Ο Αϊτόρ έβγαλε από πάνω του τις πέτρες και τραγουδάει ξανά
Η αγωνιστική αναγέννηση του Αϊτόρ που έχει τη "σφραγίδα" του Γιοβάνοβιτς, η κυριαρχία του Παναθηναϊκού επί του Άρη, ελέω Βιγιαφάνιες, Αλεξανδρόπουλου και των δύο εξτρέμ κι ο μακρύς δρόμος ως την "επιστροφή". Ο Κώστας Γουλής καταγράφει όσα έφερε στο "τριφύλλι" το πρώτο ματς του 2022.
Ήταν ξανά καταπληκτικός -μισή μεσαία γραμμή μόνος του- ο Λούκας Βιγιαφάνιες που διάγει την καλύτερη περίοδο (και) των δύο θητειών του στον Παναθηναϊκό. Ήταν τρομερός σε τρεξίματα, "ανακατωσούρα" των γραμμών του Άρη, δημιουργία, αλλά κι εκτέλεση ο "Τούκου" Παλάσιος στο πιο πλήρες παιχνίδι του ως τώρα με την "πράσινη" φανέλα. Ήταν πηγή δύναμης, αθλητικότητας, φρεσκάδας κι έντασης ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος που πήρε φανέλα βασικού μετά από τέσσερα ματς και ξεδίπλωσε όλες τις αρετές του (αλλά και τις μικρές αδυναμίες του) στο χορτάρι.
Εκείνος, ωστόσο, που έκανε τη διαφορά το βράδυ της Τετάρτης (05/01) ως προς την πειστικότητα της νίκης του Παναθηναϊκού επί του Άρη, ήταν ο Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα. Νέτα-σκέτα!
Ο Καταλανός εξτρέμ με το ιδιαίτερο επίθετο, που σε "λαϊκή", ελεύθερη μετάφραση, σημαίνει "το τραγούδι τη πέτρας" (!), έκανε όλα όσα δεν έχει κάνει εδώ κι ενάμισι χρόνο με τον Παναθηναϊκό. Για την ακρίβεια, έχει αρχίσει να τα κάνει εδώ κι ενάμισι μήνα, όταν ξαναβρήκε μόνιμη θέση βασικού και ζει στο "τριφύλλι" όσα δεν έζησε από το καλοκαίρι του 2020, όταν οι "πράσινοι" πλήρωσαν αδρά σε προμήθεια μάνατζερ και σε συμβόλαιο, για να τον κάνουν δικό τους μετά από μάχη με τη Μπεσίκτας κι άλλες 2-3 άλλες ομάδες.
Κι εδώ σαφώς κι αξίζει ένα μεγάλο credit στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και το επιτελείο του, που πήραν στα χέρια τους έναν "ιδιαίτερο" παίκτη με ισοπεδωμένη κι εύθραυστη ψυχολογία, ο οποίος ήθελε να φύγει το περασμένο καλοκαίρι για να επιστρέψει στην Ισπανία, που έδειχνε να μην "κουμπώνει" με την ομάδα και να μην μπορεί να βρει ρόλο και όρεξη για να κάνει όλα αυτά που τον έκαναν να λάμψει για μία διετία (2018-2020) στην Ολλανδία και τον μετέτρεψαν ξανά σε έναν εξτρέμ "πρώτης γραμμής".
Δεν είναι μόνο το γκολ, το δοκάρι, το άγγιγμα της μπάλας στη φάση του 1-0 μετά το χαμηλό γύρισμα του Χουάνκαρ, που ακινητοποίησε τους στόπερ του Άρη και την έσπρωξε στο τάιμινγκ που έπρεπε προς τον Παλάσιος για να σκοράρει μετά από διπλή προσπάθεια. Είναι -πάνω απ’ όλα- ο "αέρας" και η αυτοπεποίθηση που βγάζει πια μέσα στο γήπεδο ο 25χρονος, που δεν φοβάται να πάρει πάνω του φάσεις, που συνεργάζεται εξαιρετικά με τους Βιγιαφάνιες, Χουάνκαρ και βγάζει συνεχώς τριγωνικές συνεργασίες στο επιθετικό τρίτο. Είναι η διάθεση που καταθέτει και δείχνει πια να ευχαριστιέται σαν παιδί την μπάλα.
Σαν να έβγαλε από πάνω του τις "πέτρες" και να... τραγουδάει ξανά μέσα στο γήπεδο, για να "παίξουμε" λίγο και με το επώνυμό του. Μεγάλο πράγμα η ψυχολογία και η εμπιστοσύνη στο ποδόσφαιρο.
Είχε ξανά την κατοχή παρά τις απουσίες
Ο Παναθηναϊκός συνέχισε (και) στο ματς με τον Άρη, από εκεί που σταμάτησε το 2021 στο πρωτάθλημα. Ή για να ακριβολογούμε συνέχισε να παρουσιάζει τη σταθερή βελτίωση που έχει καταθέσει στους αγώνες του απ’ τα τέλη Νοεμβρίου κι έπειτα. Σε ένα παιχνίδι που και οι δύο ομάδες είχαν πολύ μεγάλες απουσίες ελέω κορονοϊού (ο Παναθηναϊκός στα κεντρικά χαφ, ο Άρης στους εξτρέμ), οι "πράσινοι" έδειξαν πολύ σωστά πιο προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ματς και προσαρμόστηκαν πάνω στις ελλείψεις τους.
Το πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως ενώ θα περίμενε κανείς τον Παναθηναϊκό να έχει μετά από καιρό "θέμα" με την κατοχή και την κυκλοφορία της μπάλας ελέω των απουσιών των Ρούμπεν (κυρίως) και Μαουρίσιο -που είναι άκρως καθοριστικοί κι επιδραστικοί στο στυλ ποδοσφαίρου που έχει εδραιώσει το τελευταίο δίμηνο στο "τριφύλλι" ο Γιοβάνοβιτς- απ’ τη στιγμή μάλιστα ο Άρης είχε την κανονική τριάδα των κεντρικών χαφ του στο γήπεδο (Σάσα, Εντιαγέ, Τζέγκο), οι "πράσινοι" ήταν ξανά κυριαρχικοί μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Και κατοχή της μπάλας είχαν σχεδόν σε όλο το ματς (από 54%-46% έως 60%-40%) και συνεργασίες έβγαζαν και τη δύναμη που χρειαζόταν πάνω σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες τους, ιδίως στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Φρόντισαν γι' αυτό ο Βιγιαφάνιες που ήταν παντού, ο τρομερά πεισματάρης κι αποτελεσματικός Αλεξανδρόπουλος που έκλεψε όσες μπάλες δεν έκλεψε μαζί όλος ο Άρης, αλλά και το γεγονός ότι πήραν και κράτησαν πολύ μπάλα οι δύο εξτρέμ του (Παλάσιος κι Αϊτόρ), δημιουργώντας συνεχώς ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα.
Το "μηδέν" στην άμυνα κι ο Αλεξανδρόπουλος
Έτερο σημαντικό credit στην αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού και στην πολύπειρη και "μπαρουτοκαπνισμένη" πεντάδα (Βέλεθ, Σένκεφελντ, Σάντσες, και Χουάνκαρ μαζί με τον Μπρινιόλι, όλοι τους 30 με 31) που έχει σταθεροποιήσει στα τελευταία παιχνίδια ο Σέρβος τεχνικός. Ο Παναθηναϊκός έχει βρει τρομερή συνοχή πλέον στα μετόπισθεν, κράτησε το "μηδέν" πίσω για τέταρτο σερί ματς και δείχνει πως έχει αποκτήσει ταυτότητα και στο ανασταλτικό σκέλος. Μεγάλη υπόθεση η επιστροφή του Ολλανδού στόπερ, μολονότι δεν απέφυγε 1-2 μικρολάθη στις μεταβιβάσεις του σε νευραλγικά σημεία.
Για τον δε Αλεξανδρόπουλο δεν χρειάζονται (άλλα) "μεγάλα" λόγια. Ο "μικρός" μεγαλώνει συνεχώς, είναι βασικός πυλώνας του μέλλοντος για τον Παναθηναϊκό και το μόνο που χρειάζεται να κουλαντρίσει λίγο, είναι ο υπέρ-ενθουσιασμός που βγάζει ορισμένες φορές (ιδίως μετά από εντυπωσιακά κλεψίματα της μπάλας), που τον οδηγεί σε αβίαστα λάθη στις μεταβιβάσεις του την ώρα που ανεβαίνει ψηλά όλη η ομάδα. Θα το φτιάξει όμως κι αυτό...
Τα πιο ψηλά σκαλοπάτια και η διάρκεια
Αποστολή εξετελέσθη για τους "πράσινους" και με πολύ πειστικό κι εμφατικό τρόπο κόντρα στον Άρη, με τον Παναθηναϊκό να ανεβάζει τη διαφορά τους στους 5 βαθμούς (και με ματς λιγότερο), να καλύπτει την ήττα με 1-0 στο "Βικελίδης" και να παίρνει και τη διαφορά στα γκολ που ίσως και να παίξει ρόλο στο τέλος της σεζόν, μετά και τα δύο παιχνίδια που θα δώσουν στα playoffs. Μα πάνω απ’ όλα κέρδισε κι άλλο σε αυτοπεποίθηση απέναντι στους "κιτρινόμαυρους", ενόψει του (πολύ πιθανού) ανταμώματός τους και στα ημιτελικά του Κυπέλλου.
Και πλέον μπορεί σιγά-σιγά να αρχίσει να κοιτάει και λίγο πιο ψηλά στο βαθμολογικό πίνακα. Ένα βήμα κάθε φορά, είναι μακρύς ο δρόμος από το απόλυτο μηδέν και την περσινή "καμένη γη", μέχρι την επιστροφή. Το ζητούμενο, όπως σε όλα στη ζωή, είναι η διάρκεια. Και το πώς θα αποτυπωθεί όλη αυτή η βελτίωση που έχει βγάλει ο Παναθηναϊκός στο τελευταίο δίμηνο και στα εκτός έδρας παιχνίδια του, αρχής γενομένης από τον αγώνα της Κυριακής (09/01) στο Βόλο, προκειμένου να επιβεβαιώσει και βαθμολογικά την εξέλιξή του...
