Ο Παναθηναϊκός την "πάτησε" ερασιτεχνικά κι έβαλε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο επόμενο δεκαήμερο

Κάποιες φορές, κάποια ματς δεν "εξηγούνται" εύκολα. Όχι μόνο για το πώς μετατρέπεται το 1-0 και το πιο "γεμάτο" 25λεπτο επί ημερών Τερίμ σε 1-2 μέσα σε 17 λεπτά, χωρίς να το καταλάβει καλά - καλά ο Παναθηναϊκός.

Αλλά κυρίως για το πώς γίνεται να σπαταλάει ένα... τσουβάλι γκολ στο δεύτερο ημίχρονο και να μην παίρνει το ελάχιστο, την ισοπαλία, για να πάει έστω από μηδενική βάση την επόμενη Τετάρτη (31/1, 19:00) στη ρεβάνς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.

Ο Παναθηναϊκός την "πάτησε" με ερασιτεχνικό τρόπο σ’ αυτόν τον πρώτο προημιτελικό με την ομάδα του εξαιρετικού προπονητή Σάσα Ίλιτς.

Όχι γιατί δεν έφτιαξε, δεν δημιούργησε, δεν προσπάθησε, αλλά γιατί έδωσε δύο πολύ "φθηνά" γκολ στον αντίπαλό του στις τρεις φάσεις που έφτιαξε όλες κι όλες στο παιχνίδι και μετά δεν μπόρεσε να βρει "απαντήσεις", προχωρώντας σε έναν... διαγωνισμό αστοχίας μπροστά απ’ την εστία του Τσιντώτα.

Και στο τέλος της ημέρας όχι μόνο δεν πέτυχε τον βασικό στόχο του σ’ αυτό το παιχνίδι, δηλαδή να πάρει ένα σκορ που θα του έκανε πιο ήρεμο το μεσοδιάστημα των δύο μεγάλων αγώνων που έχει στη Stoiximan Super League με τον ΠΑΟΚ (28/1) στην Τούμπα και τον Ολυμπιακό (4/2) στη Λεωφόρο, αλλά πλέον έβαλε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στο επόμενο δεκαήμερό του.

Και θα πρέπει να "ζήσει" μ’ αυτή και να τα καταφέρει σε μία σειρά αγώνων που τούτη τη φορά λάθη κι ερασιτεχνισμοί δεν συγχωρούνται.

Ο απρόβλεπτος Φατίχ Τερίμ δεν δίστασε με μόλις μία προπόνηση να ρίξει απ’ την αρχή στην ενδεκάδα και τον Τάσο Μπακασέτα και τον Βίτορ Ούγκο. "Μέσα" κι ο Ντραγκόφσκι κάτω απ’ τα γκολπόστ, "μέσα" κι ο Ακαϊντίν στο βασικό σχήμα, σε μία άμυνα με τα 3/5 της εντελώς αλλαγμένα και με μόλις δύο ώρες... συνύπαρξης στην προπόνηση της Τρίτης (23/1).

Ο... αιφνιδιασμός του Τούρκου τεχνικού, προσέφερε "φρεσκάδα", ενθουσιασμό, διάθεση για να βγει και να παίξει ο Παναθηναϊκός απ’ την αρχή καλή μπάλα, με συνδυαστικό ποδόσφαιρο, ωραίες συνεργασίες με τον Μπακασέτα να μπαίνει μεμιάς στο ρόλο του και πολλούς "μπαλάτους" παίκτες στο βασικό σχήμα (αφού μέχρι και στο "9" ξεκίνησε ως "ψευτό-φορ" αναγκαστικά ο Τζούριτσιτς, ελλείψει άλλων επιλογών).

Ο Τερίμ δεν ήθελε να χρονοτριβήσει με τους "νέους"

Στην πορεία του αγώνα όμως στέρησε απ’ τους "πράσινους" την αίσθηση και την ουσία της ομοιογένειας που είχε βρει απ’ τα πιο συμπαγή σχήματα των προηγούμενων αγώνων του. Το καταλαβαίνω πως ο Τερίμ περίμενε 20 μέρες για να έχει αυτό το υλικό πλέον στα χέρια του και δεν ήθελε να χρονοτριβήσει καθόλου στην άμεση ένταξη των "νέων" στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας.

Όμως αυτό το πλήρωσε και στα δύο γκολ που πέτυχε ο Ατρόμητος, ο οποίος "τιμώρησε" κάθε αδυναμία και κάθε λάθος του Παναθηναϊκού. Στο 1-1 η άμυνα "τρυπήθηκε" κάθετα και δεν ακολούθησε κανείς τη φάση μετά την πρώτη επέμβαση του Ντραγκόφσκι, για να προλάβει τον Αντζιέλσκι, ενώ στο 1-2 ήρθε το απόλυτο παράδειγμα για το τι δεν πρέπει να κάνει μία αμυντική γραμμή στο δικό της αμυντικό transition.

Ο Ρομπάιγ κουβάλησε την μπάλα 40 μέτρα χωρίς να τον σταματήσει κανείς, ο Μλαντένοβιτς κάλυψε με τη λάθος κίνηση το οφσάιντ του Γιουμπιτάνα -που πρόλαβε να βγει από πίσω στη φάση- και χωρίς να το καταλάβει κανείς, ο Ατρόμητος είχε φέρει τον αγώνα στα δικά του μέτρα πριν πάνε οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια.

Μετά ακολούθησε ένα ατελείωτο ρεσιτάλ χαμένων ευκαιριών, με όλους τους τρόπους κι αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι του Φώτη Ιωαννίδη και το διπλό δοκάρι στην ίδια φάση. Κοινώς, άμα δεν θέλει να μπει, δεν θα μπει...

Μία ήττα που επιβάλλεται να "διαβαστεί" σωστά

Κακή ήττα, σε κακό τάιμινγκ, η οποία όμως εφόσον "διαβαστεί" σωστά, μπορεί να κάνει... καλό σε όλους στον Παναθηναϊκό ενόψει Τούμπας. Πρώτα απ’ όλα για να περιορίσει λίγο την υπέρμετρη ευφορία των τελευταίων ημερών για τις πολύ σπουδαίες μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν.

Η ποιότητα ανέβηκε κατακόρυφα, το "βάθος" του πάγκου ακόμη περισσότερο για να αντέξει το "τριφύλλι" στη μάχη με τον ανταγωνισμό, όμως η ομάδα πρέπει να συγκεντρωθεί σ’ αυτό που πρέπει να κάνει στο χορτάρι κι όχι στα υπόλοιπα.

Δεύτερον, η συγκεκριμένη ήττα απ’ τον Ατρόμητο και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο ήρθε, θα υπενθυμίσει σε όλους πως κάθε αγώνας, κάθε ματς, κόντρα σε κάθε αντίπαλο πρέπει να είναι για τον Παναθηναϊκό κάτι παραπάνω. Είναι "μάχη" χωρίς κανένα περιθώριο εφησυχασμό. ΔΕΝ υπάρχει "εύκολος" ή "βατός" αντίπαλος. Για τον Παναθηναϊκό τουλάχιστον κι αυτός ο πρώτος προημιτελικός ήρθε ως "καμπανάκι" υπενθύμισης.

Σαφώς και δεν τελείωσε κάτι κι έχει δίκιο ο Τερίμ, πως η πρόκριση θα κριθεί σε δύο μέρη. Όμως ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι πολύ πιο έτοιμος και υποψιασμένος στη ρεβάνς για να φέρει το ζευγάρι στα δικά του μέτρα.

Αφού πρώτα απαντήσει (κυρίως στον... εαυτό του) ποδοσφαιρικά την Κυριακή (28/1) στην Τούμπα. "Άλλο" ματς εκεί κι αυτό θα φανεί στο γήπεδο...