Λένε πως όταν κάποιος είναι κάτω δεν τον χτυπάς. Αυτό ισχύει για εχθρούς και φίλους. Είναι ένας κώδικας, ένας άγραφος νόμος που τον ακολουθούν ακόμα και αυτοί που δεν θα ήθελες ποτέ να συνδιαλλαγείς μαζί τους. Στην Ελλάδα όμως δεν ισχύουν ούτε οι νόμοι και ο σεβασμός που δείχνει στον πληγωμένο μέχρι και η μαφία. Το ποδόσφαιρο είναι αιμόφυρτο εδώ και καιρό, αλλά κανείς από τους αξιωματούχους του, δεν δείχνει διάθεση όχι να το βοηθήσει, αλλά ασελγεί στο σώμα του, με μοναδικό στόχο το κέρδος και την προσωπική ικανοποίηση.

Στην Ελλάδα έχουμε δει αρκετούς εξυγιαντές σε κάθε μορφή, σε κάθε πτυχή της κοινωνίας μας. Από την καθημερινή μας ζωή, μέχρι την πολιτική και φυσικά τον αθλητισμό. Ακόμα όμως μυαλό δεν βάλαμε. Δυστυχώς τα μαθήματα ιστορίας ποτέ δεν τα διαβάσαμε όπως έπρεπε και κάθε φορά μένουμε μεταξεταστέοι. Ίσως επειδή είναι στη φύση του ανθρώπου και ειδικότερα του Έλληνα να μαστουρώνει με την ελπίδα και τις υποσχέσεις. Κανείς δεν βλέπει τις πράξεις. Απλά θέλει να του δώσουν το παραμύθι όπως γουστάρει να το ακούσει και η ζωή συνεχίζεται.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί και αυτό είναι ίσως το μοναδικό που συμφωνεί το 100% του λαού. Η συνέχεια όμως δεν είναι ανάλογη ακόμα και αν έχουμε αποφασίσει πως είναι άρρωστο. Οι διοικήσεις των ομάδων φτιάχνουν στρατούς και σαν καλοί βοσκοί οδηγούν το κοπάδι εκεί που θέλουν. Οι ανακοινώσεις των ομάδων δεν διαφέρουν από αυτές των οργανωμένων. Οι λέξεις και τα επιχειρήματα επίσης. Οι οργανωμένοι όμως δεν θα έχουν κανένα όφελος από τον πόλεμο που γίνεται. Είναι απλά το πεζικό που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των μεγάλων.

Το συμφέρον των διοικούντων δεν συμπορεύεται με το ποδόσφαιρο

Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως γίνεται ένας απλός άνθρωπος που του αρέσει το ποδόσφαιρο και διασκεδάζει με αυτό, να στρατεύεται πίσω από ανθρώπους που δεν έχουν κάνει στην πράξη κανένα καλό σε αυτό. Τσακώνεται ο κόσμος στα social media, στους δρόμους, στις καφετέριες, στα γήπεδα και αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο, αυτοί που έχουν την εξουσία σε ομάδες και Ομοσπονδίες απολαμβάνουν τον πόλεμο αφού ο κάθε ένας έχει ένα όφελος, το οποίο δυστυχώς δεν συμπορεύεται ΠΟΤΕ με το ποδόσφαιρο.

Οργανωμένοι, μη οργανωμένοι, δημοσιογράφοι και αθλητές παίρνουν μέρος σε έναν πόλεμο που ουσιαστικά δεν είναι δικός τους, γιατί πολύ απλά όλα γίνονται για την πραγματική δύναμη και όχι για την μπάλα. Το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε δύσκολη θέση αλλά κανείς δεν το βοηθάει. Ούτε εμείς οι ίδιοι στην καθημερινότητά μας. Οι διοικήσεις απλά δίνουν στον λαό αυτό που θέλει. Φανατισμό, τσαμπουκά και βία. Ο κόσμος αποπροσανατολίζεται και η δουλειά συνεχίζεται.

Πλέον το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι διασκέδαση. Η εβδομάδα ανάμεσα στις αγωνιστικές είναι ένας διαρκής πόλεμος που δεν βγάζει πουθενά γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει πως με την στάση του, απλά ταΐζει το τέρας με αίμα. Δεν είναι δυνατόν να σωθεί ο ασθενής όταν αντί να τον βοηθάς τον χτυπάς καθημερινά και ύστερα αναρωτιέσαι γιατί είναι άδεια τα γήπεδα, γιατί ο κόσμος δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, γιατί οι δημοσιογράφοι έχουν γίνει χούλιγκαν, γιατί, γιατί, γιατί...

Ο καθένας να σταθεί στο δικό του πόστο για να βρούμε άκρη

Εδώ και αρκετό καιρό είναι σε εξέλιξη μία δικαστική έρευνα σχετικά με το ποδόσφαιρο. Αφήστε τους δικαστές να κάνουν τη δουλειά τους. Τόση πρεμούρα να γίνει ο κάθε ένας δικαστής δεν είχε ο Έλληνας ούτε όταν του έκλεβαν τα λεφτά μέσα από το πορτοφόλι, ούτε όταν πέταγαν το παιδί του από την δουλειά, ούτε όταν του είπαν πλήρωσε για αυτά που οι άλλοι έφαγαν. Για το ποδόσφαιρο όμως γίναμε όλοι δικαστές. Ο καθένας πρέπει να σταθεί στο δικό του πόστο για να βρούμε άκρη. Οι δικαστές στα έδρανα, οι ποδοσφαιριστές στα γήπεδα, ο κόσμος στην εξέδρα, οι δημοσιογράφοι στις αναλύσεις τους και οι αξιωματούχοι στην αφάνεια. Οι τελευταίοι είναι και οι πιο αδύναμοι από τους προαναφερθέντες, αλλά ο κόσμος που χορεύει ανάλογα με τον δίσκο που του βάζουν, τους κάνει τους πλέον δυνατούς. Σταματήστε επιτέλους να δίνετε σε ατάλαντους dj την αίσθηση πως είναι το Α και το Ω του μαγαζιού.

Υπάρχουν πολλά τέρατα της μυθολογίας που ζούσαν και έπαιρναν δύναμη από τον φόβο, τον πόνο, το μίσος ή οτιδήποτε άλλο. Το τέρας του ελληνικού ποδοσφαίρου τρέφεται ανάλογα. Όσο ασχολείται ο κόσμος με τους προέδρους, τα συμφέροντά τους, τους διαιτητές, τα στημένα κλπ τόσο το τέρας θα μεγαλώνει και δεν θα σκοτωθεί ποτέ! Η αδιαφορία σε όλα αυτά θα τους αποδυναμώσει και ίσως τους απομακρύνει από το ποδόσφαιρο. Κανένας βρώμικος δεν θέλει να είναι σε καθαρό περιβάλλον. Αυτό μπορούμε να κάνουμε εμείς. Να καθαρίσουμε το δικό μας σημείο ώστε όταν καθαρίσει ένα μεγάλο ποσοστό να μην αντέχουν οι βρώμικοι. Για την διαφθορά υπάρχουν οι δικαστές και δουλεύουν πάνω σε αυτό. Όταν τελειώσουν τη δουλειά θα πρέπει να έχουμε ετοιμάσει το έδαφος για ανθρώπους που νοιάζονται για το ποδόσφαιρο, θέλουν να επενδύσουν σε αυτό και όχι να το εκμεταλλευτούν για να έχουμε πάλι τα ίδια αλλά με άλλα αφεντικά.

Ασχοληθείτε με τις μεταγραφές, με τα λάθη που κάνει ο προπονητής, με τα τσαφ με τον ποδοσφαιριστών, με την τακτική, με το ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Αυτό θα τους πονέσει, αυτό δεν θέλουν να κάνετε γιατί αυτό θα έχει αντίκτυπο στους ίδιους. Αν με το ίδιο πάθος ζητήσετε παίκτες, καλύτερο παιχνίδι, αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις να δείτε το προϊόν, τότε θα πρέπει κάτι να κάνουν οι ίδιοι. Όσο σας βάζουν να ασχολείστε με τα υπόλοιπα που είναι δουλειά της αστυνομίας και της δικαιοσύνης τόσο θα μένουν άνετοι στα γραφεία τους και θα μετράνε εκατομμύρια.

Στα λόγια όλοι λένε πως θα εφαρμοστούν οι νόμοι

Το καλοκαίρι η μισή Ελλάδα ήθελε να δώσει την εξουσία στην κυβέρνηση για να φτιάξει η κατάσταση στο ποδόσφαιρο και να υπάρξει ισονομία. Λίγους μήνες αργότερα η μισή Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα με αυτό, αλλά η διαφορά είναι πως δεν είναι το ίδιο μισό με αυτό που στήριζε την κυβέρνηση στην αρχή. Η άποψή μου είναι πως λανθασμένα δόθηκε η μπάλα στους πολιτικούς για το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό έγινε και πλέον πρέπει να δούμε που θα πάει. Ο Κοντονής αποφάσισε να τιμωρήσει τον Παναθηναϊκό και τη Θύρα 13 με έξτρα ποινές αλλά η διοίκηση των πρασίνων αποφάσισε να τον "κοροϊδέψει". "Κλείνεις την 13-14; Θα τους μεταφέρω απέναντι"! Τρομερή ιδέα άσχετα με το αν η ποινή είναι σωστή η όχι.

Ο παρανοϊκός αντίλογος αναφέρει πως δεν γίνεται το ίδιο στον Ολυμπιακό, λες και ξέρουν όλοι αυτοί πως ο Υφυπουργός δεν θα τιμωρήσει τους ερυθρολεύκους. Έτσι κι αλλιώς για να αποφασίσει την ποινή των πρασίνων του πήρε κάτι μήνες, οπότε γιατί θέλουμε τιμωρία εδώ και τώρα των απέναντι; Στα λόγια όλοι λένε πως θα εφαρμοστούν οι νόμοι, τα βίντεο πλέον είναι εργαλείο και απλά πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν όλα θα γίνουν πράξη. Το καλοκαίρι οι ίδιοι έβαλαν στο παιχνίδι τον Κοντονή και το καλύτερο που έχουμε όλοι να κάνουμε, άσχετα αν συμφωνούμε με αυτή την κίνηση ή όχι, είναι να περιμένουμε να λήξει το παιχνίδι. Μόνο έτσι θα ξέρουμε αν έπαιξε καλά.

Μόνο ο κόσμος μπορεί να δώσει την χαριστική βολή

Το ποδόσφαιρο έχει μπει σε ένα πολύ δύσκολο χορό, αλλά αφού το ίδιο έδωσε την παραγγελία για το τραγούδι, τότε θα πρέπει να χορέψει. Έχει δεν έχει όρεξη. Ξέρει δεν ξέρει τα βήματα. Θα έρθουν παράλογες ποινές, αυτό είναι το μόνο σίγουρο και κάτι που θα έπρεπε να το γνωρίζουν όλοι οι νοήμονες άνθρωποι. Αν η τακτική του Κοντονή είναι σωστή ή όχι, αν μπορέσει να την εφαρμόσει όπως το έχει ο ίδιος στο μυαλό του κανείς δεν το γνωρίζει. Έτσι κι αλλιώς το ποδόσφαιρο είναι στην εντατική και χειρότερη ζημιά δεν μπορεί να γίνει. Από το μόνο που κινδυνεύει είναι ο θάνατος, αλλά την πρίζα μπορεί να την τραβήξει μόνο ο κοντινός συγγενείς και πιστέψτε αυτός δεν είναι ούτε ο Υφυπουργός, ούτε οι πρόεδροι, ούτε η ΕΠΟ. Μόνο ο κόσμος μπορεί να δώσει την χαριστική βολή.

Αυτό που βλέπω από τις κινήσεις και την αντιμετώπιση που έχει ο φίλαθλος λαός απέναντι στους αξιωματούχους είναι πως δεν θα έλεγε όχι στην δολοφονία. Μόνο στην κηδεία θα καταλάβει ο καθένας το μερίδιο της ευθύνης και τι έπραξε. Μόνο που τότε θα είναι αργά και αυτοί που έχουν την εξουσία θα συνεχίσουν να διασκεδάζουν, με την διαφορά πως αυτοί δεν θα έχουν χάσει την διασκέδασή τους, αλλά εμείς ναι. Γιατί η διασκέδασή τους δεν είναι το ποδόσφαιρο...