Μπερνάρ, ο μικρός "μάγος" του Παναθηναϊκού που θέλει να κρατήσει την υπόσχεσή του
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τον υπέροχο Μπερνάρ που έδωσε μία υπόσχεση που θέλει να κρατήσει, τις υπέροχες "πινελιές" του στα δύο γκολ του στον αγώνα με τη Λαμία, τις 5+1 παραστάσεις που έχει μπροστά του και τη "μάχη" που ακολουθεί για τον Παναθηναϊκό σε μία εβδομάδα
Και στην ούγια να γράφει... Μπερνάρ. Και μια και δυο φορές! Όπως κάνουν πάντα οι μεγάλοι παίκτες, όπως κάνουν εκείνοι που "μιλάνε" στο γήπεδο όταν τους χρειάζεται ακόμη περισσότερο η ομάδα τους. Κι ας είχε χάσει (ξανά) ένα απ’ τα γκολ που δεν... χάνονται στο 38’ του αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Λαμία, με το σκορ στο επικίνδυνο και ψυχοφθόρο 1-1. Αυτό όχι μόνο δεν τον θόλωσε, αλλά τον έκανε να πεισμώσει ακόμη περισσότερο και να αποφασίσει να το πάρει πάνω του, για να κρίνει το ματς σαν θα ερχόταν η ώρα. Και το έκρινε...
Με το που πήρε την μπάλα στα χέρια του ο μικρός, αλλά θαυματουργός Βραζιλιάνος στο 60ό λεπτό, αμέσως μετά το φάουλ του Κορνέζου στον Ιωαννίδη, όλο το γήπεδο σηκώθηκε όρθιο. Το ένιωθες στην αύρα του γηπέδου κι αυτό ειλικρινά δεν περιγράφεται, ούτε αποτυπώνεται εύκολα σε λέξεις, αν δεν είσαι εκεί για να το ζεις.
Σαν να περίμενε καρτερικά κάθε φίλος του Παναθηναϊκού πως θα έκανε κάτι το "διαφορετικό". Πως εκείνος θα μπορούσε να δώσει τη λύση για να διώξει μακριά τα πρώτα... γκρίζα σύννεφα, πριν "μαυρίσει" ο ουρανός πάνω απ’ τη Λεωφόρο υπό το άγχος ενός κακοπαιγμένου déjà vu απέναντι στη Λαμία, σαν εκείνο το βράδυ της 1ης Φεβρουαρίου.
Το πόσο πολύ ήθελε να το στείλει εκεί που το έστειλε το φάουλ α-λα... Σαραβάκου ο Μπερνάρ, φαινόταν απ’ όλες τις κινήσεις του. Το πώς πήρε την μπάλα, ζύγισε κάθε βήμα, που θα πατήσει, πως θα εκτελέσει. Κι όταν έφυγε η μπάλα απ’ το πόδι του, σχεδόν όλο το γήπεδο σηκώθηκε για να πανηγυρίσει, με τη σιγουριά του γκολ πριν ακόμη η μπάλα καρφωθεί στο "παραθυράκι" του Κοσέλεφ. Καμία λύτρωση, καμία "εξιλέωση" για τη χαμένη ευκαιρία του 38’.
Ο Μπερνάρ δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν. Το μόνο που θέλει είναι να κάνει ότι περνάει απ’ τα (μαγικά) πόδια του για να τηρήσει το λόγο του και την "υπόσχεση" που έδωσε για πρώτη φορά τόσο έντονα το βράδυ της 4ης Φεβρουαρίου, μετά το ντέρμπι της κανονικής περιόδου με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Να φύγει το καλοκαίρι απ’ την Ελλάδα ως πρωταθλητής!
Δεν είναι δεδομένο ότι θα το πετύχει, ακόμη υπάρχουν 5 στροφές στα playoffs (συν το εξ αναβολής του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό), αλλά αυτό που δεν αμφισβητείται είναι πως μέχρι την τελευταία μέρα που θα φοράει τη φανέλα με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, ο "Μπέρνι" θα μοχθεί ολοένα και πιο σκληρά για να το πετύχει. Απέναντι σ’ όλο τον ανταγωνισμό. Και πραγματικά είναι έτοιμος για όλα σ’ αυτές τις 5+1 "παραστάσεις" που μένουν ως το τέλος της σεζόν σε πρωτάθλημα και Κύπελλο.
Η λάμψη του "Μπέρνι" δείχνει το δρόμο...
Δεν υπάρχουν πολλά (άλλα) να πει και να γράψει κανείς για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Λαμίας κι αυτό το 3-1 που ήρθε με τη "σφραγίδα" του Μπερνάρ. Η λάμψη του Βραζιλιάνου τα σκεπάζει όλα και δείχνει το δρόμο.
Οι "πράσινοι" βρέθηκαν ξανά πίσω στο σκορ πολύ νωρίς στο ματς, διότι έχει γίνει κανόνας πλέον το ένα ατομικό λάθος στο πρώτο ημίωρο. Δεν έχει να κάνει με τον Κώτσιρα και κακώς αρκετοί μετά στα social media (αυτή την "πληγή") έγραψαν πράγματα εναντίον του.
Στην τελική με όλα όσα κάνει φέτος ο Κώτσιρας, ναι, το δικαιούται κι αυτό το ένα λάθος. Το θέμα όμως δεν είναι ο Γιάννης. Σήμερα ήταν ο Κώτσιρας, προχθές με την ΑΕΚ ήταν ο Χουάνκαρ, πιο πίσω με τον ΠΑΟΚ τρεις παίκτες που δεν γκρέμισαν τον Μπράντον Τόμας. Τα θέμα είναι συνολικό και στο πόσο "εύκολα" ορισμένες φορές "δίνει" πράγματα ο Παναθηναϊκός στον αντίπαλό του, την στιγμή ακριβώς που πάει να πάρει το πάνω χέρι στην κυκλοφορία και την κατοχή της μπάλας.
Δεν... μύριζε "γκέλα" ετούτη τη φορά
Οκέι, η Λαμία προηγήθηκε στο 14’ με τον Σλίβκα, όμως ετούτη τη φορά δεν ήταν ίδιο ματς με αυτό της 17ης Φεβρουαρίου. Δεν "μύριζε" τόσο πολύ για γκέλα το παιχνίδι και σ’ αυτό βεβαίως βοήθησε πολύ το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός βρήκε αμέσως γκολ ισοφάρισης (18’ Τσέριν) και δεν έζησε πολύ με το βάρος της πίεσης και το αγκομαχητό και του "πάλι κυνηγάω να το γυρίσω".
Ακόμη κι όταν ο "Μπέρνι" έχασε αυτό που έχασε στο 38’ ή ο Σπόραρ την έστειλε στο δοκάρι στο 42’ (δευτερόλεπτα νωρίτερα, πριν το διώξιμο και την επιστροφή της μπάλας απ’ τον Ιωαννίδη προς τον Σλοβένο υπήρχε καθαρό χέρι του Σιμόν), η αίσθηση που σου έβγαζε το ματς ήταν πως ο Παναθηναϊκός θα το έβρισκε το γκολ.
Και το βρήκε με αριστουργηματικό τρόπο, με ένα φάουλ top-class εκτέλεσης απ’ τον μικρό "μάγο" του ακριβώς στο σημείο που έπρεπε για να δώσει την απαιτούμενη ώθηση σε γήπεδο κι εξέδρα για να τελειώσει το ματς. Το δε τρίτο γκολ των "πράσινων" ήταν επίσης εξαιρετικό απ’ την αρχή ως το τέλος του. Αποθέωση του passing game μέσα από ένα υπέροχο build up, ανοικτό κοντρόλ του Μπερνάρ και σκάψιμο δίπλα απ’ τον Κοσέλεφ.
Ας τον απολαύσουμε όλοι, με όλη μας την ψυχή σ’ αυτόν τον ένα μήνα και κάτι που θα είναι στα μέρη μας, γιατί τέτοιον παίκτη με όλο αυτό το "πακέτο" που έχει πάνω του ο Βραζιλιάνος δεν τον βλέπουμε συχνά στη Super League. Κι ας μην "πουλάει" σε ορισμένους, ο καθένας με το γούστο του...
Απόφαση για οικογενειακούς λόγους
Επίσης, για να τελειώνει λίγο και η κουβέντα γύρω απ’ το γιατί δεν έμεινε, γιατί δεν ανανέωσε, γιατί επέλεξε να υπογράψει απ’ τα τέλη Γενάρη στην Ατλέτικο Μινέιρο.
Την απόφαση αυτή ο "Μπέρνι" την πήρε παλεύοντας μέσα του για εβδομάδες. Δεν είχε να κάνει με τον Παναθηναϊκό, με το αν τον ήθελαν (που εννοείται πως τον ήθελαν σαν... τρελοί) οι "πράσινοι" και τα επόμενα χρόνια. Ο λόγος της απόφασής του ήταν καθαρά οικογενειακός. Απ’ το περασμένο καλοκαίρι η φαμίλι
α του Μπερνάρ ήθελε να γυρίσουν στη Βραζιλία, μετά από 10 χρόνια "ξενιτιάς" σε Ουκρανία, Αγγλία, Σαουδική Αραβία κι Ελλάδα. Η επιλογή της επόμενης μέρας είχε να κάνει ξεκάθαρα με την επιθυμία της οικογένειας να γυρίσουν στην πατρίδα τους μετά από τόσα χρόνια. Κι εκεί ο Μπερνάρ θα επέστρεφε μόνο για την Ατλέτικο Μινέιρο, την ομάδα απ’ την οποία ξεκίνησε την καριέρα του, την πρώτη του αγάπη και... παντοτινή. Και για να μην υπάρχουν απορίες, το ξεκαθάρισε κι ο ίδιος μια και καλή στις δηλώσεις που έκανε μετά τον αγώνα με τη Λαμία.
Πρέπει να είναι (πολύ) καλύτερος...
Κλείνοντας δυο λόγια για τη συνέχεια. Το ματς αυτό με τη Λαμία ήταν ενδεικτικό για το τι θα περιμένει (και σε ακόμη υψηλότερη ένταση) τον Παναθηναϊκό σε μία εβδομάδα στο "Αθανάσιος Διάκος". Ο Τερίμ το περιέγραψε πολύ κομψά στη συνέντευξη Τύπου κι όλοι πια στο "τριφύλλι" θα πάνε (και) εκεί απόλυτα υποψιασμένοι.
Διότι θα είναι κι αυτό το παιχνίδι... αίμα κι άμμος για τους "πράσινους", όμως επιβάλλεται να είναι ακόμη καλύτεροι -ή για την ακρίβεια πολύ καλύτεροι- για να το πάρουν και αυτό. Και να πάνε μετά για έναν πρώτο "τελικό" το βράδυ της 24ης Απριλίου στην OPAP Arena απέναντι στην ΑΕΚ.
Μέχρι τότε όμως, προέχει το απόγευμα της 21ης Απριλίου...