μυϊκό πρόβλημα μέσα σε αυτόν τον μήνα και να παρουσιαστούν υγιέστατοι μετά το Πάσχα, στα play offs της Euroleague. Φυσικά εξαιρούνται απρόβλεπτοι τραυματισμοί (διαστρέμματα, χτυπήματα, κλπ).
Οι δύο κίνδυνοι που υπάρχουν
Δεν είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Κάθε απόφαση έχει και τις “θυσίες” της. Η διαχείριση που θα κάνει ο coach B αφήνοντας εκτός για δύο εβδομάδες τους Μιλουτίνοφ, Βιλντόζα και όποιον άλλον κρίνει, κρύβει δύο κινδύνους.
Ο ένας είναι πως θα φορτωθούν με επιπλέον λεπτά συμμετοχής όσοι αγωνίζονται. Ο άλλος είναι πως αυτοί που θα απουσιάσουν θα έχουν βγει από τον ρυθμό τους και ίσως χρειαστούν λίγες μέρες για να τον βρουν. Αν και μεταξύ μας, ούτε ο Βιλντοζα, ούτε ο Μιλουτίνοφ προέρχονταν από διάστημα τρομερού ρυθμού.
Στον Ολυμπιακό αποφάσισαν σωστά να ρίξουν την ένταση τον επόμενο μήνα. Να “σβήσουν” λίγο. Επιθυμούν να είναι υγιείς και φρέσκοι μετά το Πάσχα όταν και θα ξεκινήσουν 45 μέρες οι οποίες θα κρίνουν τη σεζόν σε Ευρώπη και Ελλάδα.
Η ΑΕΚ του Σάκοτα, η Καρδίτσα και το “what if” του Περιστερίου
Η κανονική διάρκεια της ελληνικής Λίγκας ολοκληρώθηκε. Ευκαιρία να αναφέρω τις δικές μου σκέψεις επιγραμματικά για να μην σας κουράσω. Η παρουσία του Ρεντζιά και των συνεργατών του βελτιώνει συνεχώς την εικόνα του πρωταθλήματος αν και η ΕΡΤ η οποία αποφασίζει για το πρόγραμμα και τις ώρες με αυτά τα ματς Δευτέρα και Κυριακή 20.15 (πλην ντέρμπι) κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Καταστρέφει το προϊόν.
Μετά από πολλά χρόνια καμία ομάδα δεν έχει ρίξει “πιστολιές” σε αθλητές. Μέχρι και πέρυσι υπήρχαν 1-2 ομάδες οι οποίες χρωστούσαν μηνιάτικα κάτι το οποίο το 2024 ήταν αδιανόητο. Φέτος όλες πληρώνουν στην ώρα τους ή με μία μικρή νορμάλ καθυστέρηση.
Ως προς τις ομάδες ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε, ο Ολυμπιακός επίσης πλην των δύο ντέρμπι. Θέλω να σταθώ στην ΑΕΚ. Γενικά είμαι της άποψης πως κανένα πρόσωπο δεν είναι πιο πάνω από οποιαδήποτε ομάδα, αλλά φέτος έχω την αίσθηση πως ο Σάκοτα “μεγάλωσε” την ΑΕΚ. Προσωπικά τον θεωρούσα κάπως ξεπερασμένο προπονητή, αλλά προφανώς και έκανα λάθος. Ο Σάκοτα έχει πετύχει πολλές νίκες φέτος και δεν αναφέρομαι εντός παρκέ. Η ομάδα του παίζει πολύ ωραίο μπάσκετ και είναι μακράν η τρίτη καλύτερη. Δεν ξέρω επίσης πότε ήταν η τελευταία φορά που ομάδα της GBL δεν άλλαξε ούτε έναν ξένο! Τρομερό επίτευγμα. Και κλείνω με τον κόσμο που εδώ κι ένα μήνα γεμίζει το γήπεδο στα Λιόσια. Ο κόσμος της ΑΕΚ γενικά δεν έχει αγκαλιάσει την ομάδα, το γήπεδο είναι απομακρυσμένο, ωστόσο αν ο οργανισμός λειτουργεί σωστά τότε όλα αυτά παύουν να αποτελούν εμπόδια.
Η Καρδίτσα και ο ΠΑΟΚ έδειξαν πολύ καλό πρόσωπο, καλύτερο από αυτό που περίμενα. Ο Προμηθέας είχε σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ο Πανιώνιος «πάλεψε» τους δύο μεγάλους και έχασε ευκολότερα θεωρητικά ματς. Ο Άρης και το Περιστέρι πληγώθηκαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον με τραυματισμούς. Ειδικά η ομάδα του Λιμνιάτη όταν έπαιξε πλήρης έδειξε στοιχεία σύγχρονου μπάσκετ, αλλά σπάνια είχε όλους τους παίκτες στο ρόστερ. Και η αλήθεια είναι πως είχε μικρό ρόστερ. Όμορφο το project με Αβδάλα, Ζούγρη, Σταυρακόπουλο, αλλά με ευρωπαϊκές υποχρεώσεις δεν γίνεται να έχει 11 παίκτες. Το Λαύριο μετά από ένα τραγικό ξεκίνημα, βρήκε τη δύναμη και συνήλθε. Μαρούσι και Κολοσσός απογοήτευσαν μέχρι τώρα. Το Μαρούσι πρέπει να έχει το 4ο μεγαλύτερο μπάτζετ, όμως άλλαζε προπονητές και ξένους σε ρυθμό dt.
ΥΓ: Τη Euroleague δεν την κατακτά η καλύτερη ομάδα. Σπάνια συμβαίνει αυτό. Την κατακτά η ομάδα που είναι υγιής, που τη βοηθά κάπως η τύχη και παρουσιάζεται πιο έτοιμη αρχικά στα play offs και εν συνεχεία στο Final 4.
