Ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει καψουρευτεί μία πολεμική μηχανή
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τις πολλές μικρές και μεγάλες στιγμές που αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο το τι είναι ο φετινός Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς.
Το έγραψα και λίγες ώρες πριν απ’ το ματς με τον Άρη, στην προαναγγελία του αγώνα: Αυτά που "ζει" φέτος το γήπεδο της Λεωφόρου σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι του Παναθηναϊκού, είχε να τα "ζήσει" πάνω από 17-18 χρόνια.
Σχεδόν ούτε τη χρονιά του νταμπλ το 2003/04, δεν έβγαζε τέτοια ένταση, τέτοια συσπείρωση, τέτοια ντεσιμπέλ ψυχής και vibes απόλυτης πίστης...
Σαν να παίρνει πίσω ο κόσμος του "τριφυλλιού" όλα όσα στερήθηκε, όσα δεν ένιωσε και δεν γεύτηκε σ’ αυτά τα τελευταία, τρομερά δύσκολα πέντε χρόνια, μέχρι την -"ευλογημένη" για όλο το κλαμπ- ώρα που ανέλαβε τα ηνία του Παναθηναϊκού, αυτός ο υπέροχος προπονητής και άνθρωπος που λέγεται Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ήταν συγκλονιστικός ο τρόπος που πήραν οι "πράσινοι" αυτή τη νίκη κόντρα στον Άρη, γιατί πρώτα (και πάνω απ’ όλα) ήταν μία νίκη καρδιάς, που τους την προσέφερε (και) ο κόσμος τους, ο οποίος δεν έπαψε δευτερόλεπτο να πιστεύει σ’ αυτό που θα γινόταν.
Όποιος δεν το έζησε από κοντά όλο αυτό, ενδεχομένως και να μην μπορεί να το καταλάβει, το πώς πραγματικά ήρθε αυτή η νίκη για τον Παναθηναϊκό. Κόντρα σε κάθε ατυχία, σε κάθε λάθος (κομβική) διαιτητική απόφαση και σε κάθε "γκίνια", όπως αυτό το απίστευτο που έγινε με τον σοβαρότατο τραυματισμό του Αϊτόρ.
Την στιγμή δηλαδή που "πάγωσε" όλο το γήπεδο και βουβάθηκαν 15.000 φωνές, μέχρι να σηκωθεί ο Καταλανός και να πάει υποβασταζόμενος στον πάγκο, με τον γιατρό του Παναθηναϊκού να έχει ήδη καταλάβει πως είχε γίνει ζημιά και δη... χοντρή. Ειλικρινά, δεν υπάρχει όλη αυτή η γκαντεμιά κι αυτό που συνέβη με τον Αϊτόρ.
Ένα λεπτό απ’ την στιγμή που είχε περάσει στο γήπεδο ως αλλαγή στη θέση του Παλάσιος, για να δώσει το κάτι παραπάνω στο φίνις του αγώνα, μολονότι δεν ήταν στο 100% δεδομένου ότι είχε κάνει μόλις μιάμιση κανονική προπόνηση, μετά το χτύπημα που δέχθηκε στον κτενίτη μυ, στον αγώνα με τη Λαμία.
Όλοι, μα όλοι θα είναι δίπλα στον Καταλανό, σ’ αυτή την πολύ δύσκολη στιγμή και στην απίστευτη ατυχία που τον βρήκε στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Όμως επειδή είναι πραγματικά πολύ μεγάλο παλικάρι, θα το ξεπεράσει κι αυτό. Έχει περάσει πολύ χειρότερες καταστάσεις και πάντα έβγαινε πιο δυνατός και νικητής. Θα περάσει κι αυτό, σαν όνειρο κακό... Κι όλα θα ξαναγίνουν όπως πρέπει, όταν πρέπει...
Ο κόσμος είναι πάντα ο καλύτερος κριτής των πάντων
Ακόμη και στο σοκ εκείνης της στιγμής, όμως, ο κόσμος ήταν εκεί. Και "παρέσυρε" μαζί του και την ομάδα, της έδωσε την πίστη που χρειαζόταν για να τα καταφέρει. Γιατί ο κόσμος, είναι πάντα ο καλύτερος κριτής, όπως πολύ σωστά είπε κι ο Γιοβάνοβιτς στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα με τον Άρη.
Κι ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει "καψουρευτεί" άνευ όρων εδώ κι ένα χρόνο, μία ομάδα που τον γεμίζει όλες λίγες στο παρελθόν, μία "πολεμική μηχανή", με παίκτες που είναι έτοιμοι ακόμη και να θυσιάσουν τον εαυτό τους εάν χρειαστεί για να πετύχει το "τριφύλλι" τον στόχο του. Μια ομάδα που δεν το βάζει κάτω, παρότι έχασε τρεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες στο πρώτο 25λεπτο. Που το παλεύει ακόμη κι όταν δεν είναι στο καλύτερο βράδυ της, που δεν λυγίζει, δεν κωλώνει και δεν μασάει από αναποδιές.
Και θα είναι εκεί, έτοιμη να τα δώσει όλα, είτε παίζει με τον Ολυμπιακό, είτε την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας. Διότι πλέον όλοι θέλουν να νικήσουν αυτόν τον Παναθηναϊκό. Μα τούτος ο χαρακτήρας, μαζί με την αύρα της εξέδρας που ετοιμάζει... απόβαση το προσεχές Σάββατο (29/10) στο Βόλο, είναι και τα μεγαλύτερα εφόδια που θα κουβαλάει μέσα της αυτή η ομάδα σ’ όλη αυτή τη διαδρομή.
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι όλες αυτές οι στιγμές
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι το ξέσπασμα όλης της ομάδας και οι φωτογραφίες μετά το (λανθασμένα ακυρωθέν) γκολ του Μπερνάρ στο 67’ που μοιάζουν με πίνακα ζωγραφικής, φανερώνοντας όλο το πάθος των "πράσινων" και της κερκίδας.
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι όλη η ομάδα που πήγε να ζητήσει το λόγο απ’ τον Ετεμπό για το τρομερά σκληρό κι αντιαθλητικό μαρκάρισμα πάνω στον Βέρμπιτς.
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι η εικόνα αγωνίας όλων πάνω απ’ τον "λαβωμένο" Αϊτόρ και το "πάμε" που έβγαλαν όλοι οι "πράσινοι" όταν ο Καταλανός έφυγε απ’ το γήπεδο υποβασταζόμενος, σαν να φώναζαν "πάμε να νικήσουμε ΚΑΙ για τον Αϊτόρ!".
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι η "τρέλα" του Άντραζ Σπόραρ (ναι ρε φίλε, ο Παναθηναϊκός έχει και πάλι κανονικό φορ γκολτζή) την στιγμή του λυτρωτικού 1-0 στο 92’, όπου πετάει φανέλες και δεν... βλέπει μπροστά του απ’ την έκσταση. Με ΟΛΗ την ομάδα να πέφτει πάνω του και να γίνεται ΕΝΑ κουβάρι. Παίκτες, μέλη του προπονητικού τιμ, φυσιοθεραπευτές, φροντιστές, οι ΠΑΝΤΕΣ, όλοι ΕΝΑ!
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι αυτή η ψυχάρα που λέγεται Τεό (φροντιστής της ομάδας, που μαζί με τον Νεκτάριο και τον Γιάννη είναι οι αφανείς ήρωες της καθημερινότητας του ποδοσφαιρικού τμήματος), ο οποίος μέσα στον πανζουρλισμό του 1-0, έτρεχε με αγωνία για να μαζέψει τη φανέλα του Σπόραρ μπας και γλιτώσει την κάρτα απ’ τον διαιτητή ο Σλοβένος. Που την έφαγε εντέλει την κάρτα, αλλά χαλάλι του.
Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι πολλές μικρές και μεγάλες στιγμές. Και θα ακολουθήσουν κι άλλες! Όσες δυσκολίες κι αν βρει στο διάβα του. Διότι έτσι έμαθαν οι πάντες σ’ αυτή την ομάδα από τον μεγαλύτερο "δάσκαλο", τον προπονητή τους, τον σπουδαίο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.