Η ατίθαση γενιά της Εθνικής έναν αγώνα μακριά από την απόλυτη εξιλέωση
Η Εθνική πέρασε το πρώτο (και εύκολο όπως αποδείχθηκε) εμπόδιο του Καζακστάν και ο Ηλίας Καλλονάς γράφει για μία γενιά ποδοσφαιριστών που δεν είναι χαμένη, αλλά αποφασισμένη να ζήσει το όνειρο και την απόλυτη εξιλέωση.
Η Εθνική κατάφερε να μετατρέψει σε πάρτι τον do or die αγώνα με το Καζακστάν στην καυτή OPAP Arena και πλέον κοιτάζει τον "τελικό" με τη Γεωργία. Μία αναμέτρηση που θα την οδηγήσει σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης ύστερα από 10 χρόνια.
Η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι εξελίχθηκε ιδανικά, αφού το Καζακστάν κατέρρευσε μετά τα δύο γρήγορα γκολ της Εθνικής. Κι είναι απόλυτα λογικό, αφού πρόκειται για μία ομάδα που βρίσκεται στην 100ή θέση του FIFA Ranking με ελάχιστη έως μηδαμινή εμπειρία από τέτοια παιχνίδια.
Την ίδια στιγμή, όμως, οφείλουμε να σταθούμε στην αποφασιστικότητα που επέδειξαν οι διεθνείς μας. Το έβλεπες σε κάθε φάση, σε κάθε μονομαχία. "Απόψε δεν περνάτε από εδώ", έλεγε η γλώσσα του σώματός τους.
Δεν ήταν εύκολο το έργο των παικτών του Πογέτ σε ψυχολογικό επίπεδο, αφού το... βάρος των αποτυχιών των προηγούμενων χρόνων ήταν δεδομένο πως τους προσέδιδε μία έξτρα πίεση. Το παραδέχθηκε, άλλωστε, κι ο Πέτρος Μάνταλος μιλώντας στο SPORT24 πριν από τον αγώνα.
Μία αδικημένη και όχι χαμένη γενιά
Ωστόσο, η θέληση και η επιθυμία υπερκέρασαν τα πάντα. Με μπροστάρηδες τους "παλιούς" και σε μεγάλο βαθμό αδικημένους, κυρίως σε συλλογικό επίπεδο. Τον Γιώργο Μασούρα, τον Δημήτρη Πέλκα, τον Δημήτρη Κουρμπέλη, τον Τάσο Μπακασέτα και τον Πέτρο Μάνταλο. Ειδικά οι τρεις πρώτοι πραγματοποίησαν μία εξαιρετική εμφάνιση, αποτελώντας ουσιαστικά τους X-factors της Εθνικής, ενώ από κοντά ήταν και οι δύο αρχηγοί της γαλανόλευκης.
Είναι όμορφο που η νίκη της Εθνικής έχει και έναν συμβολικό χαρακτήρα. Διότι κάποιοι από τους προαναφερθέντες παίκτες έζησαν απ' την αρχή τον... εφιάλτη της τελευταίας δεκαετίας και κάποιοι άλλοι κλήθηκαν στην ομάδα ενώ το κλίμα στο στρατόπεδο της Εθνικής ήταν ήδη αρρωστημένο. Είναι, λοιπόν, δεδομένο πως έβαλαν το λιθαράκι τους προκειμένου να αντιστραφεί η κατάσταση και πλέον να βλέπουμε μία ομάδα που βγάζει υγεία και είναι οικογένεια. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη.
Πρόκειται, ούτως ή άλλως, για παίκτες με προσωπικότητα. Για παίκτες με ποδοσφαιρικό εγωισμό που δεν αποδέχονται την ταμπέλα της "χαμένης γενιάς" και θα κάνουν τα πάντα για να την αποτάξουν και να ζήσουν το όνειρο. Άλλωστε, είναι άδικος ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός, αφού οι παίκτες είναι εκείνοι που έχουν τη λιγότερη ευθύνη για όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια. Περισσότερο βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας μία αποφασισμένη, μία ατίθαση και μία ασυμβίβαστη γενιά.
Το credit στον Πογέτ
Όπως ασυμβίβαστος είναι κι ο προπονητής της Εθνικής, Γκουστάβο Πογέτ. Ο Ουρουγουανός άκουσε πολλά και είναι δεδομένο πως θα ακούσει πολλά περισσότερα στο μέλλον, όπως γίνεται με όλους τους Ομοσπονδιακούς, αλλά οφείλουμε να του πιστώσουμε το γεγονός πως έχει φέρει την Εθνική έναν αγώνα μακριά από την τελική φάση του Euro.
Είναι εκείνος που άλλαξε το στάτους των παικτών, τους εξέλιξε την τελευταία διετία, τους μπόλιασε το πνεύμα του νικητή και συνέβαλε τα μέγιστα προκειμένου να είμαστε ξανά ανταγωνιστικοί απέναντι σε ομάδες όπως η Γαλλία και η Ολλανδία, αλλά και να παίρνουμε άνετες νίκες κόντρα σε -θεωρητικά- υποδεέστερες ομάδες. Δεν είναι απλό, δεν είναι εύκολο.
Κι απέναντι στο Καζακστάν ο Ουρουγουανός παρέδωσε δωρεάν ένα προπονητικό σεμινάριο. Διάβασε εξαιρετικά το ματς, τον βοήθησαν και τα δύο γρήγορα γκολ και στη συνέχεια έκανε μία σωστή διαχείριση ενόψει και του αγώνα με τη Γεωργία την Τρίτη.
Εδώ είναι το ταξίδι
Το ταξίδι στην Τιφλίδα ολοκληρώνει τον γεμάτο κύκλο της τελευταίας διετίας και ελπίζουμε να αποτελεί και το κλείσιμο της μαύρης δεκαετία που μετέτρεψε την Εθνική από πρωταγωνίστρια σε κομπάρσο.
Η Γεωργία δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος. Για εμάς είναι ο αγώνας της δεκαετίας, αλλά γι' αυτούς είναι ο αγώνας της ιστορίας τους. Όπως ήταν και για τους Καζάκους. Η διαφορά έγκειται στην ποιότητα των δύο ομάδων, αφού οι Γεωργιανοί χτίζουν μία εξαιρετική φουρνιά με μπροστάρη τον Κβαρατσχέλια.
Για εμάς, όμως, δεν υπάρχουν trust the process. Δεν χωρούν δικαιολογίες. Δεν της επιζητούν ούτε οι παίκτες, όπως είναι εμφανές κι από τις δηλώσεις τους. Δεν βάζουν αστερίσκους ούτε στηρίζονται σε θεωρίες. Είναι απόλυτα συγκεντρωμένοι και συγκεκριμένοι. Θέλουν να είναι στο Euro και θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να τα καταφέρουν.
Στο τέλος της ημέρας, αυτό που θα κρίνει αν η προσπάθεια στέφθηκε από επιτυχία είναι η πρόκριση στην τελική φάση. Το γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους οι ίδιοι οι διεθνείς. Και θέλουν να βρίσκονται στα γήπεδα της Γερμανίας πρώτα και κύρια για τους ίδιους. Για τον κόπο τους. Για την υστεροφημία τους.
Ρωτήστε και τον Γιώργο Τζαβέλλα που τόσα έχει ακούσει, αλλά ο ρόλος του είναι κάτι παραπάνω από καθοριστικός στην πορεία των τελευταίων ετών. Διότι αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των δύο γενιών. Οι αποτυχίες μας δυνάμωσαν, μας πείσμωσαν, μας έκαναν να δούμε κατάματα τα αγωνιστικά προβλήματά μας, αλλά πλέον ήρθε η ώρα για την απόλυτη εξιλέωση.
Ένας αγώνας, μία βραδιά, ένα όνειρο.
