Ο Ρενέ Χένρικσεν όλων μας, όχι μόνο του Παναθηναϊκού
Ο Κώστας Γουλής γράφει για τις εικόνες κι όλα όσα του άφησαν για πάντα μέσα του τα λόγια του Ρενέ Χένρικσεν στη συνέντευξή του στο SPORT24 και μεταφέρει το "ευχαριστώ" του σπουδαίου Δανού προς όλους όσοι έσπευσαν να του ευχηθούν και να του μεταφέρουν τη χαρά τους για τη "νίκη" του στη μάχη της ζωής του.
Δεν θυμάμαι να έχω χαρεί περισσότερο για συνέντευξη τα τελευταία χρόνια. Όχι τόσο για όσα μεταφέρθηκαν απ’ τα χείλη του Ρενέ Χένρικσεν (αν και μία κουβέντα με τον Δανό είναι πάντα τόσο "γεμάτη" και σε κάνει καλύτερο άνθρωπο σε όλα) κι αποτυπώθηκαν από το πρωί της Πέμπτης (09/09) στις οθόνες σας μέσα από το SPORT24, αλλά γιατί πλέον είναι καλά. Είναι ΚΑΛΑ. Το νίκησε το "θηρίο" του καρκίνου. Δεν τον άφησε να τον ντριμπλάρει, παίζοντας την άμυνα της... ζωής του. Εδώ δεν άφηνε παικταράδες του Champions League να τον περάσουν, θα το έβαζε κάτω τώρα; Ποτέ! Ποτέ ο Ρενέ!
Ήταν πραγματικά υπέροχο, εμπειρία ζωής, το συγκεκριμένο ταξίδι-αστραπή για να γίνει αυτή η συνέντευξη. Θα μπορούσε να έχει γίνει και... τηλεφωνικά. Δέκα, δεκαπέντε, είκοσι λεπτά; Θα μπορούσε... Όμως θα ήταν πραγματικά τόσο "στεγνή" και δεν θα μπορούσε να έχει αποτυπώσει ούτε στο ένα τοις χιλίοις, όλα όσα κρατούσε μέσα του για χρόνια ο Δανός και μας μετέφερε από κοντά.
Κάθε Μέσο πρέπει να σέβεται και να αποτυπώνει όσο καλύτερα μπορεί μία συνθήκη, ένα ρεπορτάζ, μία ιστορία, μία εξομολόγηση στους αναγνώστες του, στους ακροατές του, στους τηλεθεατές του. Και το SPORT24 έχει επιβεβαιώσει εδώ και χρόνια ότι τα σέβεται όλα αυτά σε απόλυτο βαθμό και τα κάνει πράξη με πάμπολλες αντίστοιχες συνεντεύξεις και δουλειές...
Από το "ψυχρό" τηλέφωνο, δεν θα μπορούσε ποτέ να φανεί αυτό το βλέμμα της ηρεμίας του Χένρικσεν, η αυτοπεποίθησή του στην περιγραφή της μεγάλης μάχης που έδωσε με τον καρκίνο από το 2017 και μετά, το χαμόγελό του που τον έβγαλε ξανά νικητή, το χιούμορ του, η χαρά του και το γέλιο του όταν θυμόταν με νοσταλγία όλα όσα πέρασε σ’ αυτά τα 6 χρόνια στον Παναθηναϊκό, η αγωνία του όταν μιλούσε για τις εφιαλτικές στιγμές της "κατάρρευσης" του Κρίστιαν Έρικσεν στο ματς με τη Φινλανδία, που την είδε live μπροστά του, στα 20 μέτρα.
Πάνω απ’ όλα όμως, δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτυπωθεί τόσο ξεκάθαρα και αισιόδοξα το μήνυμα του "never give up", που θέλησε -δίχως να το επιδιώκει, αλλά με την ειλικρίνειά του και μόνο- να περάσει σε κάθε συνάνθρωπό μας που σηκώνει τον δικό του "σταυρό" με τη συγκεκριμένη αρρώστια. Ένα μάθημα ζωής και για όλους τους υπόλοιπους, που θα πρέπει να τιμούν και να σέβονται καθημερινά τους συγκεκριμένους αγωνιστές της ζωής.
Κι άνθρωποι σαν τον Ρενέ αξίζουν μόνο το σεβασμό. Δεν είναι "ο Ρενέ Χένρικσεν του Παναθηναϊκού". Είναι ο Ρενέ Χένρικσεν όλων μας. Είναι ένα πραγματικό κόσμημα και το παράδειγμα ανθρώπου που θα πρέπει να φέρνουμε όλοι μας, όταν μιλάμε στα παιδιά μας.
Προσπερνάω την ανοησία ορισμένων που στα μηνύματά τους στα social media θέλησαν να ασχοληθούν μόνο... οπαδικά με το όλο θέμα και τη συνέντευξη του Χένρικσεν.
Και στέκομαι μόνο στην αγάπη που του μετέφεραν εκατοντάδες άνθρωποι σήμερα, μετά τη συνέντευξη: Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτσήδες, φίλαθλοι κι οπαδοί όλων των αποχρώσεων, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Το απόγευμα, αρκετές ώρες μετά τη συνέντευξη, μου έστειλε ένα μήνυμα για να με ευχαριστήσει! Και να μου πει πόσο μεγάλη τιμή ήταν για τον ίδιο και πόσο ταπεινά ένιωθε που έλαβε τόσες πολλές, εκατοντάδες ευχές από απλό κόσμο.
"Τόσοι πολλοί άνθρωποι μου έστειλαν χαιρετίσματα και τις ευχές τους. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον κάθε έναν ξεχωριστά. Και τους στέλνω και τις δικές μου ευχές", μου έγραψε στο μήνυμα...
Αφού μου πήρε κάνα δίλεπτο για να συνέλθω, ένα πράγμα μου βγήκε μόνο από τα χείλη: "Πλάκα κάνεις Ρενέ; Εμείς, όλοι μας, σε ευχαριστούμε γι’ αυτό που είσαι και γιατί έβαλες ένα μικρό πετραδάκι, μήπως και γίνουμε (λίγο) καλύτεροι άνθρωποι...".