Είμαστε μόλις στην δεύτερη Ευρωπαϊκή εβδομάδα της σεζόν αλλά τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει όσον αφορά την παρουσία των Αγγλικών συλλόγων στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα. Η πτωτική πορεία των τελευταίων ετών συνεχίζεται με ομάδες όπως η Άρσεναλ να μην έχουν νίκη στο Champions League, την Λίβερπουλ να αδυνατεί να κερδίσει κάποια Σιόν, το Μάντσεστερ να ιδρώνει για την πρώτη νίκη και την Τότεναμ να αποτελεί με τους 4 βαθμούς στο Europa League την ομάδα με την καλύτερη συγκομιδή. Όταν όμως η Premier League έχει ως καλύτερο εκπρόσωπο αυτή τη στιγμή την ομάδα από το Βορειοανατολικό Λονδίνο, τότε υπάρχει πρόβλημα και είναι σοβαρό (δεν έχω κάτι με την τίμια και αλλοπρόσαλλη Τότεναμ).

Τον Μάρτιο του 2015, Σίτι και Άρσεναλ μένουν εκτός Champions League και το Νησί μένει χωρίς αντιπρόσωπο στους "8" της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια. Από το 1996 όταν η Premier League έβγαινε στην Ευρώπη με πρωταθλήτρια την Μπλάκμπερν μέχρι το 2013 δεν είχε συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο, ενώ στα χρόνια που μεσολάβησαν η Αγγλία έγινε το απόλυτο αφεντικό της Γηραιάς Ηπείρου. Από το 2005 μέχρι το 2012 η παρουσία της Premier League στο Champions League είναι εντυπωσιακή με 8/16 φιναλίστ να είναι ομάδες από το Νησί:

2005 Κατάκτηση Λίβερπουλ

2006 Φιναλίστ Άρσεναλ

2007 Φιναλίστ Λίβερπουλ

2008 Τελικός Τσέλσι - Γιουνάιτεντ

2009 Φιναλίστ Γιουνάιτεντ

2010 Γιουνάιτεντ, Άρσεναλ προημιτελικά

2011 Φιναλίστ Γιουνάιτεντ

2012 Κατάκτηση Τσέλσι

Η κατηφόρα από εκείνο το σημείο και μετά δεν έχει σταματημό με αποκλεισμό στους "16" το 2013, αποκλεισμός στα ημιτελικά το 2014 και αποκλεισμό στους "16" την περασμένη χρονιά. Φέτος η χρονιά δεν έχει ξεκινήσει καθόλου καλά καθώς μέχρι την Τρίτη το βράδυ όταν και η Άρσεναλ ηττήθηκε στο Emirates από τον Ολυμπιακό με 3-2 ο απολογισμός ήταν μόλις μία νίκη σε 6 παιχνίδια! Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Μάντσεστερ Σίτι έσωσαν την παρτίδα στο τέλος της δεύτερη ημέρας την 2η αγωνιστική, κατακτώντας την πρώτη τους νίκη στην διοργάνωση, αλλά η κακή παρουσία των Αγγλικών συλλόγων στην Ευρώπη δεν αλλάζει.

Τα αίτια για την αρνητική παρουσία των ομάδων της Premier League έχουν εκφραστεί αρκετές φορές τόσο από τους προπονητές, όσο και από τους ίδιους του παίκτες, αλλά σχεδόν όλα μοιάζουν πλέον με δικαιολογίες. Φυσικά και τα επιχειρήματα τους έχουν αρκετή δόση αλήθειας αλλά το μυστικό δεν κρύβεται στην κούραση και το βαρύ πρόγραμμα των εορτών. Το αγγλικό πρωτάθλημα είναι το δυσκολότερο και πιο δυνατό στον κόσμο με αποτέλεσμα οι ομάδες να φτάνουν πιο κουρασμένες για τις Ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις, αλλά ο αντίλογος λέει πως η ανταγωνιστικότητα τις κάνει να είναι σαφώς πιο έτοιμες, ειδικά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που τα δυνατά και περισσότερα παιχνίδια είναι ευλογία και όχι κατάρα.

Μπορεί η δικαιολογία να έχει καλύτερη εφαρμογή στην δεύτερη φάση του Champions League, όπου η εορταστική περίοδος είναι ένα πραγματικό μαρτύριο για τους συλλόγους με τρεις αγωνιστικές σε δέκα ημέρες, αλλά και την περίοδο 2005-2012 τα παιχνίδια στις γιορτές ήταν τα ίδια. Στο συγκεκριμένο παράλογο της αγγλικής λίγκας με τους πολλούς αγώνες όταν όλοι ξεκουράζονται έχει αναφερθεί και ο Μισέλ Πλατινί, με μία από τις καλύτερες ατάκες του: "Άγγλοι τα Χριστούγεννα είναι λιοντάρια και μετά γίνονται αρνάκια!". Μάλιστα έχει παρατηρηθεί πως οι αγγλικές ομάδες κάνουν 20% λιγότερα σπριντ μετά τις γιορτές, που δείχνει μεν το πρόβλημα με την Boxing Day αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτός ο λόγος για την απογοητευτική εικόνα των ομάδων τα τελευταία χρόνια.

Η δεδομένη δυσκολία του πρωταθλήματος και η κούραση είναι σαφώς ένα σημαντικό δεδομένο στην κουβέντα, αλλά οι πραγματικές αιτίες κρύβονται εκεί όπου κανένας από την Αγγλία δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθεί: Στη νοοτροπία των αγγλικών συλλόγων, στην υπεροψία των ανθρώπων της Premier League και στην αποστροφή τους στο αμυντικό ποδόσφαιρο και οποιοδήποτε νέο στοιχείο μπαίνει στον Βασιλιά των Σπορ.

Ο Σλάβεν Μπίλιτς αναφερόμενος στο συγκεκριμένο θέμα είπε σε μία από τις συνεντεύξεις Τύπου: "Για εσάς (σ.σ. στην Αγγλία) ήταν προφανώς σοκ όταν η Μπεσίκτας απέκλεισε τη Λίβερπουλ. Για εμάς όμως, δεν ήταν. Γιατί ξαφνικά όλοι έμειναν έκπληκτοι που έχασε η Γιουνάιτεντ από την Αϊντχόφεν; Σίγουρα πρόκειται για έναν τεράστιο σύλλογο, αλλά πολλές μεγάλες ομάδες έχουν ηττηθεί από αυτήν. Δεν είναι "ήττα-σοκ" αν χάσεις στο Ζάγκρεμπ. Σίγουρα ήταν έκπληξη, αλλά παίζουν κι εκεί ποδόσφαιρο ξέρετε και μάλιστα έχουν μία καλή ομάδα που είναι 42 ματς αήττητη. Είμαι σίγουρος πως οι ομάδες τους (των Άγγλων) θα προκριθούν στην επόμενη φάση. Αν και για την Άρσεναλ δεν είμαι τόσο σίγουρος", είπε ο Κροάτης προπονητής, λέγοντας στα μούτρα των Άγγλων πως υποτιμούν τους αντιπάλους τους και ουσιαστικά αδιαφορούν για οτιδήποτε συμβαίνει εκτός Νησιού. Δείτε για παράδειγμα πως αντιμετώπισε ο αγγλικός Τύπος το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, βάζοντας στην ενδεκάδα του αγώνα τον Ντουρμάζ που ήταν εκτός λίστας Champions League.

Η υπεροψία και η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για τους άλλους είναι ένας λόγος για τα ανεπιτυχή αποτελέσματα, αλλά εξακολουθεί να μην είναι ο κυριότερος, όπως δεν είναι και η άποψη του Τζέιμι Κάραγκερ, η οποία έχει βρει αρκετούς υποστηρικτές. Ο πρώην αμυντικός της Λίβερπουλ, ως αυθεντικό παιδί του αγγλικού ποδοσφαίρου και γέννημα θρέμμα του Μερσεϊσάιντ που κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ του 2005, δεν θα μπορούσε να μην υπερασπιστεί τη χώρα του και τα παιδιά της, ψάχνοντας δικαιολογίες εκεί που δεν υπάρχουν. Αναφερόμενος λοιπόν στα απίστευτα έσοδα των ομάδων της Premier League, τόνισε πως ο σχεδιασμός είναι τόσο κακός εξαιτίας των πολλών εκατομμυρίων που είναι διαθέσιμα, που δεν φτιάχνονται πλέον καλές ομάδες: "Μπορείς να φέρεις έναν ακριβό παίκτη, κι αν δεν πιάσει μπορείς πάντα να φέρεις κάποιον άλλον", δήλωσε ο 37χρονος πλέον, Τζέιμι Λι Ντάνκαν Κάραγκερ, τονίζοντας επίσης πως δεν παίζουν Βρετανοί στις ομάδες της Αγγλία, το οποίο σαν επιχείρημα για την κακή πορεία φαντάζει αστείο.

Ένα σοβαρό πρόβλημα των αγγλικών συλλόγων, στο οποίο κανείς από τους ανθρώπους που σχετίζονται με την Premier League δεν έχει αναφέρει και ούτε πρόκειται, γιατί κανείς δεν ακουμπάει την ιερή αγελάδα της ΒPL, είναι πως το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο αδυνατεί να κρατήσει στους κόλπους του, τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Κριστιάνο Ρονάλντο, Λουίς Σουάρες και Γκάρεθ Μπέιλ είναι τα πιο τρανταχτά παραδείγματα με το αντίπαλο δέος της Primera Division να κερδίζει και τους τρεις. Αυτό είναι ένα σημαντικό πλήγμα στο γόητρο της Premier League, ειδικά όταν προέρχεται από τον βασικό τους αντίπαλο, αλλά είναι και ένα πρόβλημα για τις ομάδες που προσπαθούν να φτάσουν στην κορυφή ή να καθαρίσουν εύκολα την μπουγάδα στην διαδρομή.

Πάμε όμως και στην βασική αιτία της κατηφόρας των ομάδων από το Νησί στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Εκτός από την υπεροψία που είχαν πάντοτε οι αγγλικοί σύλλογοι, δείχνουν τα τελευταία χρόνια και μία δυσκολία να ακολουθήσουν ή να κατανοήσουν τον τρόπο που παίζεται πλέον το παιχνίδι. Η απέχθεια τους στο αμυντικό παιχνίδι που δεν έχει ως στόχο την επίθεση κατά μέτωπο και μόνο αυτή, είναι το βασικό τους πρόβλημα στην προσπάθειά τους για επιτυχίες. Είναι πανάκριβες ομάδες, τρομερά δυνατές, από την πλουσιότερη λίγκα, με τους δυνατότερους αντιπάλους και θα πρέπει να κατηγορούν μόνο τον εαυτό τους, για την αδυναμία δημιουργίας ομάδων φόβητρο για όλη την Ευρώπη.

Αν δούμε τις πιο επιτυχημένες ομάδες από την Αγγλία τα τελευταία δέκα χρόνια στην Ευρώπη θα παρατηρήσουμε πως όλες έχουν ένα κοινό παρανομαστή. Την άμυνα. Η Λίβερπουλ του Μπενίτες με δύο τελικούς, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Φέργκιουσον το 2008 και η Τσέλσι του Ντι Ματέο το 2012, ήταν ομάδες που ξεκινήσουν από την άμυνα και έφταναν με το συγκεκριμένο όπλο στην επίτευξη του στόχου, πετυχαίνοντας παράλληλα την επιθετική αρμονία που χρειάζεται. Αντίθετα, αυτή τη στιγμή η καλύτερη ομάδα του Νησιού (Μάντσεστερ Σίτι) παίζει με αμυντικά χαφ τον Φερναντίνιο και τον Τουρέ, χωρίς κανένας από τους δύο να είναι αμυντικός ποδοσφαιριστής. Η Άρσεναλ παραδοσιακά ξέρει να παίζει μόνο επίθεση, ενώ και η Γιουνάιτεντ έφτιαξε μία ομάδα που θυμίζει Ferrari από την μέση και μπροστά και Yugo στην οπισθοφυλακή.

Η συγκεκριμένη τακτική δουλεύει άψογα στην Αγγλία όπου η λογική είναι τελείως διαφορετική από την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Premier League μπορεί η Άρσεναλ να δεχθεί 2 γκολ από την Λέστερ αλλά η ομάδα του Ρανιέρι θα της δώσει τη δυνατότητα να ανταποδώσει, γιατί είναι και αυτή της Βρετανικής λογικής "παίζουμε ποδόσφαιρο με στόχο το αντίπαλο τέρμα". Ο Ολυμπιακός όμως και η κάθε ομάδα που θα βρει στην Ευρώπη δεν θα της δώσει την ίδιες ευκαιρίες. Το αμυντικό πρόβλημα των Άγγλων φαίνεται και μέσα από τους αριθμούς καθώς οι σύλλογοι από την Premier League δεχόντουσαν 0.8 γκολ ανά αγώνα το 2006 ενώ φέτος έχουν φτάσει στο απίστευτο 1,83! Με σχεδόν δύο γκολ παθητικό ανά αγώνα καμία ομάδα δεν μπορεί να ελπίζει στην Ευρώπη, άσχετα αν η ίδια τακτική δουλεύει εντός των τειχών.

Αυτή την περίοδο δεν υπάρχει κούραση στους αγγλικούς συλλόγους και με δεδομένο πως το πρωτάθλημα της Premier League είναι το καλύτερο στον κόσμο, οι ομάδες της θα έπρεπε να είναι καλύτερες, δυνατότερες και γρηγορότερες από τις άλλες, αλλά αυτό δεν φαίνεται στο χορτάρι, γιατί η τακτική τους προσέγγιση στους αγώνες είναι εντελώς λανθασμένη όπως και ο τρόπος δημιουργίας των μεγάλων ομάδων του Νησιού. Είναι θέμα τακτικής, δεν αλλάζουν το στυλ τους και δεν δέχονται να το κάνουν αφού πιστεύουν πως η δικής τους άποψη για το ποδόσφαιρο είναι πάντα σωστή, δεν σέβονται τον αντίπαλο και θέλουν να παίξουν με τους δικούς τους κανόνες. Τα θέλω τους όμως δεν πρόκειται να γίνουν πραγματικότητα και όσο το ποδόσφαιρο αλλάζει και η Αγγλία δεν θέλει να το ακολουθήσει θα έχει πρόβλημα. Θα παραμένει η χώρα με το καλύτερο πρωτάθλημα αλλά δεν θα έχει τις καλύτερες ομάδες όπως έκανε στο παρελθόν. Γιατί κακά τα ψέμματα και άσχετα με τα στατιστικά και τις απόψεις ειδικών και μη η Σίιτι, η Τσέλσι, η Γιουνάιτεντ και η Λίβερπουλ δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με τις ομάδες που διέπρεψαν στην Premier League τα προηγούμενα χρόνια.

Η πορεία της Αγγλίας είναι πτωτική και αυτό δεν χωρά αμφισβήτηση, όπως δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την άνοδο της Ιταλίας και στο Νησί έχουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται σοβαρά το συγκεκριμένο πρόβλημα καθώς σε δύο χρόνια μπορεί να κινδυνεύει η θέση τους από τους Ιταλούς που έρχονται μεθοδικά και με ομάδες που θυμίζουν τις χρυσές εποχές της δεκαετίας του 90.