Ο πρωταρχικός στόχος της Αργεντινής επετεύχθη. Η πρόκριση στα ημιτελικά ύστερα από 24 χρόνια ήταν το μεγαλύτερο βαρίδι στα πόδια των ποδοσφαιριστών του Σαμπέγια, οι οποίοι ξέσπασαν στα' αποδυτήρια πανηγυρίζοντας μία νίκη που πρόσφερε για άλλη μία φορά ένας παίκτης (ο Ιγκουαΐν πήρε τη σκυτάλη από τον Μέσι) και κράτησε όλη η ομάδα μέχρι το τέλος. Από την αρχή του τουρνουά, η Αλμπισελέστε δεν έχει βγάλει το ταλέντο της στο χορτάρι και όπως όλα δείχνουν δεν θα το κάνει, αλλά απέναντι στο Βέλγιο πήρε μία εύκολη πρόκριση παρά το πενιχρό 1-0, καθαρίζοντας τη μπουγάδα βασιζόμενη στην ποιότητα των παικτών της.

Το παιχνίδι με το Βέλγιο θα μπορούσε να είναι δύσκολο για την Αργεντινή, αν το σύνολο του Βίλμοτς ήταν περισσότερο ομάδα με πλάνο και λιγότερο έντεκα μονάδες, οι οποίες σημειωτέον δεν είναι σχεδόν ποτέ σταθερές. Το γκολ του Ιγκουαΐν έλυσε νωρίς το πρόβλημα στην επίθεση και στη συνέχεια το "μηδέν" στην άμυνα διαφυλάχθηκε χωρίς δυσκολίες, με τους Βέλγους να απειλούν μόνο εκτός περιοχής, έχοντας μόλις ένα σουτ στο στόχο. Την ίδια στιγμή η Αλμπισελέστε που πήρε την πρόκριση βασιζόμενη στην οπισθοφυλακή της, είχε ένα δοκάρι με τον σκόρερ της αναμέτρησης και μία κλασική ευκαιρία με τον Μέσι στο τέλος του αγώνα.

Ο Σαμπέγια έχει σωστά χρεωθεί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα της Αργεντινής στα γήπεδα της Βραζιλίας. Με τον καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου στην διάθεσή του και με επιθετική γραμμή που θα την ζήλευαν πολλοί προπονητές δεν έχει καταφέρει ακόμα να παρουσιάσει κάτι ικανοποιητικό στο χορτάρι. Μέχρι στιγμής η Αργεντινή πορεύεται σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο με τις εμπνεύσεις του "Λέο" και στον προημιτελικό ανέλαβε ο Ιγκουαΐν με ακόμα μία προσωπική ενέργεια. Η λέξη δημιουργία είναι κάτι άγνωστο αυτή τη στιγμή στο στρατόπεδο του Σαμπέγια αλλά το "Ένας για όλους και όλοι για έναν", έφερε την ομάδα στα ημιτελικά έπειτα από 24 χρόνια.

Ο 56χρονος τεχνικός ανακάτεψε την τράπουλα βάζοντας στο αρχικό σχήμα ένα δικό του παιδί αντί του Γκάγκο γνωρίζοντας από πριν τι θα κέρδιζε και τι θα έχανε. Με την είσοδο του Μπίγλια η Αργεντινή ήταν πιο γρήγορη μπροστά από την γραμμή άμυνά της αλλά έδωσε την κατοχή και υστέρησε σε σωστές μεταβιβάσεις προς τους επιθετικούς. Σε αυτό φυσικά συνέβαλε και η απουσία του Ντι Μαρία, αλλά η καλύτερη συνεργασία του Μαστσεράνο με τον Γκάγκο και του τελευταίου με τον Μέσι είναι δεδομένη. Η είσοδος του Πέρες δεν βοήθησε καθόλου επιθετικά αλλά έκανε ακόμα καλύτερη την Αργεντινή στην άμυνά της, καθώς ο μέσος της Μπενφίκα μαρκάρει, πέφτει και τρέχει περισσότερο από τον Ντι Μαρία.

Παρά τα προβλήματα στην δημιουργία η ομάδα του Σαμπέγια ήταν καλύτερη από το Βέλγιο, απείλησε με δύο κλασικές ευκαιρίες μετά το γκολ και δεν έδωσε δουλειά στον Ρομέρο. Ο Βίλμοτς, φρόντισε γι' αυτό, γεμίζοντας τη μπάλα στην περιοχή της Αργεντινής, η οποία είχε την απουσία του Ρόχο στην αριστερή πλευρά, αλλά στις γιόμες ο Μπασάντα (κεντρικός αμυντικός) φάνηκε χρήσιμος. Η άμυνα δεν έκανε λάθος και η πρόκριση ήρθε εν τέλει πολύ πιο εύκολα από ότι θα περίμεναν πολλοί. Ο Ιγκουαΐν με ένα πανέμορφο σε εκτέλεση γκολ από πολύ νωρίς και με σοβαρή δουλειά στα 90 λεπτά οι υπόλοιποι διαφύλαξαν το σκορ που λατρεύουν οι προπονητές.

Ο Ντι Μαρία θα λείψει (υπερβολικά) από την Αργεντινή στη συνέχεια του τουρνουά, αλλά το τέλος του κόσμου γι' αυτή την ομάδα θα ερχόταν μόνο αν απουσίαζε ο Λιονέλ Μέσι. Φυσικά δεν υπάρχει παίκτης στο ρόστερ να καλύψει το κενό του μέσου της Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά τις επόμενες ημέρες θα δούμε τι θα σχεδιάσει ο κόουτς της Αλμπισελέστε. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να επιστρέψει στο 3-5-2, ενώ το πείραμα με Μπίγλια, Γκάγκο, Μαστσεράνο ίσως το δούμε από την αρχή με την Ολλανδία. Κανείς από εδώ και πέρα δεν θα ζητήσει από την Αργεντινή να παίξει΄θελκτικό ποδόσφαιρο. Είχε τις ευκαιρίες να το κάνει αλλά δεν το έπραξε. Τώρα, χωρίς άγχος, θα κυνηγήσουν το όνειρο ενός τελικού στο Μαρακανά, με όπλο την άμυνα και θα περιμένουν τον Μέσι να βγάλει κάποιο λαγό από το καπέλο.