Τόσο εκκωφαντική εκκίνηση στη σεζόν απ’ τον Παναθηναϊκό, με κυριαρχικό διπλό στο Κόζιτσε επί της Ντνίπρο, ίσως να την περίμεναν οι περισσότεροι...

Είναι όμως τόσο δυνατός και τόσο καλοδομημένος ο τρίτος "όροφος" που ρίχνει φέτος στο οικοδόμημά του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς (στην τρίτη του χρονιά στην ομάδα), που το "τριφύλλι" άρχισε να δείχνει από πολύ νωρίς τη δυναμική του. Κι όχι σε "απλό" ματς, αλλά ίσως το πιο σημαντικό των τελευταίων 6-7 ετών.

Για πολλούς λόγους, μα πάνω απ’ όλα διότι ήταν το παιχνίδι, όπου όλος ο οργανισμός και το κλαμπ ήθελαν να επιβεβαιώσουν την "επιστροφή" του Παναθηναϊκού (και) σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί μόνο έτσι θα ήταν πλέον "πλήρης" η επιστροφή του Παναθηναϊκού: Με το να ξανακάνει όλη την Ευρώπη να ασχοληθεί μαζί του, με το να διασφαλίσει μίνιμουμ την παρουσία του σε ομίλους του Europa League και να (απο)δείξει πως τα δύσκολα χρόνια πέρασαν πια κι ο σύλλογος επανέρχεται παντού... Με το φωνάξει δυνατά "Ευρώπη, ιδού (ξανά) ο Panathinaikos σου..."

Αυτό το τρομερά πειστικό και "γεμάτο" 3-1 επί της Ντνίπρο στο Κόζιτσε ήταν πέρα απ’ όλα τα άλλα και μία νίκη "δήλωση" των "πράσινων" προς τους ανταγωνιστές τους, οι οποίοι μπορεί να πίστευαν ή να θεωρούσαν πως η περσινή χρονιά του "τριφυλλιού" θα ήταν "φωτοβολίδα", έχοντας "βολευτεί" για χρόνια με έναν Παναθηναϊκό "κομπάρσο".

Και ήρθε απέναντι σε έναν πραγματικά πολύ καλό αντίπαλο. Διότι είναι όντως μία πολύ καλή ομάδα η Ντνίπρο και σε ορισμένα κομμάτια του πρώτου παιχνιδιού (ειδικά στην εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου) το έδειξε με τη πίεση που προσπάθησε να ασκήσει. Όμως ο Παναθηναϊκός -πέραν του ότι έχει μάθει πλέον να φέρνει και να παίρνει με το μέρος του τις λεπτομέρειες- έχει πια και πολύ ποιότητα στο ρόστερ του.

Όποιος είχε… αμφιβολίες για τον Φίλιπ Τζούριτσιτς, πήρε μία πρώτη ηχηρή απάντηση στο Κόζιτσε, με τον Σέρβο να σημειώνει ένα υπέροχο γκολ (σημαδεύοντας όπως πάντα στη γωνία) και να "τελειώνει" το ματς στο 74’.

Ο Τόνι Βιλένα, με προπονήσεις δύο εβδομάδων στο "τριφύλλι", μπήκε στο βασικό σχήμα και για 70 λεπτά ξεδίπλωσε όλη την ποιότητα και την κλάση του στο χορτάρι. Ο Ολλανδός ήταν... παντού και το "έφαγε" όλο το γήπεδο.

Το πιο βασικό όμως ήταν πως στις περισσότερες περιπτώσεις, λόγω εμπειρίας, αντίληψης και παραστάσεων ήξερε και προέβλεπε ακριβώς που θα πήγαινε κάθε φορά η μπάλα.

Επίσης, ο Βιλένα έχει κι ένα άλλο σπουδαίο προσόν, που θα το ανακαλύψουμε σιγά-σιγά. Με τον τρόπο που κινείται, τις άμεσες κι αυτοματοποιημένες αποφάσεις του, αλλά και την open minded αντίληψή του στον αγωνιστικό χώρο, είναι παίκτης που "μεγαλώνει" το γήπεδο.

Οι συνεργασίες του, ο τρόπος με τον οποίο βρίσκει πάντα το κενό και τα ανοικτά μέτρα στο γήπεδο, αλλά και οι πρωτοβουλίες του και η συμμετοχικότητά του σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού (αναχαίτιση, pressing, build up, δημιουργία) είναι πραγματικά εξαιρετικά.

Είναι ακριβώς (μα ακριβώς) αυτό που ήθελε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για το "8" προκειμένου να πάει όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο επόμενο επίπεδο.

Η πίεση και το "πρέπει" ήταν πολύ μεγάλα

Εξίσου σημαντικό μαζί με το εμφατικό διπλό και το αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού απέναντι στην Ντνίπρο, ήταν και το γεγονός πως οι "πράσινοι" μπήκαν στο γήπεδο απ’ τα πρώτα λεπτά με τη σωστή νοοτροπία και την ψυχολογία που χρειαζόταν ένα τέτοιο παιχνίδι.

Τα τελευταία χρόνια ο Παναθηναϊκός ήταν "απών" απ’ την Ευρώπη και σαν κλαμπ εδώ και μία εξαετία είχε βγει απ’ την καθημερινότητα και τη λειτουργία του η ευρωπαϊκή παρουσία κι όσα τη συνοδεύουν. Οποιος λοιπόν θεωρεί πως ήταν "απλό" για όλη την ομάδα το να ξαναμπεί σε τόσο έντονο βαθμό το "τσιπάκι" της Ευρώπης και να παρουσιαστεί το "τριφύλλι" με τόσο υψηλό βαθμό ετοιμότητας και συγκέντρωσης, μάλλον δεν έχει εικόνα της πίεσης που υπήρχε (και υπάρχει ακόμα) πριν από αυτό το ματς με τους Ουκρανούς.

Ειδικά στον Παναθηναϊκό αυτή η πίεση ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με τους άλλους και η "απουσία" του απ’ το 2015 και μετά, είχε "γιγαντώσει" το "πρέπει" πριν απ’ αυτά τα παιχνίδια με την Ντνίπρο. Γι’ αυτό ήταν τέτοια και η "έκρηξη" όλων μετά απ’ αυτή τη νίκη επί της Ντνίπρο και ειδικά με τον τρόπο που αυτή ήρθε...

Ο Χουάνκαρ στον 100ο και καλύτερο αγώνα του

Μεγάλο credit για την πρώτη μεγάλη νίκη της σεζόν, πηγαίνει βεβαίως και στον Χουάνκαρ, ο οποίος το βράδυ που συμπλήρωσε 100 παιχνίδια με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, έκανε το καλύτερό του παιχνίδι με τα "πράσινα". Και τα τρία γκολ έχουν την "υπογραφή" του.

Στο πρώτο πέρασε σαν... σταματημένο με "τούνελ" τον έρμο Μιροσνιτσένκο και είχε την ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό να βγάλει την μπάλα προς τον Σπόραρ στο κατάλληλο timing για το 0-1. Στο δεύτερο γκολ συνεργάστηκε έξοχα με τον Βέρμπιτς, βρήκε ανοικτό γήπεδο κι αντί να πάει προς τα "μέσα" το γύρισμά του, έσπασε την μπάλα έξω στον Τζούριτσιτς που ήξερε πολύ καλά τι να κάνει. Και στο 82’ κέρδισε και το πέναλτι, το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Φώτης Ιωαννίδης στη δική του 100ή εμφάνιση με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Ήταν καταπληκτικός ο Χουάνκαρ στο συγκεκριμένο ματς και φαίνεται πραγματικά πόσο πολύ ωφελεί συνολικά όλη την ομάδα να υπάρχει έντονος ανταγωνισμός και δύο πολύ καλοί παίκτες σε κάθε θέση, όπως συμβαίνει στο αριστερό άκρο της άμυνας όπου πίσω απ’ τον Ισπανό υπάρχει πια ο Μλαντένοβιτς...

Ο Μπαρτ και η απόκτηση του δεύτερου στόπερ

Μοναδικό "μελανό" σημείο της βραδιάς που απόλαυσαν όσο καμία άλλη τα τελευταία 7 χρόνια στην Ευρώπη οι 800 που ταξίδεψαν ως το Κόζιτσε και τα εκατομμύρια των φίλων του Παναθηναϊκού που είδαν το πρώτο ματς με την Ντνίπρο απ’ την κερκίδα; Ο τραυματισμός του Σένκεφελντ.

Είναι τρομερή η γκίνια του Ολλανδού αρχηγού του "τριφυλλιού". Πρόπερσι ξεκίνησε τη σεζόν έχοντας κάνει επέμβαση στον αστράγαλο και μπήκε στο φινάλε του α’ γύρου στα ματς. Πέρσι άρχισε με κορονοϊό και ράγισμα σε σπόνδυλο της μέσης από το ατιμώρητο μαρκάρισμα του γκολκίπερ της Σλάβια Πράγας Μαντούς στη ρεβάνς της Λεωφόρου. Και τώρα θλάση στο δικέφαλο του δεξιού ποδιού που θα τον κρατήσει off για ένα σημαντικό διάστημα.

Δύσκολα θα προλάβει το πρώτο ματς της επόμενης φάσης (εφόσον επισφραγιστεί η πρόκριση επί των Ουκρανών) κόντρα στη Μαρσέιγ. Ο Γεντβάι, παρότι ήταν με προπονήσεις μίας εβδομάδας και με μηδέν λεπτά αγωνιστικού ρυθμού στα πόδια του, έβγαλε στο γήπεδο ποιότητα, καθαρή σκέψη και κλάση, καλύπτοντας και με το παραπάνω το κενό του αρχηγού.

Απλώς η συγκεκριμένη εξέλιξη με τον "Σένκε", φέρνει πλέον πιο μπροστά χρονικά την ανάγκη να αποκτηθεί λίγο πιο γρήγορα ο δεύτερος στόπερ που είχε ούτως ή άλλως σχεδιάσει να αποκτήσει το "τριφύλλι" το εφετινό καλοκαίρι, για να είναι πολύ πιο γεμάτο (και) το οπλοστάσιο της άμυνας στη δεύτερη προκριματική σειρά...