Η Ακαδημία είναι το μοναδικό κομμάτι που δεν έπαψε σχεδόν ποτέ να θυμίζει "κανονικό" Παναθηναϊκό

Ήταν πραγματικά όμορφο για κάθε φίλο του Παναθηναϊκού να βλέπει όλες αυτές τις εικόνες έξαλλων πανηγυρισμών, μετά το χθεσινό (26/3) ντέρμπι της Κ19 του "τριφυλλιού" με τον Ολυμπιακό (1-0), που έφερε πλέον την ομάδα του Βαγγέλη Σάμιου ένα βήμα απ’ την κατάκτηση του τρίτου τίτλου των "πράσινων" σε επίπεδο πρωταθλήματος Νέων. Εικόνες που είχε ανάγκη, όχι μόνο ο οργανισμός της Ακαδημίας του Παναθηναϊκού -όπως είπε μετά το ματς ο 61χρονος τεχνικός- αλλά όλο το κλαμπ...

Μα αν θέλετε τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό απ’ όλα, δεν είναι ο τίτλος που πλησιάζει κι απέχει πλέον μία νίκη μακριά. Και μπορεί να έρθει στο εξ αναβολής ματς με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο (που δεν έχει οριστεί ακόμα) δίνοντας και... μαθηματικά την κούπα στον Παναθηναϊκό, ακόμη κι αν ο ΠΑΟΚ ή ο Αστέρας Τρίπολης κάνουν απόλυτο νικών στα δικά τους παιχνίδια. Πιο σημαντικά απ’ όλα, είναι η επιβράβευση των αξιών κι όσων πρεσβεύει (και) η εφετινή προσπάθεια που γίνεται στα τμήματα υποδομής του "τριφυλλιού".

Στα πολύ δύσκολα χρόνια που έχει βιώσει ο σύλλογος απ’ το 2010 και μετά (με μοναδική... εξαίρεση το Κύπελλο του 2014), η Ακαδημία του, η δομή της κι ο τρόπος με τον οποίο δούλευε σε όλα τα τμήματά της, ήταν και είναι ίσως το μοναδικό κομμάτι που δεν έπαψε (σχεδόν) ποτέ να θυμίζει κανονικό "Παναθηναϊκό". Από τον Γιάννη Σαμαρά, τον άνθρωπο που οικοδόμησε όλο αυτό το πρότζεκτ, μέχρι τον Τάκη Φύσσα που προσπάθησε να βάλει σε πιο aggressive νοοτροπία τις Κ15, Κ17 και Κ19 του "φυτωρίου" της ομάδας. Κι απ’ τους προπονητές που δούλεψαν όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι τον Βαγγέλη Σάμιο (προπονητικό "παιδί" του Σαμαρά γαρ), ο οποίος επέστρεψε προ διετίας αναλαμβάνοντας τη διεύθυνση της Ακαδημίας κι απ’ την αρχή της εφετινής σεζόν πήρε (και) τα ηνία της Κ19, μαζί με τον Ανδρέα Ντρένοβα.

Πέρασε πολλές "φουρτούνες" τα τελευταία χρόνια και η Ακαδημία του Παναθηναϊκού, όπως πέρασε άλλωστε κι όλο το κλαμπ. Αλλά παρά τις δυσκολίες, τα προβλήματα με τους χώρους προπόνησης όπου "ασφυκτιούσαν" όλα τα τμήματα στο "Γ. Καλαφάτης" μέχρι να βρεθεί η λύση με την Παιανία, τους λιγοστούς ξενώνες φιλοξενίας ταλαντούχων παιδιών από την περιφέρεια της Ελλάδας τα πολύ πενιχρά μέσα για μία διετία, πάντα έβρισκε τον τρόπο να βγαίνει στην επικαιρότητα, να ξεχωρίζει και να τραβάει πάνω της τα φώτα. Για όλους τους σωστούς λόγους και δίχως να χάνει την ταυτότητά της, τη νοοτροπία της, τη σωστή συμπεριφορά, το ήθος της... Η Ακαδημία του "τριφυλλιού" είναι όλα όσα πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός ως σύλλογος κι αυτό δεν το πρόδωσε ποτέ σαν ιδανικό της. Όπως δεν "πούλησε" ποτέ και τον ίδιο τον σύλλογο...

Ήταν πάντα "εκεί" για την πρώτη ομάδα

Αντίθετα, όποτε χρειάστηκε, το "φυτώριο" του Παναθηναϊκού ήταν πάντα εκεί για να δώσει λύσεις στην πρώτη ομάδα. Απ’ τα σπλάχνα της βγήκαν ο Χάρης Μαυρίας κι ο Στέφανος Καπίνο -παρόντες αμφότεροι στο τελευταίο πρωτάθλημα της Κ19 το 2012- οι οποίοι πουλήθηκαν σε πολύ δύσκολους οικονομικά καιρούς σε Σάντερλαντ και Μάιντς αντί 3 και 2,3 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, δίνοντας τεράστιες "ανάσες".

Απ’ τη βάση της ομάδας του 2012 (Λαγός, Χουχούμης, Μαρινάκης, Καπίνο, Τριανταφυλλόπουλος) στελεχώθηκε την περίοδο του πρώτου "πράσινου μνημονίου" (2013-2015), μεγάλο μέρος του ελληνικού κορμού της ομάδας που το ’14 (καθοδηγούμενη βεβαίως κι από ισχυρές προσωπικότητες όπως ο Μπεργκ ο Σίλντενφελντ, ο Πράνιτς, ο Μέντες, ο Κοτσόλης) γκρέμισε κάθε "μύθο" γύρω απ’ τα μπάτζετ, κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας και τερματίζοντας στη 2η θέση, με προϋπολογισμό 3,5 εκατ. ευρώ!

Από τα παιδιά της Ακαδημίας που έγιναν επαγγελματίες το 2017 κι έπεσαν αμέσως στα... βαθιά (χωρίς Β’ ομάδες κλπ), βρήκε "ζωή" ξανά ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι του 2018 και σώθηκε στις απαρχές του δεύτερου "πράσινου μνημονίου" μία κατάσταση που είχε οδηγηθεί στο χείλος της χρεωκοπίας. Κι όχι μόνο δεν διαλύθηκε η ομάδα, αλλά παρουσίασε μία σχετικά αξιοπρεπή εικόνα την περίοδο 2018/19, μολονότι ξεκίνησε με -6 στην πλάτη και με απαγόρευση μεταγραφών άνω των 23.

Το επίπεδο της παραγωγικής διαδικασίας

Τα περίφημα πλάνα "ελληνοποίησης" και οι ατάκες του στυλ "...θέλουμε μια μέρα η πρώτη ομάδα να στελεχώνεται κατά το ήμισυ από παιδιά της Ακαδημίας μας", ακούστηκαν πολλάκις στα υψηλά κλιμάκια της ΠΑΕ την τελευταία δεκαετία, αλλά πριν τα μισά του δρόμου τα λόγια τα έπαιρνε ο... αέρας.

Όχι, εννοείται πως δεν μπορούν όλοι οι "απόφοιτοι" της Ακαδημίας του "τριφυλλιού" να φτάσουν στην πρώτη ομάδα και να κάνουν τη... διαφορά για μία ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού. Το θέμα όμως είναι τι κάνεις εσύ ως κλαμπ κι ως οργανισμός για να αυξήσεις την ΠΟΙΟΤΗΤΑ και το ΕΠΙΠΕΔΟ της "παραγωγικής διαδικασίας" σου. Να βελτιώσεις και να εξελίξεις σε επαγγελματικό επίπεδο κι επάρκεια, τις συνθήκες δουλειάς των τμημάτων υποδομής σου. Να μην βγάζεις μόνο έναν παίκτη επιπέδου "Αλεξανδρόπουλου" κάθε 3-4-5 χρόνια, αλλά να βγάζεις μίνιμουμ έναν με δύο τέτοιους ποδοσφαιριστές κάθε χρόνο. Και να υποστηρίζεις με σχέδιο και συγκεκριμένο πρότζεκτ αυτά τα "δημιουργήματά" σου. Τότε, ναι... Τότε θα μπορούμε να κάνουμε σοβαρή κουβέντα για πλάνο "ελληνοποίησης" και σταδιακή αύξηση στην ποσόστωση της Ακαδημίας στην πρώτη ομάδα.

Πόσα πεταμένα λεφτά δεξιά κι αριστερά...

Κι αλήθεια τώρα... Απ’ τα τόσα και τόσα εκατομμύρια ευρώ που έχει πετάξει στα σκουπίδια ο Γιάννης Αλαφούζος, αυτή τη δεκαετία που έχει τα ηνία του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, στους διάφορους Ιμπάρμπους, Καζιγιάμες, Εσπάρθες, Ούφε Μπεκ, Φορναρόληδες, Βελάσκες, Κάιπερς, Μπούιδες, Μπερίσες κ.ο.κ. (δεν έχει τελειωμό αυτή η λίστα άλλωστε...), πόσο καλύτερα θα ήταν να έχει επενδύσει το 1/5 αυτών των χρημάτων πάνω στην Ακαδημία του δικού του κλαμπ. Σε σκάουτινγκ, προπονητές, εξοπλισμό, εγκαταστάσεις, υποδομές... Νομίζω πως ειδικά αυτό, θα πρέπει να το σκέφτεται και να "δαγκώνεται" ο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού...

Παραμένει σταθερή στις αξίες της

Ακόμη κι έτσι όμως, απέναντι σε πολλαπλάσια μπάτζετ, πολυτέλειες, ανέσεις και δυνατότητες απόκτησης νεαρών ταλέντων που έχουν εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ, η "πράσινη" Ακαδημία αντιστέκεται. Όχι επειδή είναι κοντά στο να κατακτήσει το εφετινό πρωτάθλημα Κ19 (το οποίο βάσει συνολικής εικόνας κι εμφανίσεων αξίζει πέρα για πέρα). Φέτος είναι ένα βήμα απ’ το να το πάρει, προ διετίας το έχασε για ένα... δοκάρι από τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι θέμα... εφήμερης χαράς που έλεγε κάποτε για τα πρωταθλήματα κι ο Ντέμης Νικολαΐδης. Στον Παναθηναϊκό άλλωστε, δεν... περισσεύουν οι τίτλοι εδώ και χρόνια.

Το πιο σημαντικό και το πιο αισιόδοξο είναι πως η Ακαδημία του Παναθηναϊκού εξακολουθεί πορεύεται σταθερά πάνω στις αξίες της και παραμένει κάθε χρόνο, σχεδόν σε όλα τα τμήματά της πολύ ανταγωνιστική απέναντι σε όλους.

Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο "παράσημο" για τον Βαγγέλη Σάμιο, τους συνεργάτες του, τα παιδιά απ’ την Κ10 μέχρι την Κ19 και τη Β’ ομάδα, αλλά κι όλους όσοι δούλεψαν εκεί τα προηγούμενα χρόνια.

Ας υποστηρίξει όλος ο Παναθηναϊκός αυτή την προσπάθεια, όπως πρέπει με έργα και πράξεις. Όπως κάνει άλλωστε κι ο οργανισμός της Ακαδημίας όλα αυτά τα χρόνια...