Είχε καιρό να "ξεσπάσει" έτσι ο οργανισμός του Παναθηναϊκού σε ένα γκολ, σε μία τόσο σημαντική νίκη, σε μία buzzer-beater συνθήκη, σαν την "έκρηξη" που ακολούθησε μετά το τέρμα του Γουίλιαν Αράο επί του Παναιτωλικού στο 90’+2’...

Φέτος, είχε να το "ζήσει" απ’ τη ρεβάνς της 29^ης Αυγούστου με τη Λανς στο ΟΑΚΑ, αλλά και πάλι αυτό είχε έρθει σε ένα παιχνίδι όπου το "τριφύλλι" δεν παρουσίασε ανώτερη εικόνα απ’ τον αντίπαλό του. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς, αλλά είχε όλες τις "λεπτομέρειες" μαζί του, συν τον... Άγιο-Ντραγκόφσκι.

Στο Αγρίνιο, ωστόσο, η συνθήκη ήταν πολύ διαφορετική... Ο Παναθηναϊκός έχοντας κάνει το καλύτερο και πιο "γεμάτο" εφετινό ημίχρονό του, με άκρως κυριαρχική παρουσία απέναντι στην ομάδα που είχε μοιράσει "χαστούκια" σε ΑΕΚ, Άρη κι Ολυμπιακό και έχει δείξει την πιο σκληρή εικόνα ως τώρα στο πρωτάθλημα, κινδύνεψε να χύσει για άλλη μια φορά την καρδάρα με το... γάλα για ένα πολύ κακό 20λεπτο, όπου έχασε την συγκέντρωσή του και τον προσανατολισμό του. Γι’ αυτό και το "ξέσπασμα" στο γκολ του Βραζιλιάνου άσου, έμοιαζε τόσο λυτρωτικό κι οδήγησε όλον τον πάγκο (ακόμη και τον Ρουί Βιτόρια) στη γωνία του κόρνερ στο "κουβάρι" που σχημάτισαν όλοι οι "πράσινοι" μαζί με τον χρυσό σκόρερ.

Για πρώτη φορά την εφετινή σεζόν, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε στο Αγρίνιο την εικόνα ομάδας που θέλει και πάει για το πρωτάθλημα. Δεν το είχε δείξει ποτέ τόσο έντονα σ’ αυτούς τους πρώτους τρεις μήνες και κάτι απ’ την 1η αγωνιστική και το ματς με τον Αστέρα στο ΟΑΚΑ, μέχρι και το απόγευμα της Κυριακής (24/11) στο γήπεδο του Παναιτωλικού.

Κι αυτό, είναι ίσως το πρώτο μεγάλο επίτευγμα του Ρουί Βιτόρια στον "πράσινο" πάγκο: Το γεγονός ότι επέστρεψε μετά από πολλούς μήνες η πίστη, πρώτα στο εσωτερικό της ομάδας κι αυτό το έδειξε μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς με αέρα, αυτοπεποίθηση, σιγουριά στις κινήσεις του και συγκεκριμένους προσανατολισμούς στο τι θέλει να κάνει και πως πρέπει να το κάνει μέσα στον αγώνα.

Εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας

Με πάρα πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας ανάμεσα στα διαστήματα και τις γραμμές του Παναιτωλικού, οι "πράσινοι" ακύρωσαν με τον τρόπο που προσέγγισαν απ’ την αρχή τον αγώνα την ικανότητα της αγρινιώτικης ομάδας να "απενεργοποιεί" το παιχνίδι του αντιπάλου και δη τα μεγάλα ατού του.

Είχε πραγματικά πολύ καλή κυκλοφορία κι αποστάσεις στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός στο πρώτο 45λεπτο, μεγάλη κι ασφαλή κατοχή, πολλούς τρόπους για να επιτεθεί -κυρίως απ’ τη δεξιά πλευρά του, όπου το δίδυμο Βαγιαννίδη-Τετέ έκανε ότι... ήθελε- και ακύρωσε πλήρως τον -πολύ αποτελεσματικό μέχρι σήμερα- τρόπο με τον οποίο παίζει ο Παναιτωλικός.

Αυτό το "εύκολο" γκολ που δεν έχει

Τι του έλειψε; Αυτό που του λείπει απ’ την αρχή της σεζόν: Το "εύκολο" γκολ και δη το γκολ απ’ τους φορ του. Ο Γερεμέγεφ σημάδεψε δοκάρι στο 10’, αλλά καιροφυλαχτούσε ο δαιμόνιος και μόνιμα φορμαρισμένος Τζούριτσιτς για να δώσει το προβάδισμα στο "τριφύλλι" νωρίς-νωρίς. Χάθηκαν όμως πολλές και μεγάλες ευκαιρίες για να βρει δεύτερο γκολ και να απλοποιήσει τη ζωή του ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο. Και το άξιζε αυτό το ένα έξτρα γκολ.

Κι επειδή ακριβώς δεν το... απλοποίησε, ένα κακό 20λεπτο και μία στιγμή απώλειας της συγκέντρωσης στα μετόπισθεν έφτανε για να γίνει η ζημιά με το γκολ του Μπουζούκη στο 52’. Όπως έχει (ξανα)γίνει πολλές φορές φέτος για τον Παναθηναϊκό σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Να χάνει γκολ, να την πατάει στην πρώτη μεγάλη φάση του αντιπάλου μπαίνοντας "υπνωτισμένα" στην εκκίνηση του δευτέρου ημιχρόνου και μετά να... τρέχει.

"Κλειδί" το τάκλιν του Βαγιαννίδη

Η φάση "κλειδί" όλου του αγώνα; Το καταπληκτικό τάκλιν αυτοθυσίας του Γιώργου Βαγιαννίδη στα πόδια του Μπουζούκη στο 58’, που απέτρεψε το 2-1 για τον Παναιτωλικό, μόλις 6 λεπτά μετά την ισοφάριση. Αν ο Παναθηναϊκός δεχόταν δεύτερο γκολ εκεί, πιθανότατα να μην μπορούσε να αντιδράσει μετά. Κι ο "Βάγια" τον κράτησε όρθιο σε ένα καθοριστικό σημείο.

Μετά το 70’ ο Παναθηναϊκός μολονότι μπήκε σε διαδικασία αλλαγών, διότι δεν θα μπορούσε να διατηρήσει την ίδια πίεση με μία ενδεκάδα σ’ όλο το ματς και παρότι ο Βιτόρια ρίσκαρε πολύ με την είσοδο του Ζέκα στο ματς, οι "πράσινοι" έδειχναν πιο "φρέσκοι" μέσα το γήπεδο. Και κυρίως είχαν την ψυχολογία, τη διάθεση και την αυτοπεποίθηση να ψάξουν για ένα δεύτερο γκολ, με την επιμονή τους να επιβραβεύεται στις καθυστερήσεις με την υπέροχη εκτέλεση του Αράο, απ’ την "ξυραφιά" του Τάσου Μπακασέτα.

Πράγματα που σιγά-σιγά διορθώνονται

Τεράστιο διπλό ψυχολογίας κι αυτοπεποίθησης που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία με τον τρόπο που ήρθε και με τον χαρακτήρα που έβγαλε ο Παναθηναϊκός σε μία απ’ τις πιο δύσκολες έδρες της εφετινής Λίγκας. Τι κρατάει; Την εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας για 60’-65’ στο σύνολο (όλο το πρώτο μέρος και σε κομμάτια του δευτέρου 45λέπτου), τον αέρα και τη σιγουριά στις κινήσεις των παικτών του και τα πρώτα δειλά-δειλά δείγματα αυτοματισμών, που έφεραν πολλάκις τους "πράσινους" σε θέση βολής.

Τι πρέπει να διορθώσει; Αυτές τις αναιμικές εκκινήσεις των δευτέρων ημιχρόνων και τα black-outs που τον αποσυντονίζουν συνολικά και του έχουν κοστίσει τρομακτικά φέτος. Υπάρχουν ωστόσο, πράγματα που σιγά-σιγά διορθώνονται κι αυτό είναι ίσως το καλύτερο νέο για τη συνέχεια.

Υ.Γ.: Στην πιο... άμπαλη χώρα του πλανήτη, υπήρξε στους πρώτους μήνες της σεζόν στοχοποίηση του Τάσου Μπακασέτα ως "περιττού" και "βαριδιού" στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Πόσο ωραίο είναι να έρχεται το ίδιο το άθλημα να δίνει τις "απαντήσεις" του, με αυτά που κάνει ο 31χρονος μεσοεπιθετικός τον τελευταίο μήνα και με την εθνική ομάδα και με το "τριφύλλι". Ντροπή να υπάρχει τόσο μεγάλη ασέβεια προς έναν απ’ τους καλύτερους (αν όχι τον καλύτερο) Έλληνες ποδοσφαιριστές των τελευταίων ετών...