Έχει κάνει νίκες και νίκες ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια απέναντι σ’ όλο τον ανταγωνισμό του. Και θα ξανακάνει...

Την ένταση και την ποδοσφαιρική "λύσσα" που κατέθεσε, ωστόσο, στο παιχνίδι με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο (3/4), φτάνοντας στη μεγάλη ανατροπή και στο 2-1 που τον κράτησε "ζωντανό" στη διεκδίκηση του τίτλου, είχε πολλά χρόνια να το βγάλει συνολικά σαν ομάδα μέσα στο γήπεδο.

Με τους πράσινους να περπατούν τη διαδρομή "κόλαση-παράδεισος" μέσα σε μισή ώρα και να μένουν όρθιοι μέσα από κατάθεση ψυχής των πάντων.

Με πρώτο όλων και μπροστάρη της ανατροπής τον συγκλονιστικό Φώτη Ιωαννίδη, ο οποίος επιβεβαίωσε πως έχει πάει πλέον στο επόμενο επίπεδο, κάνοντας ασύλληπτα πράγματα στο γήπεδο.

Ειλικρινά, δεν θυμάμαι στα 45 μου, μετά τον τεράστιο Δημήτρη Σαραβάκο, άλλον Έλληνα ποδοσφαιριστή του "τριφυλλιού", να είναι τόσο επιδραστικός και να κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο, "χορεύοντας" μόνος του μία αντίπαλη άμυνα σε ματς επιπέδου Παναθηναϊκός-ΑΕΚ.

Με ντρίμπλες; Με ντρίμπλες. Με ασίστ; Με ασίστ. Με γκολ top class τελειώματος; Με γκολ top class τελειώματος. Με κυνηγητό μέχρις εσχάτων των αντιπάλων στόπερ; Με κυνηγητό...

Ο Ιωαννίδης σκορπούσε τον πανικό όποτε έπαιρνε την μπάλα στα πόδια του, με τους αμυντικούς της ΑΕΚ να μην έχουν τρόπο για να τον σταματήσουν, πέρα από φάουλ.

Ένα συγκλονιστικό "one Fotis show" απ’ τον 24χρονο φορ, ο οποίος "ξύπνησε" τα πιο άγρια, ποδοσφαιρικά ένστικτα του Παναθηναϊκού, όταν οι πράσινοι βρέθηκαν από δική τους ευθύνη κι αδράνεια ξανά πίσω στο σκορ μόλις στο 5ο λεπτό, βιώνοντας στην εκκίνηση του ματς ένα σκληρό déjà vu, τρεις μέρες μετά τον ΠΑΟΚ.

Με τον Ιωαννίδη να εξελίσσεται σε απόλυτο πρωταγωνιστή μίας βραδιάς, όπου το "τριφύλλι" έδειξε πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Αρκεί να (ξανα)βρει ως ομάδα δύο μαγικές λέξεις: Τη διάρκεια και την ισορροπία.

Εκείνος που έκανε στο 10' τους πάντες να πιστέψουν...

Το πρώτο μήνυμα ο Ιωαννίδης το έστειλε στο 10', όντας εκείνος που έκανε τους πάντες (και κυρίως την εξέδρα) να πιστέψει στην ανατροπή μετά το γρήγορο 0-1 της ΑΕΚ.

Κάθετη στο χώρο από τον Μπακασέτα, ξεπέταγμα πάνω στην μπάλα που πρόλαβε τον Βίντα, με ντρίμπλα στην κίνηση (!) που άφησε τον Κροάτη στόπερ πέντε μέτρα πίσω, ασίστ στον Μπερνάρ και δοκάρι.

Δύο λεπτά μετά ο Τσούμπερ είχε την ευκαιρία να σοκάρει ακόμη περισσότερο τη Λεωφόρο, όμως απ’ τη στιγμή που δεν τα κατάφερε (χάρις και την πίεση του Αράο), ακολούθησε το απόλυτο ξέσπασμα απ’ τον Ιωαννίδη.

Αυτό που έκανε στον Μουκουντί στα δύο γκολ άγγιζε τα όρια του ποδοσφαιρικού... bullying. Πίεση κα δύναμη στη δύναμη μέχρι το κλέψιμο στο 32’, πλασέ που έβγαλε ο Αθανασιάδης και στην εξέλιξη της φάσης το γκολ της ισοφάρισης μέσα από τελείωμα "σήμα κατατεθέν" του Μπακασέτα με σουτ έξω απ’ την περιοχή.

Στο 2-1 είδε τη διστακτικότητα του Καμερουνέζου στόπερ της ΑΕΚ που δεν είχε συνέλθει απ’ το πρώτο... χτύπημα, βγήκε μπροστά απ’ την μπάλα μετά τη μακρινή πάσα του Ακαϊντίν στο 34’' κι έκανε ένα πλασέ στράικερ επιπέδου La Liga, με τσίμπημα και σκάψιμο πάνω απ’ τον Αθανασιάδη.

Με το ματς να "καίει" και την μπάλα να "ζυγίζει" 200 κιλά. Πλάκα κάνουμε τώρα; Πότε τα έχουμε ξαναδεί αυτά τα τελευταία χρόνια από Έλληνα φορ;

Αυτό που θα γίνει σίγουρα είναι το νέο συμβόλαιο

Δεν ήταν όμως όσα έκανε στο πρώτο μέρος. Στο δεύτερο ημίχρονο, όποτε ακουμπούσε η μπάλα στα πόδια του πάντα κάτι... δημιουργούσε.

Στο 55' θα μπορούσε να έχει βάλει το γκολ της χρονιάς ("τσίμπημα" και σήκωμα στον αέρα μετά την πάσα του Μπακασέτα και σουτ με τη μία), αν η μπάλα δεν έφευγε για εκατοστά δίπλα απ’ το δοκάρι, ενώ ακόμη και μέσα στην εξάντλησή του και την κούραση απ' το "ξύλο" που είχε φάει (έπαιζε με μικροενοχλήσεις σ’ όλο το δεύτερο ημίχρονο), είχε πάντα τον τρόπο να φτιάχνει φάσεις από μόνος του, ντριμπλάροντας όποιον έβρισκε μπροστά του.

Όπως έκανε σε ακόμα μία τρομερή φάση στο 69', όπου πέρασε τρεις από το πλάγιο άουτ, μεταφέροντας την μπάλα προς την άλλη πλευρά.

Οι σκάουτ που είχαν γεμίσει τα VIP της Λεωφόρου είναι δεδομένο πως έφυγαν στις πατρίδες του με... 10 μπλοκάκια σε σημειώσεις.

Όμως αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι φίλοι του Παναθηναϊκού τη δεδομένη χρονική στιγμή -μέσα σ’ αυτή τη "θάλασσα" πληροφοριών απ’ το εξωτερικό περί μνηστήρων για τον Ιωαννίδη- είναι πως αυτό που θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες είναι η επέκταση του συμβολαίου του 24χρονου άσου. Αυτό!

Ο Παναθηναϊκός δεν τον πουλάει το φετινό καλοκαίρι και θα κάνει όλα όσα πρέπει να κάνει για να είναι εδώ και την επόμενη σεζόν.

Ει δυνατόν για χρόνια. Κάποια στιγμή η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι η μεταγραφή το εξωτερικό.

Όμως αυτό κατά 99,9% δεν θα γίνει το εφετινό καλοκαίρι...

Τα credits στο πλάνο του Τερίμ κι ο... καμικάζι Ακαϊντίν

Επιστρέφοντας στα του αγώνα με την ΑΕΚ, σίγουρα αξίζει τα εύσημα κι ο Φατίχ Τερίμ, ο οποίος τούτη τη φορά παρουσίασε ένα σωστά δομημένο κι ορθολογικό πλάνο μέσα στο γήπεδο, ενώ κι η διαχείρισή του κατά τη διάρκεια του αγώνα και τις διαφορετικές συνθήκες που δημιουργούσε το ματς ήταν εξαιρετική.

Όπως (δικαίως) δέχθηκε σκληρή κριτική για τις "τρέλες" και τους πειραματισμούς του πρώτου ημιχρόνου με τον ΠΑΟΚ, όπου δεν του βγήκε τίποτε απ’ αυτό που είχε στο μυαλό του, μπερδεύοντας κυρίως τη δική του ομάδα, έτσι και τώρα πιστώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό τη στιβαρότητα που κατέθεσε ο Παναθηναϊκός μέσα στο παιχνίδι.

Κι αγωνιστικά, ως προς την αντιμετώπιση κι ακύρωση των όπλων και των επιθετικών αρετών της ΑΕΚ και προς την πνευματική ετοιμότητα όλων των παικτών του.

Ο Παναθηναϊκός βγήκε στο γήπεδο για να πολεμήσει για τη... ζωή του κι αυτή τη φορά ήταν έτοιμος να το πράξει. Ακόμη κι όταν οι κιτρινόμαυροι πήραν προβάδισμα απ’ τα... αποδυτήρια.

Τεράστιο ματς (το δεύτερο σερί μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό) κι απ’ τον Σαμέτ Ακαϊντίν ο οποίος επιβεβαίωσε πως δεν είναι στόπερ του πεταματού, αλλά ένας αμυντικός που έχει όλο το "σκληρό" πακέτο για τέτοιου είδους αποστολές-καμικάζι.

Κι ειλικρινά στα τρία χρόνια που βρίσκεται ο Λιβάι Γκαρσία στην ΑΕΚ κι ειδικά την τελευταία διετία επί Αλμέιδα, όπου κάνει τρομερά πράγματα στο γήπεδο ο φορ των κιτρινόμαυρων, δεν υπήρξε ως τώρα άλλος στόπερ που να τον έχει αντιμετωπίσει τόσο αποτελεσματικά και δυνατά.

Και πάλι υπήρξαν στιγμές (ιδίως στην εκκίνηση του αγώνα, όπου όλος ο Παναθηναϊκός έμοιαζε... παγωμένος απ’ το 0-1) όπου ο φορ της ΑΕΚ πήγε να κάνει τη "ζημιά", όμως η αντιμετώπισή του απ’ τον Ακαϊντίν ήταν σχεδόν... σεμιναριακή.

Ήταν μία πραγματικά σπουδαία νίκη επιβίωσης για τον Παναθηναϊκό. Όμως το ζητούμενο πλέον είναι να μην φτάνει πάντα σ’ αυτό το σημείο για να βγάζει τέτοιες αντιδράσεις σαν ομάδα, αλλά να αποκτήσει τη σταθερότητα και τη διάρκεια που χρειάζεται για να είναι ανταγωνιστής και διεκδικητής ως το τέλος των playoffs. Διότι και τα παιχνίδια λιγοστεύουν.

Το βράδυ της Τετάρτης ο Παναθηναϊκός κέρδισε με το σπαθί του άλλη μία ευκαιρία και πρέπει ετούτη τη φορά να την εκμεταλλευτεί στα τρία ματς που ακολουθούν.

Αν το κάνει κόντρα σε Άρη και Λαμία (δις) όλα πλέον θα είναι ανοικτά...