Καυστικές ανακοινώσεις, προκλητικές δηλώσεις, επεισόδια μεταξύ χούλιγκαν. Αυτή είναι η καθημερινότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Θα λέγαμε του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα, αλλά είναι προτιμότερο να σταθούμε στο ποδόσφαιρο, το οποίο βρίσκεται γι' ακόμα μία φορά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους λάθους λόγους.

Προφανώς, η συνάντηση των Big-4 πριν από περίπου 10 ημέρες δεν μας έκανε σοφότερους. Δεν περιμέναμε, άλλωστε, κάτι τέτοιο απ' την στιγμή που ήταν φανερό εξ αρχής πως ο καθένας από τους συμμετέχοντες θα πήγαινε σε αυτή τη συζήτηση για να παρουσιάσει την πραγματικότητα από τη δική του οπτική γωνία. Καμία διάθεση συμβιβασμού ή έστω προσπάθειας να βελτιωθεί άμεσα η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Δεν προκαλεί, πλέον, κάποια εντύπωση. Είναι ξεκάθαρο πως οι διοικούντες τις ελληνικές ομάδες ενδιαφέρονται κυρίως για τα "μαγαζιά" τους. Θέλουν να έχουν (ή να λένε πως έχουν) ευχαριστημένους τους πελάτες/οπαδούς τους προκειμένου να γλυτώνουν από την γκρίνια. Δεν τους νοιάζει αν θα παρουσιάσει βήματα προόδου το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Άλλωστε, όπως έχει πει κι ο συνάδελφος, Γιάννης Μπίλιος: οι Έλληνες δεν αγαπούν το ποδόσφαιρο. Αγαπούν την ομάδα τους, όταν κερδίζει.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΑΤΙΑ

Ωστόσο, μέσα στη μαυρίλα και τη μουντάδα υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα που μας προσφέρουν μία μικρή νότα αισιοδοξίας. Όπως είναι ο πρόεδρος του ΠΣΑΠ, Γιώργος Μπαντής που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει το ρομαντισμό που είχαμε ως πιτσιρικάδες. Η πρόσφατη ομιλία του, στο πλαίσιο των βραβείων για τους κορυφαίους της χρονιάς από τον ΠΣΑΠ, θα πρέπει να προβάλλεται στα σχολεία στο μάθημα της φυσικής αγωγής, αλλά και να διδάσκεται στις ακαδημίες ποδοσφαίρου.

Ένας αθλητής με κοινωνικές ευαισθησίες, όραμα για το ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό, ο οποίος δεν έχει την "αποδοχή" που αξίζει πραγματικά. Ίσως επειδή κι ο ίδιος είναι ένας χαμηλών τόνων άνθρωπος που προτιμά τις πράξεις και τα έργα, από τα λόγια. Παρότι, βέβαια, είναι εξαιρετικός και ανατριχιαστικός και στα λόγια. Κρατάω, προσωπικά, την παρότρυνση προς τους συναδέλφους του, ότι "δεν πρέπει να σταματήσουμε στιγμή να βλέπουμε το ποδόσφαιρο από τα παιδικά μας μάτια. Ό,τι κι αν γίνεται εκτός των γραμμών, εμείς θα πρέπει να είμαστε αυτοί που θα προστατεύουμε το άθλημα".

Ουσιαστικά, επιβεβαιώνεται γι' ακόμα μία φορά πως οι ποδοσφαιριστές είναι οι θεματοφύλακες του αγαπημένου μας σπορ. Κανένας παράγοντας, κανένας Υπουργός ή σύμβουλος δεν είναι πάνω απ' τους αθλητές. Πάνω απ' το ίδιο το άθλημα. Κι αυτό το κατανοούν περισσότερο απ' όλους οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές. "Να είμαστε το πρότυπο που θα θέλαμε να έχουν τα παιδιά μας", αναφέρει ο Μπαντής σε άλλο σημείο της ομιλίας του για το ρόλο που έχουν οι ποδοσφαιριστές στην καθημερινότητα ενός παιδιού.

ΟΝΕΙΡΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος, με τις ξεκάθαρες ιδέες και σκέψεις, δεν συμμετείχε στη συνάντηση με την UEFA και τη FIFA. Είμαι βέβαιος πως δεν ζητήθηκε καν η άποψή του. Παρότι, αν πραγματικά αγαπούσαμε τον αθλητισμό και δη το ποδόσφαιρο, αυτή την στιγμή ο Μπαντής θα έπρεπε να είχε επιτελική θέση στην επόμενη ημέρα του αθλήματος.

Έστω κι αργά, όμως, φαίνεται πως κάτι τέτοιο συνέβη με έναν άλλον πρώην ποδοσφαιριστή. Έναν από εκείνους που συνέβαλαν στην κατάκτηση του Euro 2004 και ο οποίος γνωρίζει από πρώτο χέρι πως για να επέλθει η πολυπόθητη αλλαγή στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα πρέπει να γίνει πρώτα να υπάρξει αλλαγή στη νοοτροπία όλων μας.

Αναφέρομαι στον Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος συναντήθηκε το Σάββατο με ανθρώπους της κυβέρνησης για θέματα που αφορούν το ελληνικό ποδόσφαιρο ενόψει και της επικείμενης συνάντησης με FIFA/UEFA. Αν το "φλερτ" μετουσιωθεί σε "γάμο" και ο Νικολαΐδης αποκτήσει σημαντικό ρόλο στη νέα εποχή του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι άγνωστο.

Το βέβαιο είναι πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που χαίρει της εκτίμησης των διοικούντων την UEFA και τη FIFA, ενώ έχει κι αρκετές συμπάθειες εντός συνόρων. Ο ίδιος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή "Έλα στο λαό σου", δεν είχε δώσει ξεκάθαρη απάντηση για το αν θα τον ενδιέφερε να ασχοληθεί ξανά με τα "κοινά".

Ωστόσο, ήταν φανερό από τις απαντήσεις του, πως δεν ήταν αρνητικός να δει μία νέα τάξη πραγμάτων στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλωστε, σε μία αποστροφή του λόγου του, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, υποστήριξε πως το λάθος που έκανε το 2004 ήταν πως αποφάσισε να ασχοληθεί με την ομάδα του και όχι γενικότερα με την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. "Δεν μπορείς να φτιάξεις την ομάδα σου, αν δεν φτιάξει πρώτα το ελληνικό ποδόσφαιρο", ήταν η ατάκα του.

Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε μία μεγάλη ευκαιρία να δούμε κάτι διαφορετικό, καθώς για πρώτη φορά είναι πιθανό ένας πρώην ποδοσφαιριστής να ηγηθεί μίας προσπάθειας με τις ευλογίες των UEFA/FIFA. Προσωπικά, δεν είμαι αισιόδοξος. Κι αυτό διότι οι σκέψεις και οι ιδέες τόσο του Ντέμη όσο και του Μπαντή φαντάζουν ουτοπικές για το ελληνικό ποδόσφαιρο με βάση την κατάσταση που επικρατεί όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν είμαι βέβαιος πως οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέση ευθύνης τόσο στις ομάδες όσο και στην Κυβέρνηση είναι διατεθειμένοι να "σπάσουν" αυγά ή να βάλουν νερό στο κρασί τους.

Διότι, στο τέλος της ημέρας, δεν θέλουμε να δούμε ένα καλύτερο πρωτάθλημα, αλλά να νικάει η ομάδα μας. Με κάθε τρόπο και κάθε κόστος.

Photo Credits: Tourette Photography, Eurokinissi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Στο Μαξίμου ο Ντέμης Νικολαΐδης

Με Ντέμη στο πηδάλιο της αλλαγής