Τελικά, γιατί δεν σκόραρε(ι) ο Παναθηναϊκός;

Έγινε μεγάλη συζήτηση για τις τελικές-ρεκόρ του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο, αλλά το γκολ και η νίκη, που ήταν το ζητούμενο για τους πράσινους, δεν ήρθαν ποτέ. Για το τελικό 0-0 και την αφλογιστία των παικτών του τριφυλλιού όμως δεν ευθύνεται μόνο η τύχη και ο Γιαννακόπουλος.

Σίγουρα έχουν μερίδιο ευθύνης, αλλά ούτε η θεά τύχη είναι στην Παιανία για να δουλέψει πάνω στο τελείωμα των φάσεων, ενώ ο Γιαννακόπουλος είναι αντίπαλος και δουλειά του είναι να βγάζει γκολ. Όπως ακριβώς είναι για τους επιθετικούς να βάζουν γκολ. Καμία διαφορά. Απολύτως καμία!

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, κράτησε μπάλα, πίεσε και δημιούργησε 36 τελικές προσπάθειες στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο αλλά ενώ τα έκανε όλα, δεν κατάφερε να κάνει κανένα από αυτά σε τόσο καλό βαθμό ώστε να πετύχει ένα γκολ και να πάρει την πολυπόθητη νίκη.

Κατοχή μπάλας: Σε ένα ακόμα παιχνίδι εντός έδρας ο Παναθηναϊκός είχε την μπάλα στα πόδια του στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα αλλά δεν τον βοήθησε για να πάρει τους 3 βαθμούς. Το "πρόβλημα" με τις ομάδες που έχουν την κατοχή υπέρ τους είναι πως θα πρέπει να βρουν και περισσότερες επιλογές/λύσεις στην ερώτηση "τι θα την κάνουμε". Με τον Πανιώνιο, ο Παναθηναϊκός, επιχείρησε 30 άστοχες σέντρες και δεν έδωσε καμία ασίστ για γκολ! Με λίγα λόγια οι γηπεδούχοι έκαναν λάθος επιλογές ή αναγκάστηκαν να προβούν σε αυτές από τους αντιπάλους τους, ή κανείς δεν μπορούσε να βγάλει την τελική πάσα.

Πίεση: Το πρέσινγκ του Παναθηναϊκού ήταν μεν υπαρκτό αλλά όχι συντονισμένο, με αποτέλεσμα να μην είναι ικανό να φέρει το "μοιραίο λάθος" στην άμυνα των φιλοξενουμένων. Παράλληλα δεν κατάφερε να ασκήσει σε κανένα σημείο του αγώνα έντονη πίεση στο κέντρο της άμυνας του Πανιωνίου. Οι νεοσμυρνιώτες ήταν ταμπουρωμένοι στην άμυνά τους αλλά πάντα έξω από την περιοχή τους με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να πολιορκεί μεν αλλά χωρίς να ανησυχεί τους αμυνόμενους δε.

Τελικές προσπάθειες: Οι πράσινοι αν και δεν λειτούργησαν υποδειγματικά σε καμία από τις δύο πρώτες αποστολές δεν είχαν πρόβλημα στην δημιουργία τελικών προσπαθειών. Αλλά οι τελικές προσπάθειες δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό που λένε οι λέξεις. Είναι απλά προσπάθειες που ολοκληρώθηκαν με σουτ ή κεφαλιά. Παραμένουν όμως προσπάθειες κι όχι ευκαιρίες*. Η στατιστική λοιπόν μέτρησε 36 τελικές αλλά μόλις μία χαμένη ευκαιρία, με τον Παναθηναϊκό να σουτάρει 20 φορές εκτός περιοχής και μόλις 8 εντός, κάνοντας πολύ πιο εύκολη τη ζωή του Γιαννακόπουλου. Αν στις μισές από τις 20 περιπτώσεις οι πράσινοι έβαζαν την μπάλα κάτω προσπαθώντας να έρθουν πιο κοντά και σε καλύτερη θέση, σίγουρα θα είχαν περισσότερες πιθανότητες για γκολ. Εντυπωσιακό, άξιο λόγου και μπράβο για τις "36 τελικές", αλλά οι πράσινοι το κέρδισαν σχετικά εύκολα, όπως μαρτυρούν οι αριθμοί.

* Ευκαιρίες: Η στατιστική είναι λίγο "σκληρή" στο συγκεκριμένο κομμάτι αφού μετράει σε αυτή την κατηγορία μόνο αυτά που λέμε "άχαστα". Αυτά δηλαδή που ο επιθετικός δεν δικαιολογείται να χάσει και ο τερματοφύλακας με την άμυνα δεν έχουν περιθώρια αντίδρασης.

Το μεγάλο φετινό πρόβλημα του Παναθηναϊκού τόσο ημερολογιακά (2013) όσο και στη σεζόν είναι πως δεν έχει τα απαραίτητα χαφ για να δημιουργήσει ευκαιρίες για γκολ ή διαφορετικά να πάρει γκολ από τα χαφ που εκμεταλλεύονται τους χώρους όταν η ομάδα επιτίθεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ο ΠΑΣ Γιάννινα που έχει την 5η θέση των πλέι οφ και η Skoda Ξάνθη που βρίσκεται μπροστά από τον Παναθηναϊκό στον βαθμολογικό πίνακα έχουν παραπάνω ευκαιρίες από τους πράσινους αν και έχουν λιγότερες τελικές προσπάθειες.

Χωρίς να αναλύουμε τον κάθε αγώνα και την κάθε φάση ξεχωριστά για να δούμε τί κάνει ο καθένα από τους τρεις σωστά και τί λάθος μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα τα οποία είναι κατά ένα μεγάλο ποσοστό ασφαλή. Ο ΠΑΣ λοιπόν, έχει 268 τελικές στην στατιστική του και 25 χαμένες ευκαιρίες ενώ οι πράσινοι των 311 τελικών έχουνε μόλις 17. Η Ξάνθη των 230 ολοκληρωμένων προσπαθειών (81 λιγότερες από ΠΑΟ!) έχει επίσης παραπάνω χαμένες ευκαιρίες από τους πράσινους με 21.

Όπως είναι εύκολα κατανοητό ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα στο γκολ καθώς δεν μπορεί να φέρει τους παίκτες του σε θέση βολής. Αν αυτοί θα το βάλουν ή όχι είναι άλλο θέμα αλλά για να φτάσουμε εκεί θα πρέπει πρώτα να δοθεί η ευκαιρία σε έναν "πράσινο" να βάλει την μπάλα στα δίχτυα από πλεονεκτική θέση. Και αυτή η θέση δεν είναι σίγουρα ούτε έξω από την περιοχή αλλά ούτε όταν προσπαθείς να σκοράρεις με το κεφάλι. Γιατί ουσιαστικά οι πολλές τελικές προσπάθειες του τριφυλλιού είναι αποτέλεσμα κακής επιθετικής επιλογής των παικτών του ή αδυναμίας να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την επίτευξη ενός τέρματος.

Δεν ξέρει και δεν έχει τον τρόπο να σκοράρει

Το γενικό πρόβλημα (όχι δλδ μόνο στο ματς με τον Πανιώνιο) είναι στα χαφ και συγκεκριμένα στο υλικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή και δείχνει ανήμπορο να φτιάξει παιχνίδι για τον Παναθηναϊκό. Οι πολλές τελικές προσπάθειες αλλά οι μηδαμινές ευκαιρίες για γκολ (μόλις 17 χαμένες σε 311 τελικές και 28 γκολ) και η επιλογή των μακρινών σουτ είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας να περάσει η μπάλα μέσα στην περιοχή. Το ποδόσφαιρο δεν είναι χάντμπολ και οι ποδοσφαιριστές το ξέρουν καλά αυτό. Δεν υπάρχει απαγόρευση για να μην πατήσουν την περιοχή. Γνωρίζουν πως εντός αυτής έχουν τις πιθανότητες για γκολ υπέρ τους και γι αυτό τους δίνεται η άμεση ευκαιρία για γκολ με την μορφή του πέναλτι όταν ανατραπούν είναι μέσα σε αυτή.

Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού εδώ και 28 αγωνιστικές επιλέγουν να κάνουν προσπάθειες κι όχι ευκαιρίες για γκολ και έχουν μόλις 28 τέρματα (αρνητικό ρεκόρ) ενώ πέρυσι η αντίστοιχη ομάδα είχε 48 γκολ. Το αξιοσημείωτο είναι πως οι τελικές προσπάθειες είναι σχεδόν ίδιες, κάτι που επιβεβαιώνει τη θεωρία πως λείπουν χαφ που να ξέρουν τί να κάνουν με την μπάλα, με αποτέλεσμα η φετινή ομάδα να οδηγείται σε περισσότερα σουτ και κακές τελειωμένες φάσεις.

Τι έχασε λοιπόν ο Παναθηναίκός σε σχέση με πέρυσι αλλά ακόμα και με τις αλλαγές στο ρόστερ μεσούσης της σεζόν; Τα γκολ των Κατσουράνη, Κλέιτον και Χριστοδουλόπουλου. Ο τελευταίος μάλιστα είναι ακόμα ο πρώτος σκόρερ από τα χαφ του τριφυλλιού τη φετινή σεζόν παρά το γεγονός πως έχει αποχωρήσει. Διότι τα γκολ εκτός από το προφανές φέρουν και τον φόβο στον αντίπαλο πως δεν με απειλεί μόνο ο στράικερ. Τόσο οι δύο μεσοεπιθετικοί όσο και ο αμυντικός μέσος Κατσουράνης "πάταγαν" περιοχή και έφτιαχναν το παιχνίδι του Παναθηναϊκού έτσι ώστε να αυξάνεται σωστά η πίεση με στόχο να "μπει η αντίπαλη ομάδα στα καρέ της".

Τα φετινά χαφ δεν μπορούν να το κάνουν, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να έχει σχεδόν τις ίδιες τελικές προσπάθειες με πέρσι, οι οποίες είναι πολλές και ωραίες στην αναφορά τους, αλλά δεν είναι ικανές να αποσοβήσουν την έξοδο από την Ευρώπη, τα άσχημα αποτελέσματα και εν τέλει την γιούχα. Πέρσι είχε ποσότητα και μία ικανοποιητική ποιότητα αλλά φέτος έχασε πολύ σε ποιότητα και αυτό το πληρώνει.

Οι τελικές προσπάθειες είναι ένα νούμερο της στατιστικής υπηρεσίας όπως και πολλά άλλα. Το θέμα είναι πως πρέπει να κατανοούμε τι ακριβώς "μεταφράζει" ένας αριθμός. Γιατί οι αριθμοί δεν λένε ψέματα, εμείς τους διαβάζουμε όπως θέλουμε. Κανείς δεν είναι λάθος μεταφέροντας αριθμούς, αλλά για την αφλογιστία του Παναθηναϊκού δεν φταίει η τύχη ή οι εξαιρετικοί τερματοφύλακες αφού "ο Παναθηναϊκός παίζει καλά γιατί κάνει "36 τελικές προσπάθειες". Οι πράσινοι δεν μπορούν να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα και οι πολλές τελικές προσπάθειες δεν είναι ο αριθμός που πρέπει να επικεντρωθούν. Η ποιότητα των τελικών δίνουν αποτέλεσμα και ο Παναθηναϊκός σε αυτό το κομμάτι υστερεί (σχεδιάγραμμα 2), ενώ ο ΠΑΣ που έχει αυτή τη στιγμή το εισιτήριο της Ευρώπης μπορεί να κάνει λιγότερες τελικές προσπάθειες, αλλά με περισσότερα σουτ εντός περιοχής και περισσότερες ευκαιρίες βγάζει γκολ και να είναι στην 5η θέση.