Ούτε προλόγους, ούτε πολλά πολλά. Ο Ολυμπιακός έχασε για πρώτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα και κανείς φίλος του δεν νιώθει ηττημένος. Αξία ανεκτίμητη! Δεν νιώθει άδειος, δεν έχει παράπονο από την προσπάθεια των παικτών.

Και πώς να έχει, όταν με τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο ματς έβλεπε τον Σιόβα να παίζει ταυτόχρονα στόπερ και σέντερ φορ, τα μπακ να είναι και εξτρέμ, τον Κασάμι να πατά κάθε σημείο του γηπέδου, τον Ρομπέρτο να είναι αρχηγός με όλη την σημασία της λέξης. Και αν η μπάλα δεν τον πουλούσε στο πέναλτι, δεν θα έτρωγε γκολ, ακόμα και αν μπροστά του είχε μόνο έξι ερυθρόλευκες φανέλες…
Η δική μας η γενιά (των σαραντάρηδων) δεν έγινε Ολυμπιακός επειδή η ομάδα σάρωνε τους τίτλους. Έγινε γιατί έβλεπε μια ομάδα να βγάζει ψυχή, να ματώνει για το αποτέλεσμα, να τα βάζει με όλους και με όλα. Άλλες φορές τα κατάφερνε, άλλες όχι. Και στις αποτυχίες, πρώτα ψάχναμε εντός της οικογενείας τις ευθύνες και μετά πηγαίναμε στην εύκολη λύση της διαιτησίας. Το αντίθετο δηλαδή, απ’ ότι συμβαίνει σήμερα με τους αντιπάλους των Πειραιωτών…
Οπότε μην περιμένετε να διαβάσετε εδώ, εάν οι αποφάσεις του Καλογερόπουλου ήταν σωστές, γιατί πολύ απλά δεν μας απασχολεί. Γαύρος εστί περήφανος και είμαστε περήφανοι που ο Ολυμπιακός στο δυσκολότερο φετινό ματς, ακόμα και με εννέα παίκτες ήταν καλύτερος!
Με το που αποβλήθηκε ο Μποτία, το ΟΑΚΑ πήρε φωτιά και οι φίλοι της ΑΕΚ πίστευαν ότι η ομάδα τους θα αρχίσει το… βομβαρδισμό. Κάτι, που όχι μόνο δεν έγινε, αλλά όσο περνούσαν τα λεπτά, η ομάδα που πατούσε καλύτερα στο γήπεδο ήταν ο Θρύλος. Αφήστε που όταν οι Πειραιώτες περνούσαν τη σέντρα, το καυτό ΟΑΚΑ μετατρεπόταν σε ψυγείο και δεν ακουγόταν κιχ…
Μετά ήρθε το πέναλτι και η δεύτερη αποβολή. Το είπαμε και προηγουμένως. Κρίμα για τον Ρομπέρτο, που όχι μόνο ψάρεψε τον Μπουανανότε, αλλά η μπάλα τον πούλησε και στο σουτ του Βάργκας. Κρίμα για αυτόν τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ τερματοφύλακα, που ότι και να γράψουμε είναι λίγο. Αν δεν ξέραμε ότι ήταν Ισπανός, θα νομίζαμε ότι έχει γεννηθεί στα τσιμέντα στο παλιό Καραϊσκάκη. Είναι αρχηγός με… κοχόνες (για να γράψουμε και κάτι στη γλώσσα του). Ελάχιστοι μπορεί να έχουν καθαρό μυαλό και πίστη στο αποτέλεσμα, όταν το ματς διεκόπη και οι πάγκοι των δύο ομάδων είχαν μπει στο γήπεδο. Μόλις είχε γίνει το 1-0, ο Ολυμπιακός είχε μείνει με εννέα ποδοσφαιριστές και ο Ρομπέρτο μάζευε τους συμπαίκτες του για να μπουν στο γήπεδο και να ισοφαρίσουν!
Ο Θρύλος έψαξε το γκολ ακόμα και με δύο παίκτες λιγότερους. Δεν τα κατάφερε, αλλά κανείς στο στρατόπεδο της ομάδας δεν πρέπει να είναι απογοητευμένος. Τα παιδιά τα έδωσαν όλα. Και αν κάποιος μπορεί να τους καταλογίσει κάτι, είναι γιατί άφησαν το πρώτο ημίχρονο να περάσει, χωρίς να σκοράρουν. Γιατί η ανωτερότητα του Ολυμπιακού είναι δεδομένη και ανάγκασε τον Πογιέτ να παίξει εντός έδρας με τρία αμυντικά χαφ και χωρίς κλασικό σέντερ φορ…
Οι νταμπλούχοι πρέπει πια να κοιτάξουν μπροστά. Γιατί το μεγάλο ματς της συγκεκριμένης περιόδου, δεν ήταν αυτό με την ΑΕΚ, αλλά αυτό που ακολουθεί. Με την Άντερλεχτ στο Βέλγιο. Εκεί ο προπονητής και οι παίκτες, πρέπει και μπορούν να πάρουν θετικό αποτέλεσμα.
Ακόμα και τώρα που είναι πτώματα από την κούραση, που έχασαν και με τραυματισμό τον Πάρντο. Έτσι ώστε, να μην γράφουμε μετά τις δύο αναμετρήσεις με τους Βέλγους για μία ακόμα χαμένη ευκαιρία στο Γιουρόπα Λιγκ…
Υ.Γ. Για την διαιτησία θα πούμε μόνο αυτό. Αν οι ίδιες φάσεις είχαν γίνει στην αντίπαλη εστία, ειλικρινά δεν ξέρουμε τι θα γινόταν…
Υ.Γ. (1). Αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε με 1-0 την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, η Ένωση έπαιζε με εννέα παίκτες και οι γηπεδούχοι έκαναν καθυστερήσεις (αυτά τα περί φερ πλέι τα ακούμε βερεσέ…), η γιούχα θα είχε γίνει πρώτο θέμα…
Υ.Γ. (2). Θυμόμαστε επίσης, ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (0-0), επί Βαλβέρδε. Τότε ο Ισπανός για να διασφαλίσει την διαφορά που είχε από τους «πράσινους» παρέταξε τον Ολυμπιακό με αμυντικούς προσανατολισμούς. Και οι… μισοί γκρινιάζαμε που δεν μπήκε η ομάδα για να πάρει τη νίκη.
Υ.Γ. (3). Πραγματικά νιώσαμε μεγάλη ικανοποίηση, που ο Πογιέτ (που είναι σοβαρός προπονητής και το έχει αποδείξει στην μέχρι τώρα θητεία του στην ΑΕΚ) στις δηλώσεις του μετά το ματς, μιλούσε με τόσο εγκωμιαστικά σχόλια για τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ. (4). Διαπίστωση. Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε στον Πλατανιά χωρίς τον Φορτούνη και ηττήθηκε από την ΑΕΚ, όταν βγήκε ο νεαρός μέσος.
Υ.Γ (5). Εν τέλει η… μισή Ελλάδα χάρηκε.
Υ.Γ. (6). Όταν δεν έχεις με τι να ασχοληθείς, ξαναβγάζεις στην επιφάνεια την ομάδα του Μπόμπεκ και τα αήττητα πρωταθλήματα. Ας προσπεράσουμε για την συντομία της κουβέντας τα προπολεμικά πρωταθλήματα. Του 1954 και του 1955 που ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο αήττητος, μετράνε ή όχι;