Κακό πράγμα η συνήθεια. Να θεωρείς τον άλλον δεδομένο. Να πιστεύεις πως έχεις δει όσα έχει να προσφέρει. Οτι δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να κάνει και να σε εκπλήξει. Nιώθεις έναν εφησυχασμό. Επαναπαύεσαι. Ωσπου διαπιστώνεις... τι σου είναι ο άνθρωπος.

Αλλά είναι αργά.

Με όσα έκανε η Ρεάλ έως το 27', έπεισε τον Παναθηναϊκό (και όλους όσοι έβλεπαν το ματς) πως δεν είχε αλλάξει μυαλά (ή παιχνίδι) από την προηγούμενη επίσκεψη της στο ΟΑΚΑ. Μόνο που επρόκειτο για ένα ψέμα. Γιατί τελικά, οι Μαδριλένοι παίζουν και άμυνα!

Από το «βαράτε Μακεδονομάχοι»...

Στο πρώτο μισό οι «πράσινοι» τα έκαναν όλα και τα έκαναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αμυντικά, απενεργοποίησαν τα «όπλα» των Ισπανών, που... παραδοσιακά έγιναν ατομιστές (οι πληροφορίες που θέλουν τη Μαδρίτη να φωταγωγήθηκε στη φάση που οι παίκτες του Λάσο άλλαξαν τέσσερις πάσες -για να χάσουν τελικά το σουτ, προφανώς από την... υπεροπροσπάθεια- διαψεύστηκαν), με τον Μπράμος να κρατά τον Ρούντι Φερνάντεθ στους 6 πόντους, ο Ροντρίγκεθ είχε 3 και ο Κάρολ... ένα άστοχο σουτ (από τα 9 μέτρα!).

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, οι παίκτες του Πεδουλάκη «έβγαλαν» ό,τι είχαν στο πρόγραμμα (τρανζίσιον, άμυνα στο λόου ποστ κλπ), όπως απολάμβαναν εννέα παίκτες στον πίνακα των σκόρερ. Ολα αυτά συνεχίστηκαν στην τρίτη περίοδο, έως ότου ο «Σόφο» διαμόρφωσε το 49-38 (27'), με back to back πόντους, στην πλάτη του Σλότερ. Και τότε, τα πάντα χάθηκαν.

...στο evolve or die

Το σύστημα «πάσα, σκριν, τρίποντο» της Ρεάλ (των 5/25 τριπ. έως εκείνο το σημείο και του συστήματος «ο έχων την μπάλα σουτάρει») δεν είναι τελικά, το μόνο που ξέρουν να κάνουν αυτά τα παιδιά. ΟΚ, όταν βρίσκουν ανοιχτό γήπεδο, θα τρέξουν. Αλλά και αν δεν βρουν,... θα ζήσουν. Οπως ενημέρωσαν χθες, διαθέτουν και αμυντικούς μηχανισμούς, πράγμα που αποδείχθηκε περίτρανα μέσω του 12-0, με το οποίο «έκλεισαν» το ματς, κρατώντας τους αντιπάλους τους χωρίς πόντο, στα τελευταία 6.33''). Εχουν ενέργεια την ενέργεια και την ποιότητα να το κάνουν. Αλλά -στο μυαλό τους-... δεν είναι και για χόρταση.

Ο παίκτης που έδειξε στη Ρεάλ το δρόμο προς... την κορυφή του ομίλου (μετά την ήττα της ΤΣΣΚΑ από τη Μάλαγα, κάθεται μόνη της εκεί) ήταν ο Ντοντάι Ντρέιπερ! Πέραν του ότι κυνηγούσε ανηλεώς όλο το βράδυ τον Δημήτρη Διαμαντίδη (για κάποιο λόγο -προφανώς επειδή έκανε μια χαρά δουλειά στο πρώτο ημίχρονο-, έπαιξε για 31', στον πρώτο αγώνα του σε ένα μήνα και ενώ είχαν μεσολαβήσει τρεις τραυματισμοί), ενώ συνεργάστηκε υποδειγματικά με τον Ρέγιες (στο «κοντός-ψηλός» στο πικ εντ ρολ -ασκώντας ο μεν πίεση πάνω στην μπάλα και ο... προ της υπογραφής επέκτασης συμβολαίου με τη «βασίλισσα», στο βάθος της άμυνας).

Παναθηναϊκός - Ρεάλ Μαδρίτης 54-58

Η Ρεάλ έδειξε πράγματα που δεν πίστευε κανείς πως διαθέτει, όταν ο Παναθηναϊκός άρχιζε να εμφανίζει σημάδια κούρασης. Κυρίως γιατί είχε κουραστεί ο Διαμαντίδης και αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστους τους υπολοίπους (φευ). Και αν ρωτάτε τι έκανε ο Μπανκς για όλα αυτά, η άποψη μου είναι πως ο Αμερικανός είχε «χαθεί» πολύ νωρίτερα, με τα «μπες-βγες» που δεν του επέτρεψαν να βρει ποτέ ρυθμό, ώστε να φανεί χρήσιμος.

Εκεί λοιπόν, που οι Μαδριλένοι δεν έβαζαν σουτ ούτε με... μοιρογνωμόνιο, άρχιζαν να ευστοχούν υπό τις όποιες συνθήκες. Εκεί που αντιμετώπιζαν τη ρακέτα ως ναρκοπέδιο, ακούμπησαν στο «ζωγραφιστό» την μπάλα, πριν την αφήσουν στο «πλεχτό» και κάπως έτσι το 54-46 (δια χειρός Μπράμος, στο 33.37) έγινε 54-57 (37.27''). Πάλι όμως, δεν είχε χαθεί τίποτα για τον Παναθηναϊκό.

Το ματς τελείωσε στο άστοχο τρίποντο του Τσαρτσαρή, στα 20'' για τη λήξη. Του Τσαρτσαρή των 1/5 σουτ από τα 6.75. Σαφέστατα υπήρχαν άλλοι (οι κοινώς λεγόμενοι σουτέρ) να πάρουν αυτήν την προσπάθεια. Αλλά δεν την πήραν, με την εξάντληση του Διαμαντίδη να αποτυπώνεται στον τρόπο που πέταξε την μπάλα, ενώ απέμεναν 3.2'' για τη λήξη. Ναι, θα μπορούσε να γίνει κάποια καλύτερη επιλογή. Υπήρχε χρόνος. Δεν έγινε. Τι γίνεται τώρα;

Πεδουλάκης: "Δεν είχαμε φρεσκάδα, ούτε βενζίνη"

Η νίκη της Μάλαγα στη Μόσχα άλλαξε τη... μορφολογία του ομίλου και κάνει όλα τα ματς -έως το φινάλε του ΤΟΡ16- τελικούς για τον Παναθηναϊκό, που σίγουρα μπορεί να παίξει καλύτερα. Πέραν του ότι το έχει αποδείξει, σκεφτείτε έτοιμο τον Διαμαντίδη, συνδυάστε το με την διαρκή αύξηση των παικτών που μπορούν να δώσουν λύσεις και «κουμπώστε» το με το ότι χθες θυμήθηκαν τι παθαίνει ο άνθρωπος, όταν θεωρεί κάποιον δεδομένο. Οπότε μπορείτε να νιώθετε βέβαιοι, πως δεν θα τους ξανασυμβεί...