Πρώτο δείγμα σε ματς επίσημου χαρακτήρα ήταν αυτό της πρεμιέρας του Ολυμπιακού στην Super League, με το 1-0 κόντρα στην Καλλονή να κρίνεται θετικό μόνο όσον αφορά το αποτέλεσμα και τους τρεις πόντους που πρόσθεσαν οι ερυθρόλευκοι στο βαθμολογικό τους σακούλι στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Γιατί κατά τα άλλα οι παίκτες του Μίτσελ προβλημάτισαν με την συνολική τους παρουσία στα 90 λεπτά της αναμέτρησης και περισσότερο στο πρώτο ημίχρονο.

Αν υπάρχουν δικαιολογίες; Σαφώς και υπάρχουν. Όπως είναι και δεδομένο πως κάποια πράγματα θα βελτιωθούν με το πέρασμα του χρόνου, όταν και οι ποδοσφαιριστές θα γνωριστούν καλύτερα μεταξύ τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο και σιγά - σιγά θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ομοιογένεια.

Υπάρχουν όμως και οι "δικαιολογίες" και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει ενόψει της συνέχειας... Αγωνιστικά ζητήματα που δεν μπορούν να λυθούν απλά και μόνο με την απόκτηση του πολυπόθητου αμυντικού μέσου.

Εντοπίζοντας συνολικά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός στην πρεμιέρα, δεν μπορεί παρά να σταθεί στο γεγονός πως η δημιουργία παιχνιδιού, ειδικότερα από τον άξονα παραμένει προβληματική για τους ερυθρόλευκους. Κάτι που είχε διαπιστωθεί από τα πρώτα φιλικά και εξακολουθεί να υφίσταται.

Ξεκινάει από το γεγονός πως η διαρκής κίνηση των μέσων και επιθετικών παικτών του Ολυμπιακού, είναι μέχρι στιγμής μια έννοια που μάλλον δυσκολεύονται να κατανοήσουν και πολύ περισσότερο να εφαρμόσουν. Αν θέλετε να μιλήσουμε και με στατιστικά, στο ποδόσφαιρο του σήμερα ένας παίκτης έρχεται σε επαφή με την μπάλα περίπου 4, μάξιμουμ 5, λεπτά σε κάθε ματς.

Τα υπόλοιπα 85 είναι κίνηση ΧΩΡΙΣ την μπάλα, είτε αυτό συμβαίνει όταν επιτίθεται μια ομάδα, είτε όταν αμύνεται.

Γι' αυτό προβληματίζει ο Ολυμπιακός...

Σαν σύνολο (παρακάτω θα το δούμε και ατομικά), ο Ολυμπιακός μοιάζει βαρύς στον άξονα της μεσαίας γραμμής και δίχως ταχύτητα σε πόδια και σκέψη. Αν συνυπολογίσουμε πως οι ερυθρόλευκοι είναι ακόμη σφιγμένοι από την δυνατή προετοιμασία (σε επίπεδο φυσικής κατάστασης) και με πάρα πολλά νέα πρόσωπα στο ρόστερ (15 για την ακρίβεια), μπορούμε σχετικά εύκολα να κατανοήσουμε γιατί οι Πειραιώτες κόντρα στην Καλλονή δεν μπόρεσαν να παίξουν ποδόσφαιρο αξιώσεων.

Ο προβληματισμός όμως γίνεται μεγάλος διότι όσος χρόνος και αν περάσει, όση προσπάθεια και αν καταβάλλουν παίκτες και προπονητής στο Αθλητικό Κέντρο Ρέντη, ορισμένα πράγματα είναι από δύσκολο έως... αδύνατο να αλλάξουν.

Ας ξεκινήσουμε όμως κάνοντας διαπιστώσεις ανά αγωνιστική γραμμή, προκειμένου να διευκολύνουμε την κουβέντα μας. Με την υποσημείωση πως κάνουμε την συζήτηση βασικά για το τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Ολυμπιακό στα δύσκολα ματς του Champions League, άντε και 3-4 (με μπόλικη... σάλτσα) στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπου οι ερυθρόλευκοι θα αντιμετωπίσουν καταστάσεις πίεσης.

Ο Ρομπέρτο στην αναμέτρηση με την Καλλονή δεν μπορεί επί της ουσίας να κριθεί καθώς δεν κινδύνεψε η εστία του παρά μόνο μια φορά. Πρέπει να τον δούμε πως θα αντιδράσει στα δύσκολα και όταν ο αντίπαλος πολιορκεί την περιοχή του Ολυμπιακού.

Πρακτικά, ούτε η αμυντική γραμμή των ερυθρολεύκων συνάντησε πίεση από τις σπάνιες επισκέψεις των νεοφώτιστων κάτω από τη σέντρα. Αρκετοί φίλοι της ομάδας σχημάτισαν καλή άποψη για τον Σαλίνο, 100% σεβαστό, αλλά προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα στο ελάχιστο και μακάρι να πέσω έξω. Στην Ελλάδα ο Βραζιλιάνος θα είναι πολύτιμος και αυτό διότι είναι καλός στα επιθετικά του καθήκοντα. Εκτός από ελάχιστα παιχνίδια, ο Ολυμπιακός δεν θα συναντήσει πίεση στα μετόπισθεν, ο αντίπαλος θα αμύνεται στο μισό γήπεδο και ο Λεάντρο με την καλή τεχνική του και την ταχύτητα θα μπορέσει να στηρίξει τον εξτρέμ της πλευράς του, κάτι που του φώναζε συνεχώς ο Μίτσελ στο πρώτο ημίχρονο. Στην Ευρώπη όμως; Όταν θα πρέπει να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι σε παίκτες μεγάλης ποιότητας; Εκεί διατηρώ σοβαρές αμφιβολίες αν μπορεί να τα καταφέρει.

Το ερωτηματικό στην άμυνα

Για τον Χολέμπας δεν χρειάζεται να πούμε πολλά καθώς αφενός είναι ένας παίκτης γνώριμος για όλους μας, αφετέρου δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσει στο Λιμάνι. Το δίδυμο Μετζανί - Σιόβα είναι ένα ερωτηματικό. Όσο καλοί παίκτες και αν είναι ατομικά, όσο και αν είναι δυνατοί στον αέρα, δεν παύουν να συνθέτουν ένα αργό κέντρο άμυνας για τα δεδομένα του Champions League. Και στην Ευρώπη, άμυνα δίχως ταχύτητα ίσον εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες.

Πάμε στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Εκεί οι απορίες είναι ακόμη μεγαλύτερες. Φέισα και Μανιάτης μαζί δεν μπορούν να ανταποκριθούν, τουλάχιστον σαν δίδυμο, στις σύγχρονες ανάγκες του ποδοσφαίρου. Ο Σέρβος προσπαθεί, δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς για το αντίθετο, αλλά δεν... Ομολογώ πως πίστεψα πολύ σε εκείνη την εμφάνιση του στο "Emirates", αλλά η συνέχεια δεν με δικαίωσε. Ο Λιούμπο σαν αμυντικός μέσος υστερεί σε θέματα ανασταλτικής λειτουργίας. Οι μεταβιβάσεις του είναι αξιοπρεπείς, οι προωθήσεις του σπάνιες. Από την άλλη ο Μανιάτης τρέχει σαν τρελός, πρεσάρει αποτελεσματικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι επαρκής όταν πρέπει να φτιάξει παιχνίδια από "χαμηλά". Τις περισσότερες φορές που θα ψάξει συμπαίκτη του στην επίθεση, θα το κάνει σηκώνοντας την μπάλα από το χορτάρι.

Ο Μίτσελ βλέποντας την αδυναμία να προωθηθεί σωστά η μπάλα μπροστά ζητάει από τον Ντομίνγκες να γυρίζει αρκετά πίσω για να πάρει την μπάλα. Έτσι τραβάει μακριά από τον χώρο δράσης του τον Αργεντινό και ουσιαστικά του στερεί τη δυνατότητα να βοηθήσει εκεί που πραγματικά μπορεί, δηλαδή στα πέριξ της μεγάλης περιοχής όπου μπορεί να απειλήσει είτε με τα δυνατά του πόδια, είτε με μια κάθετη πάσα. Να γίνει box to box στα 32 του ο "Τσόρι"; Καμία τύχη.

Βάις και Κάμπελ. Ο Σλοβάκος φανερά εκτός ρυθμού, εκτός κλίματος, αγχωμένος για το κάτι παραπάνω και κουρασμένος. Ο τραυματισμός του πέρσι λίγο μετά τα μισά της σεζόν με την Πεσκάρα τον έχει επηρεάσει και ίσως χρειαστεί χρόνο έως ότου βρει τα πατήματα του. Όταν το κάνει και βρει χημεία με τους υπόλοιπους θα βοηθήσει σημαντικά. Ο Κάμπελ από την άλλη, όπως έχω ξαναπεί, είναι ένας πολύτιμος παίκτης. Τακτικά άρτιος, ξέρει να κινείται στο γήπεδο, με πολλές βοήθειες ανασταλτικά και σωστές κινήσεις στην επίθεση. Μαγκωμένος ακόμη στο "ένας εναντίον ενός", δεν είναι εξαιρετικός ντριμπλέρ αλλά με την ταχύτητα του μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον αντίπαλο σε ανοιχτό γήπεδο.

Ο Σαβιόλα αναγκαζόταν να βγει μακριά από την περιοχή για να πάρει την μπάλα, εξαιτίας της έλλειψης τροφοδότησης μέσα στο κουτί. Ούτως ή άλλως του αρέσει να κινείται περιφερειακά και να δημιουργεί προϋποθέσεις για τους συμπαίκτες του. Δεν είναι ακόμη στο επιθυμητό επίπεδο αλλά η κλάση του είναι δεδομένη.

Η αλλαγή του Φετφατζίδη ήταν αυτή που έδωσε επιθετική πνοή στον Ολυμπιακό. Ο Έλληνας διεθνής εξτρέμ αναστάτωσε αρκετές φορές την αντίπαλη άμυνα, πήρε προσπάθειες, έκανε και τα λάθη του αλλά πάλεψε πολύ το ματς και έδειξε σε καλή κατάσταση. Βάζοντας περισσότερη δύναμη στο παιχνίδι του και καλύτερες επιλογές στην τελική προσπάθεια, μπορεί να έχει μια καλή σεζόν.

Ο Μήτρογλου βρέθηκε περισσότερες φορές σε θέση βολής από τον Σαβιόλα, τον αισθάνθηκε καλύτερα η αμυντική γραμμή της Καλλονής και όταν έπαιξε σωστά την φάση με τον Σαλίνο είχε την ευκαιρία να σκοράρει ένα ωραίο γκολ. Όμως σε 2-3 περιπτώσεις εκβίασε προσπάθειες αντί να πασάρει σε συμπαίκτη του, ενώ εξακολουθεί να μην έχει διάρκεια στην κίνηση του.

Η Ευρώπη δεν μπορεί να περιμένει

Με 25 μέρες σχεδόν να απομένουν για την έναρξη του Champions League, ο Ολυμπιακός δείχνει πως θέλει αρκετή δουλειά μέχρι να βρει πατήματα, στοιχειώδη ρυθμό και ομοιογένεια. Μεταγραφικές υποθέσεις εξακολουθούν να εκκρεμούν, ο χρόνος πιέζει και το σίγουρο είναι πως η Ευρώπη δεν μπορεί να περιμένει πότε θα είναι έτοιμοι οι ερυθρόλευκοι.

ΥΓ1: Ο Ολυμπιακός γνωρίζει πως σχεδόν όλες οι ομάδες του πρωταθλήματος θα τον παίξουν κλειστά και φουλ άμυνα. Θα πρέπει λοιπόν να βρει λύσεις σε τέτοια παιχνίδια και να μην ακούγονται δικαιολογίες του τύπου "ο αντίπαλος έπαιζε μαζική άμυνα". Όχι, θα ανοιχτεί για να μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη...

ΥΓ2: Με Τόρες και Μπονγκ στα άκρα της άμυνας, η λογική λέει πως ο Ολυμπιακός θα είναι πιο συμπαγής και αξιόπιστος στα μετόπισθεν. Αρκεί και ένας από τους δύο στόπερ να είναι γρήγορος.

ΥΓ3: Αποδοκιμασίες στο πρώτα 45 λεπτά της σεζόν; Τουλάχιστον εκτός πραγματικότητας. Άσχετα από τα προβλήματα που είδαμε παραπάνω, αν ο Ολυμπιακός με 7 νέους παίκτες στην ενδεκάδα έκρυβε την μπάλα 19 Αυγούστου, τότε ο προπονητής μας θα λεγόταν Χάρι Πότερ.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο RedPlanet.gr