Ο Παναθηναϊκός ξύπνησε αργά, αλλά το εφετινό ευρωπαϊκό ταξίδι του θα έχει κι άλλους προορισμούς
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τα λάθη που πλήρωσε ακριβά ξανά ο Παναθηναϊκός, για την εμφάνιση του Μπρινιόλι και για την πρόκριση στα playoffs εισόδου στους "16" του Europa Conference League.
Είναι πραγματικά κρίμα να χαρίζει τόσο εύκολα και "φθηνά" δύο γκολ ο Παναθηναϊκός στη Βιγιαρεάλ, να της δίνει "δώρο" και τρίτο τέρμα με το που ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο (47’ απ’ το σφάλμα του Αράο) και μετά να κάνει τόσο μεγάλη υπερπροσπάθεια "επιστροφής", χάνοντας στο νήμα και για λίγα εκατοστά ένα συγκλονιστικό come back.
Ο δε Μαρθελίνο λίγο έλειψε να ξαναδεί τα ραδίκια ανάποδα απ’ τους "πράσινους" οι οποίοι μάλλον του προκαλούν νευρικό κλονισμό με την επιμονή τους και το γεγονός ότι δεν τα παρατάνε ποτέ.
Στη Μασσαλία τον έστειλαν εκτός playoffs Champions League, περνώντας στα πέναλτι και χθες βράδυ (30/11) λίγο έλειψε να επιστρέψουν και να μετατρέψουν το 3-0 σε 3-3.
Και μόνο το πως "πάγωσε" το "Ceramica" για ένα μισάωρο και η εξέδρα προκαλούσε/παρακαλούσε τον Κρούζλιακ να σφυρίξει τη λήξη στο φινάλε και να μην αφήσει τις τελευταίες φάσεις, αρκεί για να περιγράψει το τρελόν του αγώνα και της κατάστασης που διαμορφώθηκε σε ένα απ’ τα πιο "ροκ" ματς των τελευταίων ετών στα Κύπελλα Ευρώπης.
Η συγκεκριμένη προσπάθεια, ωστόσο, έμεινε στα μισά, διότι ο Παναθηναϊκός δεν φρόντισε να κρατήσει την συγκέντρωσή του σε κρίσιμα σημεία του πρώτου ημιχρόνου. Ενώ είχε στο πρώτο ημίωρο σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο της μπάλας και του ρυθμού, δύο αδράνειες τον έφεραν να κυνηγάει στο σκορ από το 34’ μετά το 2-0 του Κομεσάνα.
Και πάνω που ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο κι όλοι περιμένουν μία πρώτη αντίδραση, ήρθε αυτό οδυνηρό λάθος του Αράο στο 47’ για να κάνει η Βιγιαρεάλ το 3-0 και να μετατρέψει τον αγώνα σε γιορτή στην εξέδρα.
Πιθανότατα άλλες ομάδες θα διαλύονταν μετά από ένα τέτοιο 3-0. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, το πίστεψε, όσο κι αν φαινόταν να κυνηγάει "χίμαιρες", λίγο έλειψε στο τέλος να τις πιάσει. Το πολέμησε, το διεκδίκησε μέχρι εκεί που δεν πήγαινε.
Κι αν είχε και λίγη τύχη στο τελείωμα του Αϊτόρ που έξυσε το δοκάρι (απίστευτη ευκαιρία), στο γκολ που πέτυχε ο Καταλανός αλλά ήταν για εκατοστά ακάλυπτος ή στο πλασέ που δεν πρόλαβε να κάνει στο 94’ ο Ιωαννίδης -καθώς τον πρόλαβε ο Γκάμπια- θα μπορούσε να έχει γράψει ιστορία. Γιατί από 3-0 σε 3-3, σε αυτό το επίπεδο ελληνική ομάδα δεν επέστρεψε ποτέ.
Η πικρή αίσθηση του γαμώτο
Του μένει λοιπόν αυτή η πικρή γεύση του "γαμώτο" και η αίσθηση πως θα μπορούσε (αλλά κι άξιζε με βάση τη συνολική εικόνα) να πάρει τουλάχιστον έναν βαθμό από μία ομάδα που παίζει σε ένα πρωτάθλημα πέντε σκάλες ανώτερο του ελληνικού κι επί χρόνια πρωταγωνιστεί.
Ξύπνησε αργά ο Παναθηναϊκός, δεν είχε την ίδια ένταση στο πρώτο ημίχρονο κι αυτό το πλήρωσε, όμως το εφετινό, ευρωπαϊκό ταξίδι του θα έχει κι άλλους προορισμούς. Και μπορεί να τον βρει βαθιά στην άνοιξη, να παίζει μπάλα (και) με κοντομάνικα.
Αρκεί να κάνει πρώτα σωστά τη δουλειά στις 14 Δεκεμβρίου απέναντι στη Μακάμπι Χάιφα, να πάρει το εισιτήριο για τα playoffs εισόδου στους "16" του Europa Conference League και να πάει να μετρήσει (κι) εκεί τις δυνάμεις του.
Απ’ αυτή τη μάχη με ομάδες ανώτερων πρωταθλημάτων (Ρεν, Βιγιαρεάλ) κρατάει το πνεύμα που έδειξε πως δεν τα παρατάει, αλλά σίγουρα πρέπει να πάρει σοβαρά για το μέλλον του τα "μαθήματα" των συγκεκριμένων αγώνα. Ναι να δει τι θα πρέπει να διορθώσει, ώστε την επόμενη φορά να είναι πολύ πιο αποτελεσματικός και σκληρός σ’ αυτό το επίπεδο.
Διότι, ναι, είναι σκληρός ο τρόπος που έχασε αυτό το ματς, καθώς άξιζε να πάρει κάτι με βάση τη συνολική εικόνα του, όμως θα πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους κάθε λάθος σ’ αυτό το level θα το πληρώσεις διπλά και τριπλά. Έχει άλλους "κώδικες" η Ευρώπη...
Ο Μπρινιόλι των μεγάλων αγώνων
Τι άλλο κρατάει το "τριφύλλι" απ’ αυτό το ματς με τη Βιγιαρεάλ; Τη θεαματική επιστροφή του Αλμπέρτο Μπρινιόλι στα "μεγάλα" παιχνίδια, με αποκρούσεις που ήταν για high light εκπομπής. Ειδικά η τριπλή στο φινάλε, στις προσπάθειες των δύο Μορένο.
Ο Ιταλός είναι πολύ μεγάλος γκολκίπερ και τεράστια κλάση. Πέρασε ένα δύσκολο φεγγάρι, όπως συμβαίνει σε κάθε επαγγελματία που δουλεύει σκληρά, όμως η εμπιστοσύνη όλης της ομάδας (αλλά και του κόσμου), δικαίως δεν κλονίστηκε ούτε δευτερόλεπτο.
Απλώς στο συγκεκριμένο ματς ήρθε ο 32χρονος γκολκίπερ "υπενθύμισε" προς τις διάφορες "άμπαλες" προσεγγίσεις των τελευταίων ημερών για το ποια είναι η αξία του.
Για τον δε Ιωαννίδη, μολονότι έχασε το πέναλτι στο 66’ ότι και να πει κανείς είναι λίγο. The sky is the limit κι ακόμη ίσως και να μην έχουμε δει τίποτα.