Δεν είμαι από αυτούς που έλεγαν πως ο Γουαρδιόλα είναι μια μαριονέτα στον πάγκο της καλύτερης ομάδας στον κόσμο. Επίσης δεν είμαι από αυτούς που τον θεωρούν έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, άσχετα αν πήρε τόσους τίτλους.

Η άποψή μου ήταν και είναι, πως πρόκειται για έναν πολύ καλό προπονητή που δούλεψε αψεγάδιαστα, δημιουργώντας την καλύτερη ομάδα που έχει υπάρξει τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτός είναι κατά την γνώμη μου ο τίτλος σε κάποιο βιβλίο για τον Γουαρδιόλα: "Ο προπονητής της καλύτερης ομάδας στον κόσμο".

Όλοι σχεδόν οι Έλληνες φωστήρες που συζητούν για τα Μπαρτσελόνα Ρεάλ είχαν βγάλει το συμπέρασμα πως ο Γουαρδιόλα είναι απλά ένας τυχαίος που έτσι τα έφερε η μοίρα να κατακτήσει 14 τίτλους και συνωμότησε το σύμπαν για να δούμε ποδοσφαιρικές παραστάσεις που δικαιούνται όλα τα Οσκαρ.

Η φετινή Μπαρτσελόνα ήρθε για να δικαιώσει τον Γουαρδιόλα και στο τελευταίο Γαλατικό ποδοσφαιρικό χωρίο που αντιστεκόταν όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί οι άλλοι στας Ευρώπας φώναζαν, "Pep-Team", αλλά εμείς... τρεις βρίζουν και δυο πλακώνονται

Ήταν ανίκητη... έγινε ευάλωτη

Η Μπαρτσελόνα στην μετά Γουαρδιόλα εποχή δεν είναι η ίδια με αυτή που μάθαμε τα τελευταία χρόνια ως την "ανίκητη ομάδα που δεν υπάρχει όμοιά της". Από τα πρώτα παιχνίδια της σεζόν φάνηκε να υπάρχει πρόβλημα στην άμυνα το οποίο μεγάλωνε με τις συχνές απουσίες. Η γραμμή που υπερασπιζόταν το τέρμα για να αλωνίζουν οι υπόλοιποι δεν είχε την χημεία που έβλεπες παλιότερα, ενώ φαίνεται να έχει αλλάξει και ο τρόπος που στήνεται μέσα στο γήπεδο. Παράλληλα υπάρχει πρόβλημα με με την γενικότερη αμυντική λειτουργία της ομάδας. Τόσο με τη Μίλαν όσο και με τη Ρεάλ η Μπαρτσελόνα δεν κλέβει μπάλες, πράγμα αδιανόητο για την PepTeam, που έπαιρνε πάνω από τα μισά της παιχνίδια με αυτό το τρόπο.

Όλα αυτά φαίνονται τώρα, γιατί ακόμα και με τα παραπάνω προβλήματα η "Μπάρτσα" είναι καλύτερη από κάθε άλλη Ισπανική ομάδα. Γι αυτό άλλωστε είναι πρώτη στην Πριμέρα. Τώρα όμως που ουσιαστικά αρχίζει η χρονιά (άλλο πράγμα η σεζόν με την χρονιά), τα προβλήματα είναι εκτός από εμφανή και ικανά να αποφέρουν βαριές ήττες.

Με τους ίδιους ποδοσφαιριστές, απέναντι στους ίδιους ποδοσφαιριστές (καλός ο βαράν αλλά όχι να γέρνει την πλάστιγγα) ο Βιλανόβα με τον Ρόουρα αντί να βάλουν 5 ή 6 έφαγαν 3 και στο τέλος είπαν κι ευχαριστώ.

Ο Ρόουρα συνάντησε αυτή την άμυνα της Ρεάλ και με Μέσι, Τσάβι, Ινιέστα και Φάμπρεγας δεν κατάφεραν να βγάλουν γκολ (δεν μετράω του Άλμπα στο 90'), ή έστω να βγάλουν 1-2 κάθετες πάσες στην άμυνα που η συγκεκριμένη ομάδα παρακάλαγε να βρίσκει στα γήπεδα που αγωνίζεται. Το κέντρο της Μπαρτσελόνα όπως φαίνεται και στη φωτό είναι ανύπαρκτο με την ομάδα κομμένη στα δύο. Παράλληλα αυτό δημιουργεί πρόβλημα και στην αμυντική λειτουργία της ομάδας, το οποίο μεταφέρεται στη συνέχεια και στην επίθεση. Όλα είναι αλληλένδετα στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι NFL που αλλάζεις τις ομάδες (αμυντικές επιθετικές).

Για όσους δεν θυμούνται ο Γουαρδίολα με την άμυνα της Ρεάλ πολύ ψηλά είχε πετύχει αυτό:

Αυτό βέβαια ήταν το πρώτο παιχνίδι και ο Μουρίνιο για να μην αλλάξει το παρατσουκλι του από Special One σε Special One, 2, 3, 4, 5, αποφάσισε να παίζει πιο κλειστά, με ελάχιστε ελπίδες για νίκη, αλλά με σιγουριά πως δεν θα φεύγει με πολλά από το γήπεδο. Ακόμα και τότε όμως ο Γουαρδιόλα έβρισκε τον τρόπο. Χρησιμοποιούσε τρεις αμυντικούς με τον Ντάνιελ Άλβες στην μεσαία γραμμή, άλλαζε θέσεις στον Ινιέστα και τον Μέσι και έψαχνε να δώσει το κάτι παραπάνω όταν η ομάδα κόλλαγε.

Στο τελευταίο clasico ο Μουρίνιο ήξερε πως δεν θα είχε απέναντί του μία ομάδα που έχει προβλήματα τα οποία ο πάγκος δεν μπορεί να λύσει. Θα μπορούσε να την κερδίσει στο πρώτο ματς και στο δεύτερο το έκανε με εμφατικό τρόπο. Όπως έκανε η Μίλαν, αλλά της Ρεάλ είχε και... πυροτεχνήματα λόγω περισσότερης ποιότητας των ποδοσφαιριστών των Μαδριλένων έναντι των Μιλανέζων.

Ο Γουαρδιόλα πήρε και έδωσε στην Μπαρτσελόνα

Αυτά είναι μόνο λίγα παράδείγματα από όσα είχε πετύχει ο Γουαρδιόλα με τα ίδια υλικά. Άλλοι με αυγά κάνουν ομελέτα και άλλοι με αυγά απλά τα σπάνε.

Δεν ήταν δυνατόν όλα αυτά τα πράγματα και θάματα που έκανε η Μπαρτσελόνα στην εποχή του Γουαρδιόλα να μην είχαν κάτι από τον ίδιο. Δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται ως τυχαίος και προπονητής της σειράς.

Ο Μέσι πετυχαίνει περισσότερα γκολ από πέρυσι, είναι σε εξαιρετική κατάσταση αλλά όταν πρέπει αν δουλέψει με όλους τους υπόλοιπους για αντιμετωπίσουν μεγάλες ομάδες δείχνει να έχει προβλήματα που δεν είχε ποτέ. Από μικρός έμαθε να κερδίζει την Ρεάλ αλλά μόνος του δεν μπορεί να κερδίσει τις... μεγάλες ομάδες.

Ο "κοντός" λοιπόν θυμίζει στα μεγάλα παιχνίδια αυτόν που έπαιζε παλιότερα στην Εθνική Αργεντινής. Όλοι περιμένουν κάτι από αυτόν αλλά το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ και σε υψηλό επίπεδο ένας ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να κερδίζει μόνος του (ή έστω είναι εξαιρετικά δύσκολο).

Ο αχυράνθυρωπος Γουαρδιόλα (έτσι τον χαρακτήριζαν οι ειδήμονες στην Ελλάδα) έβρισκε τρόπο να να βγάζει το 100% από τον Μέσι κι όχι μόνο από αυτόν. Το έβγαζε από τον Τσάβι και τον Ινιέστα που με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα προσέφεραν μεγαλύτερη μαγεία από ότι με τη φανέλα της Ισπανίας.

Τελικά, η επιρροή του Πεπ στην Μπαρτσελόνα ήταν μεγάλη

Η επιλογή του να φύγει ήταν σωστή αλλά η επιλογή της Μπαρτσελόνα να μην πάρει προπονητή ήταν πέρα για πέρα λάθος. Δεν περίμενα να φανεί τόσο έντονα η απουσία του Γουαρδιόλα. Είχα την εντύπωση πως η επιρροή που είχε στην ομάδα ήταν μικρότερη. Είναι σαφές όμως πλέον πως ήταν μεγάλη και ήρθαν έτσι τα πράγματα για να δικαιωθεί και να κερδίσει αυτό που του αξίζει πριν κάτσει τον επόμενο πάγκο. Όσο η Μπαρτσελόνα συνεχίζει σε αυτόν τον ρυθμό είναι δεδομένο πως θα φτάσει στην Γερμανία με τον τίτλο του δημιουργού της καλύτερης ομάδας στον κόσμο. Την οποία μπορούσε να οδηγήσει μόνο αυτός, όχι γιατί είναι ο καλύτερος όλων (είναι νωρίς ακόμα για τέτοια συμπεράσματα), αλλά γιατί η χημεία που δημιουργήθηκε μεταξύ γηπέδου και πάγκου ήταν ιδανική για να δούμε όσο είδαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Γουαρδιόλα είχε στα χέρια του εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δουλεύτηκαν από τον ίδιο σε πολύ μικρή ηλικία και στη συνέχεια κατέκτησαν όλοι μαζί τον κόσμο. Δεν είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο αλλά είναι σίγουρα ο προπονητής της καλύτερης ομάδας στον κόσμο με προοπτική να φτιάξει ακόμα περισσότερο το όνομά του. Μέχρι το καλοκαίρι παρόμοιες εμφανίσεις της Μπαρτσελόνα απλώς θα μεγαλώνουν τα mea culpa από όλο και περισσότερο κόσμο.

Πρέπει να βρει προπονητή ισάξιο του Γουαρδιόλα

Η Μπαρτσελόνα έχασε το κύπελλο και αν δεν γίνει κάποια μεγάλη αλλαγή στην εικόνα της θα αποχαιρετήσει και το Τσάμπιονς Λιγκ. Θα μείνει με το πρωτάθλημα (μεγάλο επίτευγμα, ικανό να σώσει κάθε χρονιά) αλλά αυτό όντως θα το έχει πάρει από κεκτημένη ταχύτητα, διότι με τη φόρα που είχε η ομάδα που βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια μπορεί να το παίρνει για άλλα 2 χρόνια αν δεν υπήρχε η Ρεάλ.

Η χρονιά στο τέλος θα κριθεί επιτυχημένη αλλά οι Καταλανοί θα νιώθουν ότι δεν έχουν αυτό το κάτι που τους έδωσε ο Γουαρδιόλα. Ένα καταπληκτικό ποδόσφαιρο που έμοιαζε με παιχνίδι (το γνωστό ποδόσφαιρο πλέιστατιον).