Να σφυρίζει ο ρέφερι, να τελειώνει το ματς στη Λεωφόρο και να βλέπεις τον κόσμο να μην θέλει να σηκωθεί από τη θέση του, να μην θέλει να πάει σπίτι του, νιώθοντας τόσο "γεμάτος" απ' την μπάλα που μόλις είχε δει από τον Παναθηναϊκό.

Σαν τις συναυλίες των μεγάλων συγκροτημάτων που φτάνουν στο φινάλε κι ο κόσμος φωνάζει "κι άλλο, κι άλλο...", περιμένοντας την... μπάντα για να επιστρέψει στην σκηνή για να ακούσει ένα τελευταίο τραγούδι. Μόνο που εδώ ο λαός μένει στην εξέδρα χαρούμενος, σαν να αποζητά ακόμη μία... ντρίμπλα κάτω από τα πόδια από τον Βιτάλ, ακόμη ένα πλασέ στο στόχο του Καρλίτος, ένα τάκλιν του αρχοντικού Ρούμπεν, ένα ανέβασμα "οδοστρωτήρα" του Αλεξανδρόπουλου. Αξίες ανεκτίμητες που λέει και η διαφήμιση!

Ανεκτίμητες, γιατί μετά την περσινή σεζόν της ντροπής και της απόλυτης "καταστροφής", αλλά κι όλα θλιβερά όσα είχαν συμβεί τα τελευταία χρόνια πληγώνοντας πολύ βαθιά την ψυχοσύνθεση του κλαμπ και των φίλων του, ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις. Και δίνει στον κόσμο της αυτό που έλειπε εδώ και μία δεκαετία και βάλε: τη λαχτάρα και την αδημονία να περάσουν οι μέρες για να πάει ξανά στο γήπεδο ή να καθίσει στην τηλεόραση για να τον δει. Κι αυτή είναι η πρώτη πολύ μεγάλη νίκη του, η πρώτη εφετινή "κατάκτησή" του.

Ο "καθηγητής" Ρούμπεν Πέρεθ

Δεν είναι μόνο ο... σεληνιασμένος απ' την αρχή της σεζόν Καρλίτος Λόπεθ, ο "Κάρλος το τσακάλι" όπως τον φώναξε το βράδυ του Σαββάτου η εξέδρα. Ο εφετινός Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα γεμάτη από "ατάιστα τσακάλια"!

Στη μεσαία γραμμή κυριαρχεί το δίδυμο του Ρούμπεν και του Αλεξανδρόπουλου. Το έχω ξαναγράψει και το πιστεύω με όλη μου τη δύναμη. Ο Ισπανός είναι ο ορισμός της εύστοχης μεταγραφής κι ο καλύτερος αμυντικός μέσος σ' αυτό το πρώτο δίμηνο της εφετινής Super League Interwetten. Ένας "καθηγητής" στο "6" κι ο πλέον κανονικός κι αυθεντικός αμυντικός χαφ που είχε ο Παναθηναϊκός στη μετά-Ζιλμπέρτο Σίλβα εποχή. Και σε κάθε ματς το επιβεβαιώνει από το 1ο έως το 95ο λεπτό.

Το "πακέτο" του Αλεξανδρόπουλου

Δίπλα του "κούμπωσε" εξαιρετικά κι ελευθερώθηκε ως παίκτης κι ο Αλεξανδρόπουλος, ο οποίος δεν σταματάει να εξελίσσεται. "Πακέτο" αγωνιστικών χαρακτηριστικών όπως αυτό που διαθέτει ο "μικρός" δεν βρίσκεις εύκολα κι Αλεξανδρόπουλος έχει όλο το μέλλον δικό του για να γίνει τεράστιο κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό και την Εθνική Ομάδα. Κι αυτό το πιστώνεται 100% ο Γιοβάνοβιτς, ο οποίος απέδειξε πως δεν είναι δογματικός.

Είδε μετά από τα πρώτα δύο ματς ότι το δίδυμο Ρούμπεν-Μαουρίσιο δεν έδινε ισορροπία κι ένταση στον άξονα και το άλλαξε, προετοιμάζοντας την ίδια ώρα τον "Αλεξανδρό". Δεν έχασε χρόνο και δεν "κώλωσε" να βάλει βασικό τον 20χρονο απ' τη στιγμή που του έδινε αυτό που ήθελε σε πολλαπλάσιο βαθμό.

Ο "καλουπωμένος" Χατζηγιοβάνης

Από κοντά κι ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, ο οποίος δείχνει στα χέρια του Γιοβάνοβιτς άλλος παίκτης. Πολύ πιο ώριμος, "καλουπωμένος", αλλά όχι ευνουχισμένος ποδοσφαιρικά. Του δημιουργεί τους χώρους που χρειάζεται για να "χτυπήσει", τον έχει κάνει περισσότερο υπεύθυνο και τον έχει μετατρέψει σε "στρατιώτη" της ομάδας, αποτινάσσοντας από πάνω του λίγο-λίγο όλα τα ποδοσφαιρικά κουσούρια που κουβαλούσε.

Αν ο Ουζουνίδης του έδωσε τις πρώτες ευκαιρίες κι ο Δώνης τον μονιμοποίησε στην "πράσινη" ενδεκάδα, ο Γιοβάνοβιτς είναι ο προπονητής που αρχίζει να δείχνει μέρα με τη μέρα ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητες του Χατζηγιοβάνη.

Οι νέοι ορίζοντες του Παλάσιος

Πρώτο πραγματικά καλό ματς κι από τον Σεμπαστιάν Παλάσιος, όχι γιατί σημείωσε το παρθενικό γκολ του με το "τριφύλλι", αλλά γιατί είχε τρομερή ένταση, "έσκασε" στο τρέξιμο και στο πρέσινγκ όλη την άμυνα του Ιωνικού, έβγαλε σωστές συνεργασίες στο επιθετικό τρίτο και τον ένιωσε ο αντίπαλος, παίζοντας διαρκώς ανάμεσα στο "9" και στο "10".

Ο Γιοβάνοβιτς προσπαθεί να ανοίξει το μυαλό και τους αγωνιστικούς ορίζοντες του Αργεντινού, δίνοντάς του νέους ρόλους και περισσότερες αποστολές απ’ αυτές που είχε μάθει να αναλαμβάνει έως τώρα στην καριέρα του, όπου ήταν ένας εξτρέμ χώρου. Κι ο "Τούκου" αρχίζει να προσαρμόζεται και να το βγάζει απελευθερωμένος μέσα στο γήπεδο.

Ο Ιβάν τον έκανε "υπέρ-όπλο"

Last but not least -που λένε και οι γραμματιζούμενοι- ο Καρλίτος. Ο Ισπανός είναι η απόλυτη επιβεβαίωση ως προς το τι μπορεί να κάνει ένας πολύ καλός επιθετικός, αν μία ομάδα εκμεταλλευτεί σωστά τις αρετές του. Και η απόδειξη πως κι εμείς οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να είμαστε ορισμένες φορές πολύ πιο σωστοί και to the point στις κρίσεις μας.

Μετά από την περσινή "τραυματική" σεζόν που τη μία (επί Πογιάτος) προσπαθούσε να... χωρέσει στην ενδεκάδα παίζοντας χαμένος κάπου στα αριστερά και την άλλη (επί Μπόλονι) περίμενε τις μπάλες να κατέβουν από το... Θεό, μήπως και βρει κάποιον τρόπο για να απειλήσει, ο Καρλίτος είναι φέτος το απόλυτο "όπλο" του Παναθηναϊκού. Έχοντας σημειώσει ήδη 7 γκολ σε 6 αγωνιστικές, τη στιγμή που πέρσι έγραψε 6 σε 34 ματς!

Ο Γιοβάνοβιτς τού έχει δώσει ελευθερία κινήσεων, εκμεταλλεύεται απόλυτα την ικανότητά του να παίζει ανάμεσα στις γραμμές των αντιπάλων, ξεκινώντας διαγώνιες κινήσεις που βραχυκυκλώνουν τις αντίπαλες άμυνες και τα γκολ πέφτουν... βροχή.

Τέσσερα credits στον Γιοβάνοβιτς

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ένα πρόσωπο: Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο 59χρονος τεχνικός δεν έχει ανάγκη ούτε από διθυράμβους ούτε από υπέρμετρους ενθουσιασμούς. Όπως τόνισε κι ο ίδιος άλλωστε, στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα "δεν είμαστε ακόμη στο επίπεδο που θέλουμε". Νέτα-σκέτα! Ούτε συννεφάκια ούτε επανάπαυση στη χαρά της νίκης και της εμφάνισης. Όμως πρέπει να καταγραφούν 3-4 πολύ σημαντικά πράγματα γύρω από τον Σέρβο τεχνικό:

1. Θα μπορούσε να ξεκινήσει στην ενδεκάδα τον Φραν Βέλεθ, καθώς είχε πλέον σχεδόν μία εβδομάδα προπονήσεων και θεωρείται πιο "βασικός" από τον Σάρλια. Άλλος μπορεί να το έκανε. Ο Γιοβάνοβιτς ωστόσο, επέλεξε να επιβραβεύσει τον Κροάτη για την εμφάνισή του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να του επιβεβαιώσει ότι τον εμπιστεύεται. Και πάνω απ' όλα να δείξει προς όλους πως πρέπει να εμπιστευτούν συνολικά τη διαδικασία. Trust the process. Έτσι "κερδίζεις" και τον παίκτη, αλλά και τα αποδυτήριά σου.
2. Η μεγαλύτερη "νίκη" του Παναθηναϊκού στο ματς του Σαββάτου δεν ήταν η "τεσσάρα". Αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε μετά τη γρήγορη ισοφάριση του Ιωνικού. Κανένας πανικός, καμία αναστάτωση. Άλλες φορές, άλλες χρονιές, οι "πράσινοι" δέχονταν γκολ και αμέσως μετά έπιναν... θάλασσα, μέχρι να έρθουν ξανά στα ίσα τους. Και πολλές φορές το πλήρωναν με "γκέλες". Αυτή τη φορά, όλος ο Παναθηναϊκός έβγαλε μία αίσθηση ανωτερότητας μέσα στο γήπεδο και μία φιλοσοφία που "φώναζε" ότι θα νικήσει, ότι κι αν έγινε. Συνέχισε να παίζει με τον τρόπο του, με το στιλ του, σαν να μην είχε... συμβεί τίποτα, συνέχισε να βγάζει φάσεις, βρήκε τα γκολ που ήθελε...
3. Ο Γιοβάνοβιτς έχει βρει τον τρόπο, αφενός να αναδεικνύει σε κάθε ματς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές αφετέρου να παίρνει πράγματα απ' όλους τους παίκτες του, ακόμη και στη... μέτρια μέρα τους. Ο Βιτάλ για παράδειγμα, δεν ήταν το ίδιο καλός κόντρα στον Ιωνικό. Έβγαλε όμως τρεις μπαλιές για... θάνατο. Ειδικά η "ξυραφιά" προς τον Χατζηγιοβάνη στο φινάλε του ημιχρόνου, όταν έκοψε στα... δυο την άμυνα των Νικαιωτών, ήταν όλα τα λεφτά.
4. Ο Παναθηναϊκός βελτιώνεται από αγώνα σε αγώνα. Λίγο-λίγο, αλλά σταθερά. Γίνεται καλύτερος, αποκτά ομοιογένεια, αλλά έχει δρόμο μπροστά του. Πολύ δρόμο. Και πρώτος όλων, το γνωρίζει καλύτερα ο προπονητής του, ο οποίος έχει ως επόμενη "αποστολή" του, τη διάρκεια και τη σταθεροποίηση αυτής της εικόνας που βγάζει στη Λεωφόρο το "τριφύλλι" και στα εκτός έδρας παιχνίδια του... Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πλέον αυτή η ομάδα έχει αρχίσει να "ψήνει" τον κόσμο της και η πρώτη σκέψη όλων φεύγοντας για το σπίτι μετά το ματς με τον Ιωνικό ήταν μία και μόνο: "Το άλλο Σάββατο, τι ώρα είπαμε ότι παίζουμε με τον Αστέρα;".

Υ.Γ.: Ζώντας εδώ και μία διετία στην πολύ δύσκολη εποχή του κορονοϊού κάποια πράγματα δεν είναι και τόσο αυτονόητα πλέον. Υπ' αυτή την άποψη αξίζει ένα μεγάλο credit στους Νικόλα Βασιλαρά και Σταμάτη Γαρρή, οι οποίοι έχουν φροντίσει στα τελευταία ματς να ακολουθεί μία διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου των ρεπόρτερ που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, με τον προπονητή της ομάδας Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Είχε λείψει και χρειαζόταν αυτή η "επαφή", όχι μόνο για να γίνεται πιο εύκολη η δουλειά των δημοσιογράφων, αλλά για να μπορεί να έχει κι ο κόσμος πολύ πιο καθαρή εικόνα για τις σκέψεις του προπονητή αμέσως μετά τον αγώνα.

Δείτε την εκπομπή Game Night με τους Παντελή Βλαχόπουλο, Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ: