Ήταν το πιο δύσκολο 48ωρο της τελευταίας διετίας για τον Παναθηναϊκό, αυτό που ακολούθησε μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, όπου έπεσαν οι τίτλοι... τέλους στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος για τους "πράσινους", επειδή το υπόλοιπο ελληνικό ποδόσφαιρο τους έσυρε σε μία διαδικασία κατά την οποία καταργήθηκε κάθε έννοια ισονομίας.

Με μία αναβολή της 9ης (και καθοριστικής) αγωνιστικής κατά... 25 ώρες, απλά για τα μάτια του κόσμου, χωρίς λογική και την παραμικρή ενσυναίσθηση, απέναντι σε μία ομάδα που ζούσε επί μέρες με τον κορονοϊό στον οργανισμό της και είχε 17 κρούσματα σε παίκτες της.

Παίκτες οι οποίοι πήραν το προσωπικό ρίσκο για να αγωνιστούν για το όνειρό τους, οι περισσότεροι χωρίς να έχουν ξεπεράσει τον ιό και με το ντεπόζιτο των δυνάμεών τους κάτω από το μισό. Μία διαδικασία που οδήγησε και τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στο ένα και μοναδικό -αλλά πάνω απ’ όλα ανθρώπινο- ξέσπασμά του μετά το ματς στο Φάληρο, όχι κατά της διαιτησίας και... υποτιθέμενων "δώρων", αλλά διότι όλοι οι "υπεύθυνοι" τον έκαναν να αισθανθεί πως έγινε σαν... αυτούς. Και βουρκωμένος τους το... επέστρεψε αυτό, στο πρόσωπό τους...

Βλέπετε, σ’ αυτή τη χώρα είναι πάντα πολύ επιβλητικός ο "νόμος του ισχυρού (ή των ισχυρών)", που δεν αφήνει περιθώρια για πολλά άλλα... Εφόσον βρεθείς σε αδυναμία, ο αντίπαλος δεν θα αισθανθεί καμία ηθική αναστολή. Θα επιχειρήσει να σε πατήσει στο κεφάλι και δεν θα νιώσει την παραμικρή τύψη γι’ αυτό...

Θα μείνει στην ιστορία (και) αυτό το πρωτάθλημα, αλλά για πολλούς λάθος λόγους, με το στόρι του Covid-19 που έθεσε νοκ-άουτ τον Παναθηναϊκό στο παρά... ένα της κούρσας των playoffs να μνημονεύεται για χρόνια. Και ας αντιμετωπίζεται απ’ την πλειοψηφία σαν κάτι... φυσιολογικό. Σα να λέμε "ε, έγινε κι αυτό μωρέ, πάμε παρακάτω, όλα καλά...".

Ήταν το "κερασάκι" στην τούρτα μίας σειράς άνισων συνθηκών και τρικλοποδιών που υπήρξαν καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν σε βάρος του Παναθηναϊκού (ο οποίος βεβαίως πλήρωσε και τα δικά του λάθη), σε διάφορα κομβικά σημεία της χρονιάς. Όπου κι εκεί πολλοί -ξανά χωρίς καμία ηθική αναστολή- επιχείρησαν να τον βγάλουν τον "τρελό του χωριού".

Ο καιρός βεβαίως πάντα έχει γυρίσματα για όλους...

Δεν έχει αλλάξει κάτι στο μυαλό του Ιβάν

Με δεδομένο ότι αυτό το πρωτάθλημα, που ολοκληρώνεται την προσεχή Κυριακή (14/5), χάθηκε για τους "πράσινους", το ζητούμενο από εδώ και πέρα δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο απ’ την επόμενη μέρα. Μικρή παρένθεση εδώ, για να μην δημιουργούνται ανησυχίες που δεν συντρέχει λόγος να υπάρχουν:

Το ξέσπασμα του Γιοβάνοβιτς στη συνέντευξη Τύπου, όσο κι αν έβγαλε μία απίστευτη (και πολύ σωστή) πικρία για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε συνολικά ο Παναθηναϊκός απ’ όλο το υπόλοιπο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν έχει αλλάξει κάτι μέσα του, ούτε τον έχει βάλει σε άλλες σκέψεις. Στον Παναθηναϊκό θα μείνει και θα παραμείνει για καιρό, όσο κι αν θα... βόλευε τον ανταγωνισμό του "τριφυλλιού" να συμβεί κάτι αντίθετο. Κλείνει η παρένθεση...

Αυτό που είναι δεδομένο είναι πως, παρά το πικρό φινάλε της εφετινής χρονιάς, ο Παναθηναϊκός θα "επιστρέψει" κι αυτό θα το καταλάβουν ξανά όλοι. Υπάρχουν λοιπόν 5 συγκεκριμένοι άξονες πάνω στους οποίους θα πορευτεί το "τριφύλλι" στους επόμενους μήνες, με ορίζοντα την επόμενη χρονιά.

1. Στόχοι: Όμιλοι και πρωτάθλημα

Από τον Μάιο του 2021, όταν και ξεκίνησε η συνεργασία του Παναθηναϊκού με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, σε κάθε εκκίνηση σεζόν έμπαιναν συγκεκριμένοι στόχοι. Κι ο Σέρβος τεχνικός έπιασε και στις δύο σεζόν και με το παραπάνω τους κεντρικούς/στρατηγικούς στόχους που είχαν μπει.

Την πρώτη χρονιά ήταν η επιστροφή στην Ευρώπη έπειτα από 5 χρόνια απουσίας και η διεκδίκηση του Κυπέλλου. Επιτεύχθηκαν αμφότεροι στο ακέραιο, με τον Παναθηναϊκό να κάνει ένα εξαιρετικό δεύτερο μισό, να παίζει ωραία μπάλα, να ξαναφέρνει μαζικά τον κόσμο στη Λεωφόρο και να φτάνει στην κατάκτηση του Κυπέλλου, του πρώτου τίτλου του έπειτα από 8 χρόνια.

Τη δεύτερη (εφετινή) σεζόν οι στόχοι -όπως επιβεβαιώθηκαν εξαρχής κι απ’ τα λόγια του Σέρβου τεχνικού- ήταν η ανταγωνιστικότητα του Παναθηναϊκού και η κατάκτησης μίας απ’ τις δύο πρώτες θέσεις. Το πέτυχε κι αυτό απόλυτα. Σαφώς και στην πορεία, ο κεντρικός στόχος επαναπροσδιορίστηκε καθότι ο Παναθηναϊκός ήταν πρώτος και βασικός διεκδικητής του τίτλου, όμως η αναπροσαρμογή πάνω σ’ όλα τα νέα δεδομένα (και τις τρικλοποδιές που παρουσιάστηκαν) δεν αποδείχθηκε αρκετή.

Αυτό όμως δεν αναιρεί όμως το γεγονός πως υπήρξε συνέπεια λόγων κι έργων απ’ την πλευρά όλου του οργανισμού του Παναθηναϊκού, όσο κι αν η πικρία για την απώλεια του τίτλου δεν αφήνει -για την ώρα- πολύ καθαρή την σκέψη.

Οι στόχοι της επόμενης χρονιάς (2023/24) για το "τριφύλλι" έχουν ήδη οριοθετηθεί και θα "επικαιροποιηθούν" στη συνάντηση που θα γίνει με την διοίκηση μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Και είναι ξεκάθαροι: Πλέον ο Παναθηναϊκός έχει ως κεντρική στόχευσή του:

α) Την είσοδο σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης, με αφετηρία την κλήρωση του β’ προκριματικού γύρου του Champions League και τους πρώτους αγώνες με τη δευτεραθλήτρια ομάδα του Βελγίου ή της Ουκρανίας στις 25/26 Ιουλίου και στις 1/2 Αυγούστου.

β) Την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Την κατάκτηση, όχι απλά τη διεκδίκηση! Ως επόμενο βήμα του πρότζεκτ που έχει ξεκινήσει εδώ και μία διετία και με βάση τα ζητούμενα που υπήρχαν κάθε φορά στο τραπέζι, προχωράει με σταθερά βήματα προς το επόμενο επίπεδο.

Δεν θα είναι βεβαίως εύκολη κι αυτή η διαδρομή, διότι ο ανταγωνισμός θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο την επόμενη χρονιά. Η ΑΕΚ θα ξεκινήσει ως πρωταθλήτρια, ο Ολυμπιακός θα επιχειρήσει τη δική του επιστροφή κι ο ΠΑΟΚ έχει ήδη φτιάξει έναν κορμό για να επενδύσει πάνω του.

Υπάρχει, ωστόσο, η πλήρης εμπιστοσύνη και στήριξη απ’ την πλευρά του Γιάννη Αλαφούζου προς τον Γιοβάνοβιτς, βλέποντας στο πρόσωπό του τον άνθρωπο και τον προπονητή που εκφράζει απόλυτα την στόχευση και το όραμα του πρότζεκτ που ξεκίνησαν μαζί πριν από δύο χρόνια.

Η εμπιστοσύνη προς τον Σέρβο ήταν, είναι και παραμένει απόλυτη και έχει αποδειχθεί/επιβεβαιωθεί στις πιο μικρές ή μεγάλες και δύσκολες αποφάσεις πάνω στο αγωνιστικό και όχι μόνο.

Και σ’ αυτή τη βάση θα επικεντρωθεί κι ο σχεδιασμός και η προετοιμασία της νέας χρονιάς.

2. Μπάτζετ: Θα γίνει και νέα αύξηση

Σε κάθε καλοκαιρινό σχεδιασμό, ένα απ’ τα βασικά ζητούμενα αφορά το μπάτζετ και το ύψος στο οποίο θα κινηθεί κάθε σύλλογος. Ο Παναθηναϊκός κλείνει τη σεζόν 2022/23 συνολικό κόστος του ποδοσφαιρικού τμήματος (ποσά που δόθηκαν σε ομάδες για μεταγραφές, συμβόλαια παικτών-προπονητών, εφορία κ.ο.κ.) περίπου στα 27,4 εκατ. ευρώ. Το υψηλότερο επί ημερών της σημερινής ιδιοκτησίας της ΠΑΕ.

Η διάθεση που υπάρχει ήδη απ’ τη διοίκηση του Παναθηναϊκού είναι να αυξηθεί κι άλλο (σε σημαντικότατο βαθμό) το μπάτζετ της ομάδας τη νέα χρονιά, ως συνέχεια της εξέλιξης και της επένδυσης πάνω στο πλάνο που έχει ξεκινήσει απ’ τον Μάιο του 2021.

3. Μεταγραφές: Ενίσχυση σε ποιότητα και προσωπικότητα

Ο συνολικός αριθμός των μεταγραφών που θα γίνουν το εφετινό καλοκαίρι δεν έχει οριοθετηθεί ακόμη σε απόλυτο αριθμό. Θα τεθούν όλα επί τάπητος στις συσκέψεις που θα ακολουθήσουν, με ξεκάθαρη διάθεση να ικανοποιηθούν ξανά τα "θέλω" του προπονητή, αλλά και στόχευση στην περαιτέρω ποιοτική ενίσχυση του ρόστερ με παίκτες που θα ανεβάσουν κι άλλο το επίπεδο της ομάδας και θα προσθέσουν προσωπικότητα.

Υπάρχει ήδη μία πολύ σταθερή βάση και συνέχεια σ’ όλη τη διαδικασία ωρίμανσης του έμψυχου δυναμικού της ομάδας, επιστρέφει υγιής μετά την επέμβαση στον χιαστό ο Αϊτόρ (που έχει ήδη "δέσει" το μέλλον του με την ομάδα ως το 2025) και θα γίνουν οι κινήσεις που χρειάζονται, για να γίνει ο Παναθηναϊκός ακόμη πιο δυνατός στον άξονα της μεσαίας γραμμής, αλλά και σε άλλες θέσεις της ενδεκάδας.

Εδώ βεβαίως υπάρχει κι ένα σημαντικό "στοίχημα" για τον Παναθηναϊκό το εφετινό καλοκαίρι, διότι καλείται να δείξει πολύ πιο γρήγορα αντανακλαστικά προκειμένου να είναι έτοιμος για φουλ δράση την τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου. Κι εκεί επιβάλλεται να υπάρξει καλύτερος συντονισμός όλων και αμεσότητα αποφάσεων, για να μην χαθεί αυτή τη φορά χρόνος...

4. Ανανεώσεις: Ο Κουρμπέλης και οι άλλες κινήσεις

Η επέκταση της συνεργασίας με τον Φώτη Ιωαννίδη ως το 2027, ήταν κάτι που είχε προαποφασιστεί εδώ και καιρό, αλλά επί της ουσίας ήταν και η πρώτη κίνηση του σχεδιασμού της επόμενης χρονιάς.

Μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα ακολουθήσουν και οι τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Κουρμπέλη με πολύ θετική διάθεση κι απ’ τις δύο πλευρές για να συνεχίσουν την κοινή πορεία τους και τα επόμενα 2 ή 3 χρόνια. Από εκεί και πέρα, οι "πράσινοι" θα περιμένουν τις εισηγήσεις του Γιοβάνοβιτς για τους Σάντσες, Σάρλια, Πούγγουρα, τα συμβόλαια των οποίων επίσης λήγουν στις 30 Ιουνίου, προκειμένου να κινηθούν αντίστοιχα.

Με το που κλείσει κι αυτή η διαδικασία, θα πάρουν σειρά περιπτώσεις παικτών που δεσμεύονται έως το καλοκαίρι του 2024, αλλά κρίνονται υπέρ-απαραίτητοι για τη "συνέχεια" αυτής της ομάδας και του ρόστερ της, όπως ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι και ο "Τούκου" Παλάσιος.

5. Παρασκήνιο: Καμία... συνύπαρξη με Μπένετ και το θέμα των ξένων ρέφερι

Πέρα απ’ το αγωνιστικό τμήμα, το εφετινό καλοκαίρι προμηνύεται "θερμό" και στα εξωαγωνιστικά ζητήματα και δη στο παρασκηνιακό επίπεδο, όπου ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να αντιμετωπίσει όλες τις κινήσεις "φθοράς" που βίωσε κατά τη διάρκεια της εφετινής χρονιάς. Που θα εστιάσουν οι "πράσινοι";

α) Συνύπαρξη με τον Στηβ Μπένετ και το σημερινό status της ΚΕΔ, δεν μπορεί να υπάρξει για τον Παναθηναϊκό (και) την επόμενη σεζόν, με τους "πράσινους" να έχουν αποσύρει εδώ και καιρό κάθε ψήγμα εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο του Άγγλου αρχιδιαιτητή. Αυτό είναι σαφές πως δεν μπορεί να... επιλυθεί με "ελληνικούς" όρους, αλλά είναι λογικό να επιχειρήσει να το επικοινωνήσει κυρίως προς την UEFA, με την οποία υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας.

Ζητώντας τη συνδρομή της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας σε έναν συνολικό διάλογο, που θα φέρει μία κοινά αποδεκτή λύση για όλες τις ομάδες. Με επιλογή αρχιδιαιτητή –ει δυνατόν- απ’ την ίδια την UEFA κι αυστηρά μηνύματα απ’ την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία προς όλους.

Πέρα απ’ αυτή την οδό, ο Παναθηναϊκός ήταν και παραμένει θετικός και στο πλάνο επαγγελματικής διαιτησίας σε πρότυπα εξωτερικού, αρκεί η όλη διαδικασία να τρέξει θεσμικά μέσω όλων των μελών της Super League και να καταλήξουν όλοι σε ένα κοινά αποδεκτό σχέδιο, με κεντρική παρουσίαση, αλλά και με άφθαρτα πρόσωπα...

β) Το θέμα της διατήρησης των ξένων διαιτητών και δη υψηλού επιπέδου, στα "μεγάλα" ματς του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, παραμένει "κόκκινη γραμμή" για τον Παναθηναϊκό. Η ΕΠΟ, επιχείρησε επικοινωνιακά να παρουσιάσει την επιστολή που έστειλε η UEFA την 1η Μαΐου, ως την αρχή του... τέλους των ξένων διαιτητών στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Κάτι που, εν πολλοίς, αποτελεί και σταθερή θέση του προεδρείου της απ’ τις αρχές της εφετινής σεζόν. Η ουσία της επιστολής βεβαίως ήταν εντελώς διαφορετική.

Η UEFA στο έγγραφό της ανέφερε πως πληροφορήθηκε "...με βαθιά θλίψη και έντονη ανησυχία ένα ακόμη περιστατικό που αφορά στην προσβλητική και βίαιη συμπεριφορά προς τους διαιτητές ποδοσφαίρου που είχαν οριστεί να διευθύνουν πρόσφατους αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα". Συμπληρώνοντας πως "...παρά τις κοινές μας προσπάθειες και υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, η UEFA επανεξέτασε την υποστήριξή της στην αποστολή διαιτητών κατηγορίας Elite και ‘Α’ για να διευθύνουν τους αγώνες των playoffs της ελληνικής Superleague 1 και αποφάσισε να παύσει, προς το παρόν, την πρακτική αυτή".

Να "παύσει προς το παρόν, την πρακτική αυτή". Κοινώς ενημέρωσε πως δεν θα συνδράμει η ίδια (μέχρι νεοτέρας) στην αναζήτηση διαιτητών Elite ή κατηγορίας "Α" για τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος. Δεν ανέφερε πως απαγορεύει, ούτε έχει υποδείξει στις υπόλοιπες 54 ομοσπονδίες να μην ξαναστείλουν διαιτητές τους στην Ελλάδα. Αυτό είναι και παραμένει στο επίπεδο συνεννόησης του εκάστοτε αρχιδιαιτητή.

Διότι πέρα απ’ το... επικοινωνιακό, υπάρχει πάντα και η ουσία και το πώς θα μπορέσουν να βοηθήσουν όλες οι πλευρές να υπάρξει λύση προς αυτή την κατεύθυνση. Σαφώς με απαίτηση για απουσία καλλιέργειας τοξικού κλίματος κι απ’ τις ίδιες τις ομάδες, αλλά και με άφθαρτα πρόσωπα που θα επαναφέρουν μία στοιχειώδη αξιοπιστία η οποία έχει ήδη χαθεί προ πολλού στα μάτια των περισσότερων...