Μεγάλωσα πια, είδα πολλά και διάφορα και προσπάθησα -ειδικά τα τελευταία χρόνια- να μάθω τον εαυτό μου να μην τρελαίνεται, να μην ενθουσιάζεται και να μην χάνει την ισορροπία της σκέψης του, απ’ τα λόγια που ακούει στις επίσημες παρουσιάσεις των νέων προπονητών του Παναθηναϊκού.

Χωρίς καμία διάθεση δυσπιστίας προς τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς με το καλησπέρα. Κάθε άλλο. Απλώς πάντα το νέο, θέλγει, φέρνει μία διαφορετική αύρα, δημιουργεί μία αισιοδοξία, ειδικά μετά από περιόδους "μαυρίλας" σαν την περσινή του Παναθηναϊκού.

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως ο Σέρβος είχε μία πολύ μεστή παρουσία στην πρώτη συνάντησή του με τους δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Δεν θα αρχίσω τα. τετριμμένα πως "α, ήταν πολύ... διαβασμένος", "έδειξε πως ξέρει που ήρθε" κλπ κλισέ.

Τα χορτάσαμε αυτά από πολλούς στο παρελθόν. Αν κάτσεις μισή ώρα με τον Στραματσόνι, που έχει αυτό το εντυπωσιακό λέγειν και την επίπλαστη πειστικότητα, μπορεί να σε κάνει να πιστέψεις πως αύριο θα μπορέσεις να πετάξεις... F-16. Πάμε παρακάτω λοιπόν.

Εννοείται πως γνωρίζει πολύ καλά που ήρθε ο Γιοβάνοβιτς, τι σημαίνει Παναθηναϊκός, ποιο είναι το κανονικό μέγεθος της ομάδας κι όλου του οργανισμού και το πιο σημαντικό είναι πως έχει κατανοήσει πολύ καλά πως... βρέθηκε στην κατάσταση που βρίσκεται την τελευταία δεκαετία. Και δεν επιχείρησε καν να μπει στη γνωστή διαδικασία για να τάξει "παπάδες" και πράγματα που σε αυτή τη φάση το κλαμπ ΔΕΝ μπορεί να υποστηρίξει.

Αντίθετα, όλες οι τοποθετήσεις του ήταν απόλυτα μετρημένες και βουτηγμένες απ’ την κορφή ως τα νύχια στη σοβαρότητα (σοβαρότητα, όχι "σοβαροφάνεια") και στον ρεαλισμό που επιβάλλουν οι συνθήκες και η κατάσταση. Κι αυτά είναι στο τέλος της ημέρας, τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία που χρειάζεται αυτή η ταλαιπωρημένη ομάδα για να μπορέσει να "χτίσει" απ’ την αρχή κάτι κανονικό. Κι όχι ετοιμόρροπο στην πρώτη "στραβή".

Κανένα... τάξιμο και "κορδέλες"

Είναι πάρα πολύ έμπειρος ο Γιοβάνοβιτς και είναι πολύ σημαντική η αμεσότητα που έχει και ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τα πράγματα. Απ’ την πρώτη δήλωση που έκανε, μετά την υπογραφή του συμβολαίου του τη Δευτέρα (14/6), όταν μίλησε για τη "δημιουργία των προϋποθέσεων, προκειμένου να μπορέσει να επανέλθει ο Παναθηναϊκός εκεί που πρέπει να βρίσκεται", έδειξε πως δεν ήρθε να κοροϊδέψει. Αλλά να δουλέψει κανονικά και να προσπαθήσει να φτιάξει μία κανονική ομάδα, με αρχή, μέση και τέλος, όπως έκανε σε όλα τα κλαμπ που εργάστηκε στο παρελθόν.

Η γιαγιά μου έλεγε πως "...απ’ το τάξιμο δεν έχασε κανένας, μονάχα απ’ το δώσιμο". Ο Σέρβος ωστόσο, δεν προσπάθησε να... τάξει τίποτα που (ακόμα) δεν θα είναι σε θέση να κάνει στην ομάδα ή για την ομάδα. Κι αυτό του δίνει ένα πρώτο μεγάλο credit σωστής εκκίνησης!

Η "σταχυολόγηση" των λόγων του

Θα σταθώ ακόμη σε 4-5 ατάκες του απ’ αυτή τη "γεμάτη" ωριαία συνέντευξη Τύπου-παρουσίασή του:

1. "Δεν είμαι πολλές μέρες στην Αθήνα. Η απάντηση μου είναι απλή επειδή ζω εδώ και δύο εβδομάδες και καταλαβαίνω στην καθημερινότητα μου πόσο μεγάλη ομάδα είναι ο Παναθηναϊκός, ξέρω και τη νοοτροπία. Θα είμαι ικανοποιημένος αν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είναι ικανοποιημένοι απ' αυτό που θα δουν. Οτιδήποτε άλλο θα είναι αποτυχία. Αυτό εξαρτάται από τη δουλειά μας στον αγωνιστικό χώρο. Από τις συνθήκες, από το πόσο μπορούμε να πείσουμε τον φίλαθλο κόσμο του Παναθηναϊκού να μας βοηθήσει. Αυτό είναι το δικό μου το στοίχημα".

Μαγκιά του, αν το καταφέρει, να μπορέσει να επαναφέρει στους φίλους του "τριφυλλιού" αυτή την ανυπομονησία να φτάνει Σαββατοκύριακο και να περιμένουν πως και πως για να δουν την ομάδα τους. Έχετε/έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο γιγαντώθηκε αυτό το συναίσθημα της αδιαφορίας τα τελευταία χρόνια;

2. "Η Ιστορία του Παναθηναϊκού, αυτά που έχει πετύχει, ορίζει τους στόχους. Ο Παναθηναϊκός στο ελληνικό πρωτάθλημα είτε το θέλεις, είτε όχι πρέπει να πρωταγωνιστεί, δεν υπάρχουν επιλογές. Σήμερα βρίσκεται σε μια διαφορετική κατάσταση, πέρασε δύσκολη περίοδο τα τελευταία δέκα χρόνια. Αν σας έλεγα εγώ σήμερα, ότι θέλω ο Παναθηναϊκός του χρόνου να πάρει το πρωτάθλημα, δεν θα ήμουν σοβαρός. Στη δουλειά μου είχα πει ότι πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να επιστρέψουμε εκεί που πρέπει να είμαστε". Απ’ το στόμα σου και στου... Θεού τ’ αυτί έχω μόνο να συμπληρώσω πάνω σ’ αυτό.

3. "Δεν θα ήθελα να απαντήσω στο θέμα που αφορά τις αντιδράσεις και τις ευθύνες. Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να είναι οι φίλαθλοι χαρούμενοι. Για τα αποτελέσματα ευθύνη έχουμε εμείς. Εγώ σαν προπονητής και οι ποδοσφαιριστές έχουμε τις ευθύνες. Αυτές πρέπει να τις αισθανόμαστε για να δώσουμε το καλύτερο δυνατό. Οταν οι ευθύνες πάνε στον ιδιοκτήτη, τότε η αξία της ίδιας της ομάδας είναι χαμηλή. Δεν το θέλω αυτό. Θα προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε αυτό. Θέλω να δουλεύω με άτομα που θα μοιράζονται τις ευθύνες. Με αυτό το σκεπτικό η αξία τους θα είναι καλύτερη".

Μισό λεπτό και μην βιάζεστε, όσοι πιστεύετε ότι προσπαθεί απ’ την αρχή να "δικαιολογήσει" τον Αλαφούζο. Τα λόγια του Σέρβου δεν αφορούν αυτό το κομμάτι, αλλά το γεγονός ότι πρέπει όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού να αποτινάξει πλέον από πάνω του την εύκολη δικαιολογία και τα άλλοθι που έβρισκαν οι πάντες, πίσω απ’ τα διοικητικά εγκλήματα των τελευταίων ετών και το χαμήλωμα του πήχη των φιλοδοξιών και των στόχων. Μήπως ήρθε η ώρα να δουν (και πάνω απ’ όλα να αναλάβουν) όλοι τις πραγματικές ευθύνες τους;

4. "Δεν είναι δίκαιο να μιλήσω για τα προβλήματα που είχε πέρσι η ομάδα, γιατί δούλεψαν δύο άνθρωποι πριν από μένα. Και δεν γίνεται η συνέντευξη Τύπου για να σχολιάσω τη δουλειά τους. Τα προβλήματα που είχε ο Παναθηναϊκός είτε αγωνιστικά, είτε εξωαγωνιστικά θα ήθελα να τα κρατήσω για μένα και το τιμ μου απ' να το συζητάω δημόσια. Σέβομαι τη δουλειά του κ. Πογιάτος και του κ. Μπόλονι που έχει πίσω του μεγάλη εμπειρία. Πιστεύω ότι έκανε ότι καλύτερο για να έχει καλά αποτελέσματα γιατί ένας προπονητής ζει απ' αυτά". Τεράστιο fair play και μαγκιά του. Θα μπορούσε να πει "ρε παιδιά, εγώ... καμένη γη παρέλαβα" και να αρχίσει να πετάει... μπαλάκια ευθυνών. Δεν το έκανε κι αυτό δείχνει το χαρακτήρα του και τη σοβαρότητά του σε όλα τα επίπεδα.

5. "Αυτό που έχει για μένα σημασία σήμερα είναι ο Παναθηναϊκός του αύριο. Αν υπάρχουν αυτοί που ασχολούνται περισσότερο με τις φωτογραφίες, τα media, τα Instagram, εγώ είμαι λίγο της παλιάς σχολής, old school. Δεν είμαι λάτρης και ίσως υπάρξουν προβλήματα...". ΑΝΤΕ ΜΠΡΑΒΟ ΒΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ, μπας και κοπούν λίγο μαχαίρι οι αστειότητες με τα social media κι όλα αυτά τα "δροσερά", μαζί με τις συμπεριφορές "δεν έγινε μωρέ και τίποτα" μετά από ήττες, που ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι όλων... Ελπίζω να το πήρατε όλοι το μήνυμα κύριοι.

Η μεταγραφή του Κώτσιρα

Περισσότερα απ’ τις 28 Ιουνίου στο γήπεδο. Στο άλλο "γήπεδο", το μεταγραφικό, η πρώτη κίνηση με την απόκτηση του Γιάννη Κώτσιρα ήταν άκρως ενθαρρυντική για το πώς σκοπεύει να "χτίσει" τον δικό του Παναθηναϊκό ο Γιοβάνοβιτς. Κι όσοι σπεύσουν να κράξουν με το γνωστό... ξερολισμό, λέγοντας "έλα μωρέ, ποιος Κώτσιρας τώρα;" Να είστε σίγουροι πως τον Γενάρη, θα είναι οι ίδιοι που θα φωνάζουν στον Φαν Σιπ να τον έχει βασικό στην Εθνική Ομάδα. Γιατί το παιδί εκεί αξίζει να είναι με τις εμφανίσεις που έχει κάνει την τελευταία διετία.