Αν ζούσαμε στο "μαγικό" κόσμο της Premier League (λέμε τώρα…), μετά και τα αποτελέσματα της Κυριακής (17/1), ο Λάζλο Μπόλονι θα ήταν ήδη το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο του "προπονητή του μήνα Ιανουαρίου". Κι ας απομένουν ακόμη άλλες τρεις αγωνιστικές μέχρι να... φύγει ο Γενάρης.

Σύμφωνοι κι ο Πέδρο Μαρτίνς έχει "γράψει" ένα "4 στα 4" σε αυτή την πρώτη σειρά αγώνων του β’ γύρου (με ενδιάμεσο σταθμό το "Χ" στο εξ αναβολής παιχνίδι, στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ), όμως αυτό που έχει καταφέρει σ’ αυτές τις τρεις τελευταίες εβδομάδες ο Ρουμάνος τεχνικός, εν μέσω τόσων αγωνιστικών προβλημάτων, φαντάζει πολύ πιο σπουδαίο.

Κι όπως έχει δεχθεί πολλές φορές κριτική για διάφορες παράδοξες επιλογές κι αποφάσεις, όπως η χριστουγεννιάτικη άδεια-μαμούθ και η "χαλαρή" αντιμετώπιση των υπερατλαντικών ταξιδιών ή η επιμονή του στον Ζε με τον άκρως προβληματικό χαρακτήρα, έτσι πρέπει να πιστώνεται και να παίρνει τα credits που του αναλογούν, ειδικά σ’ αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο που πέρασε όλος ο οργανισμός του Παναθηναϊκού.

Πολλοί θα σταθούν σήμερα στο πόσο ζορίστηκαν οι "πράσινοι" στο "Κλεάνθης Βικελίδης", ειδικά σε δύο 15λεπτα σε κάθε ημίχρονο, όπου ο Άρης ανέβασε ασφυκτικά την πίεσή του και πολιόρκησε τον Παναθηναϊκό ή θα μιλήσουν (μόνο) για "άστρο". Δεν είναι όμως όλα θέμα... τύχης. Να με συμπαθάτε κιόλας.

Είναι ξεκάθαρο πως ούτε ο ίδιος ο Μπόλονι θέλει να βλέπει την ομάδα του σε συνθήκες τόσο μεγάλης πίεσης, να μην μπορεί να κρατάει μπάλα και να τη στριμώχνει ο αντίπαλος σε ορισμένα σημεία του αγώνα στα... σχοινιά. Ούτε στον ίδιο αρέσει αυτό, ούτε το θέλει...

Όμως με τη μισή, βασική ομάδα του "off" εδώ και τρεις εβδομάδες, με τον Μαουρίσιο να επιστρέφει από κορονοϊό και να αφήνει και τα... πνευμόνια του μέσα στο γήπεδο μέχρι να γίνει αλλαγή, δίχως ενισχύσεις (ακόμα) απ’ τις μεταγραφές, χωρίς τους Βιγιαφάνιες, Κουρμπέλη, Σάντσες (πέραν της όποιας καταπόνησης των υπολοίπων), το μόνο που μπορούσε να κάνει, ήταν να γίνει απόλυτα "κυνικός" μέσα στο γήπεδο.

Να βρει τον τρόπο για να "χτίσει" ένα διπλό τείχος μπροστά από την περιοχή του Παναθηναϊκού, να περιορίσει στο ελάχιστο τα λάθη και τα φθηνά τέρματα που δεχόταν το "τριφύλλι" σ’ όλο τον πρώτο γύρο, γνωρίζοντας ότι μπροστά με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα έπαιρνε ένα γκολ. Και το κατάφερε περίφημα, αναδεικνύοντας διαφορετικούς "πρωταγωνιστές" σε κάθε αγώνα ξεχωριστά...

ΟΙ 21 ΠΑΙΚΤΕΣ ΣΕ 4 ΑΓΩΝΕΣ

Παράλληλα ο Μπόλονι τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών του, έδειξε δικαιοσύνη στις επιλογές του, δεν "κώλωσε" να αφήσει εκτός ενδεκάδας και τον Μακέντα και τον Καρλίτος, για να βάλει τρεις μικρούς που έτρεχαν για... 13, να ανοίξει το rotation και να "ξεζουμίσει", ότι περισσότερο μπορούσε απ’ όλο το ρόστερ του.

Συνολικά 21 παίκτες χρησιμοποίησε ο Ρουμάνος τεχνικός σ’ αυτή την πρώτη τετράδα αγώνων του β’ γύρου, με τελευταίες "προσθήκες" στο ματς με τον Άρη τον "Μάου" και τον Χατζηθεοδωρίδη, με τον τελευταίο να αφήνει πίσω του το "εφιαλτικό" εξάμηνο μετά το σοβαρό τραυματισμό του και να φωνάζει ξανά "παρών" την κατάλληλη στιγμή, όπου βγαίνει πια απ’ την "εξίσωση" ο Ζαγαρίτης.

Για όλα τα παραπάνω αξίζει κι έναν και δυο επαίνους ο 67χρονος τεχνικός. Κι αν σε ορισμένους μοιάζουν... αποκρουστικές αυτές οι νίκες στο... μισό γκολ, η απάντηση είναι "ας νικάει με 1-0, μέχρι να βρεθεί... νερό στη Σαχάρα". Από το κάτι σαν… ομάδα που έβλεπε όλος ο κόσμος με θλίψη και οίκτο στα πρώτα ματς της σεζόν, χίλιες φορές οι νίκες στο γκολ, η "αμυντική συμπεριφορά" και το "πρώτα να μη... φάω γκολ", που βλέπουμε από τις 3 Ιανουαρίου. Τουλάχιστον αυτή η ομάδα έχει μία "ταυτότητα" ξέρεις τι να δεις και τι να περιμένεις και βλέπεις ένα γκρουπ παικτών που τα δίνουν όλα!

Ο ΠΑΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ

Ο Παναθηναϊκός που έχει στο μυαλό του ο Μπόλονι, είναι -ως ένα βαθμό- η version που πρόλαβε να δείξει (κι όχι σε πλήρη... απαρτία ή εκτέλεση) στο 20ήμερο από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο (στο β’ ημίχρονο), μέχρι το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Διότι από την Τούμπα και μετά άρχισαν τα... βάσανα: Εκτός λόγω προσαγωγού ο Κουρμπέλης, off σ’ εκείνο το ματς ο Διούδης, με ενοχλήσεις ο Μαουρίσιο, ο Βιγιαφάνιες και ο Αλεξανδρόπουλος και μετά ήρθε κι ο... Covid-19.

Όταν με το καλό επιστρέψουν άπαντες -και δη οι Βιγιαφάνιες, Σάντσες από τον προσεχή αγώνα με τον ΟΦΗ κι από τα τέλη Γενάρη ο Κουρμπέλης- θα δούμε και πολύ πιο δημιουργικό κι "αποτελεσματικό" Παναθηναϊκό.

Το ζητούμενο ήταν να υπάρχει "στόχος" μέχρι τότε. Κι ο Μπόλονι μαζί με τους συνεργάτες του, όχι μόνο πήραν τα αποτελέσματα και τον κράτησαν "ζωντανό", αλλά "έχτισαν" πλέον και την ψυχολογία όλης της ομάδας, διατηρώντας τους πάντες "ενεργούς" και χρήσιμους. Σπουδαία "κατάκτηση" και "bravo domnule Boloni" ή "jól sikerült Mr. Boloni" (μπράβο κύριε Μπόλονι) που θα έλεγαν στη γλώσσα και των δύο πατρίδων σας.

Ο Παναθηναϊκός έχει όντως αρχίσει να βγαίνει... μέτρο με το μέτρο έξω από το πρώτο μεγάλο "τούνελ". Αρκεί να αποκτήσει διάρκεια και στα επόμενα ματς, διότι όλοι οι αγώνες από εδώ και πέρα θα είναι "τελικοί".

Υ.Γ.: Δεν έχει καμία απολύτως "αξία" να ασχοληθεί κανείς με όσα έγιναν στο "Κλεάνθης Βικελίδης", έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Απλά, αν υπάρχει παρατηρητής κι έχουν γραφτεί αναλυτικά, όλα όσα ειπώθηκαν κι έγιναν, το όλο θέμα θα πάρει το δρόμο που πρέπει στην αθλητική δικαιοσύνη.

Υ.Γ.2: Πολύ σωστά ο Μπόλονι έπλεξε το εγκώμιο των συνεργατών του μετά το ματς. Το αίσθημα της δικαιοσύνης που αναφέραμε και πιο πάνω... Διότι κι ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος και ο Σεργκέι Κουζνιέτσοφ αξίζουν τα δικά τους "credits" για τα τελευταία αποτελέσματα. Το ίδιο και οι γυμναστές, ο Γιάννης Σταυρινός κι ο Ηλίας Αμπατζίδης.

Και βεβαίως ο προπονητής τερματοφυλάκων, Γιώργος Μουντάκης. Το γεγονός ότι ο Διούδης είναι σ’ αυτή τη σούπερ κατάσταση, το πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό ο Κρητικός στην καταγωγή κόουτς των γκολκίπερς. Δεν ήταν "τυχαία" απ’ τους καλύτερους "μαθητές" του Παναγιώτη Μαλλιαρίτση, του κορυφαίου προπονητή τερματοφυλάκων στην Ελλάδα...