Το "ξέσπασμα" που περίμενε ο κόσμος του Παναθηναϊκού, απέναντι σε μία ελλιπέστατη Λαμία δεν ήρθε ούτε αυτή τη φορά. Αντ’ αυτού ήρθε άλλη μία πολύ δύσκολη νίκη στο γκολ (1-0) και με πολύ... αγκομαχητό κι αυτή χάρις στην οξυδέρκεια και την ποιότητα των εκτελέσεων του Τάσου Μπακασέτα. Όμως ακόμη κι έτσι ο Παναθηναϊκός λίγο-λίγο (μετά το ντέρμπι της 6ης Οκτωβρίου με τον Ολυμπιακό και το -7 απ’ τον ΠΑΟΚ) το πήγε το έργο στο -2 απ’ την κορυφή, λίγο πριν το τρίτο break της σεζόν. Κι έδειξε πως μόνο "τελειωμένος" δεν είναι.

Αυτό βεβαίως δεν αφαιρεί απ’ την κουβέντα την κανονική συνθήκη στη οποία βρίσκεται ο Παναθηναϊκός κι αυτό που έχει μπροστά του. Αλλά και το πόσο μεγάλη δουλειά έχει ο Ρουί Βιτόρια και το επιτελείο του στο διάστημα που ακολουθεί, για να διορθώσουν τα ουκ ολίγα αγωνιστικά ζητήματα που (συνεχίζει) να έχει το "τριφύλλι".

Αν κάτι γεννάει μία μικρή αισιοδοξία είναι το γεγονός πως ο Πορτογάλος τεχνικός, μολονότι βρίσκεται σκάρτα ένα δεκαήμερο στο "τιμόνι" του Παναθηναϊκού, δείχνει να έχει εντοπίσει και κατανοήσει απόλυτα το που και ποια είναι τα προβλήματα. Κι αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Απ’ το δεύτερο σκέλος ξεκίνησε τη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς με τη Λαμία επισημαίνοντας πως νιώθει την ένταση που υπάρχει πέριξ της ομάδας. Και συμπληρώνοντας λίγο αργότερα πολύ-πολύ εύστοχα πως "...πρέπει να ηρεμήσουμε το μυαλό των παικτών. Κανείς δεν μπορεί να αποδώσει στο μέγιστο αν υπάρχει μια πολύ μεγάλη ένταση, ο φόβος της αποτυχίας ή του λάθους. Τα αποτελέσματα θα φανούν μέσα στον αγωνιστικό χώρο".

Αντίστοιχα και στο αγωνιστικό, με δύο κουβέντες "έδειξε" όλο το πρόβλημα: "Αυτό που θέλουμε είναι να προκαλέσουμε τον αντίπαλο να έρθει, με καλή και γρήγορη κυκλοφορία, να βρούμε γρήγορο παίκτη. Τον βρίσκουμε αλλά μετά αυτός πρέπει να επιταχύνει το παιχνίδι και όχι να γυρίσει την μπάλα πίσω.

Αρκετές φορές παρασέρνουμε τον αντίπαλο και το κάνουμε για να σπάσουμε την πίεση. Εκεί όμως δεν πάμε γρήγορα μπροστά, για να τους βρούμε σε ανισορροπία. Η κατοχή δεν πρέπει ποτέ να είναι τελικός σκοπός. Είναι ένα μέσο για την τελική. Σε αυτό το κομμάτι είμαι ήρεμος. Πρέπει όταν σπάμε την πίεση να πάμε την μπάλα μπροστά. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να φτιάξουμε συγχρονισμένες κινήσεις.

Είναι αρκετά απλό να πούμε πως κάποιοι είναι ντεφορμέ. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες. Να έχουμε μια πιο ψύχραιμη ματιά". Καταλήγοντας στο τέλος πως "...στο αμυντικό κομμάτι πρέπει να βελτιωθούν, κάποιες λεπτομέρειες. Στις μεταβάσεις έχω συγκεκριμένες ιδέες να εφαρμοστούν. Και στην επίθεση πως θα φτάνουμε κοντά στο επιθετικό τρίτο και τι πρέπει εκεί να κάνουμε. Δεν είναι συνταγή. Είναι μια δυναμική διαδικασία και θα χρειαστεί χρόνος. Είμαστε αρκετά αισιόδοξοι ότι θα δούμε βελτίωση".

Το πρόβλημα πρώτα το "διαβάζεις" και μετά το λύνεις

Χειρουργικά to the... point ο Βιτόρια, ο οποίος απ’ τις πρώτες μέρες του στον πάγκο του Παναθηναϊκού βγάζει στο λόγο του σταθερότητα, πυγμή και μία δυναμική που την είχε ανάγκη η ομάδα, μετά την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει. Κι έδειξε τον σωστό δρόμο για να προσπαθήσει να το λύσει όλο αυτό που έχει να διαχειριστεί. Το πρόβλημα πρώτα το "διαβάζεις" σωστά και μετά το λύνεις κι ο Πορτογάλος αυτό έκανε σε πρώτη φάση κι αυτό θα προσπαθήσει να κάνει και στη συνέχεια.

Κατά τ’ άλλα το συγκεκριμένο ματς δεν είναι για πολλά-πολλά. Ο Παναθηναϊκός όφειλε να βγάλει μεγαλύτερη ένταση απ’ την αρχή. Ειδικά μετά το "κάζο" της Πέμπτης (7/11) απ’ την Τζουργκάρντεν στην Tele2Arena, θα περίμενε κανείς να βγάλει μία αντίδραση, έναν εγωισμό στο γήπεδο απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε σοβαρότατες απουσίες.

Δεν το έκανε, διότι φαίνεται πως σε αυτή τη φάση οι "πράσινοι" δεν είναι ακόμη σε θέση να διαχειριστούν με καθαρό μυαλό και σκέψη την πίεση που έχει πολλαπλασιαστεί μετά το τρίμηνο που προηγήθηκε. Είναι μεγάλη η ανασφάλεια, αλλά το βάρος όλων στις κινήσεις τους μέσα στο γήπεδο και υπάρχουν στιγμές που όλο αυτό τους καταπλακώνει και δεν μπορούν να πράξουν ακόμη και τα πιο απλά.

Ξόδεψαν ξανά ένα πρώτο ημίχρονο όντες ακίνδυνοι, δίχως την παραμικρή ιδέα στο πως θα μπορούσαν να περάσουν μέσα απ’ τις γραμμές ενός αντιπάλου που εκτελούσε εξαιρετικά το δικό του σχέδιο.

Η γιούχα δεν πήγε μόνο προς τον Αλαφούζο

Λογική και η γιούχα απ’ την εξέδρα στο ημίχρονο, που ήρθε σωρευτικά για όλα έχουν προηγηθεί και την απώλεια εμπιστοσύνης προς τα πρόσωπα που παίρνουν τις αποφάσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Κι αυτή τη φορά εκτός απ’ τον Αλαφούζο, η... μπάλα πήρε πολύ έντονα και τον τεχνικό διευθυντή Γιάννη Παπαδημητρίου, ο οποίος τα "άκουσε" αρκετές φορές απ’ τον κόσμο. Όχι μόνο γι’ αυτό που έβλεπε στο πρώτο ημίχρονο και δεν γιατρευόταν ούτε με δύο κουτιά... κολλύριου, αλλά για όλα τα προηγούμενα.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μπήκε τουλάχιστον με λίγο μεγαλύτερη ένταση στο ματς, ανέβασε την ταχύτητά του και την κυκλοφορία του. Κι αυτό τον οδήγησε στο να αποκτήσει αριθμητικό πλεονέκτημα απ’ τα 50’ όταν ο Φακούντο Πελίστρι, ο πιο δραστήριος παίκτης του ως εκείνο το σημείο (μαζί με τον Γουίλιαν Αράο), πήρε τη σωστή αποβολή του Ραντόνια.

Το "καψούλι" Μπακασέτα κι ο... συμβιβασμός

Η είσοδος του Μπακασέτα και του Τετέ (έπρεπε να πάρει "ανάσες" βάσει των μετρήσεων και της καταπόνησής του για να μην έχουν... κι άλλα οι "πράσινοι" με κάναν τραυματισμό) ανέβασε κι άλλο την ταχύτητα και την ποιότητα μπροστά, βγήκαν 2-3 κάθετες κινήσεις κι έτσι κέρδισε ο Ιωαννίδης το φάουλ που οδήγησε στο "καψούλι" του αρχηγού της Εθνικής στο 73’.

Κατά τ’ άλλα λίγα πράγματα ως το φινάλε από έναν Παναθηναϊκό που συμβιβάστηκε ακόμη και μ’ αυτό το επικίνδυνο 1-0 (9^ο σερί ματς με μηδέν έως ένα γκολ το "τριφύλλι") και προτίμησε να παίξει πιο safe στο φινάλε για να μην έχει κανένα θέμα. Η ανασφάλεια που λέγαμε...

Πάμε πλέον σε break δύο εβδομάδων με πολύ δουλειά για τον Βιτόρια -μολονότι θα στερηθεί 7-8 διεθνείς του βασικού rotation- αλλά με λίγο καλύτερη αύρα και την αίσθηση πως ο άνθρωπος που βρίσκεται τώρα στο "τιμόνι" έχει πλέον εικόνα στο τι πρέπει να αλλάξει. Διότι ακολουθεί ένας μήνας "φωτιά" ως τις γιορτές. Κι εκεί ο Παναθηναϊκός δεν έχει άλλα περιθώρια για... λιποθυμίες.