Όσο συνεχίζει στο Παγκόσμιο Κύπελλο η γκρίνια και τα λάθη καλύπτονται, αλλά για πόσο; Η Αργεντινή έχει πρόβλημα και μέχρι σήμερα δεν δείχνει ικανή να το λύσει γιατί πολύ απλά η αχίλλειος πτέρνα της βρίσκεται στον πάγκο. Ο Σαμπέγια που είναι θεωρητικά ο άνθρωπος για να διορθώνει τα κακώς κείμενα, δεν έχει βρει ακόμα τον τρόπο να ξεδιπλώσει τα ταλέντο που υπάρχει άφθονο σε αυτή την ομάδα. Στο παιχνίδι με την Ελβετία τα λάθη συνεχίστηκαν, ο Ντι Μαρία δίχασε τον κόσμο για το αν ήταν καλός ή όχι, αλλά ευτυχώς για την Αλμπισελέστε, ο μέσος της Ρεάλ τελείωσε τη φάση που δημιούργησε ο Μέσι και η ζωή συνεχίζεται. Με τον Μαστσεράνο να κάνει το τουρνουά της ζωής του, τον Ρόχο να εντυπωσιάζει αλλά να λείπει από το κρίσιμο παιχνίδι των "8" και τον Ιγκουαΐν να είναι ακόμα σε κάποιο καφέ της Νάπολης.

Στο τελευταίο του παιχνίδι ο Ότμαρ Χίτσφελντ δεν θα μπορούσε να μην κάνει τουλάχιστον τα αυτονόητα για το δικό του επίπεδο. Προσέγγισε εντυπωσιακά σωστά το παιχνίδι, σταμάτησε τον Λιονέλ Μέσι για 118 λεπτά και κυνήγησε το γκολ στις αντεπιθέσεις. Η ήττα, με τον τρόπο που ήρθε, θα είναι ακόμα ένα παράσημο στην μεγάλη του καριέρα, σε αντίθεση με τον Σαμπέγια που νομίζει πως είναι ακόμα βοηθός του Πασαρέλα και περιμένει τον head coach να ξεμπλοκάρει την καλύτερη -θεωρητικά- επιθετική γραμμή του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Όλοι στον Μέσι

Ο Χίτσφελντ, όπως και όλοι όσοι έχουν αντιμετωπίσει μέχρι τώρα την Αργεντινή είχε ως πρώτο στόχο να σταματήσει τον Λιονέλ Μέσι και να ελπίζει πως ο Αργεντινός δεν θα κάνει κάτι το εξωπραγματικό. Εν τέλει ο κοντός δεν χρειάστηκε να μαγέψει αλλά η ενέργειά του στο 118' ήταν κάτι παραπάνω από γκολ για την Αλμπισελέστε. Ινλέρ και Μπεχράμι είχαν στο μυαλό τους τον Μέσι καθ όλη της διάρκεια του αγώνα, ενώ στις περιπτώσεις που η μπάλα έφτανε στον 27χρονο μεσοεπιθετικό, η βοήθεια από τουλάχιστον ακόμα ένα ποδοσφαιριστή ήταν δεδομένη.

Δεν ανακάλυψε την Αμερική ο Γερμανός τεχνικός αλλά έκανε το αυτονόητο. Εκμεταλλεύτηκε τη θέση που αγωνίζεται ο Μέσι και κατάφερε να του βάλει πάνω του τρεις ποδοσφαιριστές σε κάθε του επαφή με την μπάλα. Αυτό είναι ένα απλό σχέδιο το οποίο όμως χρειάζεται απόλυτη τακτική προσήλωση από τους ποδοσφαιριστές, κυρίως για να μην χαθούν οι θέσεις από τις συνεχής εναλλαγές του Μέσι, να μην χαλάσουν τα τρίγωνα και να μην χτυπηθεί η άμυνα από τους παίκτες που αναγκαστικά θα μείνουν αμαρκάριστοι. Εδώ εντοπίζεται το λάθος του Σαμπέγια αλλά και η αδυναμία των μεσοεπιθετικών της Αργεντινής να εκμεταλλευτούν τα κενά που δημιουργούνται.

Το γεγονός πως ο Ιγκουαΐν με τον Λαβέτσι μετατρέπονται σε επιθετικό δίδυμο όταν η Αργενινή επιτίθεται, δίνει τη δυνατότητα στην αντίπαλη άμυνα να συσπειρωθεί παίζοντας μέχρι και με εννέα ποδοσφαιριστές σε περιορισμένο χώρο αφήνοντας τις πλευρές ακάλυπτες, αφού η Αργεντινή δεν τις εκμεταλλεύεται. Θεωρητικά ο Ντι Μαρία έχει την ευθύνη να γεμίσει την αριστερή πτέρυγα αλλά μέχρι και σήμερα δεν το έχει καταφέρει. Στο παιχνίδι με την Ελβετία έπαιξε περισσότερο δεξιά, σε μία προσπάθεια του Σαμπέγια να υπερφορτώσει την πλευρά αλλά ο Αργεντινός μεσοεπιθετικός δεν ήταν καλός. Βελτιώθηκε με την πορεία του αγώνα και κυρίως στην παράταση αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως δεν πραγματοποίησε καλή εμφάνιση, για τα δικά του δεδομένα πάντα.

Μαραντόνα: "Αισθάνομαι πίκρα και οργή"

Μαραντόνα: " Ο Μέσι παίζει μόνος του. Κανείς από τους μέσους δεν παίρνει πρωτοβουλίες. Αν ο Μέσι δεν δείχνει τις ικανότητες του, τότε η Αργεντινή θα καταστραφεί. Η ομάδα παίζει με το 40% των δυνατοτήτων της και κάποιοι παίκτες δεν έχουν καταλάβει πως παίζουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο".

Κακός, μέτριος ή καλός ο Ντι Μαρία;

Η εμφάνιση του Ντι Μαρία στο παιχνίδι με την Ελβετία έδωσε αρκετό υλικό για πολύ συζήτηση ανά την υφήλιο. Όσοι έλεγαν κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου πως έκανε κακό παιχνίδι έμπαινε αυτομάτως στο μάτι κυκλώνα.

Στα 120 λεπτά του αγώνα ο Ντι Μαρία πήρε σχεδόν όλες τις επιθέσεις της Αργεντινής και αυτός προσμετράται υπέρ του, αλλά θα έπρεπε να τις τελειώσει καλύτερα με τους χώρους που είχε και με δεδομένο πως πρόκειται για ποδοσφαιριστή που επιβάλλεται να κερδίσει τον αντίπαλο του στο "ένας με έναν". Αντί αυτού κατάφερε να περάσει μόνο ένα σουτ στα 90 λεπτά από τα έξι που επιχείρησε και δεν συζητάμε για προσπάθειες που κατέληξαν άουτ ή αποκρούστηκαν. Τα σουτ του Ντι Μαρία μπλοκαρίστηκαν σε μεγάλο ποσοστό από τον αμυντικό που ήταν μπροστά του. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως σπατάλησε επιθετικές ενέργειες της ομάδας του με τραβηγμένες προσπάθειες. Ποδοσφαιριστές τέτοιας κλάσης δεν είναι του "Ας έχει παίχτες ΣΟΥΤΑΡΕΤΕ!" που έλεγε και ο αείμνηστος Παναγούλιας, αλλά όταν οπλίζουν, το κάνουν για να σκοράρουν. Ίδια κατάσταση και στις σέντρες του Ντι Μαρία που βλέπετε στην δεύτερη φωτογραφία. Πολλές προσπάθειες αλλά οι περισσότερες καταδικασμένες να μην βρουν κανένα συμπαίκτη.

Εν κατακλείδι, ο 26χρονος μέσος μπορεί να προσπάθησε, πήρε όλο το βάρος πάνω του, αλλά δεν κατάφερε να βοηθήσει κατ ουσίαν την ομάδα του. Ο Ντι Μαρία έχει την ευτυχία να παίζει ένας με έναν σχεδόν σε όλα τα λεπτά που αγωνίζεται, αφού όλες οι άμυνες ασχολούνται με τον Μέσι. Θεωρητικά με αυτό θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένος και από αυτούς που θα άνοιγαν την αντίπαλη άμυνα. Όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί μπορεί να το κάνει και οι καταστάσεις τον ευνοούν.

Η απουσία του Ρόχο και ο εξαιρετικός Μαστσεράνο

Το παιχνίδι με το Βέλγιο δεν θα είναι πολύ διαφορετικό για την Αργεντινή. Ο Μαρκ Βίλμοτς, ένας ακόμα βοηθός που προάχθηκε σε πρώτο προπονητή, δεν θα ακολουθήσει άλλο δρόμο από αυτό που πήραν οι υπόλοιπου τεχνικοί που βρέθηκαν απέναντι στην Αργεντινή. Ο πρώτος στόχος θα είναι ο Μέσι και θα αναγκαστεί να ζήσει κι αυτός με την ελπίδα πως ο Μέσι δεν θα κάνει μία... Βοσνία, ένα... Ιράν ή μία... Νιγηρία. Το ερώτημα είναι αν οι συμπαίκτες του "Λέο" παίξουν όπως αρμόζει στην ποδοσφαιρική τους αξία για να βάλουν επιπλέον μπελάδες στην αντίπαλη άμυνα και μέσω αυτού πάρουν το παιχνίδι ή δώσουν τον χώρο στο Μέσι να το κάνει (είσοδος Λαβέτσι με Ιράν και πάσα στον Μέσι στην υπερφόρτωση).

Το προφίλ της Αργεντινής

Ο Σαμπέγια θα έχει όμως να λύσει ακόμα ένα μεγάλο πρόβλημα στο καταραμένο παιχνίδι των "8" για την Αργεντινή. Ο Μάρκος Ρόχο δεν θα αγωνιστεί αφού συμπλήρωσε κάρτες και ο 59χρονος προπονητής θα πρέπει να λογοδοτήσει για ακόμα ένα λάθος. Της επιλογής του να μην πάρει ακραία μπακ, εκτός των δύο βασικών. Ο Ρόχο μέχρι στιγμής κάνει ένα πολύ καλό Παγκόσμιο Κύπελλο, βοηθώντας πολύ περισσότερο από τον Σαμπαλέτα στην κάλυψη των κενών στις πτέρυγες τις επίθεσης. Το πρόβλημα είναι πως τη θέση του, θα καλύψει αναγκαστικά ένας κεντρικός αμυντικός από τους πέντε που έχει στην αποστολή η Αργεντινή. Ο Χοσέ Μαρία Μπασάντα της Μοντερέι δεν μπορεί να δώσει τις κούρσες του Ρόχο, ο Ντι Μαρία θα πρέπει να παίξει στην αριστερή πλευρά (προερχόμενος από τη μεσαία γραμμή) και ο Λαβέτσι να κάνει κάτι στην δεξιά. Ίσως βέβαια αυτό βγει σε καλό για την Αλμπισελέστε αφού ο Μπασάντα δεν θα ανέβει τη γραμμή του κέντρου και δεν θα αφήσει ακάλυπτη την πλευρά, αλλά στη θεωρία φαίνεται πρόβλημα για την αριστερή πτέρυγα της ομάδας. Υπάρχει πάντα το σενάριο να παίξει εκεί ο Λαβέτσι, με τον Ντι Μαρία να πατάει δεξιά, όπως με την Ελβετία.

Το προφίλ του Βελγίου

Το θετικό για τον Σαμπέγια και για όλους τους υπόλοιπους στην Αργεντινή, είναι πως ο Μαστσεράνο πραγματοποιεί ένα εξαιρετικό τουρνουά. Ο αμυντικός μέσος της Μπαρτσελόνα, αναγεννήθηκε στη φυσική του θέση και κλείνει πολλές τρύπες της ομάδας. Με ποσοστό στις επιτυχημένες μεταβιβάσεις αρκετά πάνω από 90% σε όλα τα παιχνίδια και στους πρώτους σε χιλιόμετρα είναι ο ογκόλιθος της μεσαίας γραμμής.

Μπορεί ή δεν μπορεί;

Το ερώτημα είναι, αν η Αργεντινή μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλου . Απάντηση δεν υπάρχει γιατί μέχρι στιγμής η ομάδα δεν έχει παίξει ούτε στο 70% αυτού που μπορεί, αλλά κανείς δεν εγγυάται πως θα το καταφέρει στο επόμενο ή στα επόμενα παιχνίδια. Χειρότερα από ότι έπαιξε με την Ελβετία δεν μπορεί να παίξει. Μόνο καλύτερα μπορεί αλλά κανείς δεν ξέρει, πόσο καλύτερα. Το σίγουρο είναι πως έχει την τύχη με το μέρος της και για να φτάσεις στην κορυφή σε ένα τουρνουά των 30 ημερών, χρειάζεσαι τη συγκεκριμένη θεά στο δικό σου στρατόπεδο. Αυτό όμως μόνο δεν φτάνει. Ίσως να μην φτάνει και ο Μέσι μόνος του, αν και είναι ο μόνος που μπορεί να καταστρέψει όλους τους νόμους του ποδοσφαίρου. Η Αργεντινή χρειάζεται επιτέλους τον Ντι Μαρία της Ρεάλ Μαδρίτης, τον Ιγκουαΐν της Νάπολι και τον Λαβέτσι της Παρί Σεν-Ζερμέν. Με αυτούς να κυμαίνονται στα φυσικά τους στάνταρ, μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος. Χωρίς αυτούς, θα υπάρχει ελπίδα μόνο με προσευχές... στον Μεσσία, τον Πάπα και τον Θεό.