Πάντα ένας χαμένος ημιτελικός πονάει. Ακόμα και εάν έχεις κατακτήσει πολλούς τίτλους στην καριέρα σου. Τα δάκρυα που με δυσκολία κατάφερε να συγκρατήσει ο Ντίνος Γενηδουνιάς μετά τον χαμένο ημιτελικό με την Ιταλία σημαίνουν πολλά.

Δείχνουν τη δίψα που είχαν ο Θοδωρής Βλάχος και οι παίκτες του να βρεθούν στον τελικό του Παγκοσμίου πρωταθλήματος. Ήξεραν ότι είναι μια νέα ομάδα. Ένα κράμα παλιών και νέων παικτών το οποίο θα έπρεπε να βρει χημεία για να φτάσει όσο πιο μακριά μπορούν.

Αυτό δεδομένα το κατάφεραν. Αλλιώς δεν θα βρίσκονταν στα ημιτελικά του Παγκοσμίου πρωταθλήματος και σίγουρα δεν θα είχαν ελπίδες να κατακτήσουν ένα μετάλλιο.

Το να αναλύσω τι πήγε και τι δεν πήγε καλά στο ματς με τους Ιταλούς είναι άτοπο. Τα είπαν όλα ο Θοδωρής Βλάχος και ο Ντίνος Γενηδουνιάς μετά το ματς. Όλα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες και στο παίκτη παραπάνω - λιγότερο. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω είναι να σταθώ σε δύο κομμάτια των δηλώσεων τους.

Ο μάστερ σεφ Βλάχος

Αρχίζουμε από τον κόουτς της Εθνικής. Μετά τον προημιτελικό με τις ΗΠΑ είχε δηλώσει πως ο ημιτελικός με την Ιταλία θα είναι μια καλή ευκαιρία να τεστάρει κι εκείνος τη νέα ομάδα που δημιούργησε.

Για όσους δεν το γνωρίζουν να αναφέρουμε ότι η Εθνική σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε πέντε νέα πρόσωπα, ενώ στον προθάλαμο υπάρχουν και άλλα που περιμένουν. Όταν, λοιπόν, σε ένα τέτοιο ματς χάνεις στις λεπτομέρειες από την Παγκόσμια πρωταθλήτρια, τότε παρά την πικρία της ήττας μπορείς να κρατήσεις κάποια θετικά. Για την ακρίβεια πολλά θετικά.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να βγάλουμε όλοι το καπέλο στον Θοδωρή Βλάχο. Η Εθνική μέχρι πρότινος είχε ως μεγάλο όπλο της την ομοιογένεια. Αυτή προέρχονταν από το γεγονός ότι οι περισσότεροι παίκτες αγωνίζονταν στον Ολυμπιακό και ουσιαστικά ο Θοδωρής Βλάχος δούλευε μαζί τους 12 μήνες το χρόνο.

Από όσους έπεσαν στην πισίνα σε αυτό το Παγκόσμιο μόλις τέσσερις ανήκαν στους ερυθρόλευκους. Ναι υπήρχαν και οι πρώην που γνωρίζουν τον τρόπο δουλειάς του, αλλά και εκείνοι που έχουν συνεργαστεί μαζί του όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Οπότε πέρα απ' όλα τα άλλα πρέπει να του πιστώσουμε το γεγονός ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα η Εθνική ομάδα παρά τα πολλά νέα πρόσωπα κατάφερε να παρουσιάσει τέτοιο πρόσωπο ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Γιατί και τα καλύτερα υλικά να δώσεις σε κάποιον αν δεν ξέρει τι να τα κάνει τότε είναι τσάμπα κόπος και ο Βλάχος έχει αποδείξει ότι είναι μάστερ σεφ.

Θέλουν την κορυφή και θα την φτάσουν

Πάμε τώρα και στον Ντίνο Γενηδουνιά. Αυτή η Εθνική ομάδα έχει καταφέρει να λογίζεται ανάμεσα στις κορυφαίες του κόσμου. Έχει ήδη φορέσει στο λαιμό της σημαντικά μετάλλια.

Αυτό όμως δεν φτάνει στους παίκτες που την απαρτίζουν. Θέλουν να φτάσουν στην κορυφή. Θέλουν να ανέβουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Πριν από τον Ντίνο Γενηδουνιά το είπε και άλλος παλιός, Άγγελος Βλαχόπουλος.

Αλήθεια, έχουμε καταλάβει τι θέλουν να πετύχουν αυτά τα παιδιά και τι έχουν ήδη καταφέρει; Επειδή έχουμε κοντή μνήμη απλά να υπενθυμίσουμε ότι αυτοί οι παίκτες πήγαιναν και δοκίμαζαν το νερό στον Άγιο Κοσμά για να δουν εάν είναι ζεστό και έψαχναν κολυμβητήριο να προπονηθούν, ενώ κάποιοι ήθελαν να τους στείλουν πριν κάποια χρόνια σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Ιανουάριο μήνα στο Βελιγράδι με καλοκαιρινά.

Το σταματάω εδώ γιατί η λίστα δεν θα τελειώσει ποτέ. Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, μέσα από τη σκληρή δουλειά τους έχουν καταφέρει να φτάσουν την Ελλάδα μέσα στις μόνιμες διεκδικήτριες μεταλλίων και πλέον αυτό δεν τους αρκεί. Στόχος τους είναι το χρυσό και πια δεν το κρύβουν.

Στην Ουγγαρία μπορεί να τους ξέφυγε, αλλά το καλοκαίρι έχει και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ήδη στους Ιταλούς χρωστάνε κάτι.