Copa να 'ναι και ό,τι να 'ναι
Η Αργεντινή του Λιονέλ Μέσι είναι έτοιμη για τον τρίτο συνεχόμενο τελικό τα τελευταία τρία χρόνια, με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου στην ιδανικότερη κατάσταση και τους συμπαίκτες του να τον στηρίζουν απόλυτα, σε ένα εξαιρετικό τουρνουά για την Αλμπισελέστε με σύνολο τερμάτων 18-2 σε 5 ματς!
Το Copa America Centenario δεν θα κάνει την Αργεντινή πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής, αλλά η κατάκτησή του ήταν επιβεβλημένη πριν την έναρξη του και παραμένει ως τέτοια λίγε ημέρες πριν τον τελικό απέναντι σε Χιλή ή Κολομβία. Η Αλμπισελέστε που παραμένει χωρίς τρόπαιο από το 1993 έχει ανάγκη να σηκώσει ένα για να σπάσει η κατάρα και να φύγει το άγχος από την ομάδα, που έτσι κι αλλιώς η φανέλα της θυμίζει πανοπλία στους παίκτες που καλούνται να την φορέσουν. Αυτή τη φορά όμως όλα δείχνουν να οδεύουν στην εξιλέωση, όχι γιατί ο Λέο κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο, αλλά κυρίως γιατί έχει βρει συμπαραστάτες σε αυτή την προσπάθεια.
Ο Λιονέλ Μέσι πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ το αγαπημένο παιδί των Αργεντίνων. Οι λόγοι είναι αρκετοί, αλλά ο βασικότερος παραμένει πως δεν τον αισθάνονται δικό τους άνθρωπο. Ο pulga δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο στην πατρίδα του και αυτό δεν θα μπορέσει να αλλάξει. Παρ' όλα αυτά όμως κανείς δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει πως ο κοντός έφερε ξανά την Αλμπισελέστε στους τελικούς των διοργανώσεων κι έκανε την ομάδα ξανά μεγάλη στο γήπεδο και όχι μόνο στην κληρονομιά που άφησε ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.
Το γεγονός πως ηττήθηκε σε Copa America και σε Παγκόσμιο Κύπελλο δεν αφαιρεί τίποτα από όσα έχει πετύχει ο Μέσι με την Αργεντινή. Ο ένας τελικός χάθηκε στα πέναλτι (από τη Χιλή) και ο άλλος από την Γερμανία (παράταση) με τους Αργεντίνους να έχουν τα τετ α τετ να πάρουν τα τρόπαια αλλά να τις σπαταλούν. Αρκετοί του καταλογίζουν πως ήταν "εξαφανισμένος" στα συγκεκριμένα δύο παιχνίδια, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια.
Καμία ομάδα δεν μπορεί να κατακτήσει την κορυφή μόνο με έναν ποδοσφαιριστή. Είναι τέτοιο το άθλημα, που το απαγορεύει. Ένας το πέτυχε και αυτός είναι ο Μαραντόνα, όχι με την Εθνική, αλλά με τη Νάπολι. Γι αυτό το λόγο και για ορισμένους ακόμα, ο Μέσι μπορεί μεν να ανακηρυχθεί κάποια στιγμή ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου στην μετά Ντιέγκο εποχή αλλά όχι όλων των εποχών. Ακόμη και αν σηκώσει το Centenario μαζί με το Παγκόσμιο στη Ρωσία.
Η ανάγκη και ο τρόπος που δίνει αξία
Επιστρέφοντας στο σήμερα, η Αργεντινή, κατέβηκε στο Copa America Centenario για να πάρει το τρόπαιο. Όχι για να φτάσει στον τελικό, όχι για να ετοιμαστεί για το Μουντιάλ της Ρωσίας, αλλά για να πάρει την κούπα πάση θυσία. Η "ψύχωση" αυτή θα μπορούσε ή μπορεί να λειτουργήσει ανασταλτικά, αλλά μέχρι στιγμής όλα βαίνουν καλώς για την Αλμπισελέστε. Μία ομάδα που είχε καλή αμυντική λειτουργία κατάφερε επιτέλους να λυθεί επιθετικά με τους Ιγκουαΐν, Λαβέτσι, Λαμέλα και Μπανέγα, να παίζουν για πρώτη φορά κοντά στα στάνταρ τους και όχι με τους ώμους κατεβασμένους από το βάρος της φανέλας. Αυτό έλειπε από την Αργεντινή η οποία ακόμα βέβαια αναζητά βοήθεια από τον Κουν Αγκουέιρο (ο μοναδικός που δεν έχει προσφέρει στην Εθνική του). Αυτό κάνει τη διαφορά στα γήπεδα της Αμερικής. Τα τέσσερα γκολ του Γκονζάλο, η ανάδειξη του Λαβέτσι σε MVP στο παιχνίδι με τη Βολιβία, ο Ντι Μαρία που τράβηξε κουπί όταν ο Μέσι έλειπε στο πρώτο παιχνίδι με τη Χιλή.
Αυτό που έλειπε από την Αργεντινή βρέθηκε λοιπόν και δεν είναι ο Μέσι. Είναι οι υπόλοιποι, γιατί ο pulga προσφέρει όσα μπορεί στην ομάδα. Το λένε οι αριθμοί, το λένε οι συμπαίκτες του, το λένε οι τελικοί που παίζει η Αλμπισελέστε με το περιβραχιόνιο στο χέρι του και τον Μαστσεράνο αρχηγό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Ο Λέο δίνει εκτός από γκολ και τις απαραίτητες ασίστ, τις οποίες οι προαναφερόμενοι επιτέλους μεταμορφώνουν σε γκολ. Είναι ο τσαμπουκάς στο παιχνίδι με τη Βολιβία όταν κόλλησε τη μούρη του σε αντίπαλο, μία ημέρα μετά τις δηλώσεις του Μαραντόνα πως δεν έχει τσαγανό.
Αρκετοί θα πουν πως το Copa America δεν είναι κάποια διοργάνωση για να την πάρεις σοβαρά. Βέβαια το γεγονός πως οι 5 καλύτερες ομάδες του tp-10 του FIFA ranking συμμετέχουν σε αυτή δεν τους αφορά. Σίγουρα δεν είναι Παγκόσμιο Κύπελλο ή Euro αλλά ο τρόπος που τρέχει την διοργάνωση η Αργεντινή, της δίνει το δικαίωμα να υπερηφανεύεται. Το 18-2 τέρματα δεν είναι απλή υπόθεση, όποιον και αν έχεις αντίπαλο. Ο εμφατικός τρόπος που προσπαθεί να κατακτήσει το Centenario θα αποτελέσει μία μικρή εξιλέωση για τα χαμένα τρόπαια αλλά κυρίως την υπόσχεση πως στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Ρωσία η Αλμπισελέστε θα σταθεί στο ύψος της. Στην κορυφή ή κάπου κοντά σε αυτή.
* Ο Μέσι έχει τρεις χαμένους τελικούς με την Αργεντινή όμως είναι άδικο να του χρεωθεί το χαμένο τρόπαιο του 2007 καθώς γι' αυτό θα πρέπει να πάρει την ευθύνη η παρέα των Ρικέλμε, Κρέσπο, Τέβες, Αϊμάρ και λοιπών δυνάμεων
Messi no mercy: Το ξεχωριστό t-shirt για τον Λίο