Αγχωτικά -όχι τόσο όσο στα προηγούμενα (πλην Τούμπας) παιχνίδια του στη Stoiximan Super League, αλλά όπως και να το κάνεις... αγχωτικά, όταν πέτυχε γκολ νίκης στο 81’- μα με καλύτερη και πιο ορθολογική ανάπτυξη στο παιχνίδι του στο μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα.

Αλλά και με πολύ υπομονή, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Πανσερραϊκός γύρισε πίσω κι έβαλε τρεις ζώνες άμυνας για να υπερασπιστεί το 1-1 του πρώτου μέρους, μέχρι να δώσει τη λύση στον Παναθηναϊκό με δύο "ζωγραφιές" στο 81’ και στο 88’ ο Φίλιπ Τζούριτσιτς. Μα και με χτυπητές "αδυναμίες" σ’ αυτό το χιλιοβασανισμένο αμυντικό transition του, το οποίο τον πλήγωσε ξανά στο γκολ της ισοφάρισης των "λιονταριών" και δημιούργησε άλλες 2-3 επικίνδυνες συνθήκες στα μετόπισθεν του "τριφυλλιού".

Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο "μείον" του Παναθηναϊκού σ’ ένα παιχνίδι που όφειλε να έχει καθαρίσει πιο πειστικά, αλλά κατάφερε να βάλει ο ίδιος πίεση στον εαυτό του χωρίς λόγο και να πετάξει στο... καλάθι άλλο ένα πρώτο ημίχρονο.

Πλάκα στην πλάκα δεν έχουν προηγούμενοι στα αποδυτήρια πάει σε κανένα απ’ τα πέντε παιχνίδια που έχουν δώσει έως τώρα στην εφετινή Λίγκα κι αυτό είναι επίσης ένα ζήτημα προς μελέτη για τον Ντιέγκο Αλόνσο και το τιμ του.

Αυτά τα "πεταμένα" πρώτα ημίχρονο, ειδικά με αντιπάλους αυτού του βεληνεκούς και της δυναμικής. Διότι αυτά τα πέντε "Χ" στα πρώτα 45λεπτα φορτώνουν πάρα πολύ στη συνέχεια την (εύθραυστη ακόμα) ψυχολογία όλης της ομάδας.

Ήταν καλύτερη η εικόνα του Παναθηναϊκού απέναντι στους Σερραίους στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Το άμεσο ποδόσφαιρο πήγε στην... άκρη με τους "πράσινους" να ψάχνουν απ’ την αρχή περισσότερους συνδυασμούς, να βάζουν περισσότερο ταχύτητα στην κυκλοφορία της μπάλας η οποία δεν σηκώθηκε ούτε μία φορά απ’ το χορτάρι.

Η δε παρουσία του Ουναχί έκανε πιο λειτουργική όλη την ομάδα, με τον Μαροκινό να "γλυκαίνει" το παιχνίδι του Παναθηναϊκού ανάμεσα στις γραμμές και να απλώνει πιο σωστά την κυκλοφορία. Κάπως έτσι ήρθε το 1-0 στο 10’ με υπομονή κι επιμονή απ’ το γύρισμα του Μλαντένοβιτς προς τον Τετέ, που συνεχίζει να είναι ο πιο επιδραστικός μεσοεπιθετικός του με 4 γκολ και 2 ασίστ σε 10 επίσημα ματς.

Δεν το άκουσαν το... καμπανάκι στο 13’

Αντί όμως το γρήγορο 1-0 να φέρει το ματς στον απόλυτο έλεγχο του Παναθηναϊκού ήρθαν πάλι τα λάθη, ως προϊόν της ανασταλτικής ανισορροπίας του.

Ο Πανσερραϊκός τον προειδοποίησε με τη διπλή ευκαιρία το 13’ (Στάικος και Μπετανκόρ) κι αντί να ακούσουν το... καμπανάκι οι "πράσινοι" και να πάρουν τα... μέτρα τους, την πάτησαν δύο λεπτά μετά με την τέλεια σέντρα (Φαρές) και την τέλεια εκτέλεση (καρφωτή κεφαλιά Μπετανκόρ).

Ανεπίτρεπτο να δέχεται ξανά ο Παναθηναϊκός τέτοιο γκολ από κακό αμυντικό transition, ακόμη κι αν έγινε καθαρό φάουλ (που έγινε) απ’ τον Σαλαζάρ στον Μπακασέτα στην εκκίνηση της φάσης.

Το 1-1 βραχυκύκλωσε το μυαλό των παικτών του Αλόνσο, που άρχισαν να χάνουν ένα μέρος της αυτοπεποίθησής του και παρότι ξαναπήραν την μπάλα περισσότερη ώρα στα πόδια τους, έβγαζαν πολύ άγχος στις τελικές πάσες υπό το φόβο του "να μην την χάσω και γίνει κι άλλη... στραβή".

Θα έχει ενδιαφέρον η θέση του Λανουά

Στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου έγινε μία φάση, που αν δεν έρχονταν τα δύο γκολ του Τζούριτσιτς στο φινάλε, τώρα θα είχε κάνει άνω-κάτω όλο το πρωτάθλημα απ’ την πλευρά του Παναθηναϊκού. Ο Γκουγκεσασβίλι χτυπάει με γροθιά στο κεφάλι τον Βαγιαννίδη την ώρα που πάει να πάρει με κεφαλιά το "ριμπάουντ" απ’ την ασταθή απόκρουση του Γεωργιανού γκολκίπερ.

Καταρχήν την μπάλα τη βρίσκει ο μπακ του Παναθηναϊκού και παίρνει ύψος, με τον Γεωργιανό να τον χτυπάει ακολούθως με γροθιά. Αν την έβρισκε ο γκολκίπερ του Πανσερραϊκού θα έφευγε προς τα μπροστά και σίγουρα δεν θα έπαιρνε αυτή την τροχιά.

Και πραγματικά, αφενός δεν μπορώ να καταλάβω τι... είδε ο Ζαμπαλάς στην προκειμένη περίπτωση και φώναξε τον Ευαγγέλου να πάρει πίσω τον αρχικό καταλογισμό του πέναλτι και αφετέρου θα περιμένω τη Δευτέρα (23/9) να δω τι εξήγηση θα μεταφέρει και ο αρχιδιαιτητής κ. Λανουά στην ανάλυση των φάσεων της αγωνιστικής.

Η ποιότητα του Τζούριτσιτς και του πάγκου

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μπήκε όντως (όπως είπε κι ο Αλόνσο στη συνέντευξη Τύπου) με μεγαλύτερη επιθετικότητα στις κινήσεις του πέριξ της περιοχής, βελτίωσε τη συμπεριφορά του στο αμυντικό transition σε 1-2 περιπτώσεις που οι φιλοξενούμενοι επιχείρησαν να βγουν απ’ το... καβούκι τους και την τριπλή ζώνη άμυνας που είχαν βάλει μπροστά απ’ τα καρέ τους, όμως πότε ο Γκουγκεσασβίλι και πότε τα άσχημα τελειώματα των "πράσινων" κρατούσαν το σκορ στο 1-1.

Τη λύση έδωσε εντέλει ο κύριος Φίλιπ Τζούριτσιτς, ο οποίος έρχεται πλέον απ’ τον πάγκο, αλλά συνεχίζει να δίνει πολλά πράγματα στον Παναθηναϊκό.

Ένα "χάδι" με το αριστερό στο 81’ για να πάει η μπάλα εκεί που δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα ο (εξαιρετικός) Γεωργιανός γκολκίπερ, μία γκολάρα (απ’ τις καλύτερες ως τώρα στη σεζόν) από τα 30 μέτρα στο 88’ μετά από κουβάλημα της μπάλας στο ¼ του γηπέδου και το καπάκι με την πίεση βγήκε απ’ τη... χύτρα του Παναθηναϊκού μια και καλή.

Η διαφορά του να έχεις πλέον ένα τόσο γεμάτο ρόστερ και να φέρνεις απ’ τον πάγκο παίκτες που μπορούν να σου τελειώσουν ένα τέτοιο παιχνίδι. Κι ο Σέρβος και το "έχει" και θα συνεχίσει να το κάνει, προσφέροντας σ’ αυτή την αγωνιστική ένα τρίποντο που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να το έχει "καθαρίσει" νωρίτερα.

Τι κρατούν οι "πράσινοι"; Σίγουρα την πολύ καλύτερη εικόνα τους δημιουργικά και στο κομμάτι της κυκλοφορίας, των συνεργασιών και του συνδυαστικού ποδοσφαίρου, ψάχνοντας με υπομονή το γκολ ως το φινάλε. Ακόμη όμως, είναι όντως πολύ μακριά ακόμη απ’ αυτό που μπορούν και πρέπει να καταθέσουν στο γήπεδο βάσει της ποιότητας του ρόστερ τους.

Το σαββατοκύριακο πάντως κύλησε πολύ καλά για τον Παναθηναϊκό αφού μείωσε την απόστασή του από Ολυμπιακό και ΑΕΚ και πλέον έρχεται η εβδομάδα της "φωτιάς": Με OPAP Arena (29/9), Μπάνια Λούκα (3/10) και Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ (6/10). Ιδού τα... δύσκολα, ιδού και η ευκαιρία για να αποδείξει πόσο και που μπορεί να φτάσει.