4-3, στον δικό τους τελικό
Το Κύπελλο διασύρεται για μία ακόμη φορά, αλλά ο τελικός διεξάγεται κανονικά με τον κίτρινο να προηγείται του κόκκινου στην ανταλλαγή χαρτοπόλεμου με 4-3, στο παιχνίδι που παίζεται αλλά όχι στο γήπεδο
Όσα ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο από τον τελικό που ήθελαν κάποιοι να παίξουν πίσω από τα χρώματα του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, με την ΕΠΟ να παραμένει σε ρόλο διοργανώτριας και τον Κοντονή να είναι το πρόσωπο του αγώνα, ο άρχων της αναμέτρησης. Για το νέο φιάσκο με το Κύπελλο φταίνε όλοι εκτός από τις ομάδες και μία μεγάλη μερίδα του κόσμου. Η πλευρά με τα κίτρινα προηγείται με 4-3 της κόκκινης (ώρα 1:15 πμ, 6/5), με τα γκολ να είναι θεαματικά και το νικητή να κερδίζει το προνόμιο για το fatality αυτού του γύρου, με αντίπαλο το ποδόσφαιρο και όσους ακόμα το αγαπάνε.
Διαβάζοντας τις ανακοινώσεις/τοποθετήσεις των δύο πλευρών καταλήγεις στο συμπέρασμα πως δεν υπάρχει σωτηρία. Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, με αυτά τα δεδομένα. Και το χειρότερο είναι πως σε όλη αυτή την ιστορία σέρνονται και τα σωματεία (ωραία, αλλά ξεχασμένη λέξη), τα οποία δυστυχώς έχουν κόσμο, που αν είναι δυνατόν, μπαίνει σε αυτή τη διαμάχη. Πάτε καλά; Να τσακωθείτε για τα τρόπαια το κατανοώ. Να βριστείτε για τα πέναλτι επίσης. Να πλακωθείτε για ένα παιχνίδι, δυσκολεύομαι, αλλά το καταλαβαίνω.
Είναι αδιανόητο όμως να συζητάμε ποιος έχει χειρότερες σχέσεις με την δικαιοσύνη. Από τη μία ο τυπικά φιλοξενούμενους άνοιξε το σκορ με "Τελειώσατε, μετράτε ώρες και άλλα τέτοια ωραία", ο γηπεδούχος απάντησε με είστε "παράνομη διοίκηση" με "κρυπτόμενο και «αόρατο» ιδιοκτήτη", ενώ στη συνέχεια, όταν και σταμάτησαν οι επίσημες ανακοινώσεις, άρχισε το πανηγύρι. Αν πάρουμε την εκδοχή πως οι δύο πλευρές έχουν πάρα πολύ καλό ρεπορτάζ και θεωρήσουμε σωστά αυτά που λένε, έχουμε: φυλακές, παρουσίες σε αστυνομικό τμήμα, εγκληματικές οργανώσεις, λαθρεμπόριο και άλλα ωραία συνοδευτικά. Όλα αυτά γιατί; Για ένα αγώνα. Ένα Τελικό Κυπέλλου. Μία γιορτή του ποδοσφαίρου.
Όχι! Τίποτα από αυτά δεν γίνονται για το άθλημα, τις νίκες, τις ήττες, ή τη δόξα. Αν όλα αυτά είχαν ως στόχο ένα καλύτερο αύριο, μπορεί να συμβιβαζόμουν με το λασπόλουτρο για λίγο ακόμα. Δε νομίζω όμως να είναι αυτός ο σκοπός τους.
Από κοντά και ο υφυπουργός Αθλητισμού, ο οποίος στην πλάτη του θεσμού δίνει μάχη με την last but not least, ΕΠΟ. Οι δύο τελευταίοι, που θα περίμενες να θέλουν τουλάχιστον να βοηθήσουν, "παίζουν με τα κουβαδάκια τους στην παραλία του ελληνικού ποδοσφαίρου", λέξεις που χρησιμοποίησε ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης, περιγράφοντας την κατάσταση όπως ακριβώς έχει και δίνοντας στους χαρακτήρες το σωστό background.
Κάθε φορά λέμε πως δεν πάει πιο κάτω και κάθε φορά πέφτουμε έξω. Το(ν) κλαίγανε έλεγε ο Θανάσης Κρεκούκιας, αλλά ακόμα τον... κλαίνε. Δεν ξέρω αν φτάνουμε στο τέλος του τούνελ ή σε ποιο σημείο είμαστε αλλά ένας Μεγάλος του ποδοσφαίρου είχε πει: " Να θυμάστε πως η μπάλα δεν είναι βρώμικη". Το χειρότερο σε όλες αυτές τις ιστορίες είναι πως γίνονται με φόντο ιστορικά εμβλήματα και πάνω στο λαοφιλέστρο των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο. Για όλα τα άλλα δεν με νοιάζει, βρείτε τα μόνοι σας. Αν και όπως σας βλέπω δεν το... έχετε και να το ξέρετε: Μας κουράσατε!
Διαβάστε τις υπέροχες τοποθετήσεις των δύο:
