Ο Μαντσίνι λύνει πολλά από τα μεσοεπιθετικά "βάσανα" του Παναθηναϊκού

Να λοιπόν που ποτέ δεν πρέπει να λες... ποτέ, ούτε στις μεταγραφές. Αποδείχθηκε αυτό (και) στη μεταγραφή του Ντάνιελ Μαντσίνι. Κι ακόμη κι ο Παναθηναϊκός μπορεί να καθίσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τον Άρη, 5,5 χρόνια μετά το τελευταίο deal τους στη μεταγραφή του Σωκράτη Διούδη, μολονότι οι σχέσεις τους δεν ήταν και στο καλύτερο δυνατό επίπεδο τα προηγούμενα χρόνια.

Business is... business όμως που λένε και οι Αμερικανοί, ειδικά απ’ την στιγμή που ο Παναθηναϊκός έκανε μακράν την καλύτερη πρόταση για τον Αργεντινό εξτρέμ κι ολοκλήρωσε "αθόρυβα", γρήγορα κι αποτελεσματικά μία πραγματικά σπουδαία μεταγραφή. Απ’ τις πιο "δυνατές" που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια στα μέρη μας, δεδομένου του ενδιαφέροντος που υπήρχε από τον Ολυμπιακό κι από ομάδα της των Η.Α.Ε., αλλά και της μεγάλης αγωνιστικής αξίας και ποιότητας του Μαντσίνι, ενός εκ των κορυφαίων μεσοεπιθετικών που αγωνίζονται στη Super League τα τελευταία 3,5 χρόνια.

Μία μεταγραφή άλλων εποχών (με βάσει το κοινό "φλερτάρισμα" από τους δύο "αιώνιους"), που είχε μπει σε πρώτο πλάνο εδώ και μήνες για τον Παναθηναϊκό, με υπόδειξη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο οποίος έβλεπε πως ο Αργεντινός εξτρέμ ταίριαζε "γάντι" στο δικό του αγωνιστικό μοντέλο.

Κι έγινε εφικτή μέσα από τους πολύ λεπτούς χειρισμούς που έγιναν στην υπόθεση απ’ την πλευρά του Γιάννη Αλαφούζου, ο οποίος είχε επί προσωπικού επικοινωνία με τον Θόδωρο Καρυπίδη για να ξεπεραστούν τα όποια "κενά" υπήρχαν στη διαπραγμάτευση. Κάνοντας μία πολύ σημαντική οικονομική επένδυση, που σε βάθος χρόνου -με βάση το τελικό ποσό που δόθηκε στον Άρη, το ποσοστό μεταπώλησης της Μπορντό (20%), τις προμήθειες ατζέντηδων, την εφορία και το συμβόλαιο του ποδοσφαιριστή- θα φτάσει τα 6 εκατ. ευρώ.

Προσθέτει ποιότητα, το κάτι "διαφορετικό" κι απρόβλεπτο

Στο χθεσινό blog (24/1) επιχείρησα να αναλύσω τα αίτια της συνολικής καθίζησης του Παναθηναϊκού μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, εστιάζοντας σε δύο διαφορετικά σημεία: Πρώτον στο θέμα των καθυστερήσεων και τελικών αποφάσεων στις μεταγραφές και δεύτερο στο αγωνιστικό.

Ομολογώ πως το part II δεν το κατέθεσα εγκαίρως, διότι με πρόλαβαν οι εξελίξεις με τη μεταγραφή του Μαντσίνι. Όμως απ’ την άλλη η επικείμενη μετακίνηση του Αργεντινού από τον Άρη στο "τριφύλλι" κάνει πολύ πιο ξεκάθαρο στο μυαλό μου τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να λυθούν πολλά απ’ τα μεσοεπιθετικά "βάσανα" του Παναθηναϊκού, που μεγάλωσαν το πρόβλημά του απ’ τη μέση και μπροστά τον τελευταίο πολύ δύσκολο μήνα.

Η ανάγκη ποιοτικής κι αριθμητικής ενίσχυσης των "πράσινων" στα "φτερά" της επίθεσης ήταν δεδομένη και πολύ μεγάλη, τόσο διότι το περασμένο καλοκαίρι δεν απέκτησε το "τριφύλλι" τέταρτο εξτρέμ πίσω απ’ τους Αϊτόρ, Παλάσιος, Βέρμπιτς, όσο (πολύ περισσότερο) λόγω των φτωχών επιλογών μετά τη ρήξη χιαστού που υπέστη τον Οκτώβριο ο Καταλανός, αλλά και της σταθερά πολύ κακής εικόνας του Σλοβένου.

Η ισχυρή προσωπικότητα του Μαντσίνι

Πέρα απ’ αυτό το κομμάτι όμως, ο Παναθηναϊκός είχε τεράστια ανάγκη να προσθέσει κάτι... διαφορετικό, κάτι πολύ πιο "απρόβλεπτο" μέσα στο γήπεδο. Το αγωνιστικό μοντέλο με το οποίο ξεκίνησε τη σεζόν ήταν λειτουργικό σε πολύ μεγάλο βαθμό (ειδικά όσο είχε αυτή την αξιοθαύμαστη συνοχή σε όλα τα επίπεδα), όμως από ένα σημείο και μετά -ιδίως μετά τον τραυματισμό του Αϊτόρ και τον περιορισμό των επιλογών και των λύσεων- οι αντίπαλοί του έμαθαν να τον "διαβάζουν" πολύ καλά μέσα στο γήπεδο. Και να τον μπλοκάρουν πολύ πιο εύκολα κι αποτελεσματικά, διότι ο Παναθηναϊκός είχε γίνει εδώ και καιρό μία αρκετά "προβλέψιμη" ομάδα.

Η έλευση του Μαντσίνι του προσθέτει πολύ μεγαλύτερη ποιότητα σ’ όλο το κομμάτι της ανάπτυξης κι έναν ποδοσφαιριστή πολύ πιο απρόβλεπτο, που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα σε δημιουργία κι εκτέλεση. Και να τα κάνει (πολύ) καλά. Ο Αργεντινός είναι πρώτος σε ασίστ στο εφετινό πρωτάθλημα (6), μαζί με τον Πάολο Φερνάντες της ΑΕΚ (τις περισσότερες τελικές πάσες του ο Ισπανός τις έκανε με το Βόλο), ενώ έχει βρει δίκτυα 4 φορές. Έχει σταθερά καλούς αριθμούς. Είναι παίκτης "ομάδας", ο οποίος αγωνιστικά κοιτάζει πρώτα το συμφέρον του γκρουπ, έχει μάθει να εξελίσσεται, να συνεργάζεται και να λειτουργεί εξαιρετικά μέσα από το συνδυαστικό ποδόσφαιρο και βγάζει εντός κι εκτός γηπέδου έντονη προσωπικότητα. Δεν λες "όχι" εύκολα δύο φορές στον Ολυμπιακό, προτιμώντας για αγωνιστικούς κι άλλους λόγους, προκειμένου να συνεχίσεις την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό, αν δεν έχεις ισχυρή προσωπικότητα.

"Μπαίνει" με τη μία, γεμάτος από κίνητρα

Γενικά η απόκτηση του Μαντσίνι ήταν ίσως η πιο "win-win" κατάσταση που θα μπορούσε να δημιουργήσει στην παρούσα φάση το "τριφύλλι". Ο (συμ)πιεσμένος αγωνιστικά, ψυχολογικά και πνευματικά Παναθηναϊκός έκανε την πιο σωστή κίνηση στο κατάλληλο timing, αλλάζοντας σημαντικά το κλίμα εντός κι εκτός ομάδας.

Κι ο Μαντσίνι έρχεται για να του δώσει στοιχεία κι αγωνιστικά χαρακτηριστικά που δεν έχει, μαζί με φρεσκάδα και την απαιτούμενη ποιότητα μεσοεπιθετικά.

Επίσης είναι σημαντικό για τη συνθήκη στην οποία βρίσκεται εδώ και λίγες εβδομάδες το "τριφύλλι", το γεγονός πως ο Αργεντινός έρχεται σήμερα (25/1) και... μπαίνει αμέσως στο αγωνιστικό πλάνο του. Είναι έτοιμος αγωνιστικά, ξέρει που βρίσκεται και που πήγε έπειτα από 3,5 χρόνια στην Ελλάδα κι ο βαθμός προσαρμογής του θα είναι ελάχιστος. Εν αντιθέσει με τα κίνητρά του, που είναι τεράστια! Και τη χρειαζόταν αυτή την "πείνα" ο Παναθηναϊκός για να ξαναβρεί τον αγωνιστικό δρόμο και την ισορροπία του...