Η ακροβασία ανάμεσα στο μισοάδειο και το μισογεμάτο, συμπληρωμένη από δύο μεγάλα "αχ" στις καθυστερήσεις στις τεράστιες ευκαιρίες των Ιωαννίδη και Βέρμπιτς-Μλαντένοβιτς. Αυτή ήταν με δύο λόγια η εικόνα του Παναθηναϊκού στο παρθενικό ντέρμπι του Φατίχ Τερίμ στον "πράσινο" πάγκο, σ’ αυτό το ισόπαλο 1-1 με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας Betsson που άφησε τα πάντα ορθάνοιχτα για τη ρεβάνς της 17ης Ιανουαρίου.

Με τον Τούρκο τεχνικό να δείχνει μεγάλη παρεμβατικότητα στο δεύτερο 45λεπτο για να αλλάξει τα πάντα, επιβεβαιώνοντας πως θα κάνει κάθε φορά -δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό ή δισταγμό- όλα όσα θεωρεί πως χρειάζεται να κάνει για να φέρει το ματς στα δικά του μέτρα και κυβικά. Όπως έκανε πάντα σ’ όλη την σπουδαία προπονητική καριέρα του απ’ το 1996 μέχρι σήμερα...

Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου στο πρώτο κυπελλικό clasico με τον Ολυμπιακό, ήταν μία ομάδα που πρώτα απ’ όλα έμοιαζε να μην έχει εμπιστοσύνη σ’ αυτό που ήθελε να κάνει μέσα στο γήπεδο. Κι αυτό ο Ολυμπιακός το διέγνωσε γρήγορα έχοντας βάλει ως πρώτο στόχο να πιέσει ψηλά τον Ρούμπεν και την πρώτη πάσα του Ισπανού, για να χαλάσει το μυαλό της υπόλοιπης ομάδας. Και το κατάφερε. Την ίδια ώρα μετά το 20’-25’ οι Πειραιώτες άρχισαν να χτυπούν όλο και πιο συντονισμένα από τη δική τους δεξιά πλευρά με τον εξαιρετικό (και χθες) Μασούρα, βλέποντας πως ο Τζούριτσιτς δεν έδινε τις απαιτούμενες καλύψεις προς τον Μλαντένοβιτς.

Όλος ο Παναθηναϊκός έδειχνε ένα συνολικό βραχυκύκλωμα στο πρώτο 45λεπτο. Ο άξονας ήταν πολύ "γεμάτος" απ’ την στιγμή που και ο Καρβάλιο δεν έπαιζε στο "10" αλλά πολύ πιο χαμηλά, ο Αϊτόρ δεν ήταν σε καλό βράδυ και οι προσπάθειες που πήρε ήταν ημιτελείς, ο Ιωαννίδης είχε πάντα -εκτός απ’ τον στόπερ- και δεύτερο παίκτη να ντουμπλάρει πάνω του, όποτε υποδεχόταν την μπάλα για να μην γυρίζει μέτωπο προς την εστία και να ξεκινάει επέλαση ή να ψάχνει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, ενώ ο Μπερνάρ ήταν σε πολύ κακή βραδιά και χωρίς "ενέργεια" στο παιχνίδι του.

Πάνω απ’ όλα όμως οι "πράσινοι" δεν είχαν αυτό που τους ζητάει περισσότερο από κάθε άλλο μέσα στο γήπεδο ο Τούρκος προπονητής: Ένταση. Ο Ολυμπιακός έβγαζε περισσότερη ενέργεια μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στο τέλος του ημιχρόνου βρήκε κι ένα γκολ από στατική φάση, με ισχυρή δόση τύχης, καθώς ο Τσέριν αιφνιδιάστηκε και αντί να διώξει "γεμάτα" την μπάλα, την... έστρωσε άθελά του στον Αλεξανδρόπουλο για να σκοράρει με ωραίο γυριστό.

Οι παρεμβάσεις που έκανε από πολύ νωρίς

Από την ώρα που οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια ξεκίνησαν οι παρεμβάσεις του Φατίχ Τερίμ. Πρώτα απ’ όλα με τα λόγια του που είχαν ως σκοπό να "ξυπνήσουν" την ομάδα για να βγάλει μεγαλύτερο πάθος κι ένταση που απαιτούσε ένα τέτοιο παιχνίδι κι εν συνεχεία με τις αλλαγές που έκανε.

Η είσοδος του Σπόραρ στην κορυφή της επίθεσης και η αλλαγή του συστήματος σε 4-4-1-1 με τον Ιωαννίδη ένα κλικ πιο πίσω απ’ τον Σλοβένο, έδωσε τη δυνατότητα στον Έλληνα επιθετικό να απελευθερωθεί απ’ τον... στενό κορσέ της άμυνας του Ολυμπιακού, να παίξει πιο έξω και να αποτελέσει το σκαλοπάτι στην ανάπτυξη που έλειπε για να σπάει πιο ορθολογικά η μπάλα.

Την ίδια ώρα ο Μαντσίνι ήταν πολύ πιο λειτουργικός στη δεξιά πλευρά, έστησε πάρα πολλές συνεργασίες κι επιθέσεις κι ο Παναθηναϊκός άρχισε να γίνεται πολύ πιο απειλητικός βρίσκοντας σημεία αναφοράς που δεν είχε στη μεσοεπιθετική γραμμή του, για να βάλει δύσκολα στην άμυνα του Ολυμπιακού.

Σ’ όλο αυτό βοήθησε και η παρουσία του Μπένιαμιν Βέρμπιτς ο οποίος ήταν πολύ πιο συμμετοχικός και παραγωγικός απ’ τον Τζούριτσιτς στο αριστερό άκρο κι αν είχε σημειώσει και το γκολ στο 94’ θα είχε κάνει το κορυφαίο παιχνίδι του μέχρι σήμερα με τον Παναθηναϊκό. Πάντα όμως κάτι του λείπει του Σλοβένου, κάτι "μεγάλο" για να πιαστεί και να ανέβει συνολικά. Ηταν όμως κέρδος η εμφάνισή του στο δεύτερο μέρος κι έδειξε πως σ’ αυτή τη φάση της σεζόν είναι σε θέση να δώσει πράγματα.

Η "αλλαγή" και η επιλογή με Κώτσιρα στο "6"

Γενικά ο Παναθηναϊκός του δευτέρου ημιχρόνου ήταν "άλλη" ομάδα. Πολύ πιο πιεστική, πολύ πιο ενεργή, πολύ πιο "γεμάτη" σε ιδέες και ψυχολογία. Και βοήθησε σ’ αυτό μέχρι και η σούπερ ρισκαδόρικη επιλογή του Τερίμ να κάνει κάτι που ουδείς θα μπορούσε να φανταστεί: Να κλείσει το τελευταίο ημίωρο του αγώνα με τον Κώτσιρα ως "6άρι" μπροστά απ’ την άμυνα, για να τρέχει παντού και να καλύπτει όλους τους χώρους, να δίνει ντουμπλαρίσματα πάνω στον Ποντένσε και τον Φορτούνη και να κλέβει μπάλες.

Το είχε... προαναγγείλει απ’ την επίσημη παρουσίασή του ο Τούρκος τεχνικός πως θέλει οι παίκτες του να μπορούν να παίξουν και σε άλλες θέσεις. Και ήταν όντως πολύ τολμηρή η απόφαση που πήρε εν ώρα αγώνα, με τις συνθήκες του συγκεκριμένου ματς και του βγήκε. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Κώτσιρας θα γίνει... "6άρι" από εδώ και πέρα. Τη συγκεκριμένη στιγμή ο Τερίμ έκρινε πως αυτό θα του έδινε περισσότερα πράγματα κι όντως τα πήρε απ’ τον 31χρονο μπακ, σε έναν άλλο ρόλο.

Με τη συγκεκριμένη αλλαγή να αποτυπώνεται γρήγορα μέσα στο γήπεδο και τον Παναθηναϊκό να ισοφαρίζει στο 65’ από μία στατική φάση χάρις στο ένστικτο του Ιωαννίδη, που είχε πια πολύ πιο καθαρό μυαλό για να πάρει τη σωστή θέση μέσα στην περιοχή, απ’ την στιγμή που δεν ήταν προσαρμοσμένη πάνω του όλη η άμυνα του Ολυμπιακού.

Το 45λεπτο που πρέπει να είναι "οδηγός" του

Η εικόνα του δευτέρου ημιχρόνου στο χθεσινοβραδινό (10/1) ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν ένας "οδηγός" για τον Παναθηναϊκό, όχι τόσο για τις τακτικές, τις επιλογές, τα συστήματα ή τα πρόσωπα, αλλά κυρίως ως προς τη διάθεση, την ένταση και την ενέργεια που απαιτούν τα "μεγάλα" ματς. Για να φύγει νικητής όμως ο Παναθηναϊκός την Κυριακή (14/1) απ’ την OPAP Arena και την επόμενη Τετάρτη (17/1) με την πρόκριση από το "Γ. Καραϊσκάκης", θα χρειαστεί πολλά περισσότερα από ένα "καλό" ημίχρονο.

Και πάνω απ’ όλα απαιτείται πνεύμα και νοοτροπία νικητή και χαρακτήρας ομάδας που θα δείξει στον αντίπαλό της πως μπήκε στο γήπεδο για να νικήσει. Γιατί μόνο έτσι φτάνεις στο τέλος στην κορυφή. Όλα τα άλλα είναι... οδοντόκρεμες.

Δείτε την Game Night: