Ο Παναθηναϊκός δεν ήλεγξε το μέγεθος της "φωτιάς" και κατακάηκε σπαταλώντας ένα δίποντο τίτλου
Η μεγάλη γκέλα του Παναθηναϊκού από τη Λαμία που δεν ήρθε μέσα από το rotation, αλλά από τον εφησυχασμό και τη λανθασμένη διαχείριση των "πράσινων" εν ώρα αγώνα, η απώλεια που πρέπει να καλυφθεί με ένα μεγάλο διπλό σε έδρα ανταγωνιστή στα playoffs και τα 20-9 φάουλ. Γράφει ο Κώστας Γουλής.
Δεν είναι θέμα του rotation και το κατά πόσο πέτυχε ή δεν πέτυχε, το αν έπρεπε ή δεν έπρεπε να κάνει ξανά ο Φατίχ Τερίμ 6-7 αλλαγές στην ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Η γκέλα από τη Λαμία -οδυνηρή στη φάση που βρίσκεται η σεζόν, λίγο πριν μπούμε στα playoffs- ήρθε μέσα απ’ τον ίδιο τον αγώνα, διότι οι πράσινοι δεν μπόρεσαν ελέγξουν το μέγεθος της "φωτιάς" που είχε μπει.
Δεν έπαιξαν μαζί της, αλλά δεν την αξιολόγησαν σωστά και δεν είδαν πως θα μπορούσε να ξαναφουντώσει ακόμη κι όταν την έθεσαν υπό... έλεγχο με το γκολ του Γερεμέγεφ στο 59’. Προφανώς γιατί ένιωσαν καθησυχασμένοι απ' το γεγονός ότι ο αντίπαλος έπαιζε με δέκα παίκτες κι ο πλέον επικίνδυνος παίκτης του (Καρλίτος) είχε βγει πλέον αλλαγή. Κι αυτό καθιστά ακόμη μεγαλύτερη τη ζημιά που έγινε, διότι το δίποντο που χάθηκε δεν αναπληρώνεται εύκολα.
Αντί να πατήσει στην κορυφή και να βάλει έξτρα πίεση στον μέχρι τώρα προπορευόμενο ΠΑΟΚ, μπήκε ο ίδιος ο Παναθηναϊκός στην πίεση και στην πρέσα. Χάνοντας δύο βαθμούς που στην οικονομία της σεζόν κοστίζουν πολύ (όπως κόστισαν πέρσι αυτά τα "Χ" με τον ΟΦΗ, τον Ιωνικό και τον Βόλο) και πλέον θα πρέπει να ψάξει για να τους βρει μέσα από ένα επιπλέον "μεγάλο" διπλό σε έδρα ανταγωνιστή του στα playoffs, για να ρεφάρει και να καλύψει την συγκεκριμένη γκέλα.
Είναι πολύ λεπτές πια οι βαθμολογικές ισορροπίες στο ρετιρέ της Stoiximan Super League, για να ξοδεύονται τόσο εύκολα τέτοια δίποντα, κάθε λάθος κοστίζει διπλά στο χρονικό σημείο που έχει μπει πια η χρονιά. Αλλά και πάλι στο δικό του χέρι είναι, διότι απέδειξε σ’ όλο αυτό τον τελευταίο ενάμισι μήνα όπου έπαιξε στις έδρες όλων των ανταγωνιστών που πως μπορεί να νικήσει παντού.
Επειδή έχουν γραφτεί και ειπωθεί πάρα πολλά από το βράδυ του Σαββάτου (17/02) μετά απ’ αυτή την ισοπαλία με τη Λαμία, το λάθος είχε να κάνει με τη συνολική διαχείριση της ομάδας την ώρα του αγώνα. Το αμυντικό δίδυμο Ακαϊντίν - Βίτορ που τα "ακούει" για τα δύο γκολ που έβαλε η Λαμία, πήρε πολύ υψηλό βαθμό στο Περιστέρι και στις Σέρρες.
Ναι, ο Τούρκος στόπερ δεν ήταν σε καλή βραδιά κι ο Βραζιλιάνος παρουσιάστηκε τούτη τη φορά αρκετά "βαρύς", όμως δεν είναι πάντα όλα τα ματς, οι απαιτήσεις, αλλά και οι συνθήκες τους ίδιες. Πρέπει να βάζουμε πάντα στην εξίσωση και το ποιους έχουν μπροστά τους οι στόπερ και το πόσο ταιριάζουν όλοι μαζί απ’ την κουλούρα της μεσαίας γραμμής και πίσω, ανάλογα με το πώς παίζει κι ο αντίπαλος.
Γκολ σχολικού πρωταθλήματος κι εφησυχασμός
Ηταν σχολικού πρωταθλήματος οι αντιδράσεις όλης της άμυνας και στα δύο γκολ που πέτυχε η Λαμία. Στο πρώτο "μίλησε" η κλάση και η ικανότητα του Καρλίτος να παίζει σε μικρούς χώρους και να δημιουργεί φάσεις για τον εαυτό του.
Στο δεύτερο όλοι μα ΟΛΟΙ έχουν ευθύνη για το πώς έφτασε μέχρι την περιοχή του Παναθηναϊκού για να πάρει κόρνερ ο Τσιλούλης με όλη τη Λαμία πίσω απ’ το κέντρο, αλλά και το πώς επέτρεψαν να καταλήξει ξανά η μπάλα στα πόδια του Τόσιτς μετά την εκτέλεση του κόρνερ για να βγάλει τη σέντρα στο πίσω δοκάρι. Κι εκεί βεβαίως οι θέσεις και οι τοποθετήσεις όλων ήταν κάκιστες. Ο εφησυχασμός που λέγαμε και πιο πάνω.
Πιο ανησυχητικά ήταν ο πανικός και οι "γιόμες"
Ακόμη πιο ανησυχητικό όμως κι απ’ τα δύο πολύ φθηνά γκολ που δέχθηκε ο Παναθηναϊκός ήταν η συνθήκη άγχους που έβγαλε όλη η ομάδα μετά το 2-2, δημιουργώντας ένα μη διαχειρίσιμο πανικό.
Είχε μπροστά του σχεδόν μισή ώρα αγώνα με τις καθυστερήσεις ο Παναθηναϊκός και με εξαίρεση τον Μπερνάρ και τον Ρουμπέν που προσπαθούσαν να βάλουν λίγο την μπάλα κάτω και να ψάξουν κάθετα ή με ρήγματα τη δημιουργία των σωστών προϋποθέσεων απειλής, όλη η υπόλοιπη ομάδα επιδόθηκε σε ένα ατελείωτο φεστιβάλ "γιόμας", απέναντι σε μία ομάδα που αν και είχε 10 παίκτες στο ματς, έπαιζε εκείνη την ώρα στο 1/3 του γηπέδου με τρία στόπερ, δύο αμυντικά χαφ και μέσο όρο ύψους 1,85μ.
Το "τριφύλλι" πήγε ακριβώς στο στυλ παιχνιδιού που βόλευε τη Λαμία, στον "αέρα". Δεν είχε καθαρό μυαλό για να πατήσει σωστά στην αντίπαλη περιοχή κι ακόμη και στις φάσεις που βρήκε μέσα σε μία γεμάτη από σώματα περιοχή, οι εκτελέσεις δεν έγιναν με σωστές προϋποθέσεις (με εξαίρεση το δοκάρι του Κώτσιρα στο 95') κι έπεσε στην παγίδα που του είχε στήσει ο αντίπαλος.
Με 77% κατοχή, τα φάουλ ήταν 20-9
Έχοντας απέναντί του κι έναν διαιτητή, που περίμενε και την παραμικρή... ευκαιρία για να βγάλει την μπάλα απ’ την περιοχή.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο και θα πρέπει κάποια στιγμή να το εξηγήσει κάποιος, πως γίνεται: μία ομάδα που έχει 77% ποσοστό κατοχής μπάλας, έχει κλείσει τον αντίπαλο στο δικό του μισό στα 4/5 του αγώνα κι έχει απέναντι της μία ομάδα που (ειδικά με τον Παναθηναϊκό) παίζει πάντα πολύ physical, όχι απλά στο όριο του φάουλ, αλλά πολλές φορές στο όριο του αντιαθλητικού, να βλέπει στη στατιστική τα φάουλ 20-9 σε βάρος της.
Αυτό και μόνο τα λέει όλα, δεν χρειάζεται κάτι άλλο...
