Δεν είχε περάσει παρά ελάχιστη ώρα από την κατάκτηση του 8ου μεταλλίου του σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ήδη ο Λευτέρης Πετρούνιας έθεσε τον επόμενο στόχο του.

Αυτός δεν είναι άλλος από το να επιστρέψει στην κορυφή. Το χάλκινο μετάλλιο δεν του αρκεί και φάνηκε η απογοήτευσή του όταν ανακοινώθηκε η βαθμολογία.

Μπορεί στην ήδη τεράστια καριέρα του να έχει πετύχει πράγματα που οι άλλοι ονειρεύονται όμως εκείνος έχει έναν στόχο. Την κατάκτηση ενός ακόμα μεταλλίου σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Όσοι τον γνωρίζουν είναι σίγουροι ότι θα κάνει τα πάντα για αυτό και ήδη με τον Δημήτρη Ράφτη θα ξεκινήσουν το σχεδιασμό τους για να επιτευχθεί πρώτα απ' όλα η πρόκριση στο Παρίσι.

Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και ο δρόμος των παγκοσμίων Κυπέλλων

Πώς μπορεί ο Λευτέρης Πετρούνιας να φτάσει στην εξασφάλιση του εισιτηρίου που οδηγεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες το καλοκαίρι του 2024;

Οι τρόποι είναι δύο από τη στιγμή που δεν υπάρχει ουσιαστικά πιθανότητα πρόκρισης μέσα από το ομαδικό. Ο πρώτος είναι η κατάκτηση ενός εκ των τριών μεταλλίων στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα διεξαχθεί τον Οκτώβριο στο Βέλγιο.

Αν δεν τα καταφέρει από εκεί τότε θα πρέπει να το κάνει μέσα από τους αγώνες της σειράς των Παγκοσμίων Κυπέλλων. Όπως είχε συμβεί δηλαδή και με την πρόκριση στο Τόκιο.

Μαθημένος στις δυσκολίες

Η αποστολή του δε θα είναι εύκολη, όμως τίποτα δεν του έχει χαριστεί μέχρι τώρα στην καριέρα του. Το γεγονός ότι παραμένει στο υψηλότερο επίπεδο μετά από δύο επεμβάσεις στους ώμους (μία στον καθένα) δείχνει την ποιότητα, αλλά και την τεράστια επιθυμία του να κάνει αυτό που αγαπά.

Ακόμα και τώρα δέκα ημέρες πριν αγωνιστεί στο ευρωπαϊκό που πραγματοποιήθηκε στην Αττάλεια είχε εκ νέου ένα μικροπρόβλημα τραυματισμού ωστόσο μπόρεσε να ανέβει για όγδοη φορά στο βάθρο.

Με αυτόν τον τρόπο ο Λευτέρης Πετρούνιας έδωσε συνέχεια σε ένα αδιανόητο σερί που τρέχει από το 2015. Από τότε μέχρι και σήμερα έχει αγωνιστεί σε επτά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όπου μετρά ισάριθμα μετάλλια.

Τα έξι από αυτά είναι χρυσά και ένα χάλκινο. Έχει ακόμα μία τρίτη θέση στο πρώτο του ευρωπαϊκό το 2011 για να φτάσει στον τεράστιο αριθμό των οκτώ μεταλλίων.

Να υπενθυμίσουμε ότι το 2012 ήταν πέμπτος μένοντας εκτός μεταλλίων για 100 βαθμούς, το 2013 έμεινε εκτός βάθρου για μόλις 33 βαθμούς, ενώ το 2014 απείχε 166 βαθμούς από την πρώτη τριάδα.

Κάπως έτσι ο Λευτέρης Πετρούνιας μετρά έντεκα συμμετοχές σε τελικούς ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων από το 2011 μέχρι και σήμερα εκ των οποίων στις οκτώ έχει φύγει με μετάλλιο.

Είναι ήδη ένας θρύλος

Αυτά είναι μόνο τα κατορθώματά του σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Παράλληλα, μετά ακόμα δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ένα χρυσό το 2016 και ένα χάλκινο στο Τόκιο), τρία χρυσά σε Παγκόσμια πρωταθλήματα (2015, 2017, 2018) και ένα ακόμα στο Μπακού στους ευρωπαϊκούς αγώνες.

Δε σταματάμε όμως μόνο εδώ. Ανήκει στο κλειστό γκρουπ των αθλητών με δύο μετάλλια σε Ολυμπιακού Αγώνες, είναι ο μοναδικός μαζί με τον Μπέρκι που μετρούν έξι χρυσά σε ευρωπαϊκά, έχει σπάσει ήδη το ρεκόρ του Κέκι με τις διαδοχικές νίκες, ενώ είναι μέσα στην πρώτη τριάδα πίσω μόνο από τους Γιμπίνγκ και Κέκι σε χρυσά μετάλλια παγκοσμίων πρωταθλημάτων στους κρίκους.

Πλέον, έχοντας στην κερκίδα τις πιο ένθερμες υποστηρίκτριές του, τη Βασιλική Μιλλούση και τις δύο κόρες τους (Σοφία και Ελένη) το μόνο που του απομένει είναι απλά να μεγαλώσει αυτόν τον μύθο που έχει χτίσει γύρω από το όνομά του.

Υ.Γ. Πέρα από τον Λευτέρη Πετρούνια δε γίνεται να μην αναφερθούμε και στην Αθανασία Μεσίρη. Στα 15της χρόνια αγωνίστηκε για πρώτη φορά σε τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Με την 7η θέση της στον τελικό, η Μεσίρη ισοφάρισε την υψηλότερη θέση που έχει κατακτήσει η Ελλάδα στο άλμα γυναικών, σε ολόκληρη την ιστορία της στον θεσμό και στην συνολικά τρίτη εκπροσώπηση της χώρας μας σε ευρωπαϊκό τελικό του συγκεκριμένου οργάνου. Δείχνοντας έτσι ότι το μέλλον της ανήκει.

Υ.Γ. 2 Όλοι οι αθλητές και οι αθλήτριες που αγωνίστηκαν στο ευρωπαϊκό εκπροσωπώντας τη χώρα μας είναι άξιοι συγχαρητηρίων για την προσπάθειά τους. Θα μου επιστρέψετε όμως να σταθώ σε δύο ξεχωριστά. Η Βασιλική Μιλλούση και ο Αντώνης Τανταλίδης μας προσέφεραν απλόχερα ένα σπάνιο μάθημα θέλησης κάτι που καταγράψαμε αναλυτικά σε άλλο άρθρο.

Η πρώτη νίκη στον αθλητισμό δεν είναι τα μετάλλια, αλλά το να καταφέρνεις να αγωνίζεσαι και να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Οι δυο τους το απέδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Από την μία η Βασιλική Μιλλούση επέστρεψε μετά από πέντε χρόνια αποχής και έχοντας φέρει στον κόσμο δύο παιδιά, ενώ ο Αντώνης Τανταλίδης τον περασμένο Ιούλιο δεν ήξερε αν θα μπορέσει να περπατήσει ξανά.