Ο Παναθηναϊκός ήταν τόσο άδειος σε όλα του, που κατέρρευσε σαν "τραπουλόχαρτο"
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τον άδειο Παναθηναϊκού που εμφανίστηκε μόνο για δέκα λεπτά στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και θα μπορούσε να υποστεί ακόμα μεγαλύτερη συντριβή.
Κανονικά (κανονικά λέμε) αυτό το παιχνίδι θα έπρεπε να είναι ένα ματς όπου (θα) έπρεπε να "μιλήσει" ο εγωισμός και η αντίδραση των παικτών του Παναθηναϊκού και του τεχνικού επιτελείου του, μετά την ήττα με 2-0 απ’ τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στον πρώτο προημιτελικό.
Κανονικά, θα έπρεπε οι "πράσινοι" να είναι πολύ πιο έτοιμοι πνευματικά και ψυχολογικά και για το "κακό" σενάριο, για να μην λυγίσουν από το άγχος και την πίεση αν ο αντίπαλός τους έπαιρνε το προβάδισμα στον αγώνα.
Κανονικά στην ενδεκάδα ή στον πάγκο θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον δύο πολύ ποιοτικοί παίκτες, ένας βασικός εξτρέμ κι ένας ακόμη δημιουργικός μεσοεπιθετικός για να αλλάξουν τη δυναμική της ομάδας, ακόμα και στην κακή της ημέρα. Αυτό που στερείται ο Παναθηναϊκός από το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου, όταν ακούστηκε αυτό το καταραμένο "κρακ" στον χιαστό του Αϊτόρ. Αλλά αυτό το ξέρει εδώ και τρεις μήνες όλος ο οργανισμός, έμαθε να "ζει" μαζί του και δεν του προέκυψε την τελευταία εβδομάδα...
Κανονικά, κανονικά, κανονικά... Ο Παναθηναϊκός έχει πάψει να λειτουργεί και να προχωράει "κανονικά" εδώ κι αρκετές εβδομάδες και πλέον μετά απ’ αυτό το τεράστιο "χαστούκι" που δέχθηκε από τον ΠΑΟΚ στην έδρα του, δείχνει να μπαίνει στην πιο βαθιά κρίση της τελευταίας διετίας, δείχνοντας τεράστια αδυναμία διαχείρισης των καταστάσεων και των συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί.
Με μεγάλη ευθύνη όλων και πρώτου του Γιοβάνοβιτς, αλλά και των παικτών για το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα, αλλά και την όλη τεράστια καθυστέρηση στις μεταγραφές και στην ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας, στις θέσεις που "πονάει" εδώ και καιρό, ειδικά τώρα που η όλη διαδικασία "καίει" πλέον...
Μόνο για δέκα λεπτά "εμφανίστηκε"
Για δέκα λεπτά, απ’ το 30’ έως το 40’ εμφανίστηκε κάπως στο γήπεδο ο Παναθηναϊκός σ’ αυτό το ματς με τον Δικέφαλο. Όταν ανέβασε λίγο την πίεσή του, κέρδισε περισσότερες μπάλες και προσπάθησε να φτιάξει κάποιες προϋποθέσεις για να χτυπήσει τον ΠΑΟΚ απ’ την πλευρά του Ράφα Σοάρες.
Σ’ όλο το υπόλοιπο ματς και δη στα κομμάτια που παιζόταν το παιχνίδι (διότι μετά το 52’ η... σεμνή τελετή έλαβε τέλος) ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με το που δέχθηκε το αυτογκόλ στο 44’ -σε μία φάση, όπου πριν η μπάλα χτυπήσει στον Ρουμπέν και καταλήξει στο βάθος της εστίας του Μπρινιόλι, οι Χουάνκαρ και Σένκεφελντ είχαν αμυντική αντίδραση... σχολικού πρωταθλήματος- ήταν σαν να κατέρρευσε όλος ο Παναθηναϊκός σαν... τραπουλόχαρτο.
Τόσο πολύ, που ουσιαστικά δεν... βγήκε να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο. Κι όπως έστρωσε... κοιμήθηκε. Και "κοιμήθηκε" τόσο πολύ, ώστε να δεχθεί το τέλειο γκολ απ’ τον ΠΑΟΚ στα 16 πρώτα δευτερόλεπτα του δευτέρου ημιχρόνου, χωρίς να βρεθεί ένας (ΜΑ ΕΝΑΣ) να κάνει ένα φάουλ στον Νάρεϊ πριν γυρίσει την μπάλα προς τα μέσα ή να κάνει κάτι, αντί να ορμήξει και να μην... κοιτάει τους Ολιβέιρα και Κωνσταντέλια να κάνουν... πάρτι μέσα στην "πράσινη" περιοχή για το 2-0.
Μετά από έξι λεπτά, νέος... ύπνος βαθύς στο γύρισμα του Ολιβέιρα, νέο διώξιμο σαν να επρόκειτο για ερασιτεχνική ομάδα από τους Βέρμπιτς και Χουάνκαρ και ο Κωνσταντέλιας δεν συγχώρεσε, δίνοντας εμφατικές διαστάσεις στο διπλό του ΠΑΟΚ.
Γλίτωσε ακόμη χειρότερες καταστάσεις
Η πνευματική, ψυχολογική κι αγωνιστική κατάρρευση του Παναθηναϊκού ήταν τέτοια, που για ένα δεκάλεπτο κάθε κατεβασιά του ΠΑΟΚ μύριζε γκολ και από τύχη γλίτωσε και το 0-4 στο δοκάρι του Ολιβέιρα στο 54’. Μέχρι να δώσει εντολή... συντήρησης ο Λουτσέσκου, τραβώντας πιο πίσω τις γραμμές της ομάδας του μετά το 65’, αφού είχε πάρει και με εντυπωσιακό τρόπο, αυτό που ήθελε μέσα στο γήπεδο...
Το ζητούμενο μετά από τέτοια... χαστούκια είναι πάντα η επόμενη μέρα. Ο Παναθηναϊκός έχει ξεκάθαρα "θέμα" ψυχολογίας και πίεσης και πρέπει να μάθει να τη διαχειρίζεται, εάν θέλει να φτάσει σ’ αυτά που κυνηγάει από την πρώτη μέρα της σεζόν. Δεν είναι καθόλου εύκολη η φάση και η κατάσταση στην οποία έχει βάλει ο ίδιος πρώτα απ’ όλα τον εαυτό του, όμως πρέπει να βρει τις αντιστάσεις για να συνέλθει και να επανέλθει γρήγορα.
Βρίσκοντας ξανά μία αφετηρία, κάπου για να πιαστεί αγωνιστικά, μαζί με τις δύο κινήσεις που θα γίνουν μέσα στις επόμενες μέρες. Όχι ως... φωτοβολίδα, αλλά για να πατήσει ξανά σταθερά και να ξαναβρεί την ψυχολογία του.
Το ακόμη πιο δύσκολο για τους πράσινους είναι πως ακολουθεί κι άλλο ένα μεγάλο ματς την Πέμπτη (26/1) στην κυπελλική ρεβάνς, όπου τα δεδομένα πλέον δεν είναι μαζί του. Και πρέπει να κάνει υπερβάσεις. Όχι για να προκριθεί, αλλά για να ξαναβρεί κάποια στιγμή τον εαυτό του...
Υ.Γ.: Ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος του σ’ αυτό το βράδυ ήταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Όχι για να... χαϊδευτούν αυτιά, αλλά γιατί ακριβώς επειδή τα τελευταία χρόνια είχαν γίνει πολλά στρεβλά και στραβά, η αντίδρασή του ακόμη και στο φινάλε, όπου χειροκρότησε και δεν αποδοκίμασε κι έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην ομάδα στο χειρότερο βράδυ της τελευταίας διετίας, έδειξε τρομακτική ωριμότητα. Κι αυτό θα πρέπει να το σεβαστούν άπαντες στο ποδοσφαιρικό τμήμα...
Υ.Γ.2: Είναι ο ηγέτης της άμυνάς του, είναι ο καλύτερος στόπερ του εδώ και χρόνια, αλλά ο Μπαρτ Σένκεφελντ έχασε το μυαλό του σ’ αυτό το ματς. Και το θόλωμά του φάνηκε στην ανόητη αποβολή του στο 91’, που στερεί τον εαυτό του από την ομάδα στη ρεβάνς της Πέμπτης (26/1). Έγινε μεγάλη προσπάθεια την τελευταία διετία για να ξεριζωθούν λανθασμένες νοοτροπίες και συμπεριφορές απ’ την ομάδα. Δεν χρειάζονται τέτοια λάθη...
Δείτε τη Game Night για το ντέρμπι της Λεωφόρου: