Πλέον δεν φαίνεται να αποτελεί... σύμπτωση, ούτε είναι τυχαίο στοιχείο, μίας τυχαίας "συνθήκης" μέσα στο γήπεδο. Το ματς με τον Παναιτωλικό στη Λεωφόρο το βράδυ της Κυριακής (28/11), ήταν το δεύτερο σερί μετά την τελευταία διακοπή των Εθνικών Ομάδων (μαζί με αυτό της περασμένης Δευτέρας κόντρα στη Λαμία), όπου ο Παναθηναϊκός αν και δεν του πήγε το παιχνίδι εξαρχής όπως θα (το) ήθελε, όχι μόνο δεν... πελαγοδρόμησε, αλλά βρήκε την ηρεμία και την υπομονή που χρειαζόταν για να φτάσει στη νίκη. Μα πάνω απ’ όλα έμεινε πιστός, προσηλωμένος και ήρεμος στο πλάνο του.

Κι αυτό αν μη τι άλλο είναι μία μικρή "κατάκτηση" του συγκεκριμένου γκρουπ παικτών, αλλά και του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ένα (μικρό είναι η αλήθεια, αλλά σημαντικό) δείγμα ωρίμανσης αυτού του ρόστερ κι αυτής της ομάδας. Δίχως την παραμικρή διάθεση "αποθεώσεων" και "παχιών" λόγων. Απλή διαπίστωση μίας διαδικασίας η οποία έχει περάσει ήδη από πολλά στάδια και θα περάσει κι από άλλα, μέχρι κάποια στιγμή να φτάσει εκεί που θέλει ο Σέρβος προπονητής.

Ο οποίος απ’ την πρώτη μέρα που ανέλαβε τα ηνία αυτής της ομάδας, δίχως φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, αλλά με μετρημένα λόγια και βήματα, προσπαθεί να επαναφέρει αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό στην "κανονικότητα" και σε ένα πολύ πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Πολύ πιο κοντά στο κανονικό του "μέγεθος". Αν ορισμένοι θεωρούν ότι αυτό (με τις συνθήκες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο τραπέζι, έτσι;) θα γίνει μέσα σε ένα βράδυ, σε μία εβδομάδα, σε ένα μήνα, προτιμούν να μην λειτουργούν και να μην ζουν με ρεαλισμό. Διότι αυτό χρειάζεται ετούτη τη στιγμή ο Παναθηναϊκός: Ρεαλισμό! Διαθέτοντας έναν προπονητή που μπορεί να μην έπαιξε μπάλα στους "πράσινους", αλλά ξέρει, κατανοεί, αντιλαμβάνεται ποιο είναι το κανονικό μέγεθος του κλαμπ και προσπαθεί με την δουλειά του να το επαναφέρει σε αυτά τα στάνταρντς.

Italian Job από την αρχή

Το ματς με τον Παναιτωλικό δεν χρειάζεται πολλές αναλύσεις. Από την αρχή έως το τέλος ήταν… Italian Job. Ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι με μία απόκρουση για... highlights εκπομπής στο 15’ απέτρεψε τα... εμφράγματα και γλίτωσε τον Παναθηναϊκό απ’ το καθιερωμένο γκολ της αφέλειας, που του δημιουργεί επιπρόσθετους μπελάδες κάθε αγωνιστική και ο Φεντερίκο Μακέντα "υπέγραψε" τη νίκη και τους τίτλους της ολικής επιστροφής του.

Ο 30χρονος επιθετικός δείχνει πια γεμάτος αυτοπεποίθηση, άφησε πίσω του αυτό το εφιαλτικό πεντάμηνο με το πρόβλημα στον αστράγαλο που τον είχε μετατρέψει σε παίκτη του 20% και παίρνει ξανά το ρόλο που δικαιούται στο αγωνιστικό πλάνο του Παναθηναϊκού. Τη στιγμή που (τον) χρειαζόταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο Γιοβάνοβιτς, που δεν έχει πλέον τον Καρλίτος και τον Ιωαννίδη και δεν θα τους έχει (σίγουρα) ούτε στο επόμενο, πολύ σημαντικό, πρώτο ματς Κυπέλλου με το Βόλο στη Λεωφόρο την προσεχή Τετάρτη (01/12).

Ο Μακέντα είναι απαραίτητος

Το πόσο πολύ έλλειψε απ’ τον εφετινό Παναθηναϊκό ο Μακέντα, φάνηκε σε όλα τα ματς που το "τριφύλλι" έχασε βαθμούς που δεν έπρεπε να χάσει. Σύμφωνοι, δεν είναι... Μπεργκ και ούτε πρόκειται να γίνει στα 30 του, όμως η ποιότητά του σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό "φωνάζει" και είναι απαραίτητος. Δεν ήταν μόνο τα δύο γκολ στο ματς με τον Παναιτωλικό. Ηταν η σιγουριά και η αυτοπεποίθηση που μετέδιδε σε όλη την ομάδα, πως υπήρχε μπροστά ένα "σημείο αναφοράς" κι ένας all around στράικερ που και ξέρει και μπορεί να κάνει τη... δουλειά.

Τι είχε συμβεί σε άλλα παιχνίδια

Επιστρέφοντας στα του προλόγου, το πιο σημαντικό για τους "πράσινους" είναι πως μολονότι δεν τους "βγήκε" το πρώτο ημίχρονο και δεν βρήκαν το γκολ που θα άξιζαν βάσει ευκαιριών να έχουν βρει (κι) ετούτη τη φορά δεν... ήπιαν "θάλασσα". Συνέχισαν πιστοί στο πλάνο τους να κυνηγούν τις στιγμές τους και στο τέλος πήραν αυτό που άξιζαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Κι αν όλο αυτό φαντάζει μικρό στη λογική του "...έλα μωρέ, τον Παναιτωλικό κέρδισε", να υπενθυμίσω τι είχε προηγηθεί σε άλλα εφετινά ματς αντίστοιχων "συνθηκών": Με τον ΠΑΣ Γιάννινα, με τον Άρη, με τον Αστέρα, με τον ΟΦΗ... Φαίνεται λοιπόν (διότι επαναλαμβάνω ότι το δείγμα μετά την τελευταία διακοπή είναι ακόμα μικρό) πως το "τριφύλλι" προοδεύει και βελτιώνει πρώτα απ’ όλα τη νοοτροπία του ως προς το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει τις συνθήκες κάθε αγώνα...

Ο Μαουρίσιο έχει τον σεβασμό όλων

Τέλος, αξίζει μία ειδική αναφορά στον σενιόρ Μαουρίσιο Σιλβέιρα. Δεν είναι εύκολο για κανέναν ποδοσφαιριστή του κόσμου, όταν έχει μάθει σε όλη την καριέρα του να είναι πρωταγωνιστής, να αποδέχεται το ρόλο της "χρυσής ρεζέρβας". Ο Βραζιλιάνος (για την ώρα) το κάνει και το κάνει πολύ καλά. Καταθέτοντας άλλο ένα πολύ σημαντικό και "γεμάτο" ματς, ανεξαρτήτως αν αυτή τη φορά ήταν 75 λεπτών και ως βασικός ή κόντρα στο Βόλο θα είναι για 20-25-30 λεπτά. Ο "Μάου" τιμάει αυτό που κάνει και γι’ αυτό κι έχει τον σεβασμό όλων...

Δείτε την Game Night για το μεγάλο ντέρμπι ΠΑΟΚ - Άρης και τους αγώνες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού: