Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η ίδια ιστορία. Χαμένες ευκαιρίες και αποκλεισμοί ΚΑΙ από ομάδες που δεν αποτελούν φόβητρο. Έχει περάσει σχεδόν μισή μέρα από το τελευταίο σφύριγμα του τραγικού ρέφερι στο παιχνίδι με την Άντερλεχτ και ακόμα δεν έχουμε χωνέψει τον αποκλεισμό.

Έναν αποκλεισμό που κακά τα ψέματα πόνεσε. Πόνεσε για πολλούς λόγους. Πρώτα απ’ όλα η Άντερλεχτ, ναι μεν διαθέτει αρκετούς ταλαντούχους παίκτες, ωστόσο είναι ομάδα στα μέτρα του Ολυμπιακού. Αν θυμηθεί κάποιος τον αγώνα, ο Ολυμπιακός έχει χάσει σημαντικές και μεγάλες ευκαιρίες για να βάλει θεμέλια πρόκρισης. Λίγο η αστοχία (κάποιος μπορεί να μιλήσει και για ανικανότητα), λίγο ο εξαιρετικός πορτιέρο των Βέλγων, δεν επέτρεψαν στους Πειραιώτες να γυρίσουν το 1-0, από τα πρώτα 45 λεπτά.
Ο αποκλεισμός πόνεσε, γιατί στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός πήρε και δύο σημαντικά σφυρίγματα. Και με την μη αποβολή του Μποτία και με τον καταλογισμό του πέναλτι, με το οποίο ο Φορτούνης άνοιξε το σκορ. Εδώ ανοίγουμε μια μικρή παρένθεση και τονίζουμε δύο πράγματα. Πρώτον, ας ευνοηθεί και ο Ολυμπιακός και μια φορά σε ευρωπαϊκό ματς, καθώς τα σφυρίγματα εις βάρος των νταμπλούχων στην Ευρώπη είναι αμέτρητα και καθοριστικά.
Δεύτερον, ο μικρός αυτός θεούλης που σφύριζε στο ματς, στη συνέχεια του αγώνα υπέπεσε και σε άλλα σημαντικά λάθη. Χαρίστηκε εκ νέου στον Μποτία, αλλά δεν έδωσε και ένα καταφανέστατο πέναλτι στην αρχή της παράτασης στους Πειραιώτες. Ένα πέναλτι, που θα έδινε λογικά την πρόκριση, ενώ πρέπει να τονίσουμε, ότι πέναλτι για κράτημα, υπάρχει και στο 0-0…
Κλείνει η διαιτητική παρένθεση και προχωράμε. Ο αποκλεισμός πόνεσε, γιατί το σκηνικό που στήθηκε στο Καραϊσκάκη ήταν ιδανικό για την ανατροπή. Το γήπεδο – όπως αναμενόταν και όπως γράψαμε στην τελευταία μας επικοινωνία – ήταν καμίνι. Η ομάδα μπήκε δυνατά, έχασε ευκαιρίες, προηγήθηκε και οι Βέλγοι έδειχναν και ήταν εκνευρισμένοι.
Κι όμως, ούτε και τώρα ήρθε η πολυπόθητη πρόκριση. Γιατί συνέβη αυτό; Δεν πρόκειται να καθίσουμε να αναλύσουμε, εάν ο Σίλβα χρησιμοποίησε τους σωστούς παίκτες. Στην βραδινή εκπομπή του Sport 24 radio, ουκ ολίγοι φίλοι του Ολυμπιακού στάθηκαν στον Κασάμι. Και ποιος μας λέει, ότι αν έπαιζε το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό. Γιατί και στο Βέλγιο πέρασε στο ματς αλλαγή και δεν ακούμπησε την μπάλα…
Εμείς αυτό που δεν καταλάβαμε, ήταν γιατί ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο και μετά την απίστευτη ευκαιρία του Πουλίδο (κατά τη γνώμη μας, η πιο κομβική στιγμή του ματς) «κάθισε» και έδωσε χώρους στους Βέλγους και συνάμα τους γέμισε με πίστη για την πρόκριση;
Γιατί όποιος έχει δει το παιχνίδι, καταλάβαινε ότι κάποια στιγμή οι Βέλγοι θα έβρισκαν το πολυπόθητο γκολ, όπως και συνέβη. Και να πούμε ότι δεν είχαν προειδοποιήσει. Και δοκάρι είχαν και άλλες ευκαιρίες. Αφήστε που στη φάση του γκολ της ισοφάρισης, οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν είχαν το καθαρό μυαλό να πετάξουν έστω την μπάλα πλάγιο…
Εν κατακλείδι. Οι πρωταθλητές στα δύο μεγάλα τους ευρωπαϊκά ραντεβού, αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Και αν η Άρσεναλ, είναι ομάδα που παλεύει για τον τίτλο στο κορυφαίο και πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου, δεν ισχύει το ίδιο και για την Άντερλεχτ. Ο Ολυμπιακός μπορούσε να την αποκλείσει και να συνεχίσει στο Γιουρόπα Λιγκ. Να πάρει την πρόκριση, για την οποία διψά ο κόσμος του. Και δυστυχώς δεν τα κατάφερε για μια ακόμη σεζόν…

Ίσως την πιο σοφή κουβέντα, μας την είπε ένας φίλος μας, απογοητευμένος και στο τέλος του ματς. «Μας έφαγε το αήττητο, Ηρακλή», ήταν τα λόγια του. Και ίσως να έχει δίκιο. Γιατί όπως κόντρα στον Ατρόμητο, ο Σίλβα έκανε μεγάλο ροτέισον (και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μας), το ίδιο θα έπρεπε να είχε γίνει και νωρίτερα. Έτσι ώστε η ομάδα να είχε παρουσιαστεί σαφώς πιο φρέσκια στα ματς με την Άντερλεχτ.

Η χρονιά πάντως, δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη. Ο.Κ. στον έναν από τους τρεις στόχους ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε. Στο πρωτάθλημα ωστόσο έκανε πλάκα και στο Κύπελλο βρίσκεται στα ημιτελικά. Και μπορεί αρκετοί φίλοι της ομάδας να λένε τώρα και πάνω στην πίκρα τους, ότι δεν τους ενδιαφέρει ούτε ο τίτλος, ούτε το Κύπελλο, ωστόσο την ώρα που θα ξεκινήσουν οι ημιτελικοί με τον ΠΑΟΚ, θα έχουν διαφορετική γνώμη…