Από το "παίζω πολύ καλά, αλλά κάτι δεν κάνω σωστά και γυρίζω με μηδέν βαθμούς σπίτι μου", στο "παίζω όσο χρειάζεται για να βρω γκολ και το διαχειρίζομαι μέχρι να φύγω με τη νίκη", ήταν πολλά... τσιγάρα δρόμος για τον εφετινό Παναθηναϊκό. Το διπλό στη Νεάπολη κόντρα στον Ιωνικό (0-1), ωστόσο, έδειξε σε μεγάλο βαθμό τον επόμενο δρόμο των πράσινων για να αρχίζουν να παίρνουν τις απαιτούμενες νίκες και μακριά απ’ την έδρα τους.

Αν το ματς με τη Λαμία στο Πανθεσσαλικό στις 22 Νοεμβρίου, ήταν το πρώτο checkpoint του "τριφυλλιού" στη σεζόν, υπό την έννοια πως από εκεί κι έπειτα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς άλλαξε το σύστημα καθιερώνοντας στην ενδεκάδα τρίτο χαφ (Βιγιαφάνιες) κι αλλάζοντας πλήρως την εικόνα των πράσινων στο δίμηνο που ακολούθησε, ο αγώνας του Σαββάτου (22/01) με τον Ιωνικό στη Νεάπολη ήταν ο δεύτερος "σταθμός αλλαγής" του εφετινού Παναθηναϊκού.

Και η είσοδος της λέξης κυνικότητα στο παιχνίδι του "τριφυλλιού" προκειμένου να αρχίσει να παίρνει πλέον τις νίκες που σπαταλούσε δεξιά κι αριστερά στο πρώτο μισό της σεζόν, μακριά απ’ την ασφάλεια της Λεωφόρου.

Ο Παναθηναϊκός ξόδεψε πολλούς βαθμούς ανά την Ελλάδα στα πρώτα επτά εκτός έδρας παιχνίδια του, διότι: α) Αρχικά, αδυνατούσε να βρει τρόπους διάσπασης των αντίπαλων αμυντικών γραμμών (σε Ζωσιμάδες, Βικελίδης και Θ. Κολοκοτρώνης), στην περίοδο που ακόμη όλος ο οργανισμός προσπαθούσε να προσαρμοστεί στα "θέλω" και στο αγωνιστικό μοντέλο που ήθελε να περάσει ο προπονητής του.

β) Εν συνεχεία, όταν βρήκε την αγωνιστική ισορροπία του και τον ξεκάθαρο αγωνιστικό προσανατολισμό του, έδειχνε τεράστια... αφέλεια κι έχανε "δικά" του παιχνίδια (με ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, με Βόλο στο Πανθεσσαλικό) που δεν άξιζε και δεν έπρεπε να έχει χάσει.

Προσαρμογή σε πιο ασφαλείς βάσεις

Στη Νεάπολη ωστόσο, άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια του επόμενου σταδίου ωρίμανσης στο αγωνιστικό προφίλ των πράσινων, με τον Γιοβάνοβιτς να προσπαθεί να βάλει εξαρχής το παιχνίδι της ομάδας του σε ένα πολύ πιο safe mode.

Προσοχή όχι με λογική "ταμπουριού" Μπόλονι, τύπου "διώχνω μέχρι να... ξημερώσει, πετάω την μπάλα μπροστά κι ότι μου κάτσει στην κόντρα", αλλά με προσαρμογή των ξεκάθαρων αρχών που έχει φέρει ο Σέρβος τεχνικός στο αγωνιστικό στυλ του Παναθηναϊκού, πάνω σε πιο ασφαλείς βάσεις.

Το πιο σημαντικό δε, στον χθεσινοβραδινό αγώνα ήταν το γεγονός ότι η προσαρμογή αυτή έγινε ακόμη πιο έντονη σε ροή αγώνα. Ειδικά, όταν οι παίκτες του Παναθηναϊκού συνειδητοποίησαν πως έπεφτε πολύ (ατιμώρητο απ’ τον διαιτητή Διαμαντόπουλο σε θέμα καρτών) "ξύλο" από τους γηπεδούχους κι έπρεπε και οι ίδιοι να επιστρατεύσουν αντίστοιχη δύναμη κι ένταση στο παιχνίδι τους.

Το καλό διάβασμα του Σπανού

Ο Ιωνικός πήγε πολύ καλά διαβασμένος στο παιχνίδι από τον προπονητή του, Δημήτρη Σπανό. Προσπάθησε εξαρχής να κλείσει τους διαδρόμους στην αριστερή πτέρυγα του Παναθηναϊκού στα ανεβάσματα του Χουάνκαρ κι έβαλε μπροστά τους Τουράμ και Λένις να πιέζουν μέχρι ανάσας την πρώτη πάσα των στόπερ προς τον Ρούμπεν και το χτίσιμο των επιθέσεων του "τριφυλλιού" από χαμηλά.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιβάλλει ο Παναθηναϊκός την κυκλοφορία που τον χαρακτηρίζει ως ομάδα, να δυσκολεύεται πολύ στο κράτημα της μπάλας και να κινδυνέψει σε δύο περιπτώσεις από τις προσπάθειες των Ντάλσιο (5’) και Μύγα (16’).

Οι δύο εσωτερικές κινήσεις

Μετά το 20λεπτο οι πράσινοι πέραν από την "σκληράδα" που επιστράτευσαν και στο δικό τους παιχνίδι για να ανταπεξέλθουν στις συνθήκες ενός αγώνα που είχε πάει ξεκάθαρα πάνω στη δύναμη, έκαναν δύο εσωτερικές κινήσεις που αποφόρτισαν το παιχνίδι τους. Χωρίς όμως, να προδίδουν ούτε λεπτό τις βασικές αρχές τους ως ομάδα.

Ο Μαουρίσιο κατέβηκε σε πιο χαμηλά μέτρα για να αποτελέσει το σκαλοπάτι δίπλα στον Ρούμπεν και να αρχίσει να κυκλοφορεί καλύτερα και με μεγαλύτερη ασφάλεια η μπάλα στα 25-30 μέτρα έξω απ’ την περιοχή του Παναθηναϊκού κι ο Βιγιαφάνιες μετακινήθηκε λίγο πιο αριστερά, προκειμένου να ψάξει τις συνεργασίες σε μικρό χώρο με τους Χουάνκαρ και Βιτάλ.

Η πίεση του Ιωνικού άρχισε να "σπάει" πλέον πιο εύκολα, ο Βιτάλ βρήκε χώρους για να αρχίσει να πατάει πιο πολύ στην αντίπαλη περιοχή κι ξεκίνησε να λειτουργεί πολύ καλύτερα το συνδυαστικό παιχνίδι των πράσινων στο επιθετικό τρίτο.

Κάπως έτσι, χάρη και στην ικανότητα του Καρλίτος να κρατήσει ψηλά την μπάλα, αλλά και την οξυδέρκεια του Βιγιαφάνιες που βρήκε την τρύπα ακινητοποιώντας όλη την άμυνα των γηπεδούχων, ήρθε το γκολ που έψαχνε ο Παναθηναϊκός πριν βγει το ημίχρονο. Και δεν είχε βρει σε αντίστοιχα, προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια του. Αυτό το ένα γκολ που πάντα του έλειπε σε τέτοιου είδους ματς...

Τα δύο πλάνα του β’ ημιχρόνου

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Γιοβάνοβιτς άλλαξε τακτική αρχίζοντας να δίνει χώρο και την μπάλα στον Ιωνικό στο πρώτο τέταρτο για να τον τραβήξει πιο ψηλά μέσα στο γήπεδο και να χτυπήσει στην κόντρα με τους Βιτάλ, Αϊτόρ και Καρλίτος. Θα μπορούσε να το έχει τελειώσει το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός αν ο Βιτάλ ενεργούσε ένα "κλικ" πιο γρήγορα στο 53’ στην γρήγορη μετάβαση των πράσινων και την ασίστ του Καρλίτος, πριν τον προλάβει ο Μύγας.

Στο τελευταίο 20λεπτο, με τον Βιγιαφάνιες να αρχίζει να βγάζει κόπωση από τις δυνάμεις που είχε στο γήπεδο και τον Βιτάλ να βγαίνει στο 66’, διότι δεν ήταν στο 100% μετά τον μικροτραυματισμό του στον αγώνα με την Αναγέννηση, ο Παναθηναϊκός επέλεξε να παίξει πολύ πιο μαζεμένα για να κρατήσει το προβάδισμά του ως το φινάλε.

Και μολονότι ο Ιωνικός πήρε προς το τελευταίο δεκάλεπτο την κατοχή, δεν αισθάνθηκε καμιά φοβερή πίεση, αφενός διότι η ποιότητα της ομάδας της Νίκαιας είναι πολύ πιο χαμηλή κι αφετέρου, διότι όλοι οι πράσινοι ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να κάνουν μέσα στο γήπεδο. Δίχως διάθεση για... δώρα τύπου Βόλου.

"Καθάρισε" με την τετράδα και προχωράει

Το διπλό στη Νεάπολη, δεύτερο στην εφετινή σεζόν της Super League Interwetten για τον Παναθηναϊκό τού προσφέρει πλέον την ηρεμία να πορευτεί χωρίς πίεση για την τετράδα στον επόμενο ενάμισι μήνα όπου τα ματς θα είναι σερί σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Και παράλληλα του δίνει τη δυνατότητα να αρχίσει να κοιτάει πλέον και πιο ψηλά στον βαθμολογικό πίνακα, εκεί που βρίσκονται η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, προχωρώντας επίσης με αντίστοιχη σταθερότητα και στο Κύπελλο, με στόχο να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής. Είναι μακρύς ακόμη ο δρόμος, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει καταφέρει πλέον να βρει (μετά από χρόνια) την ευθεία...