Ο Ράσφορντ είδε τον εαυτό του στα 200.000 παιδιά και νίκησε
O Mάρκους Ράσφορντ ξεβολεύτηκε, στάθηκε απέναντι στην αδικία, χρησιμοποίησε τη δύναμη των social media, των ΜΜΕ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κατάφερε να μην χάσουν τα δωρεάν γεύματα στα σχολεία περισσότερα από 200.000 παιδιά στη Βρετανία. Γράφει ο Ηλίας Καλλονάς.
Θα μπορούσε να μην ασχοληθεί ποτέ. Να συνεχίσει τη ζωή του, να κάνει τις προπονήσεις του, περιμένοντας την επανέναρξη της Premier League και να ανυπομονεί για την στιγμή που θα γνωρίσει την αποθέωση από τους φίλους της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε, κανείς δεν θα του ασκούσε κριτική γιατί ο κόσμος -καλώς ή κακώς- δεν έχει τις απαιτήσεις που θα έπρεπε για κοινωνικά ζητήματα από τους αθλητές. Ωστόσο, ο Μάρκους Ράσφορντ επέλεξε τον δύσκολο δρόμο.
Βγήκε μπροστά στο θέμα που προέκυψε στη Μεγάλη Βρετανία με τις περικοπές στα δωρεάν γεύματα που δίνονται στα σχολεία σε περισσότερα από 200.000 παιδιά στη χώρα. Θυμήθηκε πως κάποτε ήταν κι εκείνος στη θέση τους, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Τότε, που πήγαινε μέσα στο καταχείμωνο στα συσσίτια για να φέρει τα γεύματα για το χριστουγεννιάτικο οικογενειακό τραπέζι. Τότε, που αναγκαζόταν να ζει μέσα σε σκάφη επειδή η μητέρα του έκανε 2-3 δουλειές για να μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά τους. Τότε, που ο Ράσφορντ ήταν απλά ο Μάρκους.
Ο ΑΘΛΗΤΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΚΙΝΗΣΕΙ ΒΟΥΝΑ
Για να μπορέσεις, όμως, να προχωρήσεις στη ζωή δεν πρέπει να ξεχνάς από πού ξεκίνησες. Κι ο Ράσφορντ μπορεί να είναι πλέον εκατομμυριούχος με σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα και άνετη ζωή, αλλά κάποτε, κάποιοι άνθρωποι, κίνησαν γη και ουρανό για εκείνον. Του προσέφεραν ένα γεύμα, ένα ζεστό δωμάτιο, μία ελπίδα μέσω του ποδοσφαίρου. Κι ο ίδιος κατάλαβε, παρότι μόλις 22 ετών, πως ο αθλητής έχει τη δύναμη να κινήσει βουνά. Και τα κατάφερε.
Δεν ήταν εύκολο. Έδωσε μάχη, αλλά, όπως συμβαίνει και στον αθλητισμό, δεν τα παράτησε σε κανένα σημείο. Έστειλε ανοιχτή επιστολή προς το βρετανικό κοινοβούλιο προκειμένου οι βουλευτές να πάρουν πίσω την απόφασή τους. Βρήκε τοίχο. Συνέχισε όμως. Έγραψε άρθρο στους Times, όπου εξιστορούσε όσα έζησε ο ίδιος, αλλά κι όσα δεν θα ήθελαν να ζήσουν τα παιδιά την εποχή του κορονοϊού.
Παράλληλα, με αναρτήσεις στα social media ζητούσε από τον κόσμο στήριξη μέχρι τη νίκη. Η αποστολή του ήταν δύσκολη. Είχε να αντιμετωπίσει ανθρώπους που μετρούν τις ζωές με αριθμούς. Γραφειοκράτες, ψυχρούς "εκτελεστές" που βάζουν πρώτα και πάνω απ' όλα την οικονομική ευημερία τους με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Όμως, το... ανθρώπινο κύμα που δημιούργησε στο διάβα του, τον βοήθησε να φτάσει μέχρι τη δικαίωση.
Η βρετανική κυβέρνηση μπροστά στη γενική κατακραυγή έκανε πίσω. Κι όχι μόνο δεν σταμάτησε τα δωρεάν γεύματα στα σχολεία, αλλά επέκτεινε το πρόγραμμα, προσφέροντας άλλα 120.000.000 λίρες μέσω του οργανισμού "Summer Food", ως αποτέλεσμα της εκστρατείας του Ράσφορντ. Περισσότερα από 200.000 παιδιά δεν θα αναγκαστούν να περάσουν όσα ο Ράσφορντ χάρη σε εκείνον. Και, όπως έγραψε στα social media, μετά το άκουσμα της ευχάριστης είδησης: "Όταν είμαστε όλοι μαζί, δείτε τι μπορούμε να κάνουμε".
ΝΑ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Βλέποντας, όμως, τη νίκη του Ράσφορντ απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα, η πραγματικότητα είναι πως "ζηλέψαμε". Ζηλέψαμε διότι θα θέλαμε να δούμε κάτι αντίστοιχο να συμβαίνει και στην Ελλάδα από έναν αντίστοιχο (πρωτ)αθλητή. Η αλήθεια είναι πως κατά τη διάρκεια της καραντίνας, οι Έλληνες αθλητές στάθηκαν αντάξιοι της περίστασης.
Συγκέντρωσαν χρήματα για τη δημιουργία Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, στήριξαν το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, συμμετείχαν σε εθελοντικές αιμοδοσίες και έδειξαν με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη τους. Ωστόσο, επειδή η ζωή προχωράει, οι ανάγκες διαφοροποιούνται και οι αθλητές καλούνται να ακολουθούν τον παλμό της κοινωνίας.
Δεν ξέρω πόσο μακριά είμαστε από την στιγμή που οι αθλητές στην Ελλάδα θα εκφράσουν ανοιχτά την αντίθεσή τους σε ένα νομοσχέδιο, σε μία πολιτική απόφαση ή θα κατέβουν στους δρόμους όπως κάνουν οι συνάδελφοί τους στην Αμερική. Τα τελευταία χρόνια έχουν βγει μπροστά οι " Αλληλέγγυοι Αθλητές", αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αρκεί. Το βέβαιο είναι πως χρειαζόμαστε περισσότερους "Ράσφορντ" τόσο στην Ελλάδα όσο και γενικότερα στον κόσμο. Μέχρι τη νίκη.
Photo Credits: AP Photo/Jon Super
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
