Ποιος θα είναι ο επόμενος Μεγάλος του τένις;

Το Sport24.gr παρουσιάζει τα Top Guns , τη νέα ενότητα που περιλαμβάνει κείμενα διαφορετικού ύφους από αυτά που έχετε συνηθίσει ( για τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ ).

Στα ημιτελικά του Ρολάν Γκαρός, την Παρασκευή (8/6), δεν είδαμε τίποτα λιγότερο από δύο τρομακτικούς (έως και τρομοκρατικούς) μονολόγους.

Στον πρώτο κατά σειρά, ο David Ferrer, τίμιος αγωνιστής της Χωμάτινης Επιφάνειας εδώ και όχι λίγα χρόνια, έχοντας κάνει φέτος το καλύτερο Ρολάν Γκαρός της καριέρας του, κατάφερε να πάρει συνολικά 5(!) games σε 3 σετ από τον (έτσι στα καλά καθούμενα) "φέρτε-μου-έναν-εξορκιστή" Rafa Nadal.

Στον δεύτερο ημιτελικό, ο συνεπέστατος Djokovic (11 μήνες σερί στο No.1) κέρδισε εμφατικά στα 3 σετ τον -κατά γενική ομολογία όσων έχουν μάτια και βλέπουν- κορυφαίο τενίστα του 21ου αιώνα Federer, ανατρέποντας μάλιστα το 0-3 του δεύτερου σετ (με 2 breaks κάτω) σε 7-5.

Το συμπέρασμα; "Αυτός ο κόσμος (του τένις) δεν θα αλλάξει ποτέ". Ή έστω πολύ δύσκολα.Πρώτον, γιατί ο Djokovic δεν πέρασε από τη μια μέρα στην άλλη το "ζεύγος" Federer-Nadal στην κορυφή των ATP Rankings και δεύτερον, γιατί το παιχνίδι του Νόλε είναι -πλέον- σεμιναριακά ολοκληρωμένο. Πολύ καλό σερβίς (αν και όχι το magnum opus του), Σέρβος μαχητής, φανταστικός από την baseline, γρήγορος, ΤΟΣΟ determined. Εντάξει, για τους άλλους δύο, δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Είναι ο Federer και ο Nadal και αν εσύ συνεχίζεις ακόμη να βρίσκεις ενδιαφέρον σε αυτό το άρθρο, σημαίνει ότι τους (ανα)γνωρίζεις.

Το θέμα είναι το μετά. Πάντα, το θέμα είναι το μετά. Προφανώς και δεν ψάχνουμε αυτόν που ΑΠΛΩΣ θα πατήσει στο No.1 πάνω από Nole, Nadal και Federer. Περιστασιακά, αυτό μπορεί και να γίνει. Αυτό που αναζητούμε είναι ο κορυφαίος ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ. Αυτόυς που θα βγάλει καμιά 50αριά εβδομάδες στην κορυφή της κατάταξης. Σερί. Χωρίς να τον λένε Novak, Rafa ή Roger. Ναι, υπάρχει η πιθανότητα ο συγκεκριμένος παίκτης να έγινε μόλις επαγγελματίας και να τον γνωρίζουν προς το παρόν μόνο οι κοντινοί του συγγενείς και φίλοι. Εδώ, θα μιλήσουμε για αυτούς που γνωρίζουμε (και εμπιστευόμαστε;).

Συνεπώς, με τον Robin Soderling να βασανίζεται μήνες από μια λοιμώδη μονοπυρήνωση έχοντας χάσει πολύ έδαφος και 60+ θέσεις στην κατάταξη, είναι ο Andy Murray το μελλοντικό No.1 τουλάχιστον δια της εις άτοπον απαγωγής (Νο.4 σήμερα, άρα No.1 αν δεν υπήρχαν οι Μεγάλοι Τρεις); Είναι ο Tsonga που σχεδόν απέκλεισε τον Djokovic στα προημιτελικά, φτάνοντας μόλις 3 πόντους μακριά από μια νίκη, που σίγουρα θα προκαλούσε μεσοπρόθεσμα τριγμούς στο στέρεο οικοδόμημα της κατάταξης; Αυτός ο Berdych; Ο άλλος ο Del Potro; Ο Ferrer μήπως;

Ψυχραιμία. Ας ψάξουμε τον μελλοντικό No.1 εξετάζοντας κάθε περίπτωση ξεχωριστά:

Μην είναι ο Andy Murray;

Θέση στην κατάταξη πριν το RG: 4

Δυνατά σημεία: Από τα μεγαλύτερα "τακτικά" κεφάλια του αθλήματος, απίστευτα υπομονετικός από την baseline, γρήγορο transition από την άμυνα στην επίθεση και μυθικές επιστροφές που εκθέτουν ανεπανόρθωτα τενίστες όπως ο Ivo Karlovic που καταστρέφουν το άθλημα με το μονοδιάστατο παιχνίδι τους.

Αδύνατα: Πολύ παθητικός στον προσανατολισμό του, περιμένει τα αβίαστα λάθη του αντιπάλου, και ειδικά σε ματς με κάποιον από τους Μεγάλους Τρεις.

Εκτίμηση: Μπορεί η δουλειά του Ivan Ledl, νέου προπονητή του Βρετανού από τον Δεκέμβρη, να φαίνεται ήδη, αλλά ο Murray χρειάζεται άμεσα τελικούς σε Γκραν Σλαμ. Δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια, αλλά αν επηρεαστεί κι άλλο από την εμμονή των Βρετανών για "το δικό τους παιδί-νικητή του Wimbledon μετά από 750 χρόνια", θα το χάσει το τρένο του No.1. Με μια πρόταση, αν δεν τα καταφέρει μέχρι και το 2014, δεν θα τα καταφέρει ποτέ.

Μπορεί ο Jo-Wilfried Tsonga;

Θέση στην κατάταξη πριν το RG: 5

Δυνατά σημεία: Σερβίς-βολέ που σε λίγα χρόνια θα διδάσκεται στις καλύτερες Ακαδημίες του κόσμου, εξαιρετικό -για το ύψος του- παιχνίδι κοντά στο φιλέ, αγαπημένος του κοινού για τον τρόπο που κινείται μέσα στο κορτ και την ποικιλία τον χτυπημάτων του. Α, και forehand-δυναμίτης.

Αδύνατα: Ενθουσιάζεται και απογοητεύεται το ίδιο εύκολα και είναι όσο ασταθής χρειάζεται για να μην κλείνει σπουδαία ματς όπως ο φετινός προημιτελικός με τον Nole.

Εκτίμηση: Αν πάρει μερικά μαθήματα "κρύου αίματος" και "του πώς να παίζεις σαν μηχανή, δηλαδή σαν τον RF", ο δεύτερος τελικός του σε Γκραν Σλαμ θα έρθει μέσα στο 2013. Αν δεν πάρει αυτά τα μαθήματα, θα τον θυμόμαστε ως μια πολύ διασκεδαστική φιγούρα στα κορτ με τεράστιες, αλλά όχι αξιοποιημένες στο έπακρο τεχνικές δυνατότητες.

Η περίπτωση David Ferrer

Θέση στην κατάταξη πριν το RG: 6

Δυνατά σημεία: Αρκετά fit και γυμνασμένος για να κερδίσει επάξια το παρατσούκλι "Ο Τοίχος", καθηγητής στο χώμα, με μνημειώδεις winner επιστροφές (κυρίως λόγω τοποθέτησης της ρακέτας) και πολύ γρήγορα πόδια.

Αδύνατα: Όχι πολύ ισχυρά χτυπήματα, είναι ήδη 30 ετών και έχει παραμείνει τόσα χρόνια στη σκιά του Rafa Nadal.

Εκτίμηση: Πιθανότατα, αν οι Μεγάλοι Τρεις πήγαιναν για ένα χρόνο διακοπές μακριά από κορτ και κίτρινα μπαλάκια, ο Ferrer των 0 τελικών Γκραν Σλαμ να κέρδιζε μερικά μεγάλα τουρνουά απέναντι στους υπόλοιπους. Τίποτα παραπάνω όμως. Θα τον θυμόμαστε ως έναν καλό παίκτη του 7. Και μετά θα τον ξεχάσουμε.

Τι έχεις να πεις για τον Thomas Berdych;

Θέση στην κατάταξη πριν το RG: 7

Δυνατά σημεία: Πολύ δυνατό forehand, πολύ δυνατό σερβίς, εκπληκτικό παιχνίδι από το κέντρο της baseline με την ικανότητα να βγάζει πολύ ακριβή χτυπήματα στις γωνίες του αντιπάλου. Επίσης, αξιοσημείωτα σταθερός στην πρώτη δεκάδα της κατάταξης, αλλά με τεράστια απόσταση από τους 4 πρώτους.

Αδύνατα: Ψυχολογία μικρού παιδιού στα μεγάλα ματς. Καθόλου τυχαίος ο μόλις 1 μεγάλος τελικός (το '10 στο Wimbledon, 3-0 από τον Nadal).

Εκτίμηση: Αν ποτέ πιάσει το No.4 της κατάταξης, θα μιλάμε για πραγματικά μεγάλη έκπληξη. Το Νο.4 ξαναλέω.

Ο Juan Martin Del Potro μήπως;

Θέση στην κατάταξη πριν το RG: 9

Δυνατά σημεία: Ίσως το πιο ισχυρό forehand στο παιχνίδι (μιλάμε για ταχύτητες πάνω από 150 χλμ./ώρα), πολύ καλό backhand με τα δύο χέρια και επιθετική νοοτροπία χωρίς να αφήνει να την καπελώσει ο ενθουσιασμός.

Αδύνατα: Προβληματικός καρπός, ενώ πρέπει να δουλέψει κάμποσο την ταχύτητά του εντός κορτ και να βελτιωθεί πολύ στο γρασίδι.

Εκτίμηση: Βαθιά. Αν και έπιασε το No.4 της κατάταξης πριν κλείσει τα 22, ο 23χρονος σήμερα Αργεντίνος δεν κρατήθηκε λόγω του τραυματισμού του στον καρπό, αλλά εκτιμάται ότι θα επανέλθει δριμύτερος πολύ ψηλά. Προηγήθηκε με 2-0, αλλά έχασε από τον Federer στον προημιτελικό της περασμένης εβδομάδας. Αυτό κι αν θα ήταν επιστροφή.

Όχι, για τον Tipsarevic δεν πρόκειται να μιλήσω. Ας βγάλει τα γυαλιά και το συζητάμε.

(Για περισσότερο τένις στην επιφάνεια του Twitter, τα λέμε και στο @illanastasiadis)